Het art deco huis in de Jardin Marjorelle, het helderblauw staat prachtig in de tuin

Vanmiddag zijn we met een busje  die hier op de camping het vervoer van toeristen verzorgd naar de Jardin Majorelle geweest, kosten 50Dh p.p. retour. Deze tuin hebben we ook in 1986 bezocht dus dat kon wel weer eens een keer.

Jardin Majorelle bestaat sinds 1923 en is gesticht door de Franse schilder Jacques Majorelle die verliefd was geworden op Marokko. Majorelle liet een art deco studio bouwen door een architect met pergola’s en helderblauwe kleuren. De tuin werd in 1955 open gesteld voor het publiek en wordt druk bezocht. Yves Saint Laurent kocht het huis in 1980 samen met zijn vriend Pierre Bergé en zorgde ervoor dat de tuin  werd gerestaureerd en dat er nieuwe planten werden toegevoegd. Er zijn nu talrijke cactussoorten, yuca’s,  er staan meer dan 400 palmen en diverse bamboesoorten. Verder zijn er nog exotische planten maar helaas in  in de winter stond er , afgezien van de bougainville en een enkele cactussoort, niets in bloei. Dat was jammer maar wat het bezoek toch enigszins deed tegenvallen was de drukte. We hoefden niet al te lang in de rij te staan want we waren al een bus Japanners voorbij gelopen die toch druk waren om iedereen, vooral zichzelf, en alles te fotograferen op de weg naar de tuin.

Maar wat was het druk in de tuin, dat was tot daar aan toe, maar Oost Aziaten uit diverse landen moeten niet alleen zonodig selfies maken met een zo mooi mogelijke achtergrond, nee ook foto’s van elkaar om de beurt  poserend in alle mogelijke posities voor dezelfde mooie achtergronden wat ontzettend ophoudt en je vanzelf onbeleefd wordt en niet meer wacht tot ze een foto van elkaar hebben genomen.

Toch was er nog genoeg moois  te zien, we moeten oppassen geen oude zeuren te worden maar er zijn grenzen.

                                                           De vijver in Jardin Marjorelle

Naast ons is een Frans echtpaar komen te staan die we ergens voor in de 80 schatten, erg aardige mensen waar we vanmorgen een tijdje  mee hebben gepraat. Ondertussen werd de oldtimer van onze buurvrouw, wier echtgenoot thuis op de kinderen past, geweldig toch, gerepareerd. Het euvel werd verholpen, het bleek niet de versnellingsbak maar de koppeling te zijn. Kostte €100,- ,te duur voor Marokko, maar je bent in Marrakech waar alles duur is.

Het was een prachtige dag, stralend weer en met niet teveel wind voelde de 18º heerlijk aan.

Marrakech27-01-2020

Zoals gezegd waren we in 1973 voor het eerst in Marrakech, in 1971 waren we in de Rif (kif) en in o.a. Fes en Meknes geweest.

Hoe anders was Marokko toen, vooral de armoede was schrijnend, soms lagen mensen te sterven onder een boom langs de weg. Ook schrijnend maar tegelijk voor onze westerse ogen ook fascinerend was de rij van zo’n 12 blinde bedelaars die zich als een levende slang, koranliederen zingend, door de smalle straatjes van de medina van Marrakech bewogen.

Het beroemde Djemaa El Fna plein, het plein der gehangenen , zo genoemd omdat daar vroeger misdadigers werden terechtgesteld, had geen gebouwen langs de kanten maar stalletjes met oude lappen bekleed en het plein was nog ongeplaveid.

                    Zo zien de waterverkopers er in ieder geval al decennia uit. De rechter heeft een mobieltje aan zijn oor

Maar ook toen al was het een openluchttheater en rariteitenkabinet ineen, het verschil is dat het toen veel meer op de bevolking zelf was gericht en nu vooral op de ruim 2 miljoen toeristen(2018) die Marrakech jaarlijks bezoeken.

Dat heeft onherroepelijk zijn impact op de medina, die enorme stroomtoeristen waarvan een groot deel vluchtig iets van de cultuur opsnuiven, selfies maken voor een exotische achtergrond  om vervolgens het vliegtuig of de bus worden ingepropt, op naar de volgende bestemming.

Voor ons heeft het effect gehad dat we bv vorig jaar wel bij Marrakech op een camping stonden maar geen zin hadden om de stad in te gaan waar je als een wandelende portemonnee wordt gezien. Want er is zeker een deel van de bevolking die profiteert van het toerisme, in de buitenwijken worden in hoog tempo hotels bijgebouwd en de verkopers van souvenirzaken, ‘originele’ berber sieraden, varen er wel bij. Tegelijkertijd wordt de oorspronkelijke bevolking hoe langer hoe meer uit de medina verdrongen en worden Riads ( grote authentieke huizen) opgekocht en geëxploiteerd als tijdelijk onderkomen voor westerse toeristen die in een prachtige exotische omgeving willen verkeren.

Deze mannen ( en kinderen!) behoren tot een groepje gnaoua muzikanten die later op de dag zullen optreden en nu al een centje vangen

Al dit beseffend , hebben we vandaag een geestelijke spagaat gemaakt en zijn met het busje van de camping naar de oude stad gaan met als eerste, hoe kan het anders, een bezoek aan het Djemaa el Fna plein. We hebben heerlijk in de zon gezeten op een terras boven op een restaurant, lurkend aan een verse jus d’orange en gekeken naar het gewriemel beneden ons en de verrichtingen van waarzeggers, slangenbezweerders,  waterverkopers, henna tatoeëerders , mannen met aapjes  etc.

Je kunt zo van boven onbespied foto’s maken, denk maar niet dat je dat op het plein kunt doen. Een argeloos jong echtpaar maakte een foto van 2 mannen met ieders een aap aan een lijn (dierenmishandeling) en wilden weglopen maar werden agressief de weg versperd totdat ze wat betaald hadden. De waterverkopers, we telden er 9 op het plein, poseren ook maar al te graag voor een foto, evenals de slangenbezweerders die blazen op een fluit die een hoog snerpend geluid maakt. Ook waren er op het plein veel vrouwen die met henna willen tatoeëren, hun aantal is flink gegroeid, evenredig aan het aantal toeristen.

Hoewel we nog vroeg waren, voor 13.00 uur zaten we al op het terras, was er genoeg te zien en te genieten. Tegen de avond wordt het erg druk op het plein en als het schemert worden er in rap tempo veel eetstalletjes opgebouwd en ziet de lucht blauw van de rook door de houtskool. Absoluut een aanrader om dat opbouwen van die kraampjes mee te maken hoewel we niemand aan raden om daar te gaan eten, je wordt een poot uitgetrokken als toerist.

                           Niet alleen nauwe straatjes in de souk, soms heb je ook een aardig pleintje zoals hier.

Omdat we de bezienswaardigheden van Marrakech andere keren wel gezien hebben, sommige zijn echt de moeite waard, kozen we ervoor om door de overdekte souks te slenteren, nadat we eerst geluncht hadden. Wat zijn de winkeltjes volgestouwd met spullen, niet te geloven. Wij zouden zeggen overdaad schaadt maar Marokkanen gelovig heilig in dit concept. Er valt genoeg te zien in de souks en je bent daar gauw een tijdje zoet mee. Vermoeiend is het ook, dus toen we in de buurt van de Ketoubia moskee op een bankje neervlijden , voelden we onze benen. En we verbaasden ons over het drukke verkeer, weer drukker dan een aantal jaren geleden toen we op een parking achter de Ketoubia een paar nachten gestaan hebben. We zouden nu waarschijnlijk niet meer door dat hectische verkeer rijden.

Het was ook een prachtige dag wat het weer betreft, het was zonnig, vrijwel windstil en 20º , de gevoelstemperatuur lag veel hoger.

Taroudant 28-01-2020, dinsdag

We zijn vanmorgen om 9.30 vertrokken om de 273 km ( 3,5 uur) naar Taroudant te rijden. Daarvan hebben we zo’n 185 km over de tolweg gereden, dat kostte ons 120Dh, nog geen €12,-. Niet de mooiste route maar wel een snelle manier om de Hoge Atlas over te steken. De tijd dat we over de N8 reden, die voor een deel parallel loopt, is voorbij sinds er een tiental jaren een tolweg is. Dat was natuurlijk een mooie route maar als je pech had zat je kilometers bergop achter een vrachtauto die moeizaam puffend, al dan niet beladen met boomstammen, langs de bergheling omhoog kroop. Toen we eindelijk boven de berg waren en er een stuk rechte weg was, zo’n vrachtauto eindelijk in te halen. Maar ja , daar was een doorgetrokken streep dus werden we met een tiental andere auto’s op de bon geslingerd en leverden we onze bijdrage aan de Marokkaanse staatskas, of aan de zakken van de dienstdoende agenten  die met hun lasergun  verdekt in een greppel lagen, de corruptie was toen nog wijdverbreid.

Omdat het in de Atlas al een tijdje niet geregend noch gesneeuwd heeft , was de blik op de toppen van de Hoge Atlas niet zo fraai als anders omdat die nauwelijks met sneeuw bedekt waren.

               Boven op de Hoge Atlas, rood vulkanisch gesteente , op de achtergrond weer een andere kleur rots

Vanaf Chichaoua was er een aanhoudende stroom van politieauto’s, -motoren, -pick-up trucks, -busjes, -bussen en zelfs een paar brandweerauto’s (of waren het waterwerpers) die in kleine colonnes  of soms alleen tot in de buurt van Agadir, waar wij de tolweg verlieten, zich naar het noorden verplaatste. Het waren er vast meer dan 500, we hebben ze niet geteld want we moesten ook op het verkeer letten. Mensen die voor het eerst in Marokko zouden zijn, zouden zich afvragen of Marokko werkelijk zo’n erge politiestaat is.

Het deed ons denken aan 1972 toen we op de boot van Spanje naar Marokko lazen dat er de vorige dag een aanslag was gepleegd op het vliegtuig van Koning Hassan II, een mislukte poging van generaal Oufkir, die altijd zijn rechterhand was geweest.

Toen we aan land kwamen wemelde het van de politie en militairen, bij de in- en uitgang van ieder dorp werd je staande gehouden doordat er balken met kraaienpoten op de weg waren en werd er door zwaarbewapende agenten gevraagd wat het doel van je reis was. Generaal Oufkir werd doodgeschoten en zijn familieleden werden zonder proces 15 jaar gevangen gehouden ergens in de Sahara. Er is ooit een aangrijpende documentaire over deze gevangenschap gemaakt die ook op de Nederlandse tv is uitgezonden.

                                                              Een huisgors bij de camperplaats

In Taroudant staan we op de camperplaats Bab Lakhmiss genoemd naar de naastliggende  poort in de stadsmuur die hier langs de camping loopt. Via de poort loop je zo de stad in we hebben een paar x eerder hier gestaan We wisten dat Pieter en Leny hier zouden staan, maar we hadden niet verwacht dat we buren zouden worden. Ook in de buurt staat Chris met zijn 2 honden , we hebben elkaar eerder ontmoet maar we weten beiden niet meer waar.

We zijn maar een klein stukje de stad ingewandeld aan het eind van de middag, alleen om wat boodschappen te doen. We hebben vanmiddag in de zon zitten lezen, dat was nog net uit te houden want het was stralend weer en weinig wind en met 26º hadden we de 1ste zomerse dag van dit jaar te pakken, althans volgens Nederlandse maatstaven is daar sprake van als de temperatuur 25º of hoger is.

Taroudant 29-01-2020, woensdag

Al een paar dagen loopt het vuile water, ook wel grijs water genoemd, niet vlotjes uit de tank, dat duidt op een verstopping ergens. Nu bleek Pieter een micro camera te hebben, die op een buigzaam slangetje zit. Dus hebben we gisterenavond doktertje gespeeld, via het cameraatje kon Pieter in de afvoerpijp kijken, zoals een specialist in de dikke darm kijkt bij een coloscopie. Op zijn tablet kon Pieter het cameraatje volgen en zag je vetklonters langs de wanden zitten, zoals bij iemand met een langdurig te hoog cholesterolgehalte plaque in de aderen zit.

We hebben een stuk ijzerdraad gekocht, er een oog aan gebogen en toen  maar raggen door de afvoerpijp. Het vuil kwam los en het probleem was opgelost. Nu gooien we altijd al geen vet in de gootsteen noch bv scheerschuim maar omdat we er driekwart jaar in wonen laat dat toch zijn sporen na in de loop der jaren.

Vanmorgen kwam de Arganman, zo genoemd omdat hij handelt in allerlei cosmetische producten gemaakt van Arganolie, de cp op . Het werd een hartelijke begroeting omdat we de man al langere tijd kennen, zo komt hij bv ook in Tafraout. We kochten wat huidverzorgingsmiddelen die we toch al wilden hebben.

           De verkoper, die 2 winkeltjes heeft, naast deze ook een met lederwaren, wilde graag met ons op de foto, bij deze dan.

We zijn aan het eind van de ochtend de stad ingewandeld, dan kom je ook wat bekenden tegen. Bij een man en zoon kopen we al jaren een leren riem, zo ook nu maar tevens een leren tasje, net zo een als waar we naar op zoek waren.We zijn ook naar het pleintje gewandeld waar de zilversmid zit die we al lang kennen, de zaken gingen redelijk goed, het kon beter maar hij had  aan ons dit keer geen klant.

Op het plein waar tegen de avond ook hier, Taroudant=klein Marrakech, verhalenvertellers , slangenbezweerders , muziekgroepjes etc. hun geld proberen te verdienen, was het niet zo druk aan het begin van de middag. We hebben daar een glas jus d’orange gedronken op een terrasje, kijkend naar wat er zich voor onze ogen afspeelde. Wat we nog niet eerder hier in Taroudant gezien hebben, waren groepen toeristen met een gids, er waren meerdere groepen in de stad, we zagen gidsen met een bordje met verschillende cijfers, nl 1,2 en 3, we hadden inderdaad 3 verschillende groepen gezien. Ook hier wordt het dus drukker met toeristen.

Pieter en Leny gaan morgen naar Tafraout, we werden uitgenodigd om aan het eind van de middag een afscheidsborrel te komen drinken. Pieter had zelf likeur gemaakt, een heerlijke cointreau. We hebben gezellig gezeten tot de zon achter de muur verdween en het wat afkoelde na een opnieuw prachtige dag.

Taroudant 30-01-2020, donderdag

Vanmorgen zijn Pieter en Leny vertrokken, zij gaan naar Tafraout, we zullen ze deze reis wel niet meer treffen, wij gaan zaterdag voor mogelijk enkele weken naar de zee.

De Oost Aziatische toeristen die we in Marrakech gezien hebben waren voor het merendeel wel Chinezen. Sinds kort vliegt Turkish Airways op Marrakech en brengt zodoende grote aantallen Chinese en andere Oost Aziaten via Istanbul naar Marrakech. En aangezien Turkije dagelijks 25 verbindingen heeft met China heeft dit de weg vrij gemaakt naar Marokko voor het Chinees en Aziatische toerisme.

                                                              Stilleven, straathandel met een divers assortiment.

China kent sinds enkele jaren een steeds groter wordende middenklasse, een almaar groeiende groep van consumenten die jaar na jaar meer middelen heeft om te spenderen aan andere zaken dan de basisbehoeften. Een van die groeiende sectoren waar de Chinese consument enorm veel geld aan uitgeeft, is toerisme. In 15 jaar tijd heeft het Chinese toerisme naar het buitenland zich ontwikkeld van amper bestaande tot de grootste groep ter wereld. Elk jaar reizen er zo’n 130 miljoen Chinese burgers naar het buitenland. Daarmee zijn ze wereldkoploper in zogenaamd outbound tourism. En dan te bedenken dat nog maar 10% van de Chinese burgers een reispas heeft…

Dat men in Marokko ook beducht is voor het Corona virus blijkt wel uit de volgende 2 voorvallen.Een Chinese toeriste is 3 dagen geleden in quarantaine geplaatst in de stad Chefchaouen op verdenking van het dragen van het coronavirus. Na onderzoek bleek er niets aan de hand.

In Midelt was er sprake van enige paniek toen 2 Chinese toeristen, die wellicht verkouden over de straat liepen, tegen hun zin werden opgenomen in het ziekenhuis. Je kunt je afvragen wat ze in Midelt te zoeken hadden, in ieder geval niets in het ziekenhuis, want voordat ze onderzocht konden worden vluchten zij daaruit, aldus de regeringsgezinde krant Hespress. Ze werden weer gelokaliseerd in Casablanca  en 2 dagen geleden onderzocht in het ziekenhuis aldaar en er bleek niets aan de hand.

Het Marokkaanse ministerie van Volksgezondheid schat de uitbraak van de coronavirus klein. Ambtenaren in de medische sector hebben gewaarschuwd dat de ziekenhuizen niet voorbereid zijn op een eventuele uitbraak en dat ze tekort hebben aan onder meer verplegers, aldus Hespress.

Het Assarag plein  met hoofdzakelijk mannelijke toeschouwers bij de verhalenvertellers. Op de voorgrond een schizofreen op de grond. 

Nadat we vanmiddag hadden zitten lezen bij de camper, zijn we aan het eind van de middag naar het Place Assarag gewandeld om daar weer een jus d’orange te drinken. Er waren nu enkele verhalenvertellers die flink wat publiek wisten te trekken. Een leuk plein dat drukker wordt als het gaat schemeren. Dan is het sowieso een gezellige hectiek in de stad, mensen verplaatsen zich te voet, fiets( zie je veel hier, de stad is mooi vlak) en bromfiets en aan voertuigen ontbreekt het zeker ook niet. Auto’s, handkarren, koetsjes, (muil)ezelkarren, alles wriemelt door elkaar en het gaat wonder boven wonder goed.

We halen ieder jaar wel een keer een broodje bij hetzelfde eethuisje, voor €0,30 heb je een broodje gevuld met viskoekjes, patat, olijven en hete saus..

Aanhoudend schitterend weer, gedurende korte tijd was het zelfs 27º vanmiddag, gelukkig kwam er wat wind opzetten.

Taroudant  31-01-2020, vrijdag

Lange tijd stond hier een kapotte wasmachine op de cp, nu kan er weer een wasmachine gebruikt worden die bij de eigenaar in huis staat. Kleine wasjes worden met de hand gedaan, echter handdoeken, lakens die doen we liever in een wasmachine die hier 40Dh kost.

                                                            De ingang van hotel Palais Salam

We zijn vanmorgen oa langs hotel  palais Salam gewandeld, het lijkt erop dat je er niet meer met campers op de parking mag staan. Er staat een verbodsbord en er stonden maar 2 campers, waarschijnlijk staan die hier alleen overdag. Kon je altijd de mooie tuin van het hotel inwandelen, sinds dit jaar moet je entree betalen, 15Dh p.p. Omdat  we al meerdere malen de tuin hebben gezien hebben we dat niet gedaan , voor de prijs hoef je het niet te laten.

Je hebt 2 soorten soeks, de gezellige Arabische souk en de kleinere Berbersouk waar je naast kruiden, cosmetische artikelen ook huishoudelijke artikelen kunt kopen. Daar hebben we een waterketel gekocht, genoeg keuze daar. De winkeltjes in de Berbersouk zijn wat groter en de soukstraatjes zijn breder en het is er minder sfeervol.

We hebben besloten om morgen hier te vertrekken, het gaat tropisch warm worden dit weekend zoals je ziet op het bijgaande verwachting. Daarom gaan we naar zee toe , daar is het door de zeewind altijd een paar graden frisser. Vandaag was het trouwens 28º, zonnig en eerst vrijwel windstil, in de loop van de middag stak er een zwak tot matig windje op.

We hebben vanavond al afgerekend en we moesten 40Dh per dag betalen, zeker niet duur voor een cp met alle voorz.

Aourir, Duivelsrots,  01-02-2020, zaterdag

Er bleken toch een achttal campers te hebben overnacht bij  hotel Palais Salam, het kan dus nog steeds

Zeker de helft van de ongeveer 100km naar Agadir stonden er vlaggen langs de weg om de 200m, aan de overkant ook, zodat het een lang rood lint leek. Bij kruispunten en rotondes stonden  er trosjes vlaggen, in Agadir waren er vaandels langs de gebouwen huizen, het kan maar 1 ding betekenen , de koning Mohammed VI komt binnenkort op bezoek.

We reden probleemloos door Agadir en staan nu zo’n 15 km ten noorden daarvan. En hoe, op een prachtige plek aan zee, op een plateautje iets hoger dan het strand met uitzicht over het strand en de Duivelsrots. Deze plek heeft iets bijzonders voor ons, in 2008 hebben we hier voor het eerst gestaan, 5 km verderop vlakbij het Hippie/surfdorp Taghazout op een voormalige camping. Deze plek moest een achttal jaren geleden verdwijnen wegens de aanleg van een golfresort en hotels.

Toen we daar al verjaagd waren van die plek, ging de bouwonderneming failliet wegens corruptie en lag het project 2 jaar stil. Bij de Duivelsrots , waar we nu staan, werd het vrij staan ook verboden want er  werd hier vlakbij een enorme camping aangelegd, Atlantica d’Imourane, 450 plaatsen.

We hebben toen nog 1 jaar tussen Taghazout en de camping vrijgestaan totdat op een avond er enkele politiebusjes en een dieplader kwamen, onmiddellijk wegwezen op we werden met camper en al afgevoerd. De eigenaar van de camping had geklaagd, hij was net begonnen met zijn bedrijf.

Nu staat de camping ieder jaar helemaal vol, misschien is de reden dat het nu gedoogd wordt om hier te staan. Vandaar dat het voor ons bijzonder is om hier weer te staan.

Iets rechts van het midden van de foto ligt Taghazout, de Duivelsrots steekt in zee en rechts zie je nog net onze camper bij de bootjes

Er staan hier ongeveer 15 campers, er staan bekenden van ons uit de begintijd hier in Taghazout en uit Tafraout. ( Nel en Anne, Judith en Charel, Nel en Wim en Hannie en Cor. Ook hebben we kennisgemaakt met Hans en Marlène, zij zijn voor het eerst in Marokko en vertelden dat oa ons reisverslag het laatste duwtje had gegeven om de oversteek naar Marokko te wagen. Die campers staan zo’n 50m van ons verwijderd. Wij geven de voorkeur ervan om direct aan zee te staan, temidden van het langharig, veelal van  dreadlocks voorziene blijmoedig surfvolkje, zowel Marokkaanse als buitenlandse surfers. Naast ons staat een Marokkaanse surfer in zijn oude Mercedes bestel, met wagentje waar zijn 2 bloedhonden in slapen. Waren Marokkanen vroeger vooral bang voor honden, de laatste jaren zie je hoe langer hoe meer Marokkaanse jongens met honden, vaak pitbull-achtige honden of herders, bloedhonden hadden we nog niet gezien.

Aan het begin van de avond kwamen een paar auto’s met mannen die kletsen en bier zaten te drinken, dat zie je wel vaker dat ze dat in de auto doen. Een van de mannen had in Nederland gewoond en had gewerkt in Drachten en Groningen. Hij woonde nu hier vlakbij en ging alleen nog op vakantie in Nederland. Hij maakte een livestream voor Facebook voor vrienden in Nederland en Frankrijk van de zonsondergang.

Als je hier oprijdt, rijd je langs een parking, evenals op de parking  moet je hier betalen, 20Dh voor een overnachting. Dat hebben we graag over voor deze goddelijke plek. Het weer is fantastisch, weinig wind wat je niet zo vaak hebt aan zee, veel zon en een prima 24º.

Aourir , Imourane 02-02-2020, zondag

Echt zo’n datum vandaag waarop mensen willen trouwen. Zondag in Marokko is een dag waarop veel Marokkanen vrij zijn. Grote winkels, kantoren, banken etc zijn gesloten, verder heeft zondag geen enkele betekenis. Dat is voor moslims de vrijdag, de meest heilige dag waarin er extra lang wordt gebeden inde moskeeën.

Het is dan ook veel  drukker dan op een doordeweekse dag nu aan het strand, zeker nu het weer zo fantastisch is.  Dus de kamelen-, paarden-,pony- en ligstoelen verhuurders doen goede zaken. Er zijn hier een paar restaurantjes gekomen en er is zelfs een strandmoskee. En de Duivelsrots wordt massaal bezocht, vooral door gezinnen.

Ruim een kwartier lopen van waar we staan heb je een kleine kruidenierswinkel ( ook net buiten de camping  hier vlakbij overigens) en wel 3 bakkerijen waarvan degene het dichtst bij de stoplichten de beste is. Daar verkopen ze zelfs meergranen- en volkorenbrood, dat vind je niet gauw in Marokko. Maar met zo’n door hoofdzakelijk Fransen bewoonde mega-camping creëert de vraag natuurlijk het aanbod. Dus hebben we geluncht met meergranenbrood belegd met boulettes (gekruide sardineballetjes uit blik ) met mayonaise en zwarte peper uit de molen, heerlijk.

       Een kuifleeuwerik, een Afrikaanse ondersoort, deze heeft een wat langere snavel en is enigszins gekromd

Er wordt op zondag ook minder gevist, de meeste vissersbootjes liggen gewoon aan wal. Die vissersbootjes worden met een tractor met kraan uit het water gehesen, we hebben een paar jaar geleden nog gezien dat ze met paarden uit het water werden getrokken.

Er is hier achter ons een visafslag gebouwd die heel modern geoutilleerd schijnt te zijn. Zo is er een ijsfabriekje bij en een restaurant. Het schijnt dat de koning tijdens zijn bezoek aan Agadir  deze visafslag komt openen. Het lijkt erop dat de opening, en het bezoek aan Agadir door de koning zijn uitgesteld. We hoorden van Charles en Judith dat er afgelopen weekend  honderden agenten hier waren die sliepen in barakken naast de camping. Dinsdag waren ze weer vertrokken, dat verklaart dan ook waarom wij dinsdag op de tolweg zo waanzinnig veel politieauto’s hebben gezien.

Vanmiddag zijn er trouwens weer vlaggengeplaatste rondom de visafslag, die waren er gisteren en eerder vandaag niet. Als de koning het maar niet behaagt om uitgerekend een dezer dagen hier te komen, dan worden we verjaagd.

Het blijft uitzonderlijk mooi weer in grote delen van Marokko, hier aan zee was het met 25º fantastisch omdat er al weer weinig wind was.

                     Hier is de zon bijna onder maar ook na zonsondergang zijn er nog surfers in het water

Aourir, Imourane , 03-02-2020, maandag

We blijven de plek waar we staan maar Aourir noemen  met de toevoeging Imourane. Aourir omdat dat de grootse plaats in de buurt is en Imourane omdat dit het gehucht is wat hier bij ligt. De visafslag is ook genoemd naar Imourane maar het strand waar we hier staan heet weer Plage Tamraght. We zullen maar niet noemen hoe deze plek wordt genoemd in weer apps, dan wordt het helemaal verwarrend.

Vanmorgen kwam Arjan hier koffie drinken , we kennen hem va het camperforum en hebben hem al 2x eerder in Marokko ontmoet.Niet alleen de visafslag is nieuw, er wordt hier overal enorm gebouwd. Er is een wandel/fietspromenade aangelegd van meer dan 6km van de parking hier naar het surfdorp Taghazout. We hebben  een stuk over de promenade gewandeld en je ziet kilometers lang bouwactiviteit, overal worden er appartementen en hotels uit de grond gestampt. En dat is niet alleen hier zo, het is op talrijke plaatsen langs de kust. Je vraagt je af hoelang dit goed kan gaan , zijn ze niet te overmoedig? 

                                                 Op een klein veldje hier achter was een regenwulp .

We zagen dat er weer aardig wat vlaggen zijn bij gehangen toen we naar de bakker liepen. We vroegen aan de bewaker  van de camping hier vlakbij of de koning binnenkort zou komen, jazeker maar wanneer? Toen we via een andere route terugliepen zagen we dat er weer veel politieauto’s stonden bij de ingang van de parking, ze waren van de Gendarmerie Royale. En ook 4 grote politiebussen, er zullen opnieuw agenten in de barakken bij de camping zijn ondergebracht. Ook maar eens aan een agent gevraagd of de koning kwam peut-être, misschien. We wachten wel af maar verwachten wel binnen enkele dagen weg te moeten, hoewel, je weet het maar nooit. Volgens onze buurjongen Tariq, die uit Kenitra komt, kunnen we gewoon blijven staan. En de honden van hem, die ik voor bloedhonden hield, blijken Deense Doggen te zijn. De koning zou een aantal jaren geleden ook in Tafraout komen, het stadje werd helemaal opgekalefaterd , geschilderd, geasfalteerd en de weg ernaar toe  ook drastisch verbeterd. De koning kwam, maar wel een jaar later.

We zagen Gé wandelen met zijn hondje, hij nodigde ons uit om een kop koffie te komen drinken. We hebben vorig jaar naast Gé en Lia gestaan in Tafraout en nu stonden ze naast de andere Nederlanders iets verder op.

Er zouden nog meer bekenden hier komen, want ook Wil en Rob, die we ontmoet hebben zowel in Griekenland als in Marokko kwamen hier vanochtend ook staan. En in het begin van de middag kwamen Ria en Jan, die vlakbij ons in Zutphen wonen vanuit Sidi Kaouki met hun camper aangereden en ook zij blijven hier. Voor het eerst dat we in Marokko met meer Nederlandse (7) dan Franse campers staan.

Het was opnieuw een warme dag, het is ongewoon warm in Marokko. Het werd bij aanvankelijk aflandige wind 30º, later bij zeewind koelde het af en tegen de avond hadden we voor het eerst hier een matige wind uit zee.

En het laatste nieuws over de komst van de koning: de jonge man  die in Nederland heeft gewoond en die hier iedere avond een biertje komt drinken, wist te vertellen dat de koning morgen zou komen, gehoord van zijn vriend die een functie heeft bij de visafslag.

Aourir 04-02-2014, dinsdag

Morgen is er markt in Aourir en omdat we geen fietsen bij ons hebben, zijn we  naar het dorp gewandeld om eens kijken hoe ver het was. Met ongeveer 3 kwartier waren we in het dorp, de markt is dichterbij, nog geen half uur lopen omdat we een kortere weg hebben gevonden. We hebben een boodschappenkarretje en zullen morgen wat groente en fruit gaan kopen, om het gewicht wat te verdelen hebben we vandaag  al bananen en sinaasappelen gekocht.

Gisteren hebben we geschreven over de vele bouwactiviteiten langs de kust. Al in 2009 hebben we in ons verslag melding gemaakt van het plan Azur. Marokko had toen een ambitieus plan gelanceerd om in 10 jaar een 6-tal projecten te lanceren om langs de Atl. Oceaan badplaatsen te ontwikkelen met veel hotel accommodatie. Alleen al op het ongerepte natuurgebied Plage Blanche,, zouden op dit langste strand van Marokko (52km) maar liefst 24.000 bedden gerealiseerd moeten worden. Dit plan is gelukkig (nog) niet door gegaan en zo is het plan Azur meermalen bij gesteld omdat door bv corruptie de bouwplannen  mislukten.

                       Vanmiddag kwamen hier 2 heremietibissen waarvan er een op een paal ging zitten