Zeer typerend voor Essaouira, iedereen neemt wel een soortgelijke foto

De haven blijft natuurlijk trekken, alleen al  die blauwe bootjes zijn  een prachtig gezicht. En er is altijd volop bedrijvigheid, overal wordt vis verkocht vanuit stalletjes, kraampjes of gewoon van een stuk plastic op de grond. Een oudere man gaf ons uitleg  over wanneer welke vis werd gevangen en welke netten daarvoor werden gebruikt en  dat er tegenwoordig ook wel radar wordt gebruikt door de grotere schepen om scholen vis op te sporen. 

                            Een boot die op sardines heeft gevist komt aanmeren

Belangstellenden op de kade kijkend naar de bedrijvigheid aan boord van de sardines boot.

Er kwam net een vissersboot binnen die op sardines en ansjovis had  gevist. Er waren wel 10 bemanningsleden aan boord die kratten met sardines gingen uitladen onder belangstelling van buitenlandse en  Marokkaanse toeristen. Ze hadden ook 2 kleine haaien gevangen die door iemand op een handkar werden geslingerd. Een paar mannen fileerden vis en daar probeerden Geelpootmeeuwen  het afval elkaar afhandig te maken. Bij het verlaten van het haventerrein zagen we mannen die uit stukken rots schelpdiertjes peuterden waarvan we de naam niet weten. 

Nadat we op een terras jus d’orange hadden gedronken zijn we de medina weer ingeslenterd en hebben wat winkeltjes bekeken. We zijn een sieradenwinkeltje  binnengegaan nadat een man een ring van Everdien had bewonderd en hij zijn ringen, de handelsvoorraad  wilde laten zien. Allemaal waardeloze ringen, sommige fraai nagemaakt maar nep. Bij een winkeltje hebben we een soort briques gekocht, die met tonijn en ei was lekker, de andere gevuld met rijst was weinig smaakvol.  Hoewel het leuk was om rond te lopen vonden we het op een gegeven moment wel genoeg, we begonnen ook moe te worden en zijn we op goed geluk een bus gaan zoeken, ditmaal vonden we een streekbus. Deze stopte wel vaak, was minder luxe dan die van vanmorgen maar was ook leuk, voordat de bus vertrok kwam er een bakker langs met heerlijke sesam- en pindakoekjes voor 1 Dh. De bus kostte trouwens 7 Dh p.p.

Een van de vele winkeltjes waar Amlou wordt gemaakt en verkocht  alsmede  argan producten

Tot besluit van deze leuke dag zijn we aan het begin van de avond met z’n achten gaan eten hier in Ounagha. Voor een zgn plat, een bord frites met vlees en garnituur, een flesje cola en een kop koffie betaalden we slechts 50 Dh €5,- p.p. Heel gezellig, vanaf hier gaan onze wegen weer (tijdelijk?) scheiden.

Het bleek dat we vandaag 11.500 stappen hadden gelopen, ruim 8 km , het verst nog deze reis. De temperatuur in Essaouira was 3 graden lager dan in Ounagha waar het alweer 19º werd.

Aan het eind van de middag belde de MLD arts  met de resultaten van de scopieën. Er was wat ontsteking aan de dunne darm geconstateerd en ook de maag behoefde nader onderzoek. Het was allemaal niet  ernstig, we konden rustig tot juni wegblijven, medicatie is ook niet nodig. Hij bleef een beetje vaag, moest het nog kortsluiten met de huisarts en ik kon het nog gaan  lezen in mijn medisch dossier van het ziekenhuis. Al met al kunnen we de reis voortzetten.

Sidi Kaouki 07-02-2023, dinsdag 

Vanmorgen om 5.30 uur was ik klaarwakker, ik slaap meestal met oordoppen in , ik was de Ohropax kwijt geraakt en wou Everdien niet storen. Af en toe kwamen er geluiden uit het dorp, natuurlijk van blaffende honden, een claxonnerende taxi, balkende ezel, kraaiende haan  of een optrekkende vrachtauto. Op een gegeven moment ben ik maar gaan lezen.

Toen er om half negen brood werd gehaald was het dorpje allang tot leven gekomen. Mensen met volle tassen stonden op een grand taxi te wachten, moeders met kinderen liepen naar school of kochten even wat snoepgoed bij een winkeltje waar trouwens kleine kinderen (ook zonder begeleiding) snoep kochten voordat ze naar school gingen. Er wordt opvallend veel gesnoept door de Marokkaanse jeugd, obesitas en de tandarts liggen op de loer.

Het was niet ver naar Essaouira waar we eerst naar de Carrefour zijn gegaan. Het is een brede 4-baansweg, een koe wandelde ons doodgemoedereerd over de linkerbaan tegemoet, langs de weg lag een dood wild zwijn die door zwerfhonden werd aangevreten, maar  bij de Carrefour konden we gewoon boodschappen doen. Hoewel, helaas waren  de boulettes, pittige sardieneballetjes in blik uitverkocht,  maar we konden wel surimi met garnalensmaak en kalkoenfilet met peper krijgen, dat vinden we heerlijk op brood.

                                                                Strandvermaak in Sidi Kaouki

Het was toen nog 20 kn naar Sidi Kaouki waar halverwege tot onze verbazing een complete villawijk was verrezen met ommuurde villa’s die in het Gooi niet zouden misstaan. Ook werden er hotels uit de grond gestampt, kunnen er nog meer toeristen naar Essaouira toe. 

In Sidi Kaouki , erg geliefd bij surfers, zijn maar liefst 3 campings, het is een piepklein dorpje met een neo-hippie uitstraling door de vele surfers, een ijverig volkje. Voor het dorp langs ligt een mooi breed strand, we voelen ons hier heerlijk thuis. De jonge eigenaar van de camping, is erg aardig evenals zijn vrouw.

Vanmiddag zijn we naar het dorpje gewandeld over het strand om wat van de sfeer te proeven. Er zijn veel jongeren hier, zoals gezegd veel surfers, sommigen hebben kleine kinderen bij zich. En er kan hier paard worden gereden of een ritje op een dromedaris worden gemaakt. De terrasjes waren aardig gevuld , daar gaan we nog wel een keer eten.

Omdat meer mensen langs de kust trekken komen we ook hier wat bekenden tegen: Henk en Magda ,eerder gezien op 2 andere plekken, die hebben hier al een nacht gestaan , Ben en Ingrid kwamen hier vanmiddag, we hadden vanmorgen afscheid genomen omdat zij naar Aourir zouden gaan maar dat vonden ze achteraf toch te ver. In de loop van de middag raakte de camping aardig vol maar het doet wel ruimtelijk aan. Even nagekeken maar we zijn hier 9 jaar niet meer geweest, de tijd vliegt.

Nog even het weerbericht: er zijn hier niet voor niets surfers, het waait vaak  in Sidi Kaouki, daarom staan er ook windmolens. Maar het was hier wel zonnig, er  zaten wel wat onweersbuien in de buurt zowel op zee als in het binnenland en het werd 17º.

De accu’s blijven het prima doen, we staan nu al weer bijna een week niet aan de paal, dat zal nu verder geen probleem meer zijn verwachten we, we kunnen gewoon vrij staan wanneer we dat willen, zolang de zon maar blijft schijnen.

Sidi Kaouki 08-02-2023, woensdag

Je kunt niet heen om de vreselijke aardbeving die Turkije en Syrië heeft getroffen. Juist de mensen die toch al arm zijn en ook nog eens  in een oorlogssituatie verkeren worden weer het hardst getroffen. Gelukkig dat er veel hulp, vooral ook uit het buitenland, snel ter plaatse was. En dat ondanks het feit dat veel mensen in Nederland last hebben van de inflatie en de energieprijzen, er toch weer gul gegeven wordt.

Dit is dan een natuurramp, de oorlog in Oekraïne eist een veelvoud aan slachtoffers maar die vallen niet in één keer maar duurt nu al bijna een jaar door de gewetenloze expansiedrift van Poetin.

Ondanks het feit dat er hier gisteren voortdurend zwerfhonden blaffend over het terrein liepen, was het gelukkig  stil vannacht. Er moet me toch wat van het hart, het doet zelfs lichtelijk pijn om toch wat negatiefs over Marokko te moeten schrijven . Al een aantal jaren zagen we en schreven we over positieve ontwikkelingen op milieugebied. Zo werden in rap tempo de sterk vervuilende, in Duitsland afgedankte Mercedes diesels uit de D-klasse met subsidie vervangen door nieuwere grand taxi’s, veelal Dacia Lodgy’s die ook in Marokko geproduceerd worden. En  een aantal jaren geleden werden  de plastic zakjes ,waar  overal op de souks groenten en fruit in werd verpakt verboden . In plaats daarvan  werden de groenten verpakt in een soort dunne stoffen tasjes. Op het verstrekken van plastic tasjes zou scherp worden toegezien.Nu zijn echter de plastic zakjes terug, stoffen tasjes hebben we nog niet gezien , alleen bij de Carrefour kregen we papieren zakken voor de groente. Het gevolg is nu dat je overal weer zwerfvuil ziet en zelfs meer dan dat. Bij wandelingen in het buitengebied van een dorp zie je dat er ook weer vuilnis gedropt wordt, triest om dat te zien. Je kunt alles wel op het conto van de COVID-periode schuiven, een verklaring hebben we er niet voor.

             Veel honden op de camping, dit waren onze buren vanmiddag. Vooraan een teef met 5 jongen.

In 2015 werden de plastic tasjes verboden en in 2019  kwam er een nieuwe wet tegen het gebruik van plastic tasjes: 

Volgens de nieuwe tekst is de fabricatie, in- en uitvoer, commercialisatie en gebruik van plastic tassen verboden.

Volgens regeringswoordvoerder Mustapha El Khalfi wil de regering met de wet een "stevig juridisch arsenaal" hebben om plastic tassen in het land volledig te doen verdwijnen.

Sinds november 2015 is het in Marokko verboden om plastic tassen te gebruiken of te verkopen. Overtreders riskeren tot 100.000 dirham boete.

Het lijkt er nu op  dat er dus niet meer gehandhaafd wordt op het verstrekken van plastic tasjes.

Ook het aantal zwerfhonden en -katten is drastisch toegenomen naar (niet alleen )ons idee. Er zijn in het verleden diverse pogingen gedaan om het aantal zwerfhonden, (die voor meer overlast zorgen dan katten  door hun geblaf, die soms bijten als ze jongen willen verdedigen  en door de hondsdolheid die nog in Marokko voorkomt) terug te dringen maar die hebben allemaal gefaald. Zo zijn honden vergiftigd in het verleden, afgeschoten door particulieren en de overheid en nu worden ze ook wel gevangen en weer losgelaten nadat de gecastreerd of gesteriliseerd zijn. Het Marokkaanse ministerie van Binnenlandse Zaken heeft in 2020 het gebruik van vuurwapens en sterke gifmiddelen verboden bij het afmaken van zwerfhonden, er werd strychnine voor gebruikt. Hondsdolheid zorgt nog ieder jaar voor zo’n 70 doden in Marokko, het blijft een probleem.

 Er zijn naar schatting 3 miljoen zwerfhonden in Marokko, je hebt dierenwelzijnsorganisaties die proberen het lot van de dieren te verbeteren door ze in te enten tegen ziektes. Maar deze organisaties verschillen van mening, er zijn gewoonweg te weinig middelen om alle zieke honden goed te behandelen vinden sommigen.

Hoogstwaarschijnlijk een soort Zonneroosje.

We hebben vanmiddag wat gewandeld en vogeltjes en bloemetjes gefotografeerd. Even een teleurstelling toen bleek datmooie scherpe foto’s van een roodborsttapuit in zwart wit bleken te zijn gefotografeerd door een verkeerde instelling van het fototoestel. Weer een eindje terug gewandeld en er wilde er nog wel een in de herkansing voor de camera poseren.

Er stond vandaag tamelijk veel wind en er was ook meer bewolking dan de afgelopen dagen, met name vanmorgen toen het meestal strakblauw was. Ondanks de temperatuur van 19º voelde het toch wat fris aan.

Imsouane 09-02-2023, donderdag 

Vanmorgen bijtijds weggereden van de camping waar  toiletten en douches regelmatig schoongemaakt worden. Via een smalle , bochtige maar mooie weg eerst een stukje langs de zee gereden en tussen arganbomen door met af en toe een tegenligger waarvoor de weg te smal was dus even elkaar met beleid passeren. 

De N1 was wat drukker, mn bussen , taxi’s en ook wat  campers ,  we kwamen door een bergachtige omgeving die erg mooi was. Langs de kant kwamen weldra stalletjes met Arganolie, honing en Amlou ( pasta van gemalen amandelen, honing en olijfolie) .

                      Vanmorgen voeg vertrokken we, zie de lange schaduwen. Overal argan bomen.

Via een nieuw aangelegde en geteerde weg met af en toe zelfs vangrail, daalden we af naar `Imsouane waarbij we zo nu en dan fraai over de zee uitkeken. In Imsouane keken we onze ogen uit, zo druk was het . Ooit stonden we hier alleen met slechts gezelschap van een hallucinerende schizofreen. Nu staan er minstens 60 campers vrij en we konden nog net het laatste plekje bemachtigen, wel met  een heel mooi uitzicht over zee.

Imsouane was altijd al populair bij surfers, het is nu een compleet surfparadijs geworden , nieuwe restaurantjes zijn er bij gekomen en nog meer surfshops dan 5 jaar geleden toen we er voor het laatst waren. Wel een hele leuke sfeer trouwens met die neo hippies, sommigen met kinderen bij zich.

We hebben met Henk en Marita koffie gedronken , zij staan hier sinds gisteren. Na bij het haventje en de surfers te hebben gekeken, de vissersboten en de nijverheid daaromheen , daar is eigenlijk niets aan veranderd, kwamen we Kees en Trui tegen die hier op de camping staan. Daar hebben we jus d’orange mee gedronken en later koffie bij ons in de camper, je kunt hier niet buiten zitten.

                                                       We dalen af naar Imsouane, mooi uitzicht .

5 februari is de totale boycot van Russische olie ingegaan. We zijn af en toe nog wel principieel geweest voor zover dat binnen onze mogelijkheden ligt. Zo hebben we sinds de barbaarse  Russische invasie van Oekraïne bv in België niet goedkoop getankt bij Luke Oil  omdat het Russisch is. En in Frankrijk niet bij Total omdat die nog banden met de Russische olie-industrie onderhoudt en nog kerosine leverde aan het Russische leger die vervolgens zijn vliegtuigen etc….

In Marokko hebben we wel diesel getankt bij Total, je kunt daar met een creditcard betalen, praktisch dus. Waar komt de diesel vandaan?  We denken dat alle diesel hier wel uit Rusland komt, de dieselprocent bij uitstek. Volgens Bloomberg speelt Ceuta, wat aan de Marokkaanse noordkust ligt maar een omstreden Spaanse enclave is, een rol in de distributie van Russische olie wereldwijd om de West Europese  boycot te omzeilen. Ceuta is nl een centrum geworden voor de Russische oliehandel. Russische bedrijven proberen hun export op peil te houden, hiervoor moeten ze nieuwe handelspartners zoeken en exportroutes omvormen om toch te kunnen blijven exporteren.  De meeste grote rederijen behoren tot westerse bedrijven die ruwe olie van Russische oorsprong weigeren of niet kunnen vervoeren omdat de lading niet verzekerd kan worden.

Daar heeft het Kremlin een oplossing voor gevonden.Voor deze olie heeft Rusland een aanzienlijk aantal kleine schepen gehuurd en gekocht om de ruwe olie die ze produceren te vervoeren.

                          Het oorspronkelijke dorp Imsouane met bebouwing tot aan de zee, deels in de rotsen.

Rondom het haventje is er niets veranderd, er is nog dezelfde authentieke sfeer. Vreedzaam gaat dat samen met de surfers.

De zee bij Ceuta is kalm en ligt ver van nieuwsgierige blikken. Rusland maakt hiervan gebruik om olie tussen tankers uit te wisselen. Met deze techniek kan het land de verzendkosten verlagen, beperkingen omzeilen en de logistiek vergemakkelijken voor zijn overgebleven cliënten.

Het resultaat? Russische olie blijft in grote hoeveelheden - net onder het vooroorlogse niveau - op de wereldmarkt stromen ondanks sancties van de VS en de EU. Al moet het Kremlin zijn olie met korting verkopen, er wordt nog steeds heel veel verkocht.

Van de olie naar het gas, de koelkast bleef toch stinken ondanks dat Pieter de zaak grondig schoon had gemaakt. Pieter begon te vermoeden dat het wel eens aan de drukregelaar kon liggen, appte hij vanuit Marrakech waarop Kees, die inmiddels aan de koffie bij ons zat op het lumineuze idee, kwam om de koelkast stand lager te zetten, het gas ‘af te knijpen’. En tot onze grote vreugde is de stank een stuk minder geworden , we zullen  misschien toch een andere drukregelaar moeten hebben.

                                    De baai waarin surfers liggen te wachten op een geschikte golf

We raakten in gesprek met een oudere man die in Roosendaal een huis heeften ook hier in Imsouane. Een hartelijke man die Imsouane ook heeft zien veranderen. De surfers brengen hier natuurlijk geld in het laatje, aan de andere kant is er rondom de haven de authentieke sfeer gebleven.

Het was vandaag aanvankelijk zonnig en later kwam er sluierbewolking. Toch werd het weer 19º. Die sluierbewolking is w.s. een voorbode van de weeromslag . We hadden door de bewolking wel een geweldige zonsondergang. er komt morgen middag een stevige wind te staan en er wordt zelfs regen voorspeld. Daarom gaan we naar Taroudant., dan is een stad toch beter dan aan zee hoewel het hier heel leuk is, mede door de ontmoetingen met onze vrienden hier natuurlijk.

Strandje in de baai met surfers en daarboven hotels en appartementen, er wordt hier geld verdiend door de massale komst van surfers

           Toch goddelijk om zo vanuit de camper de zonsondergang te kunnen zien. Genomen met de iPhone , geen Photoshop.

Taroudant 10-02-2023, vrijdag

 We hebben gisterenavond bij Henk en Marita nog een drankje gedronken en Henk had wat lekkere hapjes gemaakt. Er volgde een erg zachte nacht wat niets met het voorafgaande had te maken maar alles met de wind die naar het oosten was gedraaid waardoor het 15º bleef vannacht.

We zijn vanmorgen bijtijds vertrokken, iets na 8.30 uur , i.v.m. de verwachte verslechterende weersituatie. Het schemerde nog wat toen we weg reden maar dat kwam mede door het zwaarbewolkte weer. Zo mooi als de weg hier naar toe was, het laatste stukje van de N1 af naar Imsouane, zo slecht was de weg naar de N1 toe. Daar waren ze met het verbeteren van de weg bezig waardoor er een smal stukje asfalt over was met gaten. Maar  het was maar ruim 7km naar de N1 dus dat viel hard mee. Door een mooi bergachtig landschap reden we het eerste deel richting Agadir.

 Daarna daalden we af via een aantal haarspeldbochten naar ongeveer zeeniveau , sterker nog , we reden langs zee, en de weg was lang niet meer zo bochtig. Toen we het bananendorp Tamri waren we gepasseerd, het heet zo omdat er bananenplantages zijn, even een klein stukje klimmen tot we weer langs zee kwamen te rijden. Wat jammer dat het weer zo somber was, dat maakte de zeezichten die je telkens had ook wat minder. We reden langs verschillende plekken waar campers vrij stonden, meestal alternatieven (Franse) jongeren met vrachtauto’s maar we zagen ongeveer 5,5km voor de mega-camping Atlantica Parc een mooie plek tussen arganbomen aan zee waar meerdere campers stonden, een plekje om te onthouden. 

Het was nog net helemaal licht toen we vertrokken en door het eerste dorpje kwamen.

Ongeveer ter hoogte van Agadir begon het wat  te regenen, slechts enkele druppels terwijl de wind toenam. In Agadir waaide al het zand van bouwwerkzaamheden, braakliggende terreinen etc.  op waardoor we in een soort zandstorm kwamen waardoor het zicht af en toe zeer beperkt was, alsof je in een bruine dikke mist reed. Niet ongevaarlijk omdat er hekken om waren gewaaid over een afstand van enkele kilometers en die op de rechterrijbaan lagen. Toen het harder begon te regenen verdween het zand en stof uit de lucht maar vrolijker werd het er niet op. We waren iets na het middaguur in Taroudant toen het niet lang daarna ook begon te regenen.  Dat werd dus binnen zitten een deel van de middag, terwijl de camper eigenlijk moest worden schoongemaakt, heel veel modder, diesel etc was er op de wanden komen zitten. Er was code oranje voor een deel van Marokko afgekondigd ivm regenval en zware windstoten tot 85 km p.u. o.a voor de regio Taroudant, de camper stond dan ook af en toe te schudden.

                                           De eerste palmtortel in Marokko zien we op de cp. in Taroudant.

De regen is trouwens hard nodig in Marokko, er is een schreeuwend watertekort door de erg droge zomer van 2022. Het  land wordt geconfronteerd met de ergste droogte in 40 jaar, met ernstige watertekorten en een opmerkelijke daling van de landbouwproductie tot gevolg. Bovendien was het jaar 2022 het vierde warmste jaar sinds 1981, met een gemiddelde temperatuur die 0,9 graden Celcius hoger lag dan het gemiddelde in de periode 1981 tot 2010.

Waterschaarste is dan ook één van de meest urgente uitdagingen waar het land mee kampt. Marokko behoort momenteel tot de landen met de laagste watervoorraden per hoofd van de bevolking. Met een gemiddelde van 645 kubieke meter in 2015 ligt de hoeveelheid ver onder de internationale 'waterarmoedegrens' van 1000 kubieke meter per hoofd van de bevolking.

Dit cijfer zal naar verwachting in 2050 nog verder dalen tot 500 kubieke meter per hoofd van de bevolking en daarmee de internationale drempel van "extreme waterschaarste" naderen. Daarom proberen we ook zuinig te zijn met water, om de camper te wassen gebruiken we dan ook zo min mogelijk water. Dat wassen  is ons gelukt tussen de regenperiodes door, telkens wat water halen en gebruiken tot het modderig eruit ziet. De camper is weer toonbaar zou mijn moeder wel zeggen.

                 Al is het restaurantje gesloten op vrijdag, het is toch gezellig kouten met vrienden.

Vanmiddag zijn Trui en Kees hier ook gekomen, zij hadden een uur stilgestaan door de zandstorm in Agadir, het verkeer reed niet meer wegens onvoldoende zicht. Ook Ger en Petri blijken hier te staan, Ger was de camper aan het cleanen voordat het begon te regenen, dat heeft wel inspirerend gewerkt.

We zijn met Trui en Kees de stad in geweest, voor hun de eerste kennismaking met Taroudant,  We hebben door Arabische souk gewandeld, er is ook nog een Berbersouk maar die is minder leuk. In de souk werden we ‘meegelokt ‘ door een Nederlands sprekende Marokkaan, we kregen Amlou en arganolie te proeven maar erg duur, 100dh per dl. Dat kwam doo r de droogte van afgelopen zomer werd er verteld.. Amlou wordt trouwens met arganolie en niet met olijfolie bereid zoals ik gisteren per abuis schreef.  Grappig is dat we door verscheidene eigenaren van winkeltjes herkend werden, bv door een vader en zoon waarvan we een paar jaar geleden het leren tasje hebben gekocht waar ik nu mijn iPhone en portemonnee in bij me heb. Op het plein Assaraq waar anders tegen de avond wat leven in de brouwerij is, was het nu stil. Dit komt w.s.. omdat  het vrijdag is.  Ook veel winkeltjes zijn dan gesloten, morgen gaan we ongetwijfeld weer naar het plein toe. We hebben ook nog wat gegeten bij een eettentje waar we ieder jaar wel wat halen: een klein stokbroodje gevuld met sardinekoekjes met hete saus  en frites er bij. Dit alles voor 5Dh p.p., spotgoedkoop dus. Het is niet duurder geworden, toch maar eens wat over de inflatie opzoeken. Het bleef gelukkig droog toen we in de stad waren , het was fris met die krachtige wind en 17º. Erg grote regenhoeveelheden zijn er, helaas voor de bevolking, hier niet gevallen.

Taroudant 11-02-2023, zaterdag

Geen honden gehoord vannacht i.t.t. de nacht ervoor toen Everdien er wakker van heeft gelegen. Dat was een opsteker, en dat is niet het enige. Daarvoor moeten we even nog terugkomen op de gezellige borrel van donderdagavond die misschien wel een positief staartje zal krijgen, vanuit onze camperhobby gezien die al in 1978 is begonnen, bijna 45 jaar geleden dus. Onze huidige camper , waarvan de indeling ons erg bekoort, begint hoe langer en meer gebreken te vertonen. We zijn niet handig, correctie, Everdien heeft nog wel enig technisch inzicht en kan nog wel eenvoudige dingen repareren. Dicht bij huis is er onze campergarage Hanzestad campers, ‘Freddy ‘ zoals wij altijd zeggen, genoemd naar de sympathieke eigenaar. Maar onderweg zijn wij afhankelijk voor een deel van de behulpzaamheid van mede-camperaars of vrienden zoals met de koelkast de afgelopen dagen.

Het  gesprek met Henk en Marita  die avond heeft er voor gezorgd dat we nu serieus denken om toch nog een andere camper te kopen, we zijn gaan omdenken heet dat geloof ik.

                                                Een modewinkel in de Arabische souk

Toen we gisteren de camping opkwamen werden we hartelijk begroet door de campingbaas. Dat gaat volgens het gebruikelijke ritueel: gaat alles goed? En  met de kinderen? En met de familie?.

Wij op onze beurt konden ook een paar mensen begroeten, vanmorgen het blijkt dat Nico en Diny die we al jaren kennen vanuit Marokko , recht tegenover ons staan. We hadden de camper niet herkend  ( Belgisch kenteken)maar we vinden wel dat er wel veel nationaliteiten hier in dit hoekje staan, maar liefst 8. (B, D, F, CZ, Ch, DK, A en NL)

Even later kwamen André en Marjos hier ook de cp opgereden, zij stonden eerst op camping Le Jardin die wat buiten de stad ligt en dan moet je iedere keer met de taxi.

We hebben eerst lekker geluierd vandaag, Everdien heeft ook nog wat handwas gedaan. Het weer was gelukkig een stuk opgeknapt waardoor we buiten konden zitten.

We zijn met André en Marjos aan het eind van de middag naar de stad gegaan. Eerst door de souk gewandeld waar het allemachtig , prachtig ,achtentachtig, regelmatig door de overdekte straatjes klonk en waar de meisjes  een ring kochten wat heet, Marjos zelfs 2. André bleek over uitstekende vaardigheden te beschikken om af te dingen op een prettige manier. We hebben wel 2 leuke winkels bezocht om de ringen te kopen. Daarna naar de Place Assaraq waar wel wat medicijnmannen, een Marokkaanse Victor Mids die met geld verdwijntrucs uithaalde maar geen .slangenbezweerder of muziekgroepen aanwezig waren. Ook Kees en Trui waren daar en we hebben gezellig koffie gedronken waarbij ik met de zoomlens wat foto’s heb gemaakt van mannen die daar op stenen muurtjes onder de bomen zaten. Later zijn we gaan eten, met zijn allen, taco’s , geroosterde broodjes met heerlijke gekruide kalkoenstukjes in een saus met frites,  lekker en weer voor weinig geld. Een leuke  dag al met al omdat het een zonnige middag werd met 23º.

We wewrden uitgenodigd door een man om de binnenplaats van een moskee te bezichtigen. Eenvoudig maar toch mooi.