Camperreis Turkije 2014 (deel1)

Warnsveld 14-7-2014 maandag

De voorbereidingen voor onze reis naar Turkije zijn in volle gang. We weten welke route we erheen willen rijden, geheel over land, en we hebben ook een globale route uitgestippeld in Turkije zelf. We denken een maand of 3 in Turkije te blijven en we zullen steden bezoeken, oudheidkundige bezienswaardigheden bezichtigen , van de natuur genieten en niet te vergeten de zee en het strand. Kortom een mix zoals we gewend zijn op onze reizen, afwisselend en boeiend. We denken 27 juli te vertrekken.

geplande overnachttingen: C: Aschaffenburg, D: Passau, E:Zagreb, F: Belgrado, G: Sofia 

Onze camper is bij de fa Bruggink geweest voor de koelkast, deze hield er op onze laatste reis in juni mee op. Het bleek iets onbenulligs te zijn, een klontertje roet was naar beneden gevallen en vlak boven de gasvlam komen te liggen. Voor ons volkomen raadselachtig daar de koelkast in Marokko 3x, zowel met een ragger als met perslucht, schoongemaakt is. 

We hebben de koelkast een paar dagen laten proefdraaaien, de stank is weg en hij doet het goed. We hebben ook een LPG gastank laten plaatsen , voor de koelkast en om op te koken (en om op te verwarmen). Dan hoeven we niet meer zoals in het verleden een gastank te kopen in een land waar we langer zijn maar kunnen we de LPG tank aan de pomp laten vullen want we hebben ook een buitenaansluiting laten aanleggen. 

Warnsveld 23-07-2014

En zo hebben we de route aan de vooravond van ons vertrek nog gewijzigd.

We gaan niet via Zagreb, maar via Tsechië en Hongarije naar Turkije. De reden is dat we 100 kilo overgewicht hebben (3610 kilo) en dat men in Oostenrijk een zero tolerance beleid heeft terwijl men elders in Europa zo’n 10% overgewicht meestal tolereert. Bovendien vallen er op de Balkan al 10 dagen stevige onweersbuien en dat verandert de komende dagen niet veel. Toen we zagen dat de route via Praag-Boedapest  naar Belgrado maar 64km om is ( in uren gerekend  doe je er 2 uur langer over) , was de keus vandaag snel gemaakt. We zijn wel eens in Praag geweest, Boedapest wilden we altijd nog eens een keer naar toe. 

De route via Praag en Boedapest naar Belgrado 

Aangezien het visum 5 augustus ingaat, zullen we eerst een week naar Noord Griekenland gaan. 

Grimma 24-07-2014 donderdag

Het begon al fraai vanmorgen vroeg. We moesten om 7uur opstaan omdat we langs het ziekenhuis moesten. Na het douchen vroeg Everdien hoe laat het was, nou het zal ongeveer 7.15 uur zijn , bleek het kwart over 6, had ik de wekker een uur te vroeg gezet.

We moesten langs het ziekenhuis omdat Everdien een moedervlekje had laten verwijderen van haar rug. Dat bleek maar goed ook, de uitslag was dat er onrustige cellen in zaten die op den duur mogelijk tot kwaadaardige cellen hadden kunnen muteren. Maar nu was er geen reden tot ongerustheid, we konden rustig met vakantie gaan, de randen waren schoon en er hoefde ook geen verdere behandeling te volgen. Blijft U wel alert op veranderende zomersproeten/moedervlekken maar omdat we zo’n 8 maanden per jaar in zonnige landen vertoeven doen we dat altijd, dat was ook de reden dat Everdien bij de huisarts was beland.

                          parkeerplaats bij Grimma, de Nederlandse camper wel erg dichtbij ons N51.239625  E12.73126

Via de Autobahn , waar veel wegwerkzaamheden waren, zijn we een flink stuk Duitsland ingereden, de vertraging viel wel mee. We staan nu aan de rand van Grimma op een parkeerplaats, 564 km van huis. Eerst als enige camper later kwam er nog een Nederlandse camper boven op ons staan, lekker veilig zullen we maar zeggen. We zijn het stadje, dat een aardige Altstad moet hebben niet ingegaan, het begon te motregenen en nu regent het al de hele avond stevig door.

Hrázni , Brno  vrijdag 25-07-2014

De hele nacht heeft het stevig doorgeregend, vanmorgen vroeg ging de regen over in motregen. Rond 9 uur zijn we vertrokken en vlak voor de Tsjechische grens hebben we een tolvignet voor €12,-  gekocht die een week geldig is.

Rondom Praag was er wel veel verkeer maar het reed goed door. De tolweg tussen Praag en Brno wordt gerenoveerd, vaak moest je hele stukken over één baan rijden. Die renovatie gaat tot 2020 duren en is hard nodig , de weg is een wasbord waar je overheen hobbelt. Maar het weer knapte in de loop van de ochtend op en de zon scheen een groot gedeelte van de middag. Het Tsjechische landschap is mooi heuvelachtig met veel bossen.

                                                                  het meer bij de camping in Brno

We staan nu op een kleine camping bij Brno die mooi gelegen is in een boomgaard en grenst aan een meer, een mooie omgeving. De camping kost €14,80 met stroom en er vallen stevige onweersbuien, het komt met bakken uit de hemel vallen.

Boedapest 26-07-2014 zaterdag

Gisterenavond toen het droog was zijn we nog even naar het meer gewandeld, aan de overkant lag Brno. We zagen veel fruitbomen langs de weg staan, vooral appel- en walnotenbomen. Het schijnt als de bomen geen nummer hebben je dan het fruit overal in Tsjechië mag plukken.

Het was vanmorgen maar een uur rijden naar de Slowaakse grens. Daar moest je een tolvignet kopen , in euro’s kostte die €15,-, als je in Kronen had betaald, het was nog aan de Tsjechische kant van de grens, dan had het vignet €12,- gekost.

Een uur later waren we aan de Hongaarse grens, vlak voor de grens waren kantoortjes met lange rijen  ervoor, daar kon je een vignet kopen voor Hongarije. Als het vignet in Duitsland wordt ingevoerd hebben wij al ervaring…. Een half uur later waren een vignet rijker en €12,95 armer, van mensen op de camping waar we nu staan hoorden we dat ze bij een kleine grensovergang maar €10,- hadden betaald.

Er was behoorlijk wat vakantieverkeer onderweg, allerlei nationaliteiten, vooral Duitsers, de Hongaren waren in de minderheid. Op een matrixbord boven de weg kwam een mededeling dat er 3 uur vertraging was bij de Servische grens. Daar zijn we voorlopig nog niet, we staan nu op een kleine camping in Boedapest. We kregen een hartelijke ontvangst door de eigenaresse Marta, die ook de nodige info over Boedapest gaf terwijl we ons welkomstdrankje , een halve liter Hongaars bier, nuttigden. De camping ligt mooi in het groen, 5 km van het centrum.

                                                                          camping Ave Natura, Boedapest

Er staan hier zo’n 15 campers en een paar tenten , daarmee is de camping wel vol. Er zijn hier veel Nederlanders, oa door de goede recensies op Campercontact. Vlakbij ons staan 2 Nederlandse campers met mensen uit Twente waar we vanmiddag  een tijdje mee gepraat hebben. En vanavond kwamen onze naaste buren weer terug uit Boedapest, zij komen uit Bathmen, het oosten is hier dus goed vertegenwoordigd. Morgen gaan we naar Boedapest toe, een oude wens.  

Boedapest 27-07-2017 zondag

Boedapest bestond vroeger uit 2 steden, Boeda en Pest, gescheiden door de Donau. Onze camping ligt in het Boeda gedeelte, deze voormalige stad is tegen de heuvels gebouwd, Pest ligt aan de overkant van de Donau en is lager gelegen.

We zijn met de bus naar het centrum gereden, voor 65+’rs is het openbaar vervoer gratis. We zijn eerst naar Pest gewandeld, via een grote brug over de Donau. Vanaf de brug heb je een prachtig uitzicht over de Donau met aan beide rivierzijden mooie gebouwen , het is beschermd stadsgezicht en staat op de wereld erfgoedlijst van Unesco. Het mooie parlementsgebouw ligt vlak aan de Donau.

                                                                     Boedapest, het parlementsgebouw

We hebben langs de Donau gewandeld naar de funiculaire, het kabelbaantje dat je omhoog brengt naar het kasteel Buda. Ook van bovenaf heb je weer een mooi uitzicht over de Donau.

                                                                                 de Donau

Toen we in de kasteeltuin wandelden brak een enorm onweer los, een wolkbreuk, voor we konden schuilen waren we doorweekt. Toen het eindelijk droog was begon er nog geen 10 min. later een nieuwe bui en omdat we al zeiknat waren was de pret ver te zoeken en hebben we maar een taxi naar de camping genomen. Lager gelegen straten stonden blank, de taxichauffeur (ik heb Ronald Koeman al 3x vervoerd) zei dat er nog meer onweer met hagel zou komen.

De rest van de dag is het echter droog gebleven, het noodweer had nog wel een staartje, internet deed het niet meer. Volgens Marta was het in een groot deel van Boedapest zo, jammer want we hadden nog wat info over Boedapest willen opzoeken. Doordat we op het laatst de route hebben gewijzigd hebben we geen boekje over Boedapest bij ons. Misschien dat we daarom morgen meteen hop on/hop off bus langs de bezienswaardigheden gaan rijden.

Zenum 28-07-2014 maandag

Internet deed het nog steeds niet vanmorgen, de regen wel, om 9 uur viel de eerste bui en het zou volgens Marta de hele week slecht weer blijven. Daar om besloten we Boedapest te verlaten, zelfs in de hop on/hop off bus zou je vanwege de regen beneden moeten zitten en zou je nog bijna niets van de stad zien.

Dus richting Belgrado, ruim 360km, de hele weg viel er af en toe een stevige bui. Het was een stuk minder druk met toeristen dan zaterdag, dus we hadden goede hoop dat we niet te veel oponthoud aan de Servische grens zouden hebben. 20 km voor de grens was er al een filemelding, die nog een keer herhaald was. Gelukkig stond er alleen een lange file vrachtwagens en waren wij vlot door de douane. De tolweg in Servië was tot Novi stad niet alleen in een slechte staat, een lapjesdeken, maar ook erg rustig. Na Novi sad was de weg beter, het verkeer wat drukker, maar het landschap bleef onveranderd wat eentonig. Het was vlak, er wertd veel mais verbouwd, het leek wel wat op Nederland.

We staan nu ongeveer 20km van Belgrado op een eenvoudige camping in Zemun, aan de Donau. En ook hier slecht weer, grote onweerscomplexen treken over. We kijken op de Donau, die ziet er met die onweersbuien niet schön Blau uit maar grauw en triest. De weersverwachting hier is ook slecht, we gaan morgen verder.

Er is hier wifi in de bar, we worden dus de kroeg ingejaagd. 

                                                            camperplaats Enigma Vranja N42.50690 E21.90558

Vranja 29-07-2014 dinsdag

We staan bij Vranja op een camperplaats die bij een klein motel hoort, Autokamp Enigma. De zoon van de eigenaar vroeg naar onze paspoorten. Shit, waar zijn onze paspoorten! Schrik, paniek, toen kwamen we tot de conclusie dat ze nog op de vorige camping bij de receptie moesten liggen, 380 km. hier vandaan. Gisteren in de haast en de hectiek die erna ontstond vanwege het hevige onweer is het misgegaan.

Ik moest de paspoorten afgeven, betaalde meteen, “zoek maar vast een plekje maar wees voorzichtig, er hebben al campers vastgezeten . Ik kom er zo aan”, zei de jongen van de receptie terwijl hij gegevens uit de paspoorten noteerde. We namen stroom vanwege het slechte weer, hadden een verlengsnoer nodig en Everdien  markeerde de koppeling van de stekkerdozen met een plankje. Op het moment dat de jongen kwam en Everdien 2 kaartjes gaf moest ze de stekkerdozen redden van een Duitse camper die bijna onze elektra aan gort reed. Komt er een Belgische camper, wilde naast ons gaan staan, let op onze elektriciteit. Ja meneer, de camper komt vast te zitten, de man gaat als een gek gas geven en glijdt al slippend met de voorwielen op onze stekkerdozen af. Everdien springt de camper uit en kon nog net de stekkerdozen redden . En dat alles in de stromende regen en felle bliksem. Ik heb daardoor niet meer aan de paspoorten gedacht en Everdien dacht dat ik die allang had opgeborgen.

Vanmorgen toen we wegreden vroegen we ons af of we de kaartjes moesten inleveren( zal wel een bewijs  zijn als je de camping afrijdt en weer terugkomt dat je op de camping staat), het meisje  achter de receptie zwaaide vriendelijk  en we reden weg.

De zoon van de eigenaar  hier zei:” geen paniek , ik heb de paspoorten niet nodig, maar jullie wel, het gebeurt vaker, ik heb pas nog 2 paspoorten opgestuurd, ik bel wel naar de camping”. Even later kwam hij vertellen dat ze opgestuurd worden per expresse  en morgen in de loop van de middag hier zullen zijn.

We hebben nu 2 kaartjes waar onze naam en de paspoortnummers op staan. En ja we weten het, nooit je paspoort afgeven, daarom hebben we ook kopieën van de paspoorten bij ons. En nee, we geven ook de Belg niet de schuld, die geheel toevallig vanmiddag hier  weer naast ons kwam staan op weg naar Macedonië.  Het is onze eigen schuld, door de hectiek van 2x bijna geen stekkerdozen meer, ben ik de paspoorten totaal vergeten, wat dan ook wel weer wat over mijn geheugen zegt.

Dus blijven we een dag langer hier, de zon schijnt eindelijk en het is 31º, toch hebben we even flinke donderwolken gezien.

                                                                          camperplaats Enigma, fraai uitzicht

Vranja 30-07-2014 woensdag

We staan hier trouwens niet verkeerd. De camperplaats is mooi aangelegd, er is een zwembad bij het motel en je kunt er goed en goedkoop eten. De omgeving is hier ook de moeite waard , we kijken uit op het stadje Vranja wat tegen de heuvels is gebouwd. Overdag komen er mensen uit de omgeving naar het zwembad en/of om wat te eten.

Het was een warme dag , 33º, we hadden het sowieso al een beetje benauwd of de paspoorten wel zouden komen. We zijn om half zeven maar eens gaan informeren tot hoe laat het postkantoor open was. De moteleigenaar belde naar het postkantoor, de paspoorten waren er en zouden de volgende dag worden bezorgd. Maar hij belde met een vriend die daar werkte en hij regelde dat hij ze over een uur kon gaan halen. Toen het na een onweersbui weer droog was kwam hij triomfantelijk met de paspoorten aandragen wat hem op een omhelzing van Everdien kwam te staan.

We hadden op Campercontact al gelezen dat het daar erg aardige mensen zijn, we kunnen dat volmondig onderschrijven en niet alleen vanwege de paspoorten, zo kregen we ’s middags nog ijskoude watermeloen.

Stratoni 31-07-2014 donderdag

Vanmorgen zijn we weer vertrokken en al snel waren we bij de grens met Macedonië. Het duurde ongeveer een half uur voordat we de grens gepasseerd waren en via een tolweg met af en toe slechte stukken wegdek ertussen zijn we door Macedonië gereden. Een mooie natuur, bergen en veel groen. Wel werden we nog getrakteerd op een enorme onweersbui met slagregens en hagel.

Ook bij de Griekse grens moesten we weer een half uur wachten. Onderweg nog wat boodschappen ingeslagen en doordat het een uur later is in Griekenland  waren we om ongeveer 5 uur in Stratoni wat aan het begin van het eiland Athos ligt. We staan op een rustig stuk van het strand met links van ons een fabriek  (voormalige mijn) waar delfstoffen uit rotsblokken worden gewonnen die met vrachtauto’s worden aangevoerd, we hebben er echter geen last van . We kijken over de zee naar de rest van het schiereiland  Athos in het zuiden. Op een gegeven moment mogen vrouwen niet verder rijden, dat is het deel van het eiland waar de bekende monniken wonen.

                                                                     Stratoni N40.51426 E23.82818

We merken dat ons Italiaanse simkaartje, waar we in het buitenland altijd mee internetten, momenteel niet werkt. We zijn nu aangewezen op wifi in de kroeg. Het reisverhaal zal hierdoor minder aktueel zijn. 

Stratoni 03-08-2014 zondag

Zelfs in het weekend is het niet druk op het strand hier, er zijn hier geen toeristen. Alleen wat mensen uit de omgeving komen hier 2x per dag om te zwemmen. Stratoni heeft dan ook toeristisch niets te bieden, Athos wordt niet veel door toeristen bezocht op een paar plaatsen na zoals Stavros waar we op weg hierheen doorheen zijn gereden. Wel staan hier nu zo’n 12-tal campers, 2x zoveel als toen we hier donderdag kwamen. We staan tegen een parkje aan waarin niet alleen pijnbomen staan maar er is ook een wat verlopen speeltuin in gevestigd. We hebben wat schaduw van de bomen en er is hier naastons niet alleen een douche maar vlakbij in het parkje is ook een waterkraan.

Ik schreef al eerder dat vrouwen niet in de monnikenrepubliek Athos mogen komen (op melkgevende geiten en muizenvangende katten na) maar mannen hebben ook geen onbeperkt toegang. Er mogen slechts 14 bezoekers per dag worden toegelaten. Er wonen in 20 kloosters nu ongeveer 2000 monniken. Je kunt met een boot om de kust van Athos varen, we nemen maar genoegen met het uitzicht die we ’s avonds op de heilige berg hebben.

                                                      de heilige berg Athos bij ondergaande zonTime : 24/07/2014 18:22:11D

Stratoni 04-08-2014 maandag

We blijven hier nog een dag omdat ik vanavond langs de dokter wil omdat ik last heb van een ontsteking in mijn mond. Nu kan je overal langs de dokter maar de dokter hier werkt overdag voor het mijnbouwbedrijf en heeft ’s avonds praktijk in de plaatselijke apotheek. En laat die apotheek nu 100m van de camper zijn, naast de kroeg waar we wel internetten.

De fabriek die hier vlakbij staat behoort bij de mijn die 5km verderop is. Met vrachtauto’s worden grote rotsblokken van de mijn naar de fabriek gebracht waar uit die rotsblokken lood, zink en een beetje zilver wordt gewonnen waarna die delfstoffen per boot verder worden vervoerd. Dit vertelde ons een Canadees echtpaar wat hier een jaar woont en gisterenavond even een praatje kwamen maken.

Dat verklaart ook waarom er de hele dag een sproeiwagen door de straten heen en weer rijdt. Dacht ik nog dat het tegen het stof was dat de vrachtwagens meebrachten, Everdien vond het verdacht, “er is iets anders aan de hand.”

Dat blijkt dus wel, van zink weten we het niet maar lood is een stapelgif, het plekje hier nodigt niet uit om weken te staan, om een paar dagen maken we ons echter geen zorgen.

Keramoti 05-08-2014 dinsdag

Gisterenavond langs de dokter geweest, wij dachten dat hij praktijk hield in een apotheek maar het bleek een privékliniek te zijn. De pijn in mijn mond duurt nu al langer dan een week, het zit tussen de kies en de tong, zelf denk ik dat het mogelijk  een speekselklierontsteking is omdat ik aan de linkerkant geen speekselproduceer. De dokter denkt ook aan een infectie/ontsteking, daarom heeft hij een antibioticakuur voorgeschreven en moet ik 2x per dag diclofenac slikken. En dan moet het na 4 , maximaal 5 dagen over zijn , zo niet dan moet ik naar een universiteitskliniek in Thessaloníki of Alexandroupoli voor nader onderzoek.

Dat zien we echter niet zo zitten, we willen in plaats daarvan in Kavala naar een KNO-arts als die daar in het ziekenhuis is tenminste. Mocht hij dan ook doorverwijzen naar een universiteitskliniek dan gaan we helaas naar huis. We zien het niet zitten om hier in de mallemolen te komen van de gezondheidszorg die in Griekenland allerbelabberdst is na de bezuinigingen. Dan is het heel jammer, maar we gaan dan toch liever naar Nederland.

                                                                                    Keramoti

We hebben dus een plek gezocht in de buurt van Kavala en dankzij Frans Mulder van het camperforum(Griekenland met de camper) staan we nu 40km voorbij Kavala bij Keramoti op een landtong aan het begin van een parking .Zo worden we niet ingesloten door auto’s want er komen hier overdag veel badgasten. Maar we staan op een leuk plekje ongeveer 10m van zee. Achter ons ligt het eiland Thassos en we kijken over het water naar Keramoti en naar de bergen in het binnenland waarachter Bulgarije ligt. Zo om het kwartier varen ferry’s van Keramoti naar Thassos heen en weer.

Het is al een paar dagen 32º dus heerlijk om zo vanuit de camper het water in te kunnen duiken. In Stratoni hadden we veel last van muggen, hoe dat hier is moet vanavond en vannacht nog blijken. Er liggen hier grote plassen (ideaal voor muggen), er is kortgeleden noodweer geweest want er liggen talrijke ontwortelde en afgeknakte bomen, het lijkt erop dat het pad hiernaar toe maar net vrijgemaakt is.

Keramoti 06-08-2014 woensdag

Dat was me het nachtje wel, kort en onrustig. Het voorspel begon al om een uur of 9, toen werd Everdien al 3x door een mug gestoken. Omdat de zon hier om 9 uur ondergaat, zorgen we ervoor dat we binnen zitten voordat de muggen komen. WE hebben horren voor de ramen en de deur, toch ziet een enkele mug kans om naar binnen te glippen. En dan wordt Everdien altijd het eerst en het meest gestoken en ze krijgt ook fikse bulten. Voor we gaan slapen hebben we ons met DEET ingesmeerd en toch werd Everdien om een uur of 3 wakker van de jeuk omdat ze opnieuw gestoken was. Toen had ik nog geen oog dicht gedaan doordat er in Keramoti net toen we naar bed gingen tegen twaalf uur een disco begon. Daar had Everdien gelukkig geen last van, zo wordt de ellende een beetje gelijk verdeeld, maar ik had geen oordoppen in want we staan hier helemaal alleen op een wat afgelegen plek. Uiteindelijk vielen we allebei weer in slaap maaar het was kennelijk nog niet genoeg want om 6.15 uur kreeg ik buikkrampen en moest naar de wc: een van de mogelijke bijverschijnselen van de soort antibiotica die ik slik.

En om half zeven begonnen toen de ferries (en vissersboten) weer op zo’n 150m langs ons bed te varen, dat wat het overdag zo’n leuk plekje maakt keerde zich dus tegen ons.

Trouwens vanmorgen vroeg was er een pick-up bestrijdingsmiddelen aan het spuiten in forse hoeveelheden, muggen kunnen oa het West Nijl virus overbrengen , dat sproeien kennen we ook van de Camargue waar het met vliegtuigjes gebeurt.

                                                                    Keramoti

Inmiddels zijn we aan het eind van de ochtend verkast, hemelsbreed staan we nu 150 m van ons vorige plekje aan de andere kant van de landtong. Het is hier rustiger met badgasten en we hebben een mooi uitzicht op het eiland Thassos . Wel staan we iets verder van zee maar er is een mooi zandstrand en het water is helderder en er is een douche. Er staat hier nog een andere camper en het blijkt dat de nachtelijke house niet van een disco komt maar van 2 Beach bars een paar honderd meter hier vandaan richting Keramoti voorbij de camping. Dan staan wij nog wat rustiger dan de campinggasten denken we dan maar.

                                Keramoti N40.85527  E24.68839 , voor ons het eiland Thassos na het onweer van vanmorgen

Kavala-07-08-2014 donderdag

En dan regent het ook nog. Gisterenavond heeft het urenlang geonweerd , rondom ons op het vaste land en op het eiland Thassos. Alleen hier bleef het droog, wel een paar onweersklappen gehad boven ons en vannacht af en toe wat gedruppel terwijl het bleef weerlichten. Tot vanmorgen om half zeven het onweer losbarstte en het een paar uur bleef regenen.

Ik merk nog niets van het effect van de antibiotica maar misschien is het daar nog wat te vroeg voor, maar je wilt het zo graag.

Wel hebben we besloten om vanmorgen naar Kavala te rijden omdat daar een ziekenhuis is. Dan kan ik morgen eventueel langs een KNO-arts. Dan gaan we daar maar met de taxi heen want we zijn met veel moeite door Kavala gereden, het verkeer in de stad zat helemaal verstopt.

We staan hier op een camping, wat een verschil met de afgelopen dagen. Ook hier is noodweer geweest, iedereen is druk in de weer om caravans, meubilair en kleden schoon te spuiten. De meeste mensen staan hier langer gezien hun manier om de voortenten “gezellig “ in te richten. Zo zie je hier bankstellen, een eethoek, keukenblok, sidetable met prullaria en een flatscreen tv in de voortent staan.

De camping zelf beschikt over 2 Beach bars, een zwembad, beachvolleybalveld en verouderd sanitair. Het is nu al een tijdje droog maar nog alles behalve zonnig.

                                                         dit is echt een voortent van een caravan

Kavala 08-08-14 vrijdag

We zijn vanmorgen naar het ziekenhuis geweest. Je komt dan op de EHBO afdeling en na een half uur waren we aan de beurt. De dokter kon niet ernstigs ontdekken, dacht dat ik last had van een lymfklier en schreef extra antibiotica voor zodat ik nu een kuur van 7 dagen moet afmaken. Als het dan niet over is moet ik  alsnog naar een universiteitskliniek maar dan gaan we naar huis.

We gaan weer terug naar Keramoti, per slot van rekening maar 1 dag op het plekje gestaan waar je zo mooi op het eiland Thassos uitkijkt. Daar blijven we dan tot de kuur op is en de klachten over zijn. We hebben daar weer even geen internet, moet nog een paar reacties op de site beantwoorden, dat komt nog wel. 

Imeros 08-08-2014 vrijdag

Teruggekomen in Keramoti waren jongeren een tent aan het opzetten, misschien een nachtelijke viswedstrijd? Dat kon wel eens onrustig worden vannacht waarop Everdien vond dat Sombermans maar moest afwachten. We zagen weer de gepensioneerde advocaat uit Athene die we eergisteren ook ontmoet hadden en die hier komt vissen: “hé zijn jullie weer terug, ik had gisteren vers fruit meegebracht.” Hij wist ook niet waar de tent voor diende, iets particuliers, een familiefeestje of zoiets. We spraken maar eens wat jongeren aan om te vragen of er soms een viswedstrijd was of zo. “Nee, straks begint er een Beachparty, it’s free, jullie zijn van harte welkom, het duurt de hele nacht.”

En dat op 100m van de camper. Gelukkig hadden we inmiddels besloten om maandag  door te reizen naar Imeros en vandaar naar Alexandroupolis waar een universiteitskliniek is als de pijn in mijn kaak na de 7 dagen nog niet over is kan ik daarheen.. Alexandroupolis ligt op weg naar Turkije, we wagen de gok toch maar. (zelf blijf ik maar denken dat het iets met de speekselklier te maken heeft, speekselkliersteentjes?. Dat zou veel meer pijn geven volgens de arts in Kavala). Ik kan dan daar onderzoek laten doen en als de diagnose meevalt , bv een kleine behandeling dan kan dat daar, mochten er meer ingrijpende dingen moeten gebeuren dan gaan we naar huis. De gok bestaat hieruit dat mochten we naar huis teruggaan we extra kilometers moeten rijden(Keromoti-Alexandroupolis vv), anderzijds om 3000km te rijden en weer terug terwijl de klachten eenvoudig te verhelpen blijken te zijn is ook een beslissing waar je achteraf spijt van krijgt.

                                                 vrij staan bij Imeros N40.93765 E25.3566833

Dus zijn we naar Imeros gereden (weer een plekje van Frans), met wel een schuldgevoel tegenover de advocaat die voor de 2^e keer tevergeefs fruit voor ons meebrengt. We staan hier op een plekje aan het strand op gras, overdag komen hier mensen uit de omgeving zwemmen, ’s avonds is het rustig. Er staat hier vlakbij een restaurant dat helaas leegstaat. Verder zijn we vanavond alleen met alleen 2 Bulgaarse motorjongens met hun tentje en 5 zwerfhonden die hier rondstruinen.

Er is hier trouwens ook een wc met waterslang, water kun je maar beter halen bij het haventje hier een paar honderd meter vandaan.

Imeros 09-08-2014 zaterdag

Vannacht was er een beachparty van/door de honden, we hebben slecht geslapen door hun voortdurende geblaf. Overdag maffen ze grotendeels, ’s nachts zijn ze actief.

Vanochtend bij het opstaan zaten er 2 hops(hoppen?) in de boom naast ons, dat verzacht dan weer het leed, helaas waren ze snel gevlogen voordat er een goede foto genomen kon worden. Ook zijn hier bijeneters, het is hier een agrarisch gebied die niet ver van zee begint ,er wordt oa katoen, okra’s en tabak verbouwd. Er is hier maar weinig industrie in de streek die

Thracië heet, het gebied is achtergebleven bij de rest van Griekenland want door het ontbreken van historische overblijfselen komen er weinig toeristen. De Griekse overheid heeft om de kwakkelende economie wat te stimuleren de Thracische universiteit opgericht, met 3 vestigingen en in Alexandroupolis. Het universiteitsziekenhuis in Alexandroupoli is een onderdeel van de Thracische universiteit.

We gaan vandaag naar Alexandroupolis naar de camping, dan kunnen we wellicht weer rustig slapen en maandag naar het ziekenhuis.

                                            hop in boom bij de camper

Alexandroupolis 09-08-2014 zaterdag

Zo lopen dingen soms anders, nu door de ligging van de camping en omdat we voor we naar de camping gingen nog even tankten. Nadat we de afslag van de snelweg hadden genomen zagen we een bordje University Hospital 4km, terwijl onze camping 9km dezelfde kant op was.Toen we tankten informeerden we of het ziekenhuis op zaterdag gewoon geopend was en ja hoor, na 10 min. zaten we in het ziekenhuis.

Na 3,5 uur wachten doordat een oude boer een oor aangenaaid werd (letterlijk) waren we aan de beurt: diagnose geen ontsteking(meer) maar wel speekselkliersteentjes. Ik moet mijn kin masseren onder de kaak en 3x daags met een zuuroplossing spoelen. Zo nodig pijnstillers slikken, eventueel operatieve verwijdering van de steentjes als we weer terug zijn in Nederland, geen belemmering om naar Turkije te gaan prettige reis nog.

Opgelucht verlieten we het ziekenhuis, nu staan we op de gemeentelijke camping van Alexandroupolis waar we tot maandag blijven en dan gaan we naar Turkije dat hier 55km vandaan ligt.

Alexandroupolis 10-08-2014 zondag

Gisterenavond was er in het park naast de camping een popconcert tot half 2. Daar hadden we geen last van want ten eerste was het prima muziek, eerst covers van bekende  rocknummers daarna jazz die prettig in het gehoor lag. Bovendien konden we nu een drankje drinken omdat ik gestopt ben met de antibiotica en gingen we naar bed toen de muziek afgelopen was.

Nog even over het ziekenhuis gisteren, we zijn wel wat afwijkingen van de Nederlandse norm gewend door oa onze ervaringen in Marokko met de gezondheidszorg aldaar. Griekenland kan er ook wat van. Er is schandalig bezuinigd op de gezondheidszorg waardoor er bv vorig jaar in sommige ziekenhuizen een tekort aan medicijnen was omdat ziekenhuizen geen geld genoeg hadden om die in te kopen. Aan de andere kant is de Emercency, de 1ste hulp in Griekenland gratis. We zijn 2x in het ziekenhuis geweest, waarvan we gisteren bij een specialist terechtkwamen en het heeft ons geen cent gekost. Daarentegen was maandag in Stratoni maar 1 huisarts beschikbaar inde wijde omtrek, ’s avonds in een privékliniek , waardoor een consult €50 kostte.

                                                 van bloem tot peul aan deze Medtiterrane boom

Het ziekenhuis maakte op ons een wat chaotische indruk en met de hygiëne was het pover gesteld. Zo stonden de ramen open waardoor er vliegen en motvlinders rondvlogen en bij de specialisten liepen werksters, patiënten en baliepersoneel in en uit, veelal zonder kloppen. Merkwaardig was het dat het beveiligingspersoneel met kogelvrije vesten door het ziekenhuis liep, zou de agressie tegen hulpverleners nog erger zijn dan bij ons?

Zag je onderweg in Thracië al hoe langer hoe meer minaretten in het landschap opdoemen (evenals ooievaars trouwens) hier op straat zie je ook veel hoofddoekjes als teken van de aanwezigheid van de Turkse minderheid. Je hebt hier ook een Islamitische minderheid waar we nog nooit van gehoord hadden, de Pomaken, maar dat hadden we tot voor kort ook niet van de Yezidi’s die nu door de idioten van ISIS met genocide bedreigd worden.

Vandaag is de 1^ste ronde van de Turkse presidentsverkiezingen, de schurk Erdogan maakt de grootste kans om na premier nu president te worden.

11-08-2014 maandag

We waren binnen een half uur de grens over. De douanier zei wel dat het bagageluik open moest. Dar deden we braaf maar hij bleef in zijn hokje en keek niet eens maar begon  een praatje  over waar de reis naar toe ging en wenste ons een goede reis. Maar goed dat we het gewaagd hebben om voldoende Griekse wijn mee te nemen want de Turkse schijnt nogal duur en niet lekker te zijn.

We hadden een overnachtingsplaats gevonden op een Franse site bij een stuwmeer 18km van Markala. Er ging alleen een piste naar toe die in niet al te beste staat was dus na 2km hebben we maar rechtsomkeert gemaakt wat nog niet meevalt op een smalle piste.

                               camping Unal bij Marmaraereglisi in de buurt   N 41.01048   E 27.78121

We zijn vervolgens doorgereden over een 4 baans weg, die in redelijk staat verkeerde tot 100km voor Istanbul. We staan nu op een kleine, ietwat kneuterige camping met een soort chalets waar wat mensen in zitten, verder zijn wij de enige campingasten. Via een trapje kun je naar zee afdalen, de 1^ste honderd meter is het water laag en modderig, niet bepaald uitnodigend voor een frisse duik. We staan niet alleen aan de Zee van Marmara, 50m achter ons loopt de behoorlijk drukke weg, gescheiden van de camping door wat bosjes maar we hebben ohropax.

Er is hier ook wifi, alleen traag, en er is een soort kantine waar je wat kunt eten en waar ze ook bier verkopen. De prijs valt ons erg mee , €2,60 per halve liter Efes, Turks bier wat bij 33º prima smaakt.

                                         uitzicht op de Zee van Marmara vanuit het restaurantje van de camping

We kregen vanmorgen een mailtje van een Nederlander die het grootste deel van het jaar in Istanbul woont, dat er in Turkije watertekort heerst. Zo is er in Istanbul nog maar water voor 3 weken en het water wat uit de kraan komt is grijs of bruin. De kwaliteit is gevaarlijk geworden want in de stuwmeren met hun lage waterstand lozen ook fabrieken hun al dan niet chemische afval.

Karacaköy 13-08-2014 woensdag

We hebben besloten om niet nu naar Istanbul te gaan maar op het laatst op de terugreis. Er worden deze week temperaturen van 33º verwacht en nachttemperaturen die niet lager zullen zijn dan 25º. Niet erg uitnodigend om dan de stad te bezichtigingen te meer omdat Everdien de laatste jaren temperaturen boven de 30º niet prettig vindt. Voeg daarbij dat het hoogseizoen is dus erg druk met toeristen, dan lijkt oktober toch een betere keuze voor Istanbul.

Na Istanbul zouden we naar de Zwarte Zee gaan omdat daar de temperaturen, in ieder geval ’s nachts aangenamer zijn. We moesten wel dwars door Istanbul heen waar het erg druk was met verkeer, vooral de enorme aantallen vrachtwagens is opvallend vergeleken met andere landen. Het was vaak stapvoets rijden en dan heb je ook nog tamelijk veel ADHD-rijders die van links naar rechts over de weg schieten en  in ieder gaatje duiken in de hoop iets sneller te zijn. Na bijna 2 uur waren we door Istanbul heen en kregen we vanaf de brug ook nog een glimp van de Bosporus te zien wat wel indrukwekkend was.

                                 We naderen de brug over de Bosporus en we zijn niet de enigen.

We hadden van Marjan en Paul (die we vorig jaar in Griekenland hebben ontmoet en nu met de kinderen de afgelopen weken door Turkije zijn gereisd met de camper) de coördinaten van een parking gekregen bij Sile bij een mooi strand. Die parking stond stampvol en de parkeerwacht wou niet dat we daar overnachten. We zijn verder gereden langs de kustweg die bochtig door de bossen voerde waarbij we af en toe de Zwarte Zee zagen. We konden geen geschikte plek vinden om te overnachten en waren het op een gegeven moment beu om verder te rijden. Bij een wegrestaurant gevraagd of we daar op de parking konden overnachten en hij liet 2 biljetten van 100Turkse Lyra zien. We kregen een kopje Turkse thee bij de camper en toen besefte ik met een klap dat TRY 200,- maar liefst €70,- is . Dus terug naar de goedlachse eigenaar en met handen en voeten en loven en bieden kwamen we TRY 20,- overeen wat nog redelijk aan de prijs is.

                                     overnachten bij een wegrestaurant bij Karacaköy N41.14776 E29.72939

Het landschap is hier een mooi groen laaggebergte met veel boomsoorten die je ook in West en Midden Europa ziet. Heel wat anders dan de Mediterrane vegetatie die we in Griekenland en langs de zee van Marmara zagen, je kunt wel zien dat het hier, ook ’s zomers, regelmatig regent.

In 1974 kreeg ik de eerste jongens in het Vormingswerk voor Werkende Jongeren in de groep en idealistisch als ik was wilde ik Turks gaan leren maar veel verder dan tot tien tellen en het Turkse woord voor hasjiesj ben ik niet gekomen, Turks is  te moeilijk. Sinds gisteren kennen we er weer een paar woorden bij , zoals sivrisinek wat mug betekent, daarvan hebben we er de afgelopen nacht sikez (acht) met bloed doodgemaakt.

Morgen gaan we een stukje verder langs de kust naar Kefken, het wordt tijd dat we ergens een paar dagen gaan staan.

Kefken 14-08-2014 donderdag

Het valt nog niet mee om in het Turkse vakantieseizoen een geschikte plek aan zee te vinden. Er zijn niet zoveel toegankelijke stranden , althans wij vinden ze niet , en als ze er zijn staan de parkeerplaatsen overvol .

We zagen wel een mooie plek aan een rivier die bij Agva in zee uitmondt maar toen hadden we pas een half uur gereden en dachten in Kefken wel wat te vinden. Dus verder gereden via de bochtige, soms steile weg via een mooi landschap waarbij je door dorpjes kwam waar je af en toe nog oude houten huisjes zag. Voorbij Agva waren er wat zigeunerkampen, niet met caravans zoals bij ons maar met schamele tenten. Toen we Kandira naderden waren er eerst notenbomen en later veel boomgaarden met hazelnoten waar de oogst in volle gang was.

We zijn naar Kefken gereden naar een plekje waar je volgens Campercontact vrij zou kunnen staan. Nou niet in het hoogseizoen , de bewuste plek stond vol met  dubbel geparkeerde auto’s en toen we even rondliepen waren we bijna vastgezet en konden we met moeite weer wegrijden.

                                                         de camping in Kefken N41.17739 E30.23471

We vroegen of er een camping in de buurt was, een paar km verder, en nadat we eerst een soort Bio vakantieoord waren opgereden, ies forr ze kieds, zagen we in een dennenbos een 20-tal jaren 70 bungalowtenten staan en een oud schattig caravannetje. Dat was een camping volgens Turkse normen, er is een mobiele wc waar ook een douche bij is en er is een waterkraan. Daar zijn we gaan staan en als je zo het bos inkijkt lijkt het wel of we op een natuurcamping op de Veluwe staan. Het kost hier 30 TRY wat we wel wat veel vinden voor het gebodene en je staat niet pal aan zee, gescheiden door wat huizen en een weg.

                                                een prachtige caravan staat achter ons

Gisterenavond richting Kefken gewandeld en je komt hier vlakbij allerlei grillrestaurantjes tegen, er zijn groentewinkeltjes en een Bim supermarkt. En wat niet onbelangrijk is, er is op nog geen 20 min. lopen een internetcafé, daar gaan we morgen maar eens dankbaar gebruik van maken, het is toch wel een gemis als je zelf geen sim kaartje hebt die werkt.

Kefken 16-08-2014 vrijdag

Gisteren tevergeefs geprobeerd om een Turks simkaartje aan te schaffen. We hadden gelezen dat je als buitenlander eerst je IMEI-nummer van je telefoon moest laten registreren bij de PTT (waar kennen we die naam toch van) voor €35,- voordat je een simkaartje kunt aanschaffen.  We zijn naar een telefoonwinkel gegaan maar de eigenaar van de winkel beweerde dat je alleen met een Turks paspoort een simkaartje kunt kopen. Maar als wij, terwijl we op het PTT-gebouwtje wezen dat vlakbij was, TRY 100,- betalen dan…, nee dat kan niet. De man praatte alleen Turks dus de communicatie verliep moeizaam, maar dit is wat we begrepen hebben. We hebben wel een vertaal app op de Ipad maar daarvoor moet je internetverbinding hebben. Nu is het internetcafé ook niet duur, 1TRY, €0,35 , of je nu een uur of 10 min. internet, maar je met er wel met je laptop heen sjouwen.

Nu kan het best zo zijn dat buitenlanders geen simkaartje meer kunnen aanschaffen. Erdogan heeft een tijdje terug ook You Tube en Facebook laten blokkeren om de oppositie te beteugelen, een maatregel die later door de rechter weer werd teruggedraaid. En sinds kort controleren  de Turkse politie en de inlichtingendiensten alle email- en dataverkeer, toetreding tot de EU komt zo steeds verder weg te liggen.

Staat 1 oude caravan op de camping, er is hier nog een andere camping die wat groter is maar die ligt verder van zee, daat staat ook een caravan en een oude tot camper verbouwde vrachtauto. Dat is dan de 2^e camper die we tot nu toe in Turkije hebben gezien, de 1^ste was niet ver van de grens toen we Turkije binnenkwamen. Het was een Turkse camper  waarvan de inzittenden enthousiast naar ons toeterden en zwaaiden. Campers zijn kennelijk nog geen alledaagse verschijning in Turkije, althans in dit gedeelte niet , evenmin als caravans trouwens.

Op bovenstaand kaartje staat de route door Turkije zoals we die vanaf de "tekentafel" thuis dachten te gaan rijden. We staan nu bij C, Kefken, morgen willen we naar Akcakocia (75 km naar rechts hemelsbreed van Kefken, ook aan de Zwarte Zee), dat wijkt al af van de geplande route, maar zien wat er van uitkomt

We hebben vandaag vast een voorproefje gehad van wat ons morgen ws. te wachten staat . Het is hier niet alleen een kleine camping maar tevens picknickplaats. Daar werd dan ook druk gebruik van gemaakt , het zag de hele dag blauw van de barbecuerook, het kan morgen bijna niet drukker worden. Gelukkig staan wij aan de rand van het bos, voor ons kan niemand staan. Vanavond vertrok een deel van de dagjesmensen en kwamen er nieuwe auto’s en nu worden er in het donker tentjes opgezet.

Kefken 17-08-2014 zondag

We werden wakker van de lucht van brandend hout, theewater wordt verwarmd in apparaten waar hout in wordt gestookt. Er is hier inderdaad massaal overnacht in tentjes, inhangmatten, auto’s (we deden het raam open boven de tafel en keken in een auto 1 meter verwijderd waarin 2 volwassenen en 2 kinderen lagen te slapen) ,in kleden op de grond, het krioelt van de mensen. En dan is er maar 1 dames- en herentoilet, daar staan voortdurend rijen voor te wachten, ook al omdat de douche in de wc zit, wel ruimtebesparend maar fris is anders.

Er staan hier genoeg vuilcontainers die van zink zijn, de vuilniswagen komt 2x per dag langs om ze te legen. Geen overbodige luxe want ze zijn overvol, ondanks dat mensen vuil van zich afgooien, wat wil je met honderden mensen in dit kleine stukje bos wordt er flink wat afval geproduceerd.

Aan het begin van de middag streek er een familie van 10 personen achter de camper neer. Al ras stond de barbecue te fikken en er werd ons gevraagd of we ook wat wilden proeven. We kregen stukjes kip en heerlijk gekruide köfte en m.b.v. ‘Wat en hoe in het Turks’ werden er wat woorden gewisseld. 2 Tienerdochters overwonnen hun schroom en bleken wat woordjes Engels te kunnen, dus het leek allemaal gezellig. Totdat de vader, naar schatting eind veertig, de camper wilde zien en Everdien op een gegeven moment zei dat ik niet zo enthousiast moest doen omdat de man een gluiperd was. Het bleek dat hij een papiertje op de grond had gegooid en naar Everdien gebaarde  met een knipoog dat ze dat moest oprapen. Dat deed ze natuurlijk niet en toen hij de camper binnen bezichtigde en ik weer buiten was had hij een papiertje op het aanrecht geplakt met zijn naam en telefoonnummer erop, dit terwijl hij telkens naar Everdien probeerde te knipogen. Die is doorgaans niet op haar mondje gevallen maar was nu wat beduusd door het hele gebeuren. Als er geen taalprobleem was  dan had ze flink van zich afgebeten nu deed ze koel en afstandelijk. Flirten kan leuk zijn, maar dit was achterbaks, wat verbeeldt zo’n Turkse macho zich wel, dat hij zo maar een Westerse vrouw kan versieren, dat ze allemaal zwijmelen door zijn charmes.

Nu is de positie van de vrouw, net zoals in andere Islamitische landen niet best. In Turkije zijn ‘Blijf van Mijn Lijf’ huizen omdat er veel vrouwen door hun echtgenotes in elkaar worden geslagen. De vrouwen in die huizen hebben geen stemrecht meer, schandalig! En via een betrouwbare bron kregen we een mailtje dat de Turkse vicepremier heeft gezegd dat vrouwen niet mogen lachen op straat. Nu zal dat geen wet zijn maar een persoonlijke opvatting maar het is wel tekenend hoe er tegen vrouwen wordt aangekeken.

                                                            onbekende groente/ vrucht (het blijkt een Sopropo ook wel bittermeloen genoemd, met dank aan Christine)

Vanochtend zijn we naar de markt geweest in Kefken. Naast een tamelijk eenzijdig aanbod van groenten, zoals aubergines, tomaten en paprika’s, waren er ook streekproducten zoals hazel- en walnoten. We zagen er een groente of vrucht die we nog nooit eerder gezien hebben en waarvan we de naam ook niet weten.

Ackakoca 18-08-2014 maandag

De dag begon al met een enorme hoosbui en er zouden er nog talrijke volgen. We gingen op pad en het was oppassen geblazen want er waren modderstromen er lagen af en toe keien en grind op de weg. Soms stonden hele stukken weg blank, nou ja meer bruin en regende het zo hard dat we stil moesten staan. We reden een stuk over het platteland door kleine dorpjes en tussen de hazelnootbomen door. Vlakbij Akcakoca kwam ons een Turkse camper tegemoet, al toeterend, met de lichten seinend en zwaaiend.

                                                             waterhoos boven de Zwarte Zee

Uiteindelijk bleek dat we in Ackakoca de verkeerde coördinaten van de camping Nejat/Tezel hadden. We reden langs de zee en zagen een waterhoos die recht op ons af kwam wat niet alleen indrukwekkend maar ook wel wat beangstigend was. De waterhoos bleef echter op zee en boog vlakbij het strand af en nadat het droog was de weg naar de camping gevraagd en gevonden.  Niet echt want de camping bestond niet meer. Op de plaats van de camping waren nu 2 appartementsgebouwen in aanbouw. Het hotel waarbij de camping hoorde was er nog wel en we kunnen hier op de parking overnachten. Het is slecht weer, we hebben stroom, een douche, wc, en internet. Het kost wel €14,- maar we vinden het weer te slecht om iets anders te zoeken, dat doen we morgen wel.

                                                  Ackakoca parking bij hotel Tezel N41.08868 E31.11055

Ackakoca 19-08-2014 dinsdag

Het heeft vannacht ook een paar maal flink geregend. Het lijkt daarom niet verstandig om ergens anders heen te gaan, de kans is groot dat je met de camper vast komt te zitten, hier staan we tenminste op beton.

De eigenaar van het hotel is een niet onbemiddelde Turk die 20 jaar in Frankrijk heeft gewoond en een dubbele nationaliteit heeft. Hij heeft de camping opgeheven omdat er te weinig gasten kwamen, de appartementen die hij laat bouwen brengen hem meer geld in het laadje.

Er heeft hier vannacht ook een jong Oostenrijks stel gestaan die met hun 2 kleine kinderen 2 maanden door Turkije gaan trekken in hun buscamper, leuke mensen. Nadat zij vertrokken zijn,  zijn we een eindje gaan wandelen want het bleef droog. Er blijkt nog een camping te zijn die heet Nejat, waar we nu staan heet Tezel (het staat verkeerd op Campercontact). Die camping ligt hier een km vandaan en je staat daar leuker dan hier. We gaan er morgen naar toe, de zon is inmiddels wat gaan schijnen , je staat daar op gras, kan de grond mooi wat drogen. Je kunt daar ook vrij staan maar er komt een kolkende rivier vlakbij in zee uit waardoor het erg modderig is om te staan. Door het noodweer is de rivier enorm gezwollen en heeft takken en bomen meegevoerd die op het strand gespoeld zijn. De zee heeft door het rivierwater een bruine kleur gekregen.

 Ackakoca 20-12-2014 woensdag

Vanochtend een van onze kortste verplaatsingen gehad in onze toch wel 35-jarige campergeschiedenis. De camping Nejat waar we nu staan ligt nl maar 700m van hotel Tezel waar we de afgelopen 2 dagen gestaan hebben. Het is hier ruimtelijker, we staan op een kleine wei bij het Tuana Beach hotel. Het hotel is vrij nieuw en er is een prachtig zwembad bijen we kunnen gebruik maken van het sanitair van het zwembad, het mooiste en schoonste  sanitair wat we tot nu toe gezien hebben.

                                                     camping Nejat in Ackakoca, N41.08626 E 31.10385

We zijn weliswaar gescheiden van de zee door het hotel maar we kunnen gebruik maken van het zwembad, dus wij zitten ook een soort all inclusive in Turkije want we hebben er ook wifi bij. Overigens om in de zee te komen moeten we eerst over een stapel aangespoeld hout heen groot genoeg om deze buitenwijk van Ackakoca een paar maanden te laten barbecueën. Er staan hier nog 2 Italiaanse campers, de Italiaanse mannen spreken wat Duits en Engels, hun tienerkinderen spreken overigens ook Engels. De prijs is hier €10,50 wat normaal is voor Turkse begrippen.

De eigenaar van het hotel heet Nejat en is een aardige joviale Turk die wat Duits praat. Een heel ander type dan de eigenaar van hotel Tezel die ook aardig was maar wat gereserveerder. Daar meenden wij zijn 20-jarig verblijf in Frankrijk aan af te kunnen lezen, niet alleen aan zijn attitude maar ook aan zijn bril en zijn embonpoint. 

Waarom staan jullie zelf nooit op de site? Nou bij deze dan, maar zo is het wel weer genoeg!

Ackokoca 21-08-2014 donderdag

 De c en de k aan het begin van de plaatsnaam Akcakoca mag je kennelijk verwisselen, je komt beide schrijfwijzen tegen , dit terzijde. We zijn aan het eind van de middag gisteren gaan wandelen en hier zie je ook veel hazelnootbomen staan en aan de grote hopen noten die naast veel huizen staan is de oogst zo goed als binnen. Toch zie je aan het begin van de avond nog wel een enkele roep seizoenarbeiders die staan te wachten tot ze opgehaald worden. En net zoals als we onderweg hierheen al zagen zie je hier ook boeren met een kleine trekker met een laadbakgrote zakken met hazelnoten vervoeren.

Er staan hier flinke villa’s aan zee die zullen vast niet van hazelnotenboeren zijn, wat we onderweg op het platteland zagen zijn dat eerder kleine boeren. Ook zie je hier aan de Zwarte Zeekust nogal wat dure auto’s zoals SUV’s rijden, echte armoede hebben we nog niet gezien afgezien van de zigeunerkampjes dan. Toch hebben we nu maar een eenzijdig beeld van Turkije, niet alleen wbt de natuur en cultuur maar ook van de economische omstandigheden van de Turken. De Turkse economie is de laatste 12 jaar behoorlijk gegroeid , mede door de gunstige geografische ligging tussen Azië en Europa. Veel multinationals hebben zich ook in Turkije gevestigd, er is een omvangrijke kledingverwerkingsindustrie waar (merk)kleding voor West Europa goedkoop geproduceerd wordt. Er is ook een grote elektronische industrie die oa een groot percentage  van de in Europa verkochte tv’s produceert. En niet te vergeten de grote auto-industrie in Turkije waar veel personenauto’s en bedrijfswagens voor de Europese markt worden geproduceerd, oa MAN maakt hier bussen en vrachtwagens. We hebben in Istanbul diverse kantoren van bekende automerken gezien. Dat multinationals en andere bedrijven zich hier vestigen heeft alles te maken met de lage lonen. Alleen in de toeristenindustrie worden in de zomermaanden in de bekend vakantieoorden in het zuiden fatsoenlijke lonen betaald. Verder verdient 20% van de bevolking twee derde deel van het totale nationale inkomen. Vooral op het platteland zijn de lonen laag waardoor je dus een trek naar de grote steden zoals Ankara en Istanbul hebt gekregen. Daar zijn grote sloppenwijken en de bewoners daarvan hebben hun hoop op een betere toekomst gevestigd dmv de islam, zij zijn oa de kiezers van Erdogan die daar handig op inspeelt.

De SUV’s die we hier zien rijden zijn o.i. vooral van rijke Turken die de hitte in de grote steden ontvluchten in de vakantie en genieten van het aangename klimaat aan de Zwarte Zee, evenals wij op dit moment.

Ackakoca 22-08-2014 vrijdag

We zijn gisteren naar Ackakoca gewandeld, daar is een bakker die volkorenbrood verkoopt, verder stelt het stadje niet veel voor. Er zijn nogal wat bedrijfjes die de hazelnoten verder verhandelen die door de boeren worden aangeleverd. Toen we langs een van die bedrijfjes liepen kregen we van een man die daar buiten zat een handvol hazelnoten.

                                              hazelnoten zoeken tussen de aangespoelde troep

Tegen de avond nog even bij het strand wezen kijken waar het aangespoelde hout wordt verwijderd, met karrevrachten wordt het weggereden. Bij de riviermonding zaten een paar mensen tussen het aangespoelde hout (en de plastic flessen) dingen op te rapen, het bleken hazelnoten te zijn die massaal door de rivier waren meegenomen en hier aangespoeld. Ook van hun kregen we hazelnoten het kan niet op vandaag. De rivier is nu weer laag maar nog wel modderig, het zal normaal wel een heldere bergbeek zijn want we zagen ijsvogels. Bonte kraaien komen hier ook in grote getale voor evenals alpengierzwaluwen die een witte buik hebben maar die fotografeer je niet makkelijk.

                                                                           bonte kraai 

Morgen gaan we een stukje verder rijden, dan verlaten we de kust en willen bij een meer gaan staan. Hier kunnen we nog tv kijken, we zijn benieuwd tot waar, de ervaringen wbt de satellietontvangst variëren nogal onder Turkijegangers. We zijn er trouwens ook achter waarom het Italiaanse Vodafone simkaartje niet werkt, Turkije zit niet in het landenpakket .. Binnenkort maar weer eens proberen om een  Turks simkaartje aan te schaffen, het schijnt dat het winkelpersoneel het ook niet precies weet. 

Yenicaga 23-08-2014 zaterdag

Na 3 dagen luieren, lezen en zwemmen in het zwembad zijn we vanmorgen vertrokken. Langzaam werd het gebied wat bergachtig en voorbij Düzce hebben we de tolweg genomen. We wilden naar een supermarkt in Bolu maar 15 km voor Bolu was er langs de tolweg een , what’s in a name, Highway Outlet Center, waarin naast de nodige kleding en schoenenwinkels ook een Makro supermarkt was gevestigd. Die bleek kleiner dan de naam deed vermoeden maar we konden er wel de dingen kopen die we nodig hadden.

Tegen 1 uur kwamen we bij Yenicaga aan waar we bij een meer staan. Niet pal aan een meer, er zit nog een picknickpark tussen waar al weer druk gebarbecued werd dus daar heerste al weer een gezellige sfeer. We kregen 2x thee van mensen die vlakbij ons zaten, erg aardig. Er komen hier niet veel toeristen, jongeren vinden het leuk om een beetje Engels tegen ons te praten. De mensen zijn hier vriendelijk en aandoenlijk behulpzaam. We zijn naar het stadje gewandeld wat een klein, ietwat rommelig maar leuk centrum heeft, vlakbij het centrum lopen de kippen nog  op straat. We vroegen of er ergens wifi was en jongeren buitelden over elkaar heen om ons de weg te wijzen. Er is wifi in een soort gemeenschapscentrum, morgen maar de Ipad mee.

Het was vanmiddag een aangename 28º (in Alanya 41º met een nachttemperatuur van boven de 30º) en de lucht is hier minder vochtig dan aan zee, daar zweette je behoorlijk als je ging wandelen , het droop je haar uit. Nu aan het begin van de avond begint het flink af te koelen, het zal wel een frisse nacht worden. staan en Toen we het stadje inreden kwam ons al toeterend een Turkse camper tegemoet en zonet kwam er een Italiaanse camper bij ons staan al met al een handvol campers gezien sinds we hier zijn.

                                                                vrij staan Yenicaga, N40.775231  E32.036335

In het picknickpark  staan verschillende barbecueoventjes en er is een wc bij en er zijn ook een paar waterkranen, ideaal voor ons. Ook is er een Büffe, een soort cafetaria, met een beperkt assortiment maar je kunt er wel köfte eten. We blijven nog wel een dag hier want het zal wel druk worden met picknickers, leuk als je dat kunt zien. We zien wel meer vrouwen helemaal in het zwart en zwaar gesluierd, modern geklede vrouwen zijn hier op het platteland schaars. Bijna iedereen heeft hier wel een hoofddoekje om en ze dragen lange rokken, over het algemeen behoorlijk saaie donkere kleuren, in Marokko zien de vrouwen er veel kleurrijker uit.

Yenicaga 23-08-2013 zondag

Het was inderdaad een frisse nacht, in de camper een graad of 18, dan is het buiten nog wel een paar graden koeler.  Er staan hier 4 moskeeën dichtbij, de oproep tot gebed, de azan, het gezang  klinkt met half en kwarttonen ongewoon melodieus, best aardig om te horen maar om dat ‘s nachts om 5 uur van dichtbij van 4 verschillende kanten te horen, dan waardeer je dat toch weer anders.

De wifi werkte niet vandaag in het ontmoetingscentrum maar tegenover was een internetcafé. Daar duurde het 20 minuten om een email te verzenden, het Turkse toetenbord was niet het probleem, wel dat mijn email adres een Turkse toevoeging kreeg, die zich pas na enige hulp liet verwijderen.

Het werd pas in de loop van de middag druk in het park met om 6 uur topdrukte. Het was wel al vroeger druk met het aan en af rijden van auto’s , sommigen toeterden en zwaaiden naar ons, maar omdat we sommige auto’s meermalen zagen waren dat waarschijnlijk een soort showrondjes.

                                     Voor ons het picknickpark (nog leeg 'smorgens) en daarachter het meer .

Nu hadden we gisterenavond al gevraagd tot hoe lang we konden eten bij de büfe, nou dat kon wel tot 9 uur. Maar om 7 uur begon Everdien al aan te dringen laten we niet te laat gaan, straks is alles op. En jawel hoor, geen köfte meer, jammer dan maar wat anders aangewezen, nargile, dat bleek een waterpijp. Het enige eetbare was Toste, Turkse tosti, een soort paninni met kaas, het is dat het tussen een pannini zat, de kaas was erg flauw. In de camper heeft Everdien nog wat anders gemaakt want we hadden niet alleen niet lekker maar ook niet genoeg gegeten. Maar wel genoten van het Turkse picknickleven voor onze neus.

                                                       Safranbolu, camperplaats tegenover hotel N41.24793 E32.69307 

Safranbolu 25-08-2014 dinsdag

Het  was 106 km naar Safranbolu 0ver een mooie 4 baansweg. Het landschap werd heuvelachtig en open waardoor je wat verder kan kijken zonder door bossen gehinderd te worden, later werd het bergachtig. In Safranbolu staan we op een camperplaats op terrassen behorend bij een hotel , het kost €12,25, met of zonder stroom. Aangezien het 33,5º is hebben we stroom genomen dan kunnen we de ventilator ’s avonds laten blazen. Je kunt douchen in het hotel dat aan de overkant van de weg ligt.

De stad Safranbolu bestaat uit meerdere gedeelten, interessant is de oude stad die in zijn geheel op de werelderfgoedlijst van Unesco staat omdat er allemaal Osmaanse(oud Turkse) vakwerkhuizen staan.. De oude stad ligt een paar minuten lopen vanaf de camperplaats en daar zijn we in de loop van de middag, toen de zon iets lager stond, naar toe gewandeld. We waren niet de enigen, zo was oa Japan ook met bussen aangevoerd. Er staan in de oude stad prachtige vakwerkhuizen, er zijn nauwe steegjes met talrijke winkeltjes, kortom de moeite van een rit zeker waard. Je moet de kitsch en prullaria die hier verkocht wordt, winkeltje aan winkeltje dan maar voor lief nemen, daar is ook een markt voor.

Safranbolu dankt zijn naam aan de krokussen die hier verbouwd worden en waar saffraan van gewonnen wordt. Allerlei producten die van saffraan afgeleid zijn worden dan ook hier verkocht evenals kleine houten vakwerkhuisjes.  En heel veel Turks fruit (lokum) wordt er verkocht. De winkeliers zijn hier absoluut niet opdringerig zals we van andere islamitische landen gewend zijn.

We hebben lekker rondgeslenterd en hebben oa een oud gebouw, de Cinci karavanserai bezocht die tussen 1640 en 1648 gebouwd is en waar tegenwoordig een hotel/restaurant in gevestigd is.  Als je naar boven klom had je een fraai uitzicht over de stad. Het koelde ’s avonds lekker af tot onder de 25º.

Safranbolu 26-08-2014 dinsdag

De Fransen zijn vanmorgen vertrokken, erg aardige mensen die af en toe een praatje kwamen maken. Als je hier wilt douchen kun je dat in het hotel doen op de 2^e verdieping. Het hotel zit in een groot  Osmaans huis en het interieur is authentiek met veel donkerbruin geverfd hout.

                                                          winkeltje/werkplaats met sloten en deurkloppers

We zijn vanmorgen weer door het oude stadsdeel gewandeld en dat was een verademing bij gisterenmiddag vergeleken. Waren er toen busladingen toeristen, nu waren er enkel wat Turkse toeristen. We zijn oa bij het gilde van de koper- en tinslagers geweest en mochten even in een werkplaatsje kijken waar ‘oude’ sloten werden vervaardigd. De meeste  van die winkeltjes/werkplaatsen zijn in houtenhuisjes gevestigd.

Daarna hebben we een moskee bezichtigd, de Izzet Mehmet Pasha moskee uit 1796. Het interieur was wel mooi maar niet echt bijzonder. Wel bijzonder was dat de fundamenten van de moskee rusten op bogen die over een riviertje zijn gebouwd die diep beneden door een kloof stroomt. Bij een specialiteitenwinkeltje hebben we 2 soorten Gözleme gekocht, gevuld dun brood wat hier dachten we pide heet. De ene was gevuld met kaas, weinig smaakvol, we moeten maar eens op zoek naar schapen- of geitenkaas, die zullen ze hier toch ook wel hebben. De andere daarentegen, die gevuld was met spinazie, vlees en saffraan was wel lekker.

 Safranbolu 27-08-2014  woensdag

Vanmorgen weer lekker rustig in de oude stad, we zijn naar een museumpje geweest. Dat was in een groot Osmaans huis en gaf inzicht in hoe er vroeger geleefd werd. Het huis had 2 verdiepingen en op elke verdieping nam de hal een centrale plaats in, vandaar kon je in de kamers komen.

                                                                             de mannenkamer

Je had op de 1^ste  verdieping een mannen en een vrouwenkamer en er was een keuken. Op de 2^e verdieping een logeerkamer en de master bedroom (wat een belachelijk woord eigenlijk), nog een keuken en de voorraadkamer. Ook had je nog wat oude huishoudelijke gebruiksvoorwerpen. Leuk om het gezien te hebben maar meer ook niet.

Safranbolu is heel goed in 1 dag te doen en het is een mooie stad, wij hebben gekozen voor 3 dagen omdat we dan ’s middags in de schaduw kunt lezen en luieren, we hebben de tijd. Bovendien was het in de afgelopen dagen in het binnenland bloedheet dus erg veel haast om naar Cappadocië te komen hebben we niet. De verwachting is dat na het weekend de temperatuur zakt tot 31 à 32º, dat is beter dan de 40º van de afgelopen dagen.

                                                                       het museumhuis

We hadden al zitten kijken hoe we hier morgen van de camperplaats moeten wegrijden, je moet een stoepje af en komt dan op de steile weg naar boven die ook nog eens bol loopt, toen we dinsdag kwamen raakte al een Turkse camper met de achterkant de grond. We dachten wat plankjes neer te leggen en niet naar boven maar naar beneden te rijden en dan elders te keren. Er stond vanmiddag een grote nieuwe Carthago met achter een flinke overhang. Toen die gestart werd zei Everdien: “toch maar eens kijken hoe die wegrijdt”. Er klonk een flink gekraak toen hij met de achterkant de grond raakte waarna de bumper en de schort erbij hingen en de achterlichten op de grond lagen, de elektriciteitsdraden hingen te bungelen. Misschien zijn die plankje zo gek nog niet.

                                                           knock knock knockin' on heaven's door

We hebben in die paar dagen hier net zo veel campers gezien als in de ruim 2 weken daarvoor want aan het begin van de avond kwam er een groep van 6 Italiaanse campers de camperplaats op rijden. Nu moet je via een steile helling naar boven, wij staan halverwege op een terras, er slipten wielen door, er ontstond spanning in de groep die zich ontlaadde in een agressie tegen de groepsleider. Wat een geschreeuw maar weer leuk om Italianen ruzie te zien maken, met handen en voeten gebarend. 

                                                   parking natuurpark Kizelcahamam N40.46616 E32.62852

Kizelcahamam 28-08-2014 donderdag

Een van de Italiaanse campers klapte vanmorgen bij het wegrijden nog met zijn trekhaak op de grond, dankzij de plankjes reden wij probleemloos weg. Tot Gerede hadden we een mooie weg, van Gerede naar Ankara hebben we een 4 baansweg die voor 1/3 nieuw was geasfalteerd, de rest van de route was de weg in een slechte toestand. Er is ook een tolweg naar Ankara maar we wilden naar Kizelcahamam naar een park, 75 km van Ankara. Daar staan we nu op een parking van een natuurpark waar het overdag erg druk was met auto’s van Turken die gingen picknicken in het bos. We staan trouwens 50 m. van een huisje waar parkwachters pauzeren, op dat huisje zit een luidspreker waarmee de imam oproept tot gebed opdat men zijn dagelijkse plicht om 5x te bidden vooral niet vergeet.

                                                     Grote Bonte specht , mogelijk Syrische Bonte specht

Er zijn hier veel vogels, vinken, mezen, bonte vliegenvangers, gaaien en meer bijzondere vogels hoog in de dennenboomtoppen die zich niet laten fotograferen. Dat deed wel een bonte specht, misschien is het wel een Syrische bonte specht. We hebben ook nog een paar andere vogels gefotografeerd waarvan we de naam niet weten. In het park moeten zo’n 160 vogelsoorten zijn maar aangezien het park heel groot is moet je daar een stuk inrijden.

De ene vogel lijkt op een vrouwtjes vink, maar is het niet, de andere lijkt op een fitis/tjiftsjaf

Meer naar de hogere bergen toe moet ook nog de zeldzame baardgier voorkomen, wij blijven hier staan want er is vandaag kans op onweer. Nu, tegen middernacht is er nog geen onweer geweest, hooguit enkele wolken vanmiddag en het gedonder wat je hoort zijn van de zware bassen van jongeren die flaneren met hun auto’s met het volume van hun installatie vol uit. 

Gölbasi 29-08-2014 vrijdag

Gelukkig was de weg naar Ankara een stuk beter dan het stuk wat we gisteren reden er was wel veel spoorvorming. De rondweg om Ankara was rustig , we konden vlot doorrijden . We staan nu in Gölbasi, een voorstad van Ankara 50 km van het centrum. Bij een luxe hotel is een camperplaats met alle voorzieningen, met €18,- behoorlijk prijzig maar daar zit stroom, wifi en het gebruik van het zwembad bij in. De camperplaats wordt uitgebreid tot een plek voor 50 campers, we staan er nu met nog 1 Duitse camper.

                                                  camperplaats Gölbasi bij hotel Ulasan, N39.75541  E32.80203

Er is hier in Ankara en omgeving vanmorgen een fikse regenbui gevallen, het was vandaag met 30º heerlijk weer, zo’n 7 º koeler dan gisteren. Vanaf de camperplaats hebben we een mooi uitzicht over een meer, dat heeft echter ook zijn schaduwzijde. We hadden het al op internet gelezen, van een Italiaans stel dat hier vanmiddag vertrok hoorden we het ook, het stikt hier werkelijk van de muggen. Dat wordt dus vroeg binnen zitten vanavond, de zon gaat iets na half acht onder en dan komen de muggen.

Morgen gaan we weer verder, we gaan Ankara niet bezichtigingen. Wat we er over gelezen hebben lijkt het ons niet de moeite waard om eerst een hele tijd in een dolmus te moete zitten en dan weer terug die 50 km en dat voor een paar aardige bezienswaardigheden. Dan heeft Cappadocië toch meer te bieden wel op een andere manier natuurlijk.

We hebben gisteren een lekkere fles wijn gedronken, hoewel de welluidende naam Kutman misschien anders zou doen vermoeden.

Avanos 30-08-2014 zaterdag

Een flink deel van de reis vandaag ging zo’n 80 km langs een enorm zoutmeer, Tuz Gölü. Het meer is gemiddeld maar 30 cm diep en meet maar liefst 1500 vierkante  km. De Romeinen en Byzantijnen wonnen hier al zout.

                                                        het enorme zoutmeer Tüz Gölu 

Vlak na Nevsehir begint Cappadocië met als middelpunt Göreme. In Cappadocië zijn heel veel plekken de moeite van het bezichtigen waard. Zo zijn er prachtige rotsformaties te zien als gevolg van vulkaanuitbarstingen en door water en wind. Er zijn in tufsteen uitgehakte kerken, ondergrondse steden etc. Voorlopig zullen we wel in deze streek blijven.

                           we rijden Cappadocië binnen en zien de eerst tufsteenformaties

We staan op camping Ada in Avanos, daar zijn we naar toe gegaan omdat Avanos net buiten de toeristische drukte ligt. Het ligt in het noorden van Avanos en van hieruit gaan we morgen een rondrit maken. Op de camping is een groot zwembad en er is wifi, we staan op een grote wei met schaduw van wilgen en er staat nog een tent. Het kost hier €12,25 , met of zonder stroom.

                                              camping Ada ,Avaonos, N 38.71545   E 34.83387

Avanos wordt verdeeld in een oude stad en een nieuwer gedeelte door de Kizirlimah, de Rode Rivier, genoemd naar de rode klei die elk jaar na overstromingen worden achtergelaten. Al eeuwen lang wordt deze klei gebruikt voor het vervaardigen van aardewerk en keramiek en daar is Avanos beroemd om. Het is van daag 30 augustus, de Dag van de Zege, hiermee wordt de overwinning van Atatürk op de Grieken in 1922 herdacht. Er zijn overal optochten, ook in Avanos maar we waren tegen het einde van de middag weer terug op de camping van een wandeling naar Avanos, toen de optocht begon. Er was vanavond wel een bruiloft bij het zwembad van de camping. In onze ogen een sobere bedoening gevierd met dans, water, sapjes en kleine cakejes. Volgens de zoon van de eigenaar kan het uitbundiger met drank en eten maar dit is natuurlijk goedkoper. Het duurde ook maar van 8 tot 11 uur, de muziek van de man met geluidsbandje werd af en toe overstemd door het feestgedruis, met live muziek , uit de tuin van een nabijgelegen hotel.

                                                                   Avanos met zijn keramiek en de Rode Rivier die vol ganzen zit

Avanos  31-08-2014 zondag

We hebben echt genoten vandaag van de prachtige dingen die we gezien hebben tijdens een rondrit die we hebben gemaakt. Vlakbij Avanos ligt een karavanserai uit de 13e eeuw die gemaakt is van geel hardsteen en daarom de Gele Gan, Sarihan wordt genoemd.

                                                                     voorportaal karavanserai Sarihan

We zijn via Ugürp, waar hotels in voormalige grotwoningen zijn, naar Mustafapasa gereden , een rustiek dorp waar ook woningen in grotten zijn. Veel huizen zijn in Griekse stijl omdat het dorp tot 1923 Grieks geweest is. Er zijn een aantal oude kerken te bezichtigen, wij zijn in een niet zo oude geweest, de Constantijn-Helenakerk uit 1895.

Het portaal is het mooist, de fresco’s waarvan je duidelijk kunt zien dat die uit een latere periode zijn, zijn vrijwel allemaal vernield.

                                                                      uitzicht over Cappadocië

We hebben een tijdje in dit leuke dorpje rondgeslenterd en zijn toen via Ugürp de weg naar Uchisar opgereden. Al vrij snel kom je bij een uitzichtpunt vanwaar je over de dalen van Cappadocië met zijn prachtige rotsvormen kijkt. Er waren ook veel Turkse toeristen vandaag, mede omdat het zondag is, die langs de vele souvenirstalletjes slenterden met de nodige prullaria.

                                                              fresco's in de kerken in de rotsen bij Göreme

In Uchisar zijn we afgeslagen richting Göreme en zijn we afgedaald naar het nationale park Göreme , naar het gedeelte dat tot open lucht museum is uitgeroepen. Dit keteldal  met zijn prachtige gevormde rotsen , staat op de Werelderfgoedlijst. In de oudheid was het een centrum voor in afzondering levende gemeenschappen van monniken. Er zijn tal van kerken en kloosters in de rotsen uitgehouwen, sommigen voorzien van fresco’s en muurschilderingen. Helaas mocht je binnen niet fotograferen, toch een paar foto’s genomen, zonder flits dan.

Meteen na de ingang heb je de hoog oprijzende Nonnenrots, dit was een kloostercomplex met aan de buitenzijde een fresco  met een bijbels tafereel die te zien is omdat er rotsen zijn afgebrokkeld.

In een grote rotswand kun je zien dat sommige rotsen als duiventillen in gebruik zijn geweest, je kunt de vluchtingangen duidelijk zien zitten.

We hebben verscheidene kerken bezocht, sommige dateren uit de 11^e of 12^e eeuw. Heel bijzonder om deze kerken in de rotsen te bezoeken. Er schijnen zelfs monniken te zijn geweest die zich in de rotswanden lieten inmetselen om zo door contemplatie dichter bij god te komen.

Bij de Karanlik Kilise, de Donkere Kerk, wat onderdeel was van een kloostercomplex is een groot stuk rotswand afgebroken waardoor je een deel van het interieur kunt zien wat door de afbrokkeling is blootgelegd.

Op de terugweg naar de camping hebben we in het pottenbakkersdorp Cavusin wat gegeten, er zijn daar ook nog 2 rotskerken maar we vonden het wel genoeg voor vandaag. We waren wat moe door het geklim en geklauter en dat bij windstil weer en 32º. We besloten naar dezelfde camping terug te gaan in Avanos, lekker rustig vergeleken met de drukte in Göreme. We gaan daar over een paar dagen naar een camping toe.

                                             Rondom Göreme heb je een schitterend landschap

We hebben geen tv-ontvangst meer hier in Cappadocië maar dankzij de wifi op de camping kunnen we via uitzending gemist het journaal zien en morgen begint DWDD weer.

Göreme 02-09-2014 dinsdag

We zijn gisteren op de camping gebleven, Everdien heeft wat gewassen en ik heb foto’s on line gezet http://www.tholefeith.mijnalbums.nl/ (even bladeren , laatste album), doordat we geen Turks simkaartje hebben was er nog geen Turkije album. En verder heerlijk onder de wilgenboom gelezen en gezwommen, het was 34º vandaag..

Vanmorgen zijn we naar Zelve gereden, hier heb je een van de toeristische hoogtepunten van Cappadocië, het Monnikendal. Hier staan de zgn feeën schoorstenen of meer Freudiaans wellicht, de penissen.

                                     de feeën schoorstenen in het  monnikendal

Daar lijken deze enorme paddenstoelen met een hoed van tufsteen wel op. We zijn op een bergkam geklommen en hadden zo een fantastisch uitzicht over het fascinerende landschap. Het was erg druk met toeristen uit allerlei landen, zodoende was het moeilijk om een foto te maken zonder mensen, auto’s of bussen erop. Met name bij de in de rots uitgehouwen kerk buitelden mensen over elkaar heen om naar binnen te klimmen.

                                                             rotswoningen in het dal van Zelve 

We namen 2 jonge  Amerikaanse lifters mee naar het nabij gelegen dal van Zelve wat ook een openlucht museum is. In Göreme , waar we afgelopen zondag waren, had je kerken en kloosters die in de rotsen uitgehouwen waren, hier zijn het vooral rotswoningen. Deze waren tot voor 60 jaar geleden nog bewoond maar de mensen werden gedwongen te verhuizen door instortingsgevaar naar het dorp Zelve. Het dal bestaat uit 3 valleien die onderling met elkaar verbonden zijn.

                                              doorkijkje naar de 2e vallei

In de 1^ste vallei waren naast rotswoningen ook 2 kerken , vermoedelijk uit de 10^e eeuw, en herinnerde een molensteen en geblakerde muren eraan dat hier ooit koren werd gemalen en van het meel brood werd gebakken. En er was een wijnmakerij in een rots uitgehouwen, hier werden de druiven geperst en werd er wijn gemaakt.

                                                                    ingang en interieur van de Doopkerk

In de 2^e vallei had je oa de Doopkerk waarvan de muren loze nissen en kruisen bevatten. Je zou bijna vergeten dat het ook nog eens in een schitterende omgeving was, zo kon je oa  vanuit de 2^e vallei kijken  kijken op een dal met in de verte de stad Avanos. Met al die ooit bewoonde rotspunten had het wel wat weg van een trollenlandschap.

                                                                          de 3e vallei met oa de enige moskee in het dal

Oorspronkelijk kon je ook via een tunneltje naar de 3^e vallei, die is nu wegens instortingsgevaar afgesloten. Nu kom je via een smalle bergkam in de vallei , ook hier rotswoningen maar bovendien de enige moskee in de rotsen in het dal. En je ziet hier ook duiventillen die versierd zijn met  verschillende motieven. Je herkent een wiel van fortuin en een soort levensboom , die is kennelijk geworteld in een vorm van sjamanisme hier.

                                                                           rotswand met duiventillen versierd met motieven

De duiven werden gehouden om boodschappen te verzenden, voor de consumptie en de duivenpoep diende om de wijngaarden te bemesten. Om wat uit te puffen van het geklauter bij 32º, hebben we vers  geperst granaatappelsap gedronken , erg lekker. We zijn naar Göreme gereden waar we staan op camping Dilek, mooi gelegen in het dorp bij rotspunten. En laat de crisis in Europa nu gunstig uitpakken voor ons. Er zijn dit jaar minder toeristen door de crisis, van daar dat de prijs van de camping verlaagd is van 35 Lyra naar 30 Lira (€10,50) met of zonder stroom. En we staan uit de zon onder een boom en in de schaduw van een rots.

                                                                       camping Dilek, Goreme, N38.64474 E34.83440

Göreme 03-09-2014 woensdag

Er kwam gisterenavond nog een 2^e camper hier, een gezin uit Spanje. We zijn in het campingrestaurant een pilsje gaan drinken, een van de eigenaren, Sahin, die spreekt Nederlands. Leuk gebabbeld over Turkije, de politiek en economie en Cappadocië. Hij is na zijn terugkomst uit België al 20 jaar reisleider in Turkije en is de laatste jaren verbonden aan de camping die van zijn oom is.  We wilden vanmiddag naar de duivenvallei en de Ak Vadi, bijgenaamd de liefdesvallei met de camper maar dan is het nog wel een eindje lopen. Daarom gaan we in de loop van de middag  met Sahin met de auto daar naar toe , €3,50 pp dat is toch niet te veel gevraagd.

                                                            rots met duiventillen in de 'duivenvallei'

Vanmorgen zijn we door Göreme gewandeld, het centrum ligt maar een paar honderd meter van de camping. Dat viel ons 100% mee, we hadden het ergste verwacht omdat het zo druk en toeristisch leek toen we er zondag doorheen reden. Toeristisch was het zeker met een aaneenschakeling van restaurantjes, souvenir- en kledingwinkeltjes en reisbureautjes  maar het was niet druk en er heerste een prettige sfeer mede door de jonge backpackers die in de pensions hier verblijven. In die reisbureautjes kun je rond- en paardrijritten boeken, of voor een Turkse nacht en niet te vergeten ballonvaarten. Dat wordt hier erg veel gedaan, een ballonvaart maken boven Cappadocië.

We hoeven vanmiddag niet meer met Sahin naar de duivenvallei, daar zijn we per ongeluk al beland. We zijn op zoek geweest naar een rotskerk uit de 8^e eeuw maar konden die niet vinden, toen zagen we een bordje met ‘duivenvallei’ . Het is een ruim 2 km lange vallei waar allemaal duiventillen in de rotsen zijn gemaakt, een gedeelte van die tillen worden nu ook nog door duiven bewoond. Wel bijzonder zo’n hele vallei voor duivenhoudrij maar zoals gezegd hadden de duiven een 3-ledige functie: boodschapper, mest en vlees.

Göreme 04-09-2014 donderdag

We zouden eigenlijk vandaag vertrekken maar door prettige omstandigheden wordt dat een dag later. We hadden het eergisterenavond tijdens het borrelen met Sahin ook over de vrijwel onmogelijkheid om voor een buitenlander een Turks simkaartje aan te schaffen. Dat geïllustreerd met een paar voorbeelden die we inmiddels op internet hadden gelezen waarop Sahin aanbod er een voor ons op zijn naam aan te schaffen.

                                                                      fier omhoog rijzende rotsen in de Liefdesvallei  

Dus zijn we, voordat we naar de Ak Vadi, de Liefdesvallei gingen, eerst naar Avanos geweest om een simkaartje aan te schaffen. Gewapend met onze dongel lukte het bij de 3^e winkel (winkel 1: dat kan niet met een dongel in Turkije, winkel 2: dat kan niet bij Türkcell) er een te kopen en wel een Vodafone simkaartje. De aanschaf kost de 1^ste keer €28  voor het kaartje met 4 GB, daarna kost het opwaarderen met 4 GB €10,50. Het kaartje was niet in de winkel maar wordt morgen in het begin van de middag ‘aan huis’ bezorgd.

Bijzonder goed gemutst gingen we op weg naar de liefdesvallei nadat Sahin onderweg eerst nog een paar blikjes bier had gekocht om die in de vallei te nuttigen. Onderweg vertelde Sahin dat de naam Liefdesvallei stamde uit de tijd dat jongeren uit de omgeving hier naar toe kwamen om te flirten. Je mag eigenlijk niet met de auto de vallei in maar aangezien het inmiddels 6 uur was en de toeristenbussen vertrokken waren, was dat volgens Sahin nu geen punt en het scheelde wel enkele kilometers lopen.

Wederom een prachtige plek deze vallei, als enorme erecties rijzen de rotsen fier omhoog. Je hebt andere rotsen die namen hebben zoals de kameel of moeder met kind maar hier heb je niet veel fantasie voor nodig om er een trosje penissen in te zien, of zo U wilt, asperges dan. We hebben onder het genot van een pilsje zitten te genieten van het uitzicht over deze erg fraaie vallei.

    de onyx wordt bewerkt met een draaibank en er worden oa souvenirs van gemaakt ( nou dan weet je wel hoe laat het is, letterlijk en figuurlijk)

Er wordt hier in de omgeving onyx, een marmerachtige steensoort van vulkanische oorsprong , gedolven en we zijn in Uchisar naar een werkplaats geweest en hebben het proces van bewerken gezien. Eerst wordt de onyx gesneden, vervolgens bewerkt in een draaibank en het sieraad of souvenir zoals een ei of een asbak, wordt dan gepolijst. In de winkel bij de werkplaats kon je sieraden of lelijke souvenirs kopen, ja , smaken verschillen,  en daar zag Everdien een aardige ring. Daar vroeg men aanvankelijk €110,- voor, maar dat vonden we veel te duur, uiteindelijk €60,- maar dat was hij ,ons althans , niet waard. We zijn toen naar een tussenhandel gereden, daar werd net een vrachtauto bestemd voor Istanbul ingeladen, daar komen geen toeristen en lagen de prijzen op een acceptabel niveau.  Everdien heeft er een onyx ring en een armband voor 40, gekocht, dat was een redelijke prijs.

                                                                        Uchisar met de rots met allemaal grotwoningen

’s Avonds hebben we in het campingrestaurant een Cappadosisch stoofpotje gegeten. Het is een mix van kalfsvlees met groenen en moet 40 min. in een aardewerken potje stoven. Met een hamertje wordt de bovenste helft eraf geslagen en dan kun je eten. Het was wel lekker maar meer bijzonder om dat eens gegeten te hebben.

                                             Sahin slaat de kop van het stoofpotje af

Elke morgen hoor je al vroeg de ballonnen overkomen als de brander opengetrokken wordt. Je kunt hier op wel 70 plaatsen een ballonvaart boeken, tot bij de bakker aan toe.

                                                                 vanmorgen vroeg kwamen de eerste ballonnen over de camping 

Nog even over het waterprobleem in Turkije. Het meer Burdur dreigt uit te drogen en daarom hebben activisten opgeroepen om op 27 september geen water te gebruiken , als is het maar voor een uur, het liefst de hele dag. Dit om je bewust te worden wat het betekent als er geen water meer is: http://www.hurriyetdailynews.com/activists-to-organize-water-fast-to-raise-awareness-for-vanishing-lake.aspx?pageID=238&nID=71280&NewsCatID=340

Ook in deze krant van vandaag nog iets over de positie van vrouwen in Turkije, die verdienen maar 1/3 deel van wat een man verdient. En ook de scholing van vrouwen blijft achter blijkt uit hetzelfde onderzoek: http://www.hurriyetdailynews.com/womens-income-one-third-of-men-in-turkey.aspx?pageID=238&nID=71255&NewsCatID=347

Vanmorgen hebben we nog wat gewandeld in de omgeving hier, het blijft indrukwekkend hoe het landschap hier zo betoverend mooi is. 

We beseffen ons wel dat nu we een Turks simkaartje hebben op iemand anders naam, we een beetje zelfcensuur moeten toepassen op hetgene we op onze site schrijven, Big Brother is watching us. Nu zijn pornosites als bv. You Porn geblokkeerd op internet maar omdat het internetverkeer in de gaten wordt gehouden moeten we ook wat terughoudend berichten over bv Erdogan. We zijn nu niet meer afhankelijk van wifi-verbindingen van derden en kunnen zo wat meer vrij gaan staan.

Göreme 05-09-2014 vrijdag

Dat was wel wat te vroeg gejuicht gisteren. We hebben weliswaar een simkaartje, die gisterenmiddag keurig bezorgd werd, maar die blijkt niet met onze dongel te werken. Althans noch wij noch de verkoper weet hoe we de juiste instellingen moeten in voeren. De enige mogelijkheid die ons rest is om te proberen om een Turkse dongel aan te schaffen, die is hier niet verkrijgbaar. Nu vertrekken we straks uit Göreme en komen dan door Nevsehir, dan gaan we het daar maar proberen.

Vanmorgen vroeg eruit om naar de wc te gaan en dan kijk je uit het raam en dan zie je dit:

                                                                                      99 Luftballons

Weliswaar geen 99 Luftballons maar zeker 60 waren er tegen zonsopgang in de lucht, een mooi gezicht. Er zijn dus genoeg mensen die een ballonvlucht maken, we zagen  tot nu toe geen ballonnen omdat het niet onze gewoonte is om om 6.15 uur op te staan. 

Konya 06-09-2014 zaterdag

En zo staan we in Konya waar we pas zondag dachten te zijn, daar zit wel een verhaal aan vast. Gisterenmorgen afscheid genomen van de campingmedewerkers en dan mn. Van Sahin die erg behulpzaam is geweest. Een leuke camping , mede door het café/restaurant, laten we eerlijk zijn, maar evengoed een aanrader ondanks de matige staat van het sanitair.

We zijn eerst naar Derinkuyu gereden , naar de ondergrondse stad. Er zijn in Cappadocië ongeveer 100 ondergrondse steden , die dienden als bescherming tegen de vijand en door de lage constante temperatuur ook als voorraadruimten. De stad Derinkuyu is een van de grootste en telt 8 verdiepingen. Via allerlei nauwe en soms lage gangetjes en tunnels ( we moesten vaak gebukt lopen) zijn we afgedaald tot 55m onder de grond af en toe een licht benauwd gevoel als het tunneltje wel heel smal en laag werd. Het is bijna niet te bevatten hoe mensen dit al voor de jaartelling hebben gerealiseerd met primitieve werktuigen. Het is weliswaar tufsteen maar het moet toch een hels karwij zijn geweest. Er zijn niet alleen woonruimten maar ook voorraadruimten, een stal en op de laagste verdieping is een grote kuisvormige ruimte en het vermoeden bestaat dat dit een kerk geweest is. De vroege bewoners van Cappadocië woonden niet alleen in de rotswoningen maar indien nodig ook onder de grond, wonderbaarlijk.

                                                                Achereenvolgens de stal, een woonruimte en de vermoedelijke kerk

En hoera, we konden een dongel kopen in Derinkuyu en het werkt met het simkaartje, we kunnen internetten. De blijdschap duurde niet lang, op weg naar de canyon bij Ihlara verscheen een bord met 10 km slechte weg of zoiets. Nu was het asfalt inderdaad afgeschraapt, maar plotseling reden we zonder verdere waarschuwing door vloeibaar teer! Je kon niet anders dan doorrijden, een paar km door de smurrie, ondertussen vloeken op dit kutland, dat dit  zo maar mogelijk is. Op de parking van de canyon bleek dat de hele camper onder de fijne teerspetters zat alsof er tienduizend vliegen op hadden zitten poepen. Op de uitstekende delen was het een laagje teer en aan de onderkant zaten op die delen hele koeken teer. Het was 33º en het teer droop van de onderkant af. Een schrale troost was dat we niet de enige waren , veel auto’s met lichte kleuren, net als onze camper , zagen er ook niet uit en overal lag teer op de grond. Everdien is ruim 2,5 uur bezig geweest om de teerspetters eraf te halen met was, toen was ze bekaf en kon de laatste linkerwand niet meer schoonmaken. Zelf kan ik door mijn rugprobleem weinig, maar zittend kon ik toch het trapje schoonmaken, we konden niet in- of uitstappen zo zat die onder de teer.

                                                                    het riviertje de Melende en de canyon van Ihlara

Everdien is geen slapen en ik ben naar de canyon afgedaald, 150m via trappen naar beneden. Het kutland veranderd al snel in een land wat veel te bieden heeft. Wat een prachtig dal met hoog oprijzende kloofwanden, een meanderend riviertje, bomen langs de oever en vogels en vlinders. In een eeuwig durend proces heeft het riviertje de Melende een 14km lange canyon uitgesleten met talrijke kerken en grotwoningen.

Ik heb 3 kerken bezocht, de 1^ste was de Agacalti Kilise  (Daniel in de leeuwenkuil kerk) waar een aantal fresco’s waren te zien die oa de hemelvaart en Daniël in de leeuwenkuil voorstelden.

Langs het mooie riviertje wandelend klim je weer een stukje omhoog en kom je bij de Sümbüllü Kilise (Hyacinthenkerk) ooit onderdeel van een kloostercomplex met een karakteristieke voorgevel, met fresco’s uit de 10^e eeuw. Als laatste kerk de Yilanli Kilise (Slangenkerk) bezocht die wijst naar een afbeelding van het laatste oordeel met slangen en draken. Een engel  met weegschaal beslist hier over de hemel of de hel.

                                                                             de slangenkerk

Veel fresco’s in de kerken zijn trouwens beschadigd, voor een deel verloren gegaan door misschien weersinvloeden maar er zijn er ook waar namen ingekrast zijn. Er is geen bewaking itt de rotskerken rond Göreme. Het was een mooie wandeling, een stukje door de canyon, van ongeveer een uur. De hele wandeling door de canyon duurt ongeveer 4 uur. Je moet ook nog naar boven klimmen , mijn conditie viel niet tegen.

Everdien was ondertussen wakker en omdat het niet zo’n leuke plek was op de parking om te overnachten , hebben we besloten om naar Konya te rijden. Wel een rit van nog 200km , maar voor het donker nog te bereiken. We kregen nog een prachtig stuk van de canyon te zien, helemaal op het eind met woningen in de rotswand en mooie dorpjes.

                                                                    laatste stuk canyon met de rotswoningen

Saai werd de weg tussen Akseray en Konya, een 4 baansweg die door een steppeachtig landschap voert. We wilden nog langs een Karavanserai bij Sultanhani maar beseften ons toen we dat dorp gepasseerd waren dat we hem gemist hebben, geen enkele aanduiding gezien. Toen we Konya naderden zagen we een geel/bruine waas over deze miljoenenstad hangen. Er was weinig wind dus het was smog. We staan op een gratis camperplaats in Konya met alle voorzieningen, zelfs stroom. Het was me het dagje wel weer, we zijn moe maar omdat we iets westelijker zijn gereden hebben we ook weer tv-ontvangst.

                                         Konya camperplaats, N37.86971 E32.55013, wat je niet ziet is de rondweg

Beysehir 07-09-2014 zondag

De camperplaats in Konya is bijna volmaakt, een wifi verbinding (wel zwak) douches, wc, stroom, bewaakt en allemaal gratis en we stonden er alleen. Maar de camperplaats grenst aan de ene kant aan een groot volkstuinencomplex (vandaar die bewaking) aan de andere kant echter loopt de ringweg van Konya waar ook ’s nachts de vrachtwagens doordenderen.

Mede daarom hebben we besloten om niet in Konya te blijven. Konya is de meest religieuze, conservatieve stad van Turkije. De blote armen van Everdien of mijn korte broek zullen niet zo op prijs worden gesteld. Met opnieuw een warme dag is het wel zo prettig om je zomers te kunnen kleden. We wilden ook alleen het voormalige Mevlanaklooster bezoeken, tegenwoordig museum. Tot 1926 , Atatürk verbood toen de orde, waren hier de ‘dansende derwisjen ‘ van de Mevlana kloosterorde in Konya gevestigd. Deze bereikten een vorm van trance door wervelend op een voet in een kring te dansen, een hand naar de hemel wijzend, de andere naar de aarde.

                                                              bij een garage laten we de rest van de teerspetters verwijderen

Via een weg die op zich goed was maar wat vervelend om te rijden wegens de wegverbredingswerkzaamheden zijn we door een bergachtig landschap naar Beysehir gereden. Af en toe kwam je door een dorpje waarvan er een wel erg armoedig was, een tegenstelling met Cappadocië wat door het toerisme behoorlijk welvarend is.

Omdat we onze naam als het duo Deuk en Kreuk weer eens eer aandeden, door het trappen lopen in de ondergrondse stad en daarna de vele traptreden mn omhoog in de canyon verrekte ik van de pijn in mijn kuiten. Wat vervelnder was dat Everdien en overbelaste spier in de schouder heeft, daarom hebben we de camper bij een garage van de rest van de teerspetters laten ontdoen. Alleen de bodem zit nu nog teer op, dat zij zo.  In de bijna een uur dat het schoonmaken duurde kwam er paar keer iemand langs om even met ons te praten, zo ook een echtpaar wat in Zwitserland had gewoond en na de pensionering weer terug waren in Turkije, daar kregen we appels en peren van.We komen veel mn. Duitse Turken tegen die na hun pensionering weer terug zijn gegaan naar Turkije.

                                       Beysehir,  N37.68150 E 31. 72093, vrij staan aan een groot meer, we kijken op het haventje, hier vanuit de camper

We zijn  in de loop van de dag naar de Seltjoekse moskee geweest. Van buiten ziet hij er al imposant uit met naast de minaret een puntdak en een portaal met mooie ornamenten. Hij is gebouwd tussen 1293 en 1296.

                                                                    Beysehir, de'bosmoskee' met daarachter de hamam

                                             het voorportaal  en de ingang vanuit de hal naar binnen

Het interieur is erg mooi te noemen , het is een zgn Seltjoekse zuilenmoskee met 46 houten pilaren dicht op elkaar geplaatst en een houten plafond. Deze bouwstijl wordt ook wel een bosmoskee genoemd.