De camper wacht tot Everdien hersteld is

Warnsveld 27-04-2016, woensdag

Hoewel een Tibia plateau fractuur net zo klinkt als de naam van een heerlijk gerecht, is het dat zeker niet.

Zo langzamerhand is de ernst van de situatie wel tot ons doorgedrongen, was het niet door het bezoek aan de anesthesist, ‘een ernstige breuk mevrouw ” , dan wel de fysiotherapeut, ‘ dat is een wel heel vervelend iets Everdien”, en ook door de dingen die we erover inmiddels op het internet  hebben gelezen. Het vervelende van deze breuk is dat het herstel zo lang duurt.

Eerst mag het been 6 tot 12 weken niet belast, afhankelijk van de beoordeling door de traumachirurg die de operatie zal uitvoeren a.s. vrijdag. Wel moet het been direct al na de operatie in een mechanische beenlade, een CPM motorslede om de mobiliteit van het gewricht te behouden door de knie continu passief te bewegen door te buigen en te strekken. Na verwachting na een dag of 4 mag Everdien weer naar huis.

Dan moet er thuis verder geoefend worden, de fysiotherapeut is al op de hoogte . Vooral in het begin zal dit met pijn gepaard gaan omdat de spieren ook al een tijdje niet meer gebruikt zijn en vergt het doorzettingsvermogen. Het revalidatieproces zal de meeste tijd in beslag nemen en het schijnt meer belastend te zijn dan de operatie zelf.

Warnsveld 30-04-2016, zaterdag

De nutteloze tijd is bijna voorbij zei Everdien gisteren nog. Want zo heeft ze de week ervaren tussen de uiteindelijke diagnose en de operatie.

Everdien moest om 13.00 uur in het ziekenhuis zijn. Ze kon de keuze maken om op een zaaltje te liggen of alleen op een kamertje, ze heeft voor het laatste gekozen.

Omdat Everdien door een traumachirurg geopereerd zou worden, is het gisteren behoorlijk uitgelopen door spoedgevallen die er tussendoor kwamen. Stond ze oorspronkelijk voor 14.00 uur ingepland, ze werd pas geopereerd om 20.00 uur. Om 21.30 uur werd ik door de traumachirurg gebeld dat de operatie goed verlopen was, wat ik erg attent vond van die arts. Nu hebben we allebei vrijwel alleen maar positieve ervaringen met het Gelreziekenhuis in Zutphen. Om 0.15 uur belde Everdien zelf dat ze weer op de afdeling was .

Vanmorgen belde Everdien weer. Hoewel ze niet zo goed geslapen had was ze goed gehumeurd. Ze lag aan een morfinepompje dus ze had niet zo veel pijn. Ze had zichzelf wat gewassen, ze proberen haar snel te mobiliseren zoals dat tegenwoordig gaat.

In de loop van de ochtend belde Everdien  met heel goed nieuws: maandag mag ze naar huis!

Ze is van de morfine af, pijnstilling gebeurd nu met orale medicatie. Ook is haar been nu in een beenlade, een CPM die aan het begin van de middag op 44º stond. Maandagmorgen moet hij op 90º staan , d.w.z. de knie moet 90º gebogen kunnen worden.

Vanmiddag zijn zoon Martijn en ik naar het bezoekuur gegaan. Everdien was goed te pas en babbelde honderduit. Ze maakte een fitte indruk en de pijn viel mee mede dankzij de pijnstillers die ze heeft gehad. Ze was nog aardig bruin tussen de witte lakens. Toen we weer weggingen stond de CPM op 60º. 

Warnsveld 03-05-2016 ,Dinsdag

Gelukkig is Everdien weer thuis, ik kon haar gisterenmorgen om 10.30 uur ophalen. Fijn dat ze weer thuis is.

Omdat we boven slapen en Everdien haar been niet mag belasten, slaapt ze nu in de woonkamer beneden. Daar staat een hoog/laag bed, een rolstoel, een looprek etc. Over 6 weken moet ze weer een röntgen foto laten maken en langs de chirurg, die beslist dan of ze het been weer iets mag belasten.

Morgen komt de fysiotherapeut om haar te vertellen welke oefeningen ze moet doen met haar been.

Ze doet nu ook al wat oefeningen en de pijn wordt iets minder maar ze slikt nog wel aardig wat pijnstillers op advies van het ziekenhuis.

Warnsveld 09-05-2016, maandag

Het is nu 10 dagen na de operatie en precies een week geleden kwam Everdien weer thuis. Het gaat langzaam beter met haar , zeker met de pijn. Slikte ze een week geleden nog 8 paracetamol 500mg en 1 NSAID, een soort diclofenac, vandaag gebruikt ze tegen de pijn nog 4 paracetamol.

Ze doet elke dag een paar x oefeningen met haar been. Op advies van de chirurg geen CPM omdat dat te passief zou zijn maar in plaats daarvan heeft ze een plankje met wieltjes ( stond ooit een plantenbak op) die ze van zich af rolt en weer naar haar toe, zodat de knie ook 90º bereikt. Dit alles zittend op een stoel. Van de fysiotherapeut heeft ze een oefening om haar bovenbeenspieren te versterken , al liggend op bed moet ze haar been gestrekt optillen, dit meerdere keren. Het probleem bij deze blessure is namelijk dat , omdat ze het been 6 weken niet mag belasten, de spieren erg verzwakken wat later bij de revalidatie de nodige oefening zal vergen.

Omdat Everdien haar been 6 weken niet mag belasten is onze leefwereld wel totaal anders dan we de afgelopen 10 jaar, de periode dat we niet meer werken sinds we met pré-pensioen zijn gegaan, gewend zijn geweest. We zijn gewend om 8 maanden per jaar met de camper door Europa en verder te reizen, nu zijn we noodgedwongen aan huis gekluisterd. Vooral Everdien dan, haar leefwereld bestaat uit de kamer en nu met het mooie weer het terras. Ik ben natuurlijk vrijer maar ik kies ervoor om toch zoveel mogelijk in de buurt te zijn van Everdien.

Dat is geen ramp, ik doe het huishouden, ik kook en verzorg Everdien voor zover dat nodig is en dat is al niet zo veel meer. En omdat we al 5 jaar in de lente niet thuis zijn geweest kunnen we van ons tuintje genieten, waar nu de akeleien bloeien en de seringenboom op zijn mooist is. En de merels die hier vlakbij nestelen evenals de pimpelmeesjes zijn grappig om te zien. Er komt af en toe een gaai of een ekster in de tuin en een enkele keer een boomklever. En vorige week waren de gierzwaluwen weer terug rondom de kerk. 

Plezierig is het de belangstelling naar  hoe het gaat met Everdien door bezoek en op sociale media.

Gisteren kwam de Giro door Warnsveld en ben ik even wezen kijken. Leuk voor de sfeer, je knippert een keer met je ogen en ze zijn al voorbij. Everdien volgde het op de t.v. en had mij 2 x in beeld gezien terwijl ik foto’s aan het maken was.

Warnsveld 13-05-2016, vrijdag

Gisteren zijn we voor wondcontrole naar het ziekenhuis geweest. De operatiewond geneest goed, het is onderhuids gehecht en het is nu nog bobbelig litteken van 15cm.

De fysiotherapeut wilde kopieën hebben van de röntgen foto’s om te zien waar de plaat en de schroeven zitten zodat hij t.z.t. eventuele bewegingsbelemmeringen bij de therapie kan verklaren. Natuurlijk wilden wij ook de foto’s ook zien om goed te begrijpen wat de operatie behelsd heeft.

                          vooraanzicht knie, de schroeven door het bot zijn duidelijk te zien

                                                        linkerzijkant knie met het plaatje 

Everdien begrijpt nu ook waarom ze op bepaalde plaatsen bot pijn heeft. Er zitten immers meerdere schroeven door het bot heen. Ze gebruikt nu 3 paracetamol per dag.

Warnsveld 21-05-2016, zaterdag

De laatste 2 dagen ging het iets minder goed met Everdien. Weliswaar is de pijn over het algemeen minder maar het was gisteren al 8 weken geleden sinds ze gevallen is en ze dus al niet meer heeft kunnen lopen. Daardoor even een dip door de beperking die ze heeft. Ze slikt nu nog 1 paracetamol, meer symbolisch ( je doet nog wat aan pijn bestrijding) dan dat het misschien nodig is maar af en toe heeft ze toch nog aardig pijnlijke steken door het been. Vanmiddag zelfs zo erg dat ze even dacht van ‘komt het ooit nog wel goed’. 

Maar dan zingt de merel vandaag weer prachtig in de boom 5 meter van ons huis verwijderd en dan is het weer goed. De merels zijn nu een nest aan het bouwen in onze heg, ze zijn er druk mee in de weer, ze vliegen af en aan met nestmateriaal voor een deel afkomstig uit onze tuin van de  bladeren van de uitgebloeide  blauwe druifjes.

                              foto wat wazig, is door het raam genomen

We zijn wel blij dat we nooit hebben gekozen om permanent in een camper te gaan wonen en ons huis te verkopen. We hebben dat wel overwogen maar gezien het feit dat ik ex- kankerpatiënt ben en door het gemis van 2 ribben steeds schever wordt zodat mijn achterland wellicht ooit een rolstoel zal zijn, hebben we daar gelukkig niet voor gekozen. Want 3 weken in een camper voor Everdien was genoeg en ging nog net omdat ze toen nog met een stok een beetje kon lopen, 8 weken nu en nog hoeveel weken langer er misschien nog komen, dat was niet te doen geweest. Ze zou nu ook niet in het camperbed kunnen klimmen nu ze het been helemaal niet mag belasten en met een rolstoel en krukken in onze camper is een ramp.

Warnsveld 29-05-2016

We zijn weer een week verder, dus dichter bij de genezing zullen we maar zeggen. De verbetering zet langzaam door, af en toe nog flinke pijnscheuten door het been maar dat zal wel met het ‘ijzerwerk’ te maken hebben.

Was ik de afgelopen weken alleen aan het koken, Everdien assisteert nu bij het groente schoonmaken, aardappels schillen etc. Ze heeft nu de rol die ik de afgelopen jaren had als hulpje bij het koken. Verder heeft ze het vakantiegeld nuttig besteed aan online shoppen.

In de tuin heeft zich een klein drama afgespeeld. De merel die sinds deze week op het nest zit, 4 eieren, kon ik niet goed op de foto krijgen, te donker in de heg. Gelukkig kwam mijn broer, die fotograaf is, vrijdagavond langs en had zijn camera bij zich, een Nikon . Hij stelde die in op ISO 5000 en een prachtige foto als resultaat.

Gisterenmorgen geen merel meer op het nest, wel veertjes op de grond als stille getuige van de slachtpartij die de kat van de buurvrouw heeft aangericht. De gevleugelde uitdrukking ‘maar gelukkig hebben we de foto nog’ , is hier zeker van toepassing…….

Warnsveld 05-06-2016

Weer een week verder en nog 10 dagen voor het bezoek aan de chirurg op de 15e . Een week waarin de pijn minder is geworden, wel nog af en toe ’s nachts als Everdien waarschijnlijk verkeerd gelegen heeft . En wat pijn bij de oefeningen die trouwens trouw gedaan worden en die goed gaan. De knie kan nu al tot een hoek van ongeveer 45º gebogen worden. Wel is duidelijk te zien dat de spiermassa is afgenomen, als je je been niet kunt gebruiken gaat dat snel.

En Everdien krijgt ook meer zin om dingen te doen, met de rolstoel naar Albert Heijn of gisteren met dit mooie weer naar een terrasje aan de IJssel een pilsje drinken. Nu was de hele week de temperatuur wel goed alleen kwamen er telkens fikse buien in de middag. Maar nu geweldig weer om een terrasje te pakken of op ons eigen terras te zitten.

De camper is momenteel bij ‘Freddy’ , het camperbedrijf waar we al jaren heen gaan. De luchtvering was lek en we laten de camper nu ook wassen en in de was zetten door de zoon van Freddy. Dat in de was zetten deed Everdien altijd, ik kan dat niet door mijn rugproblemen en Everdien zal dat voorlopig ook niet kunnen.

Als we rondrijden zien we de nodige campers rijden, dat doet wel een beetje pijn maar ach, onze tijd komt ook wel weer.

Warnsveld 12-06-2016 zondag

Het gaat steeds beter met Everdien in die zin dat de zwelling nu grotendeels weg is en de pijn ook een stuk minder is geworden. Eerst had ze nog wel eens gedachten van zal het ooit wel goed komen maar nu is ze een stuk optimistischer. Maar de toekomst zal het leren, eerst woensdag een röntgen foto maken en een gesprek met de chirurg die zal bepalen in hoeverre het been al wat belast mag worden. We hopen dat hij ook een globale schets kan geven van het verdere verloop van de revalidatie . Best spannend allemaal.

De merel is de hele tijd blijven zingen nadat het vrouwtje door de kat van het nest is gegrist en opgegeten. Aan het begin van de week kwam er een nieuw vrouwtje die een nest begon te bouwen in een boom in de tuin van de buren. Grappig om te zien dat het mannetje een nieuw vrouwtje heeft gevonden, een weduwe of een ontrouw vrouwtje, we zullen het niet weten.

Warnsveld, woensdag, 15-06-2016

Vanmorgen zijn we bij de traumachirurg geweest en hieperdepiep, hij is tevreden maar hij zei wel "we zijn er nog niet. " De vorige keer heeft hij al het meest sombere scenario geschetst: als Everdien in de toekomst veel pijn zou krijgen dan moet het ‘ijzerwerk’ er uit en dan krijgt ze een kunstknie.

Maar het goede nieuws is nu dat hij zei dat ze de knie de komende 2 weken voor 25% mag belasten en de daarop volgende 2 weken 50%. Dat betekent dat ze over een maand weer voorzichtig zonder krukken mag gaan lopen. Dat zal langzaam opgebouwd moeten worden en kan een lange tijd vergen voordat ze weer een beetje uit de voeten kan.

Over 2 maand moet ze weer een foto laten maken om te beoordelen hoe de knie er dan voor staat.

Op de foto’s van vandaag was goed te zien waar de chirurg de botkorrels heeft geplaatst en dat zag er goed uit.  Wel is het plateau iets verzakt maar dat hoeft geen probleem te zijn. Als er tijdens de revalidatie erge pijn ontstaat moet Everdien onmiddellijk een afspraak maken met de arts. Hij zei nog wel dat het altijd een zwakke plek zal blijven.

De komende tijd kan ze een oproep verwachten voor een botscan om te beoordelen hoe de conditie van haar botten is.

Morgen komt de fysiotherapeut bij ons thuis en maakt hij een plan van aanpak voor de revalidatie. In overleg met hem wordt er dan bekeken wanneer ze weer mag traplopen zodat ze weer in ons bed boven kan slapen.

Hoewel ze opgelucht en blij is met het bericht van de arts vandaag beseft ze wel dat ze er nog lang niet is. Het zal nog wel een jaar kunnen duren voordat de knie en het been (spiermassa is danig geslonken) weer normaal functioneren, al is het niet helemaal zeker dat dat ooit gebeurd, maar daar gaan we niet van uit. Het is nu bijna 3 maanden na de fatale val en de eerste hobbel (de ruim 6 weken dat ze haar been niet mocht belasten )is genomen, , heel voorzichtig beginnen we weer over een klein camperreisje te fantaseren, over een maand of zo. 

Warnsveld 23-06-2016, donderdag

Het is nu een week geleden dat Everdien weer mocht beginnen met het wat belasten van haar been. Na het bezoek aan de chirurg is de volgende dag de fysiotherapeut bij ons thuis geweest. Die heeft Everdien geleerd hoe ze moest lopen met krukken en 25% belasting , ze moet eerst voorzichtig de hak op de grond zetten en daarna afwikkelen tot de teen en over een week komt hij weer om haar te leren traplopen.

Everdien heeft eerst vooral thuis geoefend, we hebben een lange kamer, en daarna buiten, waarbij het oppassen is met onregelmatigheden in het trottoir of bij ons achter op het plein waar z.g. kinderkopjes liggen.

Afgelopen dinsdag heeft ze w.s. het been wat te veel belast in haar enthousiasme. We zijn eerst naar onze zoon geweest om koffie te drinken en zijn daarna door gereden naar AH om boodschappen te gaan doen. Het lopen deed geen pijn, behalve wat aan haar enkel, maar zo’n 2 uur na thuiskomst begon haar knie en haar been pijn te doen. Daardoor heeft ze in de nacht van dinsdag en woensdag ook slecht geslapen. Op zich is het natuurlijk niet vreemd dat ze pijn krijgt na die inspanning, ook de fysio had haar daar al voor gewaarschuwd, maar het had als gevolg dat ze woensdag wat minder goed kon lopen. Ook was ze wat minder ontspannen, een beetje verkrampt bij het lopen, wat ook niet bevorderlijk is.

Gisteren en vandaag echter gaat het al weer beter, kan ze zich wat meer ontspannen. Ze ziet nu de pijn meer als een waarschuwing om vooral in haar enthousiasme niet te snel te gaan, dat ze geduld moet oefenen.

Ze blijft wel vertrouwen dat het weer goed komt.

We hebben weer een andere camera gekocht. Na 3x een Panasonic Lumix te hebben gehad, was onze vorige camera een Ricoh Pentax, dit omdat die 60x optische zoom had en we dan vogels van wat verder af konden fotograferen. We konden maar moeilijk aan de camera wennen en hebben eergisteren weer een Panasonic Lumix gekocht ( met Leica lens) , een FZ300. De eerste indrukken zijn prima, er zijn weer nieuwe functies waar we ons de komende tijd over moeten buigen. Zo kun je nu via een touch screen allerlei functies selecteren.

Wat voor ons belangrijk is dit maal, is niet de optische zoom ( die is wat minder dan bij de Pentax maar voldoende) maar het feit dat hij stofvrij is, dit omdat we veel in Marokko reizen.

Warnsveld 29-06-16, woensdag

Gisteren is de fysiotherapeut weer bij ons thuis geweest en heeft Everdien leren traplopen met de krukken. Trap op 1 kruk, eerst het gezonde been, trap af 1 kruk en het geblesseerde been eerst. Dat ging prima dus na ruim 8 weken heeft Everdien weer boven in bed geslapen, voor ons allebei weer vertrouwd.

Dus is vandaag de servicedienst van Medipoint geweest om alle geleende hulpmiddelen zoals bed, rolstoel, looprek etc. weer op te halen, zodat onze kamer er ook weer ‘normaal’ uit ziet. In plaats van het bed staat er nu een home trainer waarbij ze nu ook mee kan oefenen om weer wat meer kracht in het been te krijgen. 

Everdien oefent goed met het lopen met krukken waarbij nu het been 50% belast mag worden. Bij slecht weer oefent ze binnen , bij droog weer maakt ze een kleine wandeling. Het gaat over het algemeen goed met niet te veel pijn.

Volgende week komt de fysio weer en zal ze met 1 kruk, 50% belast, leren lopen. We zijn tevreden over de ontwikkelingen.

Gisterenavond weer gekeken naar de uitzending van de schrijver Abdelkader Benali over Marokko, Chez Benali, waarbij hij door Marokko reist en op plekken komt waar wij ook geweest zijn. Zo was hij gisteren niet alleen in Marrakech te zien  maar ook in Tafraout waar hij het schilderachtige marktje bezocht waar wij ieder jaar wel komen en die ons ook na aan het hart ligt. Een gevoel van heimwee bekroop ons en we zijn vast van plan om deze winter weer naar Marokko te reizen , mits complicaties uit blijven natuurlijk.

Warnsveld 06-07-2016

Gisteren is de fysiotherapeut weer langs geweest en heeft Everdien met 1 kruk leren lopen. Zo is ze weer iets minder afhankelijk omdat ze nu 1 hand vrij heeft om iets te vervoeren. Ze heeft gisterenavond en vannacht wel wat pijn aan haar been gehad, dat zal ook wel spierpijn zijn omdat ze het been wat meer belast nu.

Als het minder mooi weer is , en dat is het nog wel eens, dan gaat ze 3x per dag 15 min. op de hometrainer, terwijl ze ondertussen naar b.v. de Tour de France of het Journaal kijkt.

                                        vleermuis hangend aan onze schuur

Omdat het weer niet stabiel is en omdat ze volgende week weer mag beginnen met het ‘gewoon’ lopen te oefenen en omdat we al weer een tijdje thuis zitten ‘door omstandigheden’ hebben we allebei zin om weer even de zon op te zoeken. Daarom willen we eind volgende week richting de Drôme rijden. 15 Aug. moeten we weer terug zijn omdat Everdien dan weer naar de fysio en de trauma chirurg moet voor controle. We nemen wel de krukken mee en als het niet gaat gaan we weer terug. Ook nemen we een fietstrainer mee , dat zijn trappers op een standaard, zodat ze zittend in de stoel kan oefenen om de beenspieren weer wat aan te sterken. We proberen om naar camperplaatsen te gaan die vlak zijn en dicht bij het centrum van een dorp. stadje of rivier liggen zodat er met het lopen geoefend kan worden. En verder hopen we natuurlijk buiten te kunnen zitten lezen.

Warnsveld 10-07-2016, zondag

Het gaat langzaam maar zeker vooruit met de knie van Everdien. De ene dag heeft ze meer pijn dan de andere, dat heeft met de belasting van het been te maken. Hoe meer ze met 1 kruk loopt des te meer pijn ze ’s avonds en de volgende dag heeft.

Over een paar dagen mag het been helemaal belast worden maar nu is wel duidelijk dat ze weer opnieuw moet leren lopen, dit heeft zijn tijd nodig.

We hebben de camper nu bijna helemaal ingepakt en we willen woensdag vertrekken. In principe blijven we ruim een maand weg maar mocht het niet lukken omdat ze te veel pijn heeft of beperkingen ervaart , dan gaan we naar huis terug.

Warnsveld 21-07-2016, donderdag

En we zijn terug gegaan.

Afgelopen zondag kreeg Everdien plotseling een heel dik been door vochtophoping. Ook kon ze nauwelijks meer lopen door pijn aan haar voet. In plaats van dat ze meer begon te lopen werd dat minder. Daarom besloten we terug te gaan en om een afspraak met de chirurg te maken.

 Eerst zijn er foto’s van de knie, been en enkel van Everdien gemaakt.

Volgens de arts ziet de knie er goed uit, de platen en de botkorrels zitten nog  op de goede plek en er zijn geen nieuwe breuken.  

Hij kon op de foto’s zien dat er aan het enkelgewricht een aantal jaren geleden een behandeling is geweest . Everdien heeft die enkel een paar maal verzwikt in het verleden en daardoor waren  er wat  botsplinters gekomen die d.m.v. een kijkoperatie een paar jaar geleden verwijderd zijn. Haar enkel heeft daardoor wat meer ruimte gekregen en zijn de gewrichten wat verschoven wat natuurlijk niet de bedoeling is. Er is daardoor een soort blokkade ontstaan waardoor Everdien , nu ze weer is begonnen te lopen, haar voet niet kon afwikkelen en behoorlijke pijn kreeg.

Op zijn voorstel is op de gipskamer haar enkel flink  gemanipuleerd waardoor de voet weer minstens op 90º kan komen en daarna is hij stevig ingetapet. Morgen krijgt ze een brace die dan op maat gemaakt wordt. Het advies is ook om hoge wandelschoenen aan te doen bij het lopen buiten , ook om oneffenheden in het wegdek op te vangen.

Als ze morgen de brace heeft gaat ze nieuwe lichte wandelschoenen kopen. Na de manipulatie en met de tape om de enkel gaat het lopen al beter en heeft ze minder pijn in haar enkel. Volgens de chirurg is het ook belangrijk om te knie te belasten, anders krijg je een ‘papbot’. De pijn bij het lopen in haar knie, dat kan nog wel een jaar aanhouden, maar dat wisten we al wel….

Het vocht dat zondag in het been zat (olifantspoot) kan bij dit soort trauma’s horen en is niet verontrustend. Het kan nog wel eens gebeuren maar op dit moment heeft ze er helemaal geen last meer van. Het is nu belangrijk dat ze nu loopt zonder krukken, die gaan we morgen inleveren. Ze loopt wel af en toe met een N. W. stok voor de zekerheid. Verder is ze nu weer druk oefeningen aan het doen en fietst ze op de hometrainer.

Warnsveld 30-07-2016

We zijn inmiddels ruim een week verder en Everdien loopt nu zonder hulpmiddelen. Vorige week hebben we én een brace én wandelschoenen aangeschaft. De brace draagt ze niet zo veel, hoogstens binnenshuis af en toe, ze probeert de enkel toch niet te veel steun te geven de hele tijd, ze wil niet dat de spieren te slap worden. Maar van de hoge wandelschoenen ( lichtgewicht Meindl) daar heeft ze veel profijt van omdat ze steun bieden bij het lopen.

Ze gebruikt sinds een paar dagen weer pijnstillers, 3 x2 paracetamol per dag. Dit omdat ze  behoorlijke pijn had bij het lopen waardoor ze mank liep. In overleg met de fysiotherapeut, die de knie en de voet onderzocht heeft en die , behalve vocht in de knie, niets afwijkends kon ontdekken, is ze de pijnstillers gaan gebruiken. In 'rust' heeft ze geen pijn in de knie, alleen tijdens het lopen. Door de paracetamol kan ze nu beter lopen, ze verkrampt het been nog wel regelmatig, maar ze kan wel stukjes 'normaal' lopen, wel in een wat lager tempo.

Ze loopt de hele dag in huis, heeft weer wat huishoudelijke taken op zich genomen en kookt weer het meeste waarbij ik de assisterende rol heb, het huishouden runnen we weer  als vanouds samen. Elke dag loopt ze minstens een half uur buiten, de oefeningen doet ze ook nog wel maar omdat ze nu meer loopt, minder frequent.

En we maken weer plannen om met de camper weg te gaan  als Everdien voor controle bij de chirurg is geweest, 16 aug., mogelijk vertrekken we de dag erna.