Manavgat 09-09-2014 dinsdag 

We zijn gisteren door een mooi gedeelte van het Taurus gebergte gereden, de hoogste top is daar meer dan 2500m, zelf zijn we op 1900m geweest.We reden over een weg die gedeeltelijk nieuw en een stuk 4 baans was. We wilden eerst in de bergen overnachten in Aseki maar er was onweer voorspeld.

                                                               het Taurusgebergte                                                                                 

Dus zijn we doorgereden naar de Middellandse Zee, naar Manavgat. Daar staan we in de buurt van  de ‘ Sahil beachbar’, aan de andere kant van ons zijn douches en iets verder wc’s en water. We denken tot donderdag hier te blijven, het is hier niet zo druk met badgasten. We staan niet zo ver van Side, dat is dan weer een bekende badplaats met drukke stranden. 

                                      Manavgat N36.74570 E31.46921

Manavgat 10-09-2014 woensdag

Sinds vanmorgen ook geen internet meer. Ik begreep dat ik 1 Gb had overschreden maar nog wel 7000 sms’jes kan versturen, wel raar want ik dacht dat ik 4GB gekocht had.. Gelukkig wilde er weer iemand de camper bezichtigen en diens vriend had een vrouw die én Duits sprak én ook verstand van internet had en die bevestigde wat ik vermoedde, ik moet dus weer naar een Vodafonewinkel.

Afgezien van het gebruikelijke strandvermaak kun je in Manavgat ook boottochten maken. Dat is oa de rivier op niet ver hier vandaan,  richting waterval. Maar diezelfde ‘ piratenboten ‘, 3, 4  of 5 masters  varen ook de zee op , je ziet er ’s ochtends wel een stuk of 10. De meeste stoppen dan niet ver van ons vandaan en dan worden mensen aangemoedigd in het Turks, Duits of Engels in de zee te springen, zo’n 300m uit de kust, waaraan dan weer veel mensen gehoor geven. En uit de richting van Side komen af en toe bootjes met parasailers erachter, dat is het wat meer spectaculair vermaak evenals een enkel Deltavliegtuigje wat je ziet. Dan heb je ook het normale strandvermaak in de zee met zijn aangename temperatuur. Vrouwen zie je hier zowel gekleed te water als in bikini. En als de badgasten naar huis gaan laten ze vaak, net als we elders gezien hebben hun afval, wel vaak in een zak, achter terwijl er vuilniszakken genoeg zijn. De volgende dag zie je dan wel een gemeentemannetje die de rotzooi weer keurig komt opruimen van het strand of elders, van de picknickplaats.

Je kunt wel merken dat er niet veel campers zijn, niet alleen wordt de camper vaak bekeken , soms vragen mensen of ze even een blik naar binnen mogen werpen. Dit vragen zowel mannen als vrouwen, de minder traditionele vrouwen dan, waar je vrij makkelijk mee in contact komt. In het binnenland waren de vrouwen wat anders gekleed dan in het noorden waar de lange kleren zo somber waren, je zag wat meer kleur. En op het platteland zie je ook vrouwen met de traditionele pofbroeken lopen met op zich een aardige bloemenprint maar wel met het elastiek hoog opgetrokken tot , weinig flatteus, vlak onder de , vooral bij oudere vrouwen, niet onaanzienlijke boezem. 

Aspendos 10-09-2014 woensdag

Vanmiddag in Manavgat naar de Vodafonewinkel geweest. Na enig gesoebat: ik mag alleen aan Turken een simkaartje verkopen, maar  ik heb er al één via een vriend, ik wil opwaarderen etc, deed de verkoper wat van een aardige Turk verwacht mag worden en stopte het kaartje in zijn telefoon. Het is dus voor €15,75 weer opgewaardeerd met 4GB, waar die overige 3 GB van dat simkaartje gebleven zijn? Ik heb er toch echt maar 1GB van gebruikt, nog veel in 5 dagen maar het bleek dat alle foto’s werden geüpload naar Icloud, dus die functie is nu uitgeschakeld.

We wilden morgen naar  Aspendos waar het best bewaard gebleven antieke theater uit de Turkse oudheid staat. Maar we zijn er vanmiddag al naar toe gereden en staan nu op de parking van Aspendos waar we willen overnachten. Nu zijn er in de zomer elke avond opera-uitvoeringen in het theater en vanavond is er La Traviata om 21.00 uur. Daar zijn we niet naar toe gegaan maar we hebben wel gezien hoe de parking dichtslibde met auto’s busjes en bussen. Daar tussen door renden kinderen die zitkussentjes probeerden te slijten aan de toeristen. Om half 9 stond er een grote rij aan de kassa en stroomden nog steeds mensen toe. Het zullen vooral mensen zijn uit hotels in Antalya en omgeving die dit als excursie hebben geboekt. Iedereen was kennelijk door de reisleiders verordonneerd om foto’s te maken van de nummerborden van de bussen om die weer terug te vinden, gedwee deed men dat ook wat wel een koddig , maar ook een wat infantiel gezicht was.

                                                               parking theater Aspendos, N36.93963 E31.17342

We hebben nog een tijdje gepraat met een archeoloog, een   Nederlandse Turk die naar eigen zeggen rijk was en daar ook de minder bedeelden van liet genieten. Hij was een kennis van Beatrix , had op alle continenten archeologisch onderzoek gedaan en ontpopte zich naast weldoener vooral als een grenzeloze ouwehoer. Om half een was iedereen weer op weg naar de hotels en konden wij rustig slapen.

Aan het begin van de avond reed er een wagen van de gemeente rond die ruim insecticiden spoot. Dit is niet alleen om verwende toeristen uit het westen schaars gekleed een onbezorgde opera-avond te bezorgen zonder door muggen lek geprikt te worden, wij hebben dit op meerdere plaatsen gezien oa in Konya en Beysehir waar wij zo’n beetje de enige toeristen waren. Nu barst het in Turkije van de muggen, de afgelopen 10 dagen hebben we er totaal geen last van gehad, vanavond voor het eerst weer gestoken. Wellicht spuit men tegen de tijgermug om het oprukkende  WestNijlvirus te bestrijden of de knokkelkoorts(dengue) die ook door muggen wordt overgebracht.

                                                                                 theater Aspendos

Beskonak 11-09-2014 donderdag

Vanmorgen hebben we Aspendos bezocht, een van de grote steden in de oudheid in de regio.  Eerst werd het bewoond door de Grieken, later door de Romeinen waaronder de stad zijn bloeitijd beleefde. We zijn allereerst naar het theater gegaan, de grote publiekstrekker, de busladingen met toeristen komen alleen maar voor het theater. Dat is inderdaad erg mooi, goed bewaard gebleven in de loop der eeuwen en heeft een  goede akoestiek, vandaar de opera-uitvoeringen. De eigenlijke stad ligt achter het theater, er restten nu nog slechts de ruïnes van de oorspronkelijke gebouwen. Indruk maakten de restanten van het lange aquaduct waarmee het water uit het Taurusgebergte werd vervoerd naar de stad.

                                                                                    aquaduct Aspendos

Er moest een dal overspannen en om geen hoog viaduct te hoeven bouwen maakte men gebruik van het principe van de communicerende vaten door 2 torens te bouwen. Het water uit het gebergte kwam in de 1^ste toren en door de druk van die toren vulde het water, dat door een laag viaduct stroomde , in de 2^e toren zich tot het gelijke niveau.

Toe we wegreden hebben we de cassette onderweg in een openbare wc geleegd. Daar tegenover vroeg een echtpaar, dat in de tuin werkte, of we drinkwater wilden hebben terwijl de man al een slang uitrolde, wat een aardige mensen zijn die Turken toch.

Daarna zijn we het Taurusgebergte ingereden, richting Selge die 50km de bergen inligt. Selge is een antiek stadje en niet zo ontdekt door het massatoerisme. Het was een mooie route door de bergen ,af en toe een dorpje passerend waarin het eenvoudige boerenleven aan ons voorbijgleed.

Op 13 km zijn we blijven steken, er was een smalle Romeinse brug over het ravijn waardoor de rivier de Köpüllü Cagi stroomt waar we niet met de camper overheen konden, we zijn te breed. De rivier met zijn stroomversnellingen wordt massaal gebruikt door rafters , vlakbij de brug is het startpunt, we hebben er werkelijk duizenden in bootjes waar ze zeker met 10 inzitten, zien vertrekken. Met ons geoefende camperoog hadden we op de heenweg naar Selge al een paar leuke plekjes gezien aan de rivier waarvan we zeiden daar kun je mooi staan. Dus zijn we een paar km langs de rivier terug gereden en op zo’ n plekje gaan staan. Nu bleek dat particuliere grond te zijn, behorend bij een raftbedrijf, nee hoor ga maar staan, daar zijn douches en wc’ s en er werd al een kop thee aangeboden.Werkelijk een heel leuk plekje, je zou het idyllisch kunnen noemen, waar enorme aantallen tamelijk luidruchtige rafters de rivier afzakten vlak voor de camper langs. In de loop van de middag werd het echter een stuk rustiger, we dronken met der baas (een Australiër) en zijn Turkse compagnon en wat werknemers thee.

                                                                     startpunt rafters

Zo is de middag, hoewel we ons doel Selge niet hebben bereikt, toch bijzonder prettig verlopen.Echter in het begin van de avond werden de raftboten vlakbij de camper gestald en werd ernaast een waakhond aan de ketting gelegd. Nu zijn er nogal wat raftbedrijfjes, het raften is tot zo’n business uit gegroeid dat er per dag nu 10.000 rafters zijn, en velen hebben een waakhond om hun bezittingen te bewaken. Het werd al een vrolijk geblaf heen en weer, dus hebben we hals over kop ons boeltje ingeladen en zijn we voor het goed donker was  een eindje verderop bij een restaurantje/raftbedrijf gaan staan. Daar hadden ze een pekineesje, dat leek ons beter voor de nacht. We hebben daar meteen wat gegeten, een eenvoudige doch voedzame maaltijd met kip.

                                                           Beskonak, N37.13344 E31.20404, een leuk plekje aan de rivier 

Cirali 12-09-2014 vrijdag

We zijn weer uit de bergen vertrokken, een leuk uitstapje. We hebben nog overwogen om bij de jachthaven van Antalya te gaan staan. Je krijgt wel pukkels bij de het horen van de naam ivm massatoerisme en all-in clusive hotels maar Antalya moet een alleraardigst oud gedeelte hebben met Osmaanse huizen.De weersverwachting deed ons daar van afzien, vandaag is het al warm, in het weekend wordt het boven de 34º. We zijn doorgereden via Kemer, ook een bekend vakantieoord, over de mooi D400, grotendeels 4 baans , met links de zee die je meestal niet ziet en rechts de steil oprijzende bergen. Het was een flinke afdaling richting Cirali, onze bestemming. Het dorp Cirali heeft een leuke sfeer door  een aaneenschakeling van restaurantjes , wij staan 2km van het dorp. Via een vrij smalle weg langs het stand gereden, je kunt bijna nergens het strand meer op, ingangen zijn versperd met zandhopen. Maar aan het eind van de baai kun je op het strand staan, wij staan pal aan zee met een mooi uitzicht over de baai. Je kunt iets verder van zee ook onder een grote boom staan, maar daar staan nu tenten. We hebben geen schaduw maar we vangen wel wat zeewind, het is vandaag 33º.  We hadden op Nederlandse en buitenlandse campersites al veel lovends gelezen over deze plek, daar was geen woord te veel van gezegd. Er staat hier nog een camper van een jong Oostenrijks stel met hun kinderen, die gaan morgen weer verder. Ze hebben ons verteld waar de wc en water is, we hebben voldoende proviand, we houden het hier wel een paar dagen uit op deze geweldige plek.

                                                   een prachtige plek aan zee, Cirali, N36.42144 E30.48630

Cirali 13-09-2014 zaterdag

Vanmiddag zijn de Oostenrijkers vertrokken, hele leuke enthousiaste jongelui waar we wat ervaringen mee uitgewisseld hebben. Ze gaan nog tot mei met hun busje reizen, ze willen oa naar Iran en Oman. Als ze geen visum voor Iran krijgen dan willen ze naar Marokko.

Ze waren koud vertrokken of er kwam een alleen reizende  Fransman met zijn camper. Hij was bij de Syrische grens geweest en is hier om de eeuwig durende vlammen te zien die hier 3 km vandaan zijn. Daar komt al duizenden jaren gas uit de grond dat op een paar plaatsen brandt. In de mythologie werd hier een 3-koppig vuurspuwend monster verslagen. Het is nogal een klim naar boven en niet zo spectaculair, we waren tevreden met de foto’s op zijn laptop. De Fransman wil morgenvroeg om 6uur vertrekken, hij vond de afdaling een hele klus en met de camper weer omhoog hoopt hij zo vroeg geen tegenliggers te treffen.

                                                              Cirali, zicht over de baai de andere kant op dan de vorige foto

Wat later, het kan niet op vandaag met campers, kwam er een alleenreizende Duitse vrouw die al vaker in Turkije is geweest. Cirali was altijd haar favoriete plekje en ze was enigszins teleurgesteld dat je niet meer onder de bomen kunt staan vanwege de zandhopen, men heeft overal boompjes aangeplant. Dat is ook een mooie plek onder de bomen, aangezien wij niet anders kennen vinden wij ons plekje aan zee prachtig. 

Cirali 14-09-2014 zondag

Zelfs op zondag is het hier tamelijk rustig, slechts iets drukker dan de voorafgaande dagen. En we zitten hier hemelsbreed nog geen 20 km van Kemer, een bekend toeristenoord waarvan we de laserlichten van de disco ’s avonds zien. Hier zijn maar een paar buitenlandse toeristen en ook weinig Turkse. Het vakantieseizoen loopt misschien wat op zijn einde, de scholen beginnen morgen weer, maar de hele herfst zullen er nog wel toeristen worden ingevlogen, het weer blijft immers nog lang ’s zomers. Vandaag ook weer 32º.

                                                                     waarschijnlijk vrouwelijke grauwe klauwier

Vanmiddag kwamen er nog 2 Franse campers en toen het donker was kwam er nog een Poolse bij zodat er hier nu 5 campers staan en allemaal zeggen ze dat ze bijna geen andere campers tegenkomen. Wij staan in een hoek van de parking daar waar de mensen uit de omgeving ook meestal parkeren met hun scooter of auto. Er liggen hier een 5-tal boten die in het seizoen verhuurd worden voor rondvaarten, nu wordt er onderhoud aan gepleegd. En er komen sportvissers hier en we kregen gisterenavond van iemand waar we wel eens een paar woorden, liever gezegd gebaren, mee wisselen, hij praat alleen Turks, een maaltje vis. Een uur later kwam een andere man terug van het vissen, hij praat wat Engels, ook een maaltje vis , we hoeven ons hoofd niet te breken over wat we zullen eten. 

Cirali 16-09-2014 dinsdag

Gisterenavond kregen we opnieuw vis, gelukkig geen dorade want die bevatten veel graat, maar de smakelijke horsmakreel. Gisterenavond werd er ook een boottrailer op het strand geparkeerd en vanmorgen om 7 uur begon men met een shovel voorbereidende werkzaamheden om een boot uit het water te halen. Er werd grint langs de zeekant opzij geschoven, de trailer werd door de shovel in zee geduwd en vervolgens werd de boot op de trailer gevaren. Een paar mannen legden telkens planken op het strand want de trailer zakte behoorlijk in het zand. Daarna duurde het nog ongeveer een uur voordat de shovel de trailer stukje bij beetje uit het water, over het strand op de parking had getrokken. Een aardig schouwspel zo op de vroege morgen.

De Fransen zijn vanmorgen vroeg naar Cappadocië vertrokken, wij gaan morgen een stukje verder langs de Lycische kust. Zo heet het gedeelte van de Turkse zuidkust tussen Kemer en Fethye wat weinig toegankelijke stranden heeft omdat het Taurusgebergte steil in zee eindigt. De Lycische kust is genoemd naar een oud, verdwenen volk wat hier voeger woonde. Zij hadden een eigen taal en cultuur welke door de Griekse cultuur werd verdrongen. Behalve hun dodencultus, die is uniek gebleven. De volgende dagen willen we daar diverse grafvormen van bezoeken. Morgen willen we naar Myra, daar heb je een bijzondere vorm van grotgraven, het zgn. huisgraf.

                                                                              Arabische Buulbuul

Er zitten hier veel bijeneters en vanmiddag zagen we een groepje vogels die ons in hun kwajongensachtige gedragingen deden denken aan de Grauwe Buulbuul die we kennen vanuit Marokko. Ze maakten iets andere geluiden en het bleken Arabische Buulbuuls te zijn. Ze verschillen van de Grauwe Buulbuul door de witte oogring en de gele anaalstreek.

We zijn in de loop van de middag een paar honderd meter van de zee af gaan staan. Er kwam een onweersbui aan en ook vannacht kan het onweren en we hebben geen zin in harde windstoten. De bui viel overigens alleszins mee , hij trok grotendeels langs ons heen. Wel was het met 30º meer dan 3 graden minder warm dan gisteren. 

Demre 17-09-2014 woensdag

Vanmorgen zagen we dat nauwelijks 2 km vanwaar we gestaan hadden het flink gehoosd had tijdens de onweersbuien van gisteren, wij hebben een paar druppels gehad. 7 km steil naar boven en we waren weer op de D400 richting Kemre. Eerst door het Taurusgebergte met diepe dalen en in de verte de grijsbruine toppen en na Finike, waar we boodschappen hebben gedaan, reden we via een bochtige weg  langs de zee om de baaien heen, een mooi gezicht.

                                                        de zee necropolis in Myra

                                                                      reliëf boven  de gevel van een huisgraf 

Bij Demre ligt de antieke stad Myra, ver voor de jaartelling gesticht door de Lyciërs. In Myra stond in de 3^e eeuw n.Chr. de zetel van de bisschop van Myra, jawel onze sinterklaas. Tussen de plastic kassen (tot aan de rotswand!) rijst dan plotseling op wat er rest van Myra: de zee necropolis, de dodenstad, en het theater. Een flink stuk rotswand is bezaaid met graven, de zgn. huisgraven. De Lyciërs kenden verschillende grafvormen, de eenvoudigste zijn de rotsgraven, een in de rotswand uitgehakte grafnis. De huisgraven zijn nissen die versierd zijn met een houten constructie en leem die zo siergevels vormden zodat ze op muren van huizen leken, heel bijzonder om te zien.

Het aan de necropolis grenzende theater is veel jonger , uit de 2^e eeuw en is gebouwd dor de Romeinen. Verder zijn er nog talrijke brokstukken van ornamenten en pilaren, rijk versierd, terug te vinden op het terrein.

We zijn naar het strand bij Demre gereden en zagen een paar plekjes, oa bij restaurantjes, waar je kunt staan. Wij zijn op een stuk met wat bomen gaan staan, er staat daar een enkele tent die in het weekend wel bewoond zal zijn. We staan dichtbij een wc en een douche, water is er ook. Tegen de avond kwam er een man met zijn scooter bij een tent, zwaaide, dronk een biertje en vertrok weer. Even later kwam hij terug en had voor ons 2 vruchtensapjes meegenomen en nodigde ons uit bij zijn tent. Hij sprak alleen Turks en de communicatie verliep daarom wat moeizaam. We begrepen wel dat hij chauffeur is en schoolkinderen vervoerde en dat hij  alleen in de tent slaapt als hij te veel gedronken heeft.

                                                                            Demre, N36.22393  E29.98947

Er was vandaag opnieuw onweer in de bergen waardoor er in de loop van de middag een stevige wind op stak met later in het begin van de avond veel rukwinden die letterlijk veel stof deden opwaaien. 

Demre 18-09-2014 donderdag

Er kwamen gisterenavond wat jongeren bijeen op scooters en motoren, we staan kennelijk bij een hangplek, keurig gingen zij om half 12 weer naar huis, of elders.

Het was vandaag een topdag wbt. Turkse gastvrijheid. Het begon onschuldig toen we vanochtend op zoek naar een bakker door een buitenwijk van Demre liepen. Er zat een oudere vrouw buiten die ons riep, ze wou dat Everdien even bij haar kwam zitten.

Bij een tent vlakbij ons kwam een echtpaar en die kregen visite. Ze kwamen ons thee brengen met een schaal koekjes en daar wilden we er een afpakken, nee we moesten de hele schaal houden.

                              onze vriend Gülüm Ali  en de vrouw die even met Everdien wilde babbelen

In de loop van de middag kwam er een auto bij de tent van Gülüm Ali, onze arkadas (vriend)van gisteren. Er werd door de man in het Frans gevraagd of dat de tent van Ali was, dat konden wij bevestigen. Het bleek de buurman van Ali die in Frankrijk werkt met zijn vrouw en moeder, die mochten barbecueën bij de tent. Daar kregen we tegen de avond köfte en kip van en wel zoveel dat we vanavond zelf niet hoeven te koken. Even later kwam Gülüm Ali zelf, hij kwam bij ons zitten , zijn tent was immers bezet. ’t Is dat er af en toe wat bekenden van onze vriend langs wandelden die een praatje maakten en ook Engels spraken en dat de Franse buurman ook af en toe kwam kijken, anders duren de uren wel lang als je elkaar niet/nauwelijks begrijpt. We zijn er wel achter dat hij geen schoolkinderen vervoert maar de chauffeur is van een soort schoolinspecteur. Gastvrijheid kan ook wel eens wat benauwend worden, mede daarom vertrekken we morgen naar een ander plekje.

’s Avonds kwam er nog een auto voor ons staan, vissers dachten we maar een tijdje later werd er op onze deur geklopt,of we wat kwamen eten. Hoewel het 10 uur was en nog een beetje vol zaten van het begin van de avond gingen we op de uitnodiging in. Het bleek een groepje arbeiders te zijn die waterleidingen aan legden (of een bron sloegen) die uit verschillende delen van Turkije kwamen en ook alleen maar Turks praatten. Beleefd wilden we het aangeboden bier afslaan maar leg maar eens uit dat je er naar streeft om het gebruik van alcohol tot het weekend te beperken (we hadden natuurlijk ook gewoon nee kunnen zeggen). Maar ja het vlees is zwak en het was trouwens erg lekker gekruid, dus het was gezellig met handen en voeten en zo hebben we ons niet alleen gelaafd aan de Turkse gastvrijheid maar ook nog eens te veel gegeten vandaag, we zitten met een gezwollen maag uit te buiken. 

Andriake 19-09-2014 vrijdag

We reden nog in Demre en toen zagen we al 2 Nederlandse campers en toen we 2km verder de afslag naar Andriake hadden genomen, kwam ons een Franse camper tegemoet. Andriake ligt maar 6km van de plek waar we de afgelopen 2 dagen hebben gestaan. Het is een oude Romeinse haven waar vroeger graanschepen uit Egypte aanmeerden en waar de apostel Paulus van boot heeft gewisseld. Er moeten nog restanten van de Romeinse haven zijn maar die hebben we niet kunnen ontdekken. Maar het is een aardig plekje met een paar restaurantjes waar we naar toe zijn gegaan vanwege de harde wind en onweer wat wordt verwacht vandaag en hier stoft het niet, we staan op de betonnen kade.

                                                          Andriake, bij het vissershaventje N36.22409 E29.94530

We staan aan de monding van een riviertje waar het vissershaventje is gevestigd waar een 7-tal vissersboten liggen. Het bleek veel lucratiever om toeristen naar het eiland Kekova te vervoeren om dat te bezichtigen en dan weer terug te varen, een tocht van 2 uur, dus veel wordt er niet meer gevist. Op een steenworp afstand is nu een iets grotere haven waar rondvaartboten liggen want de toeristen krijgen de boottocht ws. samen aangeboden met oa een bezoek aan Myra want er kwamen vandaag wel 50 touringcarbussen om toeristen bij de boten af te leveren.

En weer zagen we een Nederlandse camper voorbij rijden en wat later weer 2. Dat kan geen toeval zijn dus maar eens een praatje gemaakt: inderdaad er is een NKC reis door Turkije met 22 campers.

Het begon inderdaad flink te waaien toen om een uur of een de eerste onweersbuien zich boven de bergen begonnen te ontwikkelen. Een bui heeft de zee bereikt en het heeft toen een uur lang gehoosd en er waren enorme onweersklappers die lekker galmden door de bergen. Daarna klaarde het op en was het de rest van de middag windstil en nu een uur of 4 ook erg rustig want toen waren de bussen weer vertrokken.

.

Omdat we bij de monding van het riviertje staan, zitten hier ook ijsvogels, er kwam er een niet ver bij ons vandaan op de kade zitten, goed voor een foto. 

Andriake 20-09-2014 zaterdag

Er was vandaag opnieuw veel wind maar er was geen onweer. Hetzelfde patroon als gisteren herhaalde zich, de eerste bussen komen om een uur of 9 en om 4 uur zijn de meesten vertrokken, dan is het heerlijk rustig. En omdat er geen huizen zijn, alleen een paar restaurantjes en een winkeltje, is er ook geen moskee met een imam die je al om 6.30 oproept om naar de moskee te komen.

                                                                                      Salin, de kluizenaar

lin, de kluizenaarWe zijn vanmorgen wezen wandelen en ontdekten restanten van muren, dat moet eens de Romeinse graanopslagplaats zijn geweest. We kwamen bij een andere rivier en daar kwam een man naar ons toe die ons uitnodigde op de koffie , weer eens wat anders dan thee, de nationale volksdrank hier. Hij bleek een soort kluizenaar die in een optrekje van hout en plastic woonde. Hij was in de winter visser geweest en had ’s zomers toeristen vervoerd naar Kekova, daarom sprak hij Engels. Nu leefde hij 3 jaar hier en leefde van de verkoop van paling die hij in het riviertje ving en van wat hij van anderen kreeg. Een bijzondere man, innemend, die af en toe ook een wat verbitterde en trieste indruk maakte; hij was gescheiden, zijn vrouw had een andere minnaar en we kregen het idee dat hem dat zozeer geraakt had dat hij zich daarom van de maatschappij had afgekeerd.

                                                 de haven met de boten die naar Kekova varen

Als je hier bent kun je onmogelijk om Kekova heen, alles draait er hier om, duizenden toeristen komen er hier per dag om zich daar naar toe te laten varen. Nu gaat het niet alleen om het eiland Kekova, er zijn meer eilanden en de kust in de omgeving van Kas schijnt erg mooi te zijn. Toch trekt het ons niet zo om daar heen te gaan met de boot. De prijs speelt mee, €70,-, maar er zijn naast hier nog 2 andere plaatsen vanwaar boten vertrekken naar Kekova, het moet er daar van wemelen. We gaan maandag naar Kas, we kunnen altijd nog anders beslissen.

Kas 21-09-2014 zondag

Gisterenavond kwam de eigenaar van de camping die hier vlakbij ligt eens even informeren waarom we niet op zijn camping stonden. Nou we hebben hier een prachtig uitzicht en op de camping kijken we tegen bosjes aan. Maar hier moeten bussen staan, dat klopte niet, de parking is een eindje verder. We kunnen het standpunt van de man wel begrijpen, maar de manier waarop hij het verwoordde was van dien aard dat we wel zo iets hadden: bij hem op de camping? No way! Maar de lol was er wel af, en we besloten te vertrekken naar Kas, een dag eerder.

En als afscheid kwam de ijsvogel op 3 meter van de camper zitten, gefotografeerd door het raam.

Een erg mooie route door de bergen , hoog boven zee , bracht ons naar Kas. Vlak voor Kas had je een prachtig uitzicht op wat eilanden voor de kust.

                                                                          de kust voor Kas

We zijn eerst naar de haven gegaan, vandaar uit kun je zo het centrum in. Kas is een prachtig stadje, wel toeristisch maar op een prettige manier. De oude huizen zijn gerestaureerd, vaak wel ontsierd door reclame van winkeltjes die er in gevestigd zijn op de gevel. In de haven, waar we overigens net op tijd waren want de parking stroomde snel vol, liggen veel boten, niet alleen voor rondvaarten maar ook voor te gaan duiken.  Er wordt hier nl nogal veel de duiksport beoefend rondom Kas. In Kas zijn ook veel bars en restaurantjes en het heeft een bruisend nachtleven. Zo bruisend dat  toen men hoorde dat we in de haven stonden men ons waarschuwde om daar niet te overnachten ivm geluidsoverlast. Niet ver van de haven is het oudste hard rock café van Turkije en in een bar 150m van de camper is live muziek tot na 2 uur.

We hadden al eens rond gelopen en geen plek gezien om vrij te staan, of misschien 1, die is bij de camping, leek ons even niet zo’ n goed idee om daar te gaan staan. Dan maar de camping maar niet nadat we eerst weer de leuke wijk rondom de haven zijn ingewandeld. Lekker slenteren langs leuke winkeltjes, langs oude huizen en huisjes met houten balkonnetjes en erkertjes.

En dan staat er zo maar aan het eind van een aardig winkelstraatje een Lycisch graf uit de 4^e eeuw voor de jaartelling,   een sarcofaaggraf , een hyposoriongraf. Dit is een dubbelgraf bedoeld voor een verdienstelijke krijger die onder in een manshoge ruimte begraven is. Daarboven is een 2^e kamer voor slaven of vrouwen waarop een stenen sarcofaag staat die is afgesloten met een puntdeksel.

                                                                        een Lycisch sarcofaaggraf

Daarna zijn we ’s middags naar de camping gegaan die mooi gelegen is maar ook mooi aan de prijs is €21,-. Wel een leuke camping met een wel erg gemengd publiek. In houten bungalows huizen de wat ouderen, in tentjes jonge en oudere backpackers en dan heb je ook nog wat campers, et is hier aardig trendy en er heerst een sfeer die ons wel ligt. De campers zijn een Franse, Zwitserse en 3 Turkse campers. De Turkse mannen zijn gepensioneerd, 1 is zo rond de 50 jaar, het schijnt dat je in Turkije al met pensioen kunt als je 25 jaar gewerkt hebt, dan moet je wel voldoende geld hebben om van rond te komen. 

Kas 22-09-2014 maandag

Vandaag gelezen, geluierd, over het water getuurd, je hebt een mooi uitzicht vanaf de camping. En we zijn naar het stadje gewandeld, Everdien is naar de kapper geweest , €8,75 , ze is niet zo tevreden met het resultaat. Ze heeft een jurk gezien die ze wel wil hebben , die was alleen niet in haar maat en die komt morgen binnen. We raakten met de winkeleigenaar aan de klets en die wees ons op een baai ongeveer 2 km van Kas, vrienden van hem hebben daar een restaurantje, je zou er  prima met de camper kunnen staan. Daar gaan we morgen maar eens kijken, eigenlijk wilden we verder maar de omgeving bevalt ons hier zeer, de kust is erg mooi en het stadje leuk.

                                                 uitzicht vanuit de camper over zee en over het terras van de bar

We moeten morgen toch van de camping , we konden maar 2 nachten blijven omdat er morgen een groep komt. Nu wilden we maar 1 nacht blijven maar omdat het uitzicht zo mooi is worden dat er 2. De camping voldoet aan Europese normen, het is de best onderhouden camping tot nog toe waar we gestaan hebben. 

Kas 23-09-2014 dinsdag

De jurk. Niet alleen de titel van een film van Alex van Warmerdam maar ook de aanleiding dat wij hier staan. En dat kon slechter, we staan hier in een kleine baai, 1,5km van Kas. Al weer een leuke plek, rondom de baai zijn maar liefst 7 restaurantjes. ’ s Zomers zal het hier razend druk zijn, nu is het er lekker rustig, wat Turkse en buitenlandse badgasten. Het water heeft een mooie blauwe, haast turquoise kleur, is helder dus prima om te snorkelen en dan zie je veel vissen.

                                                                           Kas, de baai Büyük Cakil, N36.19177  E29.65243

Vanmiddag zijn we naar Kas gelopen, 25 min. wandelen, wel eerst even klimmen , maar goed te doen. Maar de winkel was gesloten, geen jurk. Dus wat rondgewandeld en toen de winkel nog steeds niet geopend was zijn we aan het eind van de middag op een terrasje gaan zitten waar prima jaren 60/70 muziek werd gedraaid.

’s Avonds hebben we bij het restaurant van de vrienden van Ufuk, de winkeleigenaar , een pilsje gedronken. De vrouw van de bareigenaar belde Ufuk, er waren wat leveringsproblemen met de jurken maar ze zouden toch morgenmiddag komen. Ach, dan blijven we hier wat langer, dat is zeker geen straf. Het was ’s avonds aardig druk in de restaurantjes en met verlichting van petroleumlantarens en lampions was er een leuke sfeer in de baai. 

Kas 24-09-2014 woensdag

Vanmorgen belde Ufuk naar restaurant Nazo dat de jurk binnen was dus zijn we weer naar Kas gewandeld. Gelukkig paste de jurk goed en stond ook nog goed . In een andere winkel werd een paar passende sandalen aangeschaft en zo kon die wel weer.

                                                                      De Jurk en een in de baai bloeiende struik en boom

Nog wat gewandeld, glaasje granaatappelsap gedronken en naar paragliders gekeken die in de buurt van een berg springen en in de haven landen. En er kwam een kleine demonstratie voorbij van werknemers die loonsverhoging eisten.

Voor de kust ligt het Griekse eiland Kastelorizo (Turkse naam Meis) waarna toe boten varen, om 10.00 uur heen en om 17.00 uur weer terug en dan zie je passagiers met tax free zakken zeulen. We zijn per dolmus terug gegaan naar de baai, dat kostte €1,40, gisteren met de taxi €3,50 en van deze geweldige besparing konden we mooi uit eten gaan bij restaurant Nazo. Nu snappen we ook waarom daar veel mensen komen eten, het was het lekkerste wat we tot nu toe hebben gegeten in Turkije. Gegrilde gemarineerde stukjes kipfilet, gegrilde ansjovis met daarbij een groene salade, frites en van het huis kregen we wortelsalade en auberginesalade, allemaal heel erg smaakvol. En de zoete helva(oa  sesamzaad, suiker, honing)e als dessert smaakte voortreffelijk. En dan ook nog in een leuke omgeving, de eigenaren zijn aardige mensen, dan betaal je wel iets meer dan we tot nu toe betaald hebben maar dan is het dat ook waard. 

Kalkan 25-09-2014 donderdag

Vanmorgen afscheid genomen van de mensen van Nazo en via een prachtige weg, al slingerend langs de zee, naar Kalkan gereden, slechts 25km verder (Kalkan doet ons denken aan ons actie verleden : der schnelle Brüter in Kalkar)Kalkan is het ietwat kakkineuze kleinere zusje van Kas. Er komen veel (rijke) Engelsen hier op vakantie , de prijzen liggen daarom wat hoger dan in Kas. De boulevard is een aaneenschakeling van restaurantjes, al dan niet met een happy hour, die niet zo’n Turkse uitstraling hebben. Er is een kleine haven waar je weer excursies langs de kust kunt boeken, er varen dan ook weer de nodige boten bij ons voor de neus langs. We staan 200m van de haven 5m boven de zee aan een baai langs een stoffig weggetje. Via trapjes kom je in zee die meteen diep en rotsachtig is en waar je goed kunt snorkelen.  We kijken uit aan de ene kant naar het witte stadje Kalkan wat op terrassen is gebouwd en aan de andere kant over de baai. Vanmiddag begon het aardig te waaien en stofte het af en toe, het was nog wel 30º.

                                                                          Mooi plekje in Kalkan N 36.26219  E 29.41192 

Vanmiddag nog een knap staaltje van narcisme gezien. Pal voor onze neus werd er op de rotsen voor ons een fotoshoot gehouden. Van niet alleen het model werden erg veel foto’s gemaakt, de crew er omheen was onophoudelijk bezig om selfies  te maken, het moeten er honderden zijn geweest (per persoon) want het duurde bijna 2 uur. 

Kalkan 26-09-2014 vrijdag

Vanmorgen eerst de was naar de wasserij in de haven gebracht. We hadden al vaker wasmachines bij een haven gezien maar we doen de was meestal zelf met de hand . Nu hadden we wat meer was oa. lakens en dan is een wasmachine welkom, voor 15 lyra gewassen en gedroogd.

Eerlijk gezegd hadden we niet zo’n hoge verwachting van de rest van het stadje Kalkan toen we van de boulevard, ‘Engelse golf en cricket competitie op een groot scherm’ , het stadje in wandelden. Maar Kalkan blijkt een heel leuk stadje  met huizen die op die in Kas lijken met dat hout. En een aangename sfeer ondanks de vele horlogewinkeltjes met schreeuwend dure en foeilelijke horloges zoals Tagheuer en Breitling. Ook veel juweliers en tassenwinkeltjes met de duurdere merken zoals Louis Vuiton, Prada, Guci en Chanel maar genoeg andere winkels en restaurantjes. Vanuit veel ,steile straatjes kijk je naar de zee, kortom een leuk centrum. We ontdekten nog een supermarktje waar ze niet alleen verschillende bieren zoals Duvel en Grolsch verkochten maar ook geitenkaas met peper. Nu kopen we wel vaker geitenkaas in Turkije maar tot nu toe alleen feta-achtige blokken, deze smeerbare, smakelijke  variant waren waren we nog niet tegengekomen.

                                                                                                Kalkan

De verschrikkelijke terreur van IS heeft ook invloed op de Turkse samenleving. Niet alleen door de toestroom van Syrische vluchtelingen, de regering poogt ook Koerden tegen te houden die Koerden aan de andere kant van de grens in Syrië te hulp willen komen. Er stond vandaag ook een artikel in de krant  over een aanval van fundamentalisten met knuppels met spijkers op een anti IS demonstratie in de universiteit van Istanbul waarbij een gewonde is gevallen.

http://www.hurriyetdailynews.com/video-islamists-attack-students-protesting-isil-at-istanbul-university.aspx?pageID=238&nID=72219&NewsCatID=341 

Saklikentkloof 27-09-2014 zaterdag

En zo staan we dan op een van de  parkings bij de Saklikentkloof , een plek die we oorspronkelijk zouden overslaan. Vannacht is er al een stevige regenbui gevallen en vanmorgen was het bewolkt toen we uit Kalkan vertrokken. Vanaf zeeniveau moet je bij Kalkan eerst steil omhoog tot je op de D400 komt, dan het eerste stuk door de bergen en vervolgens naar de vlakte van de Esen afdalen. Een mooi gezicht , wel wat ontsierd door de plastic kassen waar tomaten worden geteeld. We zijn eerst de antieke stad Xanthos gaan bezoeken die in de oudheid de machtigste stad van Lycië was.

                                                                            het Romeinse thater met rechts het Lycische Harpijenmonument

Vlakbij de parking staat naast het theater het zgn. Harpijenmonument, het best bewaarde pijlergraf. Dat is de 3^e grafvorm, na de huisgraven in Myra en het sarcofaaggraf in Kas, die we gezien hebben. Het is een 4m hoge vierkante zuil waarop de grafkamer rust.

                                                                                    het Harpijenmonument

                                                                      sirene met baby in haar armen

Er zitten dmv reliëfs  versieringen rondom de grafkamer , oa een reliëffries van gevleugelde vrouwenfiguren die aanvankelijk voor gevaarlijke geesten (harpijen)werden aangezien die baby’s stalen. Tegenwoordig denkt men dat het sirenen zijn, een soort engelen , die de zielen van de doden, afgebeeld als baby’s , wegdragen. Zo’ n pijlergraf was alleen voorbehouden aan de vorsten van Xanthos. Het theater is Romeins, het heeft granieten zuilen en is voor een deel ingestort.

                         op het reliëf een nest van een boomklever en dit prehistorische wezen rechts in een historische omgeving

Aan de andere kant van de parkeerplaats waren tegen de rotsen omhoog in een olijvenbos  nog een paar huisgraven en moest ook het zgn. danseressengraf zijn maar omdat er niets stond aangegeven hebben we dat niet gevonden.

                                                                          huisgraf in Xanthos

Bij Letoön, niet ver van Xanthos , heb je ook opgravingen en je zou daar naar het strand kunnen, hetzelfde zandstrand wat al in Patara begint. In een dorp bij Letoön was een markt waar we groente en fruit hebben gekocht, het was er druk met boeren uit de omgeving , de boerenvrouwen dragen hier een witte hoofddoek.

Letoön was het voornaamste heiligdom in Lycië waar de Klein-Aziatische godin van de vruchtbaarheid Leto en haar Griekse zonen Apollo en Artemis werden vereerd dmv tempels. We konden vanuit de tempel het terrein overzien maar vonden het niet echt de moeite waard om naar binnen te gaan. We hebben een foto gemaakt  vanuit de camper van de overblijfselen van een tempel, het heiligdom van Leto.

Het strand van Letoön bleek met de camper niet te bereiken. De rivier de Xanthos scheidde ons van het strand, de andere kant op was het pad niet begaanbaar. Vissers zeiden ons dat we naar Patara moesen, we hadden echter gelezen dat daar veel muggen zitten door het moeras. Toch maar de 20km terug gereden tussen de kassen door. Bij Patara zijn opgravingen gaande, het was ooit de belangrijkste haven van Lycië. Nu hoeven we niet alles te zien dus wilden we alleen maar naar het strand voor een dag of 2. Echter je moet dan door dezelfde ingang als naar de opgravingen en je moet ook entree betalen. Geen punt maar toen we voor de zekerheid vroegen of we aan het strand konden overnachten bleek dat iedereen om 19.00 uur het strand moet hebben verlaten omdat het beschermd gebied is. Mogelijk omdat de zeeschildpad carreta carreta daar eieren legt, maar die jongen zijn allang uit hun ei gekropen en de zee in gelopen.

                                                               veel schildpadden onderweg

De volgende stop zou Fethiye zijn,  maar het was het niet echt strandweer en we zochten iets om te overnachten. Niet ver van Patara vandaan en niet een te gekke omweg als je naar Fethiye gaat ligt de Saklikentkloof . Die zouden we eerst overslaan omdat we al de indrukwekkende canyon bij Ihlara hadden bezocht maar nu leek het toch een aardig alternatief voor het strand. Dus op weg naar de Saklikentkloof, eerst tussen de tomatenkassen door ,later werd het  een fraaie weg langs het snel stromende riviertje wat ook door de kloof stroomt. Op de rivier werd druk geraft. Onderweg kwamen we nogal wat schildpadden tegen, je moet uitkijken dat je er niet een doodrijdt.

                                        parking bij de Saklikentkloof, N36.47232 E29.40192

Zo staan we nu op een  parking van de Saklikentkloof, niet ver van een restaurant en bij een granaatappelboomgaard. Maar van de kloof hebben we nog niets gezien , er vallen fikse onweersbuien en de donder echoot door de bergen. Dan gaan we morgen wel de kloof bezoeken. Ondertussen is de temperatuur tot 20º gezakt, dat wordt een koele nacht. Er zijn hier wel 15 restaurantjes waar ze forel op het menu hebben staan. Ze waren echter vanavond al vroeg gesloten , door het slechte weer was er niemand meer. 

Fethiye 28-09-2014 zondag

De dag begon met thee aangeboden door de eigenaar van het souvenirstalletje vlakbij de parking. En dan zonder commerciële bijbedoelingen zoals we kennen van Marokko, Tunesië en Egypte.

We zijn de Saklikentkloof in geweest, een indrukwekkende smalle kloof met hoge steile wanden. Je loopt eerst over een loopbrug hoog boven de rivier die woest beneden je kolkt. Dan houdt de loopbrug op en kun je verder langs en later door de rivier lopen c.q. waden. Dat wil zeggen onder normale omstandigheden maar omdat er gisteren veel regen is gevallen, is de rivier te woest en is de rest van de wandeling afgesloten.

                                                                                   de Saklikentkloof

We zijn naar Fethiye gereden , ruim 50 km verder aan zee. Daar moet je een mooi baai hebben, Ölüdeniz, maar die zou tevens erg toeristisch zijn. En aangezien het picknick-zondag is , zijn we verder gereden naar de westkant van Fethiye naar een strand dat Calis heet. Het valt niet mee om daar een plekje te vinden, overal staan eigenbouw vakantiehuisjes. We kregen toestemming van de eigenaar van zo’ n stukje grond, waarop 6 vakantiebouwwerken staan om onze camper onder lage bomen aan zee te zetten. Een hele mooie plek met een fantastisch uitzicht over de eilandjes voor de kust, wat is die hier mooi.

                                                                             Fethiye N36.67731 E29.09571

Toen we vanmiddag wandelden zagen we een eindje verder nog een plek waar je zou kunnen staan, daar waren geen huisjes en restaurantjes meer, alleen auto’s en badgasten. Maar het was er een ongelooflijke puinhoop , allerlei rotzooi lag er, voordat je dat opgeruimd hebt ben je een halve dag verder. En dan vooral ook lege bier- en wijnflessen, het zal er ’s avonds ook wel niet zo rustig zijn.

                                                  's avonds , als de zon net onder is, vanuit je stoel met een glas wijn in de hand.......... 

Fethiye 29-09-2014 maandag

Het weer is nog niet helemaal stabiel geworden sinds het onweer van zaterdag. Vanmiddag raakte het geheel bewolkt en begon het vanuit zee hard te waaien waarbij de temperatuur zakte van 27º naar 25º, het is al wel bijna oktober.

De strook met de vakantiehuisjes is maar 300m, in onze beleving was het langer toen we hier kwamen en een plekje zochten. Het begint bij een surfcentrum waar ook een campinkje bij zit en eindigt bij een restaurant. Voorbij het surfcentrum richting Fethiye heb je dan een stuk met veel hotels, vakantiebungalows en appartementen. Er waren nog aardig wat toeristen daar en aan de kleur te zien waren sommigen nog maar net gearriveerd. Daar was ook een kaal stukje waar je wel met de camper kunt staan, maar daar waren geen bomen. Dan kwam een stukje authentiek Turks strandleven met nogal rommelige restaurantjes en enigszins verveloze hotels. Maar vooral een enorme troep tussen de restaurantjes zo aan het eind van het seizoen. Alsof het teveel moeite is om naar de vuilcontainer te lopen ligt alles op een hoop gegooid, lege blikken, flessen etc. Het ontbreekt de Turken volkomen aan enig milieubesef, als de gemeente het niet opruimt doet niemand het. Overigens zijn de Turken daar niet uniek in, in Albanië, Griekenland en Marokko zie je hetzelfde gedrag.

                                                                'ons' plekje tussen de vakantiewoningen

Het hele stuk strand wat we gewandeld hebben heet Calis. Om de 2 minuten kwam er een dolmus voorbijgereden die van Calis naar het centrum van Fethiye gaat, luid toeterend, alsof ze de ‘dienstregeling’ van het hoogseizoen nog hebben aangehouden. Nu is het centrum van Fethiye nog wel ver en er zijn nog toeristen maar het aanbod van vervoer naar de stad was wel overdone, het leek erop dat het concurrenten van elkaar zijn.

Er kwam een jongen vissen die een huis in de bergen heeft gehuurd van de eigenaar van het stukje grond waar we nu staan. Hij werkt bij een importbedrijf van sterke dranken en vertelde dat de omzet danig was gekelderd sinds Erdogan de accijnzen op sterke drank drastisch verhoogd heeft. Een fles whisky kost  €35,- terwijl het loon van een werknemer in Turkije ongeveer €300,- bedraagt, voor de gewone man niet te betalen .

                                                                         Fethiye in de ondergaande zon 

Köycegiz 30-09-2014 dinsdag

We hebben vanmorgen de Lycische kust na 2,5 week verlaten, de kust die eindigt bij Fethiye. We zijn 50km verder gereden, een stukje het binnenland in en staan nu bij het meer van Köycegiz bij het stadje Köycegiz, 10.000 inwoners.

                                                           Köycegiz aan het meer, N36.95614  E28.69319

We staan aan een kade 5 minuten lopen van het centrum en kijken helemaal uit over het grote meer dat doorloopt tot vlakbij de zee. Er is hier nauwelijks toerisme en geen industrie dus het is een schoon meer . Köycegiz heeft nauwelijks hotels en heeft daardoor zijn oorspronkelijke karakter kunnen behouden. Er heerst een gemoedelijke maar levendige sfeer.

                                                                               schoenpoetser in Köycegiz

Köycegiz heeft duidelijk een streekfunctie, je kunt dat oa zien aan de grote markt die gisteren werd gehouden, die hebben we dus gemist. En aan de vele banken in een straat staan er 7 ‘bankboxen’ op een rij een soort veredelde pinautomaten waaronder er een van de ING. En verbazend veel winkeltjes voor een klein stadje waar je Vodafone of Türkcell (of beide) producten kunt kopen. Er is een klein haventje waar een 20-tal bootjes liggen, we hebben niet de indruk dat er aan professionele visserij gedaan wordt.

Köycegiz 01-10-2014 woensdag

Er zitten hier in het meer heel veel kleine visjes, daarom zullen er hier ook wel ijsvogels zitten die we een paar keer paar dag zien. Vanmorgen zag Everdien een Smyrna ijsvogel, die komt alleen maar in Zuid Turkije voor. Ook zie je hier de kleinste futensoort, de dodaars, zo klein als een jonge eend. Ze heten zo omdat ze donsveren in het aarsstreek hebben, dodde-aars.

                                                                              een paartje dodaars

Naast lagere schoolkinderen, meisjes rokje met roze shirt en jongens met lange broek en lichtblauw shirt (!) , zie je ook jongens met een kaki- en ook wit uniform. Ze vertelden dat ze op de kapiteinsschool zitten.

Vanmiddag werden we door de Zabita verzocht om op de parking te gaan staan, de kade was het niet toegestaan voor auto’s. Er zijn verschillende soorten politie in Turkije, oa  de gemeente- en de verkeerspolitie en de jandarma. Nu was de gemeentepolitie al een paar keer voorbijgereden maar die zeiden niets. De zabita dus wel, we denken dat dat een soort stadswachten zijn maar we kunnen het verkeerd hebben, ze spraken geen Engels.

                                                                            een smederij en een fontijn in Köycegiz

Aan het eind van de middag kwam er een buscamper bij ons staan, daarin bleek een Turks echtpaar van onze leeftijd te zitten, ze spraken alleen maar Turks. En daarmee komen we bij een punt wat we toch wel missen: het contact met mede-camperaars. Voorop gesteld, met de Turkse bevolking maak je heel makkelijk contact ,meer dan waar dan ook, een van de leuke aspecten van Turkije. Maar omdat we hier nauwelijks andere campers zien, missen we dat contact toch wel een beetje. Nu hoeven dat geen diepgaande gesprekken te zijn, leuk is het al om ervaringen uit te wisselen al dan niet met een glas wijn erbij.

De laatste dagen weer prachtig weer en met 27º is de  zomerhitte nu wel voorbij en zelfs de nachten worden frisser, hier in het binnenland 16º. 

Camli 02-10-2014 vrijdag

Voordat we naar Pamukkale gaan wilden we eerst noch naar zee in de Golf van Gökova.  Dat ligt hemelsbreed naar schatting 40km van Marmaris wat aan de andere kant van dit schiereiland ligt. Nu hadden we op Google Maps een aardig plekje ontdekt maar dat strand mocht je niet met de camper op.

                                                                             de Golf van Gökova

We reden een stukje boven de zee, telkens 10% stijgen en dan weer dalen via een tamelijk smalle weg met af en toe een fraai uitzicht over de zee met de eilandjes voor de kust. Maar nadat we 2x een poging hadden gedaan via een pad naar zee af te dalen, je lijkt wel idioot, en deze beide keren strandde op een boerenerf zijn we teruggereden naar een parking bij een haventje. Hier vandaan vertrekken toeristen, die per bus of jeep uit hotels in Marmaris komen en met boten naar het eilandje Cleopatra gaan.

                                                                          Camli, Golf van Gökova N36.98926 E28.25084

Hoewel 2^e keus bepaald geen verkeerde plek met uitzicht over het haventje en de zee en op een eilandje. Achter ons is het wat moerassig, daar loopt ook een riviertje en er zitten dan ook ijsvogels.

Tegen de avond kwamen er 2 jongens met manden, die ze gingen prepareren om te gaan vissen: er ging groenvoer in, stukken brood en -kalebas die vastgezet werden met stukken fietsband op de bodem van de mand. Vervolgens liepen ze er , gekleed, mee in zee tot aan hun oksels en lieten de manden afzinken. Later ’s avonds zagen we een man met een bootje die ook met manden viste, wel wat meer comfortabel, hij hoefde niet alleen niet met natte kleren in zijn auto te stappen, maar haalde de mand telkens omhoog en gooide de te kleine vissen weer in zee. De jongens komen morgenochtend weer terug.

                                                                   we klimmen hoog boven de Golf van Gökova

Pamukkale 03-10-2014 vrijdag

Het was kilometers lang 8% klimmen richting Mugla en je had af en toe een prachtig uitzicht over de golf van Gökova, het was wel een beetje heiïg.Via een grotendeels 4 baans weg zijn we door een mooi berglandschap richting Denizli gereden, van daar was het nog 20 km naar Pamukkale. Het was met 200km wel onze grootste verplaatsing sinds weken. We staan op een kleine camping, Yunus ,bij een hotel, 40 lyra en het is vlakbij de kalkrotsen. Die maken Pamukkale wereldberoemd en daaraan komen busladingen toeristen zich vergapen, waaronder wij. Vanmiddag hebben we wat door het dorp en door een park aan de voet van de ongeveer 100m hoge kalkterrassen gewandeld. De rotsen zien er uit als een enorme bevroren waterval of een gletsjer en het is een betoverende aanblik.

                                                                            de kalkrotsen vanuit het park gezien

De kalkrotsen zijn ontstaan doordat door een geologische breuk kalk andere mineralen houdende warmwaterbronnen omhoog spoten. Zo werden in een eeuwen durend proces  sintelterrassen gevormd met stalactieten en dat in een witte kleur. Je kon van onderen zien waar wij liepen dat het kalkhoudende water op verschillende plaatsen van de ‘witte muur’ naar beneden stroomt. Morgen gaan we naar boven klimmen om het van bovenaf te bekijken en de terrassen te zien.

                                                                   een kalkterras                                               stalactieten

Er ligt ook nog een antieke stad Hierapolis tegen de kalkrotsen aan waarvan nog een theater en wat ruïnes bewaard gebleven zijn. Verder bestaat Pamukkale uit souvenirkraampjes en restaurantjes, van het oorspronkelijke boerenleven zie je nog wat sporen terug als je van de hoofdstraat afgaat. We hebben  de zonsondergang gezien vanaf een terrasje tegenover de rotsen, heel mooi om te zien, dat vonden ook de nog honderden mensen die boven over een pad bij de rotsen liepen.                                                                       

Pamukkale 04-10-2014 zaterdag

Dus gingen we maar vroeg op pad , dan zal het wel niet zo druk zijn. Dat was het om 10.00 uur ook niet , slechts enkele  bussen en nog geen mensen op de kalkrotsen. Het is vandaag nl offerfeest, Kurban Bayrami, waarop iedere familie die het betalen kan een schaap, lam of rund slacht en een deel van het vlees aan de armen geeft. Daarom is Pamukkale/Hierapolis gesloten tot 13.00 uur, ach de zon scheen, niet te warm, kortom prima wandelweer, in ons geval meer een 'ommetje'.

                                                                     het offerfeest, Kurban Bayrami, in Pamukkale

Nu zit er tegenover de camping een schapenboer, sinds we hier zijn worden er meerdere schapen in de achterbak van een grote Japanner geladen en weggevoerd ,die zijn geen lang leven meer beschoren. We kwamen toevallig bij het slachthuis terecht waar buiten al enkele koeien lijdzaam op hun beurt stonden te wachten. We zijn nog even binnen een kijkje wezen nemen, daar werden schapen geslacht waarbij boerinnen ook de helpende hand boden.   

Het kostte ons een half uur om binnen te komen bij de kalkrotsen, er stond voor 13.00 uur al een flinke rij. Maar het wachten was zeker de moeite waard. Vroeger mocht je overal komen maar nu heeft men de bezoekersstroom aan banden gelegd in die zin dat men alleen via een pad, de oude toegangsweg, nog naar boven mag en dan alleen nog  op blote voeten. Dit om verdere aantasting van dit natuurwonder te voorkomen. Je loopt nu langs de terrassen met  de waterbekkens heen met je voeten in een laagje  het naar beneden stromend water. En wat is het kalk wit, overal waar je kijkt is het sneeuwwit, Pamukkale betekent katoen- of witte burcht. Langs het pad zijn nog genoeg bekkens om in te waden of te baden, het bikini-gehalte mag dan ook hoog genoemd worden. En als je dan omhoog loopt heb je niet alleen een  prachtige blik op al het wit om je heen maar pok nog eens, hoe hoger je komt , een fraai uitzicht over de Menderes vallei.

Helemaal boven op de heuvel begint het proces van de kalkvorming en heeft het water wat uit de bron stroomt een temperatuur van 33º. Dan ontstaat een natuurkundig proces waardoor het calciumcarbonaat in het water zich splitst en krijg je oa de witgrijze kalk stof die zich op de bodem vastzet. Op een gegeven moment in een heel langdurig proces vormt het kalk halfronde bekkens en zo telkens weer naar beneden hetzelfde proces. Zo is in de loop der eeuwen het huidige natuurwonder ontstaan, halfronde bekkens die trapsgewijze tegen de helling liggen en die dan ook nog eens prachtige stalactieten hebben.

                                                     het toneel van het theater van Hierapolis met fraaie reliëfs

En of dat nog niet genoeg is, ligt tegen de kalkrots aan de antieke stad Hierapolis, wat Heilige Stad betekent ws omdat er veel tempels waren. Hierapolis is in de 2^e eeuw v.Chr. gesticht door de Romeinen. We zijn eerst naar het theater gelopen die wat hoger tegen de heuvel gebouwd is. Dit is een erg mooi bewaard gebleven theater, voor een deel door Italianen gerestaureerd. Het is een theater, hier werden dus geen gevechten gehouden, en het toneelgedeelte is prachtig met reliëfs versierd met daarop oa  figuren uit de mythologie zoals Apollo en Aphrodite afgebeeld maar ook jachttaferelen.

                                                    de Byzantijnse poort met op de andere foto's de heilige weg

We zijn de heuvel weer afgedaald en kwamen bij een poort, dat was een erepoort van Keizer Domitionus (1^e eeuw n.Chr.). Via de poort kwam je op de zgn heilige weg, daar moeten vroeger winkels gestaan hebben en nu staan er nog fraaie marmeren zuilen. De heilige weg leidt naar de Byzantijnse poort uit de 5^e eeuw n.Chr.

Dichtbij begint dan de Necropolis, de dodenstad. Van heinde en ver kwamen zieken om te baden in de geneeskrachtige warmwaterbronnen van Pamukkale, maar net zoals Lourdes en Jomanda ook geen wonderen kunnen verrichten stierven er mensen en werden hier begraven.

                                                              sarcofaaggraven, een heuvelgraf en een huisgraf

Zo ontstond er een enorme dodenstad met meer dan duizend graven, eenvoudige graven maar voor de meer gesitueerden ook grafmonumenten in verschillende vormen. Het meest voorkomende graftype is het sarcofaaggraf, je ziet ook graftombes, huisgraven en grafheuvels waarin families begraven werden. Het was fascinerend en ook wat bizar om door de dodenstad te lopen. We waren na een paar uur te moe om nog het museum van Hierapolis te bezoeken. We moesten ook nog de weg naar beneden lopen over het kalkpad waar het water nog harder overheen stroomde dan op de heenweg.

                                              het water stroomt over een bekken toen we terugliepen, het begin van stalactietvorming

We zouden uit eten gaan en dronken eerst nog een glaasje wijn toen ’s avonds de campingbaas ons flink wat schapenvlees kwam brengen, vanwege het slachtfeest. Dat moeten we morgen maar eten en de rest invriezen. 

Aphrodisias 05-10-2014 zondag

We hadden al besloten om naar Aphrodisias te gaan omdat we gelezen hadden dat daar een mooie collectie zou zijn van oa beelden. En aangezien we gisteren dat al in ons achterhoofd hadden toen we geen puf meer hadden om in Pamukkale naar het museum te gaan zijn we vandaag naar Aphrodisias gereden.

We hebben in Denizli eerst boodschappen gedaan bij de Kipa supermarkt en we zagen dat daar tegenover vlees werd verkocht en door de vleesmolen werd gedraaid. Omdat er aan ons schapenvlees ook vet aan zat, hebben we er gehakt van laten draaien.

                                                                                                     erg mooi versierde sarcofaag

We staan nu op een parking bij Aphrodiasis en zullen hier  blijven overnachten. We zijn op een kar gestapt die pendelt tussen de parking en Aphrodisias. Deze stad werd vernoemd naar de godin van de liefde Aphrodite en is in de 3^e eeuw v. Chr. Ontstaan en groeide uit tot een pelgrimsoord omdat er grote feesten werden gegeven ter ere van Aphrodite. Van wat er rest aan  ruïnes van de stad vonden we het mooist de tetrapylon, de ceremoniële poort van het heiligdom van  Aphrodite. Er zijn mooie versieringen op aangebracht.

                                                                            de poort tetrapylon

Van de tempel van Aphrodite rest slechts de buitenste zuilenring. Indruk maakte door zijn grootte de Agora, een dubbel marktplein, daar moeten een onvoorstelbare hoeveelheid zuilen hebben gestaan.

             de Lycische held Bellophontes, stichter van Aphrodisias, met Pegasus, het paard met gouden vleugels

En dan het museum. Aphrodisias was in de hele wereld beroemd om zijn filosofen en zijn beeldhouwers. Er was een beeldhouwersschool en het marmer kwam uit een nabijgelegen groeve. De beelden en bustes waren zo beroemd dat ze naar Rome werden verscheept en beeldhouwers uit Aphrodite daar ook gingen werken. Maar lang niet alles is verscheept, er is nog genoeg te zien in het museum.

Er zijn beelden van de keizerlijke familie, van vooraanstaande figuren en van filosofen. Naast beelden zijn er ook munten, gebruiksvoorwerpen en wat sieraden. In de tuin staan niet alleen wat amforen maar ook veel prachtig versierde sarcofagen. We hebben zeker geen spijt dat we wat zijn omgereden om Aphrodisias te bezoeken, met name dan het museum.

We staan op een apart deel van de parking met zicht op wat boerderijen en het  ruikt hier ook lekker landelijk vanwege de schapen en koeien. We zagen een boerin werken tot het donker werd, mest kruien, hooibalen verslepen, koeien melken etc terwijl de mannen op hun kont zaten thee te drinken.

Er is ook nog een Italiaanse camper gekomen later op de dag maar die mensen gingen vroeg de camper in want het koelde snel af toe de zon onder was na de 26º die het vandaag was. 

Kapikiri (Herakleia) 06-10-2014 maandag

We zijn 200km verder gereden en staan nu aan het meer van Bafa op een kleine camping bij een restaurant met kippen om ons heen en een paar koeien achter ons. Het campinkje doet tevens dienst als parkeerplaats voor het restaurant en voor bezoekers aan het strandje hier want die zijn schaars. Je komt hier via een smal weggetje door een landelijk gebied tot je bij het meer komt.

                                                                    camping Herakleia N37.50117 E27.52269

We hebben een prachtig uitzicht over het meer en op een klein eilandje met daarop een ruïne wat ws ooit een klein fort was uit de tijd dat het Bafameer onderdeel uitmaakte van de zee. Door slibafzetting van de rivier de Büyük is het meer nu 15 km van de zee verwijderd. We staan bij het gehucht Kapiri waar vroeger Herakleia lag, ooit onderdeel van Karië, evenals trouwens Aphrodisias. De heerser over het Karische rijk heette Mausolos (aan de macht van 377 tot 353 v.Chr.) en werd toen hij stierf gelegd in een prachtgraf, daar is de naam mausoleum van afkomstig.

We zijn naar het Bafameer gereden omdat hier de zeldzame kroeskoppelikaan moet voorkomen, we hebben enkel wat meeuwen en aalscholvers gezien. Maar we vinden het  hier zo mooi dat we wel enkele dagen blijven.

                                                                                          zonsondergang Bafameer

 Op weg hierheen kwamen we in de buurt van Söke door een groot gebied waar katoen wordt verbouwd. In de oogsttijd komen er seizoenarbeiders die schamel worden gehuisvest en een hongerloontje van ongeveer €70,- per maand verdienen. De enigen die steenrijk worden van het katoen zijn de grootgrondbezitters die tevens de textielindustrie in Turkije beheersen, een schaduwzijde van dit prachtige land. 

Kapikiri 07-10-2014 dinsdag

Toen we hier kwamen stond er een Duitse oude Mercedes buscamper met een jong stel, aardige mensen. Ook 3 tentjes met 6 Turkse 30-tigers die goed Engels spraken, die zijn gisteren weer vertrokken omdat ze vandaag moesten werken. Gisteren kwamen er een Duitse buscamper met een jong stel met een kind en vanavond kwamen er nog 2 Oostenrijkse campers, de laatste 3 campers zijn hier beland omdat ze eigenlijk naar een andere camping hier in de buurt hadden gewild maar die bleek gesloten.

Het meer is niet alleen met zonsondergang mooi maar ’s ochtends vroeg ook als het nog windstil is en het meer spiegelglad is. We zijn het dorp ingewandeld op zoek naar wat overblijfselen van Herakleia. Het dorp bestaat vrijwel alleen uit boerderijen waar koeien worden gehouden, er wandelen regelmatig koeien door de smalle straat die dan ook bezaaid ligt met koeienflatsen. Wat rest van Herakleia is voor een deel volledig in het dorp geïntegreerd. Zo herken je op een pad nog gedeelten van pilaren die gebruikt zijn als verharding. De voormalige agora heeft eigenlijk zijn functie behouden en is nu dorpsplein. Historische overblijfselen worden nog wel met een bordje aangeduid, zo kom nog bij de resten van een Griekse tempel. Er was ook een verwijzing naar bouleuterion, een half open gebouw waar vroeger vergaderingen werden gehouden. Je klimt omhoog over een boerenerf en vraagt aan de boerin waar de bouleuterion is. Je ziet wat stukken van pilaren en dan blijkt dat er een kippenhok in gevestigd is, wat dan ook wel weer symbolisch is.

Het lijkt erop of dat alle vrouwen in het dorp aan kunstnijverheid doen, overal zitten boerinnen die lapjes, sjaaltjes en kralen kettinkjes proberen te verkopen. En dat op een tamelijk opdringerige wijze, zo zijn we dat elders in Turkije nog niet tegengekomen. En de mannen zitten ondertussen in het theehuis.

                                             het voormalige theater

We gingen op zoek naar het theater en wandelden over een pad geplaveid met koeienstront tussen de stallen door in de richting waarnaar het bordje wees. Daar kwam al een boerin die ons in een paar woorden Duits, Engels en zelfs Nederlands de weg wilde wijzen. Al snel waren er 2 boerinnen en bij het theater was het tamelijk luidruchtige gezelschap uitgegroeid tot 6 vrouwen. Van het voormalige theater en de naastgelegen cisterne was nog maar weinig over en de vrouwen klommen als berggeiten over de stenen voor ons uit om ons de necropolis te wijzen.

                                             halverwege de heuvel de necropolis, oa bij dat vierkante gat en je ziet wat sarcofagen

De vrouwen hadden doeken op hun rug, wat zou daar in zitten Everdien? Wat dacht je, handel! En even later stopten de vrouwen, een zei little market en daarop werden de doeken ontvouwen waarop de spullen tevoorschijn kwamen die we nog niet voor niets wilden hebben. Wat moeten we met een geborduurd tafelkleedje als we die van onze (schoon)moeder allang hebben weggedaan? We hebben de vrouwen nog wat kleingeld gegeven, jullie kunnen nog meer halen in de camper zeiden ze (je kunt het altijd proberen nietwaar) en we zijn toen het dorp nog wat ingewandeld om nog letterlijk en figuurlijk de agrarische sfeer nog wat op te snuiven. Maar wat is het hier leuk!

’s Middags hebben we nog wat gelezen bij de camper en besloten op dit fijne plekje tot vrijdag te blijven. Het was vandaag ruim 30º, het is hier warmer dan in het binnenland. 

Kapikiri 08-10-2014 woensdag

Gisteren zijn er op veel plaatsen mn. in het oosten in de Koerdische provincies hevige onlusten uitgebroken bij protesten tegen het beleid van de regering inzake de belegering van de Koerdische grensstad Kobani in Syrië. De regering weigert om wapens en Koerdische mannen en vrouwen naar Kobani de grens over te laten. Ook elders in het land in de grote steden zoals Istanbul, Izmir en Denizli (daar waren we maandag) is het onrustig, er zijn in totaal 18 doden en veel gewonden gevallen.

http://www.hurriyetdailynews.com/wrap-u ... sCatID=341

http://www.hurriyetdailynews.com/how-th ... sCatID=338

Het Bafameer grenst aan het Latmosgebergte, de enorme rotsblokken doen ons denken aan Tafraoute (Mar.) een van onze favoriete plekjes. In de bergen liggen Byzantijnse kloosters en er wordt veel aan bergwandelen en –beklimmen gedaan. Bij het meer zijn 271 vogelsoorten gespot, de meest bijzondere die wij hebben gezien was vanmorgen een visarend.

                                                                          boven op de rots de Byzantynse  kasteel ruïne

We zijn naar de ruïnes van een Byzantijns kasteel gewandeld dat op een rots pal aan het meer ligt. Het kasteel is niet bijzonder, nauwelijks meer als zodanig herkenbaar. Maar na enig klauterwerk kom je bij de achter de kasteelresten gelegen necropolis, de graven zijn in de rotsen uitgehakt en liggen deels in het water. Fraai om te zien in deze mooie omgeving.

Er zijn ook nog de overblijfselen van een in de rots uitgehakt heiligdom dat alleen maar aardig is vanwege de mythe. In dit Endymion heiligdom werd de mooie jongeman vereerd die van Zeus eeuwige jeugd kreeg maar ook eeuwige slaap.

Kapikiri 09-10-2014 donderdag

Het dodental als gevolg van de onlusten van 2 dagen geleden is inmiddels opgelopen tot 22. Er waren niet alleen botsingen tussen betogers tegen het regeringsbeleid maar vooral ook tussen Koerden van de PKK en Koerdische islamisten die achter IS staan bij de strijd om Kobani die inmiddels naar het schijnt al voor een derde deel in handen is van IS.

Voor brood moeten we hier het dorp Kapikiri inlopen, ongeveer 15 minuten wandelen. Dat is leuk en we drinken dan voor €0,35 een kop thee terwijl we het dorpsleven aanschouwen dat in de loop der eeuwen niet zoveel veranderd moet zijn, afgezien van luxe zoals auto’s en elektriciteit dan. Er wordt hier nog aardig wat vis gevangen op het meer door beroepsvissers in bootjes van het formaat roeiboot, zeebaars zoals ze zeggen.

Morgen gaan we hier vertrekken, oa omdat we dan geen internet meer hebben. De 4GB op ons simkaartje blijkt maar voor een maand te zijn en niet zolang tot we alle mb’s hebben verbruikt zoals we dachten. Dus moeten we morgen in een stad naar een Vodafonewinkel  om ons simkaartje op te laten waarderen. Met 31º was het een warme dag vandaag, gelukkig met een stevige bries erbij. 

Kusadasi 10-10-2014 vrijdag

And now something completely different. Vlak voor we vanmorgen vertrokken nog de kippen gevoerd met oud brood en 5 minuten later reden we stapvoets tussen de koeien op de smalle weg, we zagen hoe een Vlaamse Gaai achter een eekhoorntje aanzat.

Ruim een uur later waren we in de grootste supermarkt waar we in Turkije zijn geweest, de Kipa Extra hypermarket in Kusadasi. Nu zijn in Kusadasi wel meer dingen groot en veel zoals een grote jachthaven, veel restaurantjes, hotels, toeristen, cruiseschepen (600 per jaar) en een 1,5 km lang straatje, de Bar street, met allemaal muziekcafé’s. We zijn naar Kusadasi gegaan omdat we ons Vodafone simkaartje moesten opwaarderen, hetgeen gelukt is en we wilden ook dit aspect van Turkije meemaken wat veel all inclusive toeristen alleen maar zien van Turkije.

                      tegenover de camping de jachthaven, fontein met glasplaten en het strandje met op de achtergrond een cruiseschip van de HAL

We staan op de goed onderhouden camping Yat, die voor een grote stad met €9,50 een goede prijs/kwaliteit verhouding heeft. Hoewel de camping achter een restaurant aan een drukke boulevard gelegen is hoor je het verkeer nauwelijks. Aan de overkant van de boulevard is een stukje zandstrand, links de aanlegplaats voor de grote cruiseschepen en rechts de grote jachthaven. Voor ons een nieuw aangelegd shopping center met fast food restaurants en een moderne fontein bij de ingang.

                                                                                          camping Yat in Kusadasi

We zijn ’s middags het centrum ingewandeld wat op ruim 10 minuten afstand van de camping is. Als snel kom je in de bazaar terecht met veel winkeltjes die een hoog ‘Zeeman’gehalte hebben, veel dezelfde goedkope schoenen en kleding met grote prints van bv Hugo Boss of Adidas er op. Eerlijk gezegd is het best leuk om door deze levendige straatjes te lopen waar de verkopers net niet hinderlijk opdringerig zijn. En als je een beetje goed kijkt kun je nog wel scoren tijdens het shoppen zoals Everdien een aardige trui voor €13,60. We blijven hier morgen ook nog, het is hier met 24º aan zee wel 7º frisser dan gisteren maar natuurlijk niet verkeerd voor de herfst. 

Kusadasi 11-10-2014 zaterdag

De camping is vrijwel verlaten, in het seizoen moet het hier druk zijn met vaste gasten want er zijn zomerhuisjes en vaste staanplaatsen die vol staan met caravans. De camping is vrij groot en schoon, voor Turkse begrippen zeker.

We zijn in het begin van de avond de stad in geweest. Er zijn niet alleen veel restaurants maar ook veel banken en apotheken. In een straat die van de zee naar de bazaar loopt zijn wel 7 apotheken naast elkaar. Ze hebben allemaal prominent viagra in de etalage staan, sommigen adverteren met 3 halen , 2 betalen. Misschien heeft het met de doelgroep te maken, de passagiers van cruiseschepen, die zijn immers over het algemeen wat ouder.

We zijn weer door de bazaar geslenterd, een aaneenschakeling van schoenen-, kleding- tassenwinkeltjes waar nepkleding wordt verkocht. Wat grappig was dat een winkelier daar zelfs mee adverteert: real fake watches, echte nephorloges, ja ook in het Nederlands. Er zullen hier tamelijk veel Nederlanders met vakantie naar toe gaan.  Toen we gisteren door diverse winkeliers werden aangesproken dachten we dat het kwam doordat er een schip van de HAL lag maar toen het vandaag weer gebeurde worden we ws herkend aan onze kaaskoppen.

En toen het donker was kwam de pantoffelparade echt op gang, een mengeling van toeristen met autochtonen en was het , excusez le mot, best gezellig. En buiten de bazaar zijn ook nog wel andere winkels, Everdien kocht voor een spotprijs een langs vest en ik een paar schoenen waar ik in Nederland zeker het drievoudige voor zou moeten betalen. Het wordt tijd dat we morgen verder gaan…. 

Pamucak 12-10-2013 zondag

Het was maar 14 km rijden naar Pamucak waar we nu staan. Het is een mooi plekje aan een erg breed en lang strand, wellicht het grootste strand waar we tot nu toe in Turkije hebben gestaan . We staan tussen en restaurantje en een post van de jandarma in. In de verte kun je de contouren van het eiland Samos zien liggen.

                                              Pamacuk, N37.943592  E27.274538. Links de politiepost ,rechts het restaurant

Omdat het zondag is komen er nog aardig wat mensen met de auto naar het strand, door de week zal het nu wel rustig zijn. In het seizoen komen er vermoedelijk veel mensen uit Kusadasi hierheen, er rijdt ook een dolmus, omdat het zo’n mooi strand is. We waren dit plekje al op internet tegengekomen en we werden er ook over getipt door Paul en Marjan. Het was vandaag ruim 24º,  tegen de avond trok de wind aan zodat het fris werd en we de mooie zonsondergang vanuit de camper hebben gezien.

We zijn vanavond in het restaurantje wezen eten, dat was wel lekker maar meer ook niet en voor een strandtent aan de dure kant. We zijn hier naar toe gegaan omdat deze plek maar 7km van Efese ligt dat we morgen willen gaan bezoeken. 

Özdere 13-10-2014 maandag

We hebben vannacht bijna geen oog dicht gedaan vanwege het aanhoudende geblaf van 5 wilde honden. Toen  de zon begon te schijnen lagen ze op het strand te maffen. Erg jammer, dit is zo’ n mooi plekje  maar vannacht gaan we ergens anders slapen.

We zijn naar Efeze geweest maar eerst zijn we uit nieuwsgierigheid in een leer outletcentrum wezen kijken. Eigenlijk al vanaf Söke zie je langs de weg outletcentra waar bussen met toeristen stoppen. In Selcuk was een leerhandel en er waren erg fraaie leren jasjes van lamsleer. Ze waren flink aan de prijs, dat moet ook wel want er was erg veel personeel, er kon ook wel over de prijs onderhandeld worden maar we hadden niks nodig.

                                                                      zo druk was het in Efeze, Curetenstraat

Het was erg druk in Efeze , de beroemdste en daarom ook meest bezochte bezienswaardigheid van Turkije. Het was mooi en indrukwekkend omdat het zo groot was en je er zoveel historische overblijfselen  bij elkaar had. Niet de mooiste: zo was bv de arena in Aspendos mooier, het theater in Hierapolis ook evenals de sarcofagen in Aphrodisias. Als we dat al niet allemaal gezien hadden, hadden we het nog indrukwekkender gevonden dan we nu het geval was. Bovendien was het door de drukte soms onmogelijk om iets goed te fotograferen.

Efeze is een paar maal op diverse plaatsen dicht bij elkaar gesticht, de huidige historische plaats is eigenlijk het 3^e Efeze. We zijn in Efeze van boven naar beneden gewandeld via de Heilige weg.

                            de odeon                                                                                                          de zuilen van het Prytaneion

Eerst zijn we langs het Odeon gelopen die als concertzaal diende maar ook als Bouleterium  voor vergaderingen werd gebruikt. Het werd in 150 n.Chr. gebouwd. Van het Prytaneion staan alleen nog wat pilaren overeind. Het Prytaneion kun je vergelijken met een gemeentehuis. In dit gebouw bevond zich de heilige haard die honderden jaren brandend werd gehouden door de beheerder Pryton in naam van de god van de haard, je had nogal wat goden. Vanaf hier begint het gedeelte van de Heilige weg dat Curetenstraat heet. Deze straat is vernoemd naar de Cureten, monniken die tot taak hadden  de geboorte van Artemis, de belangrijkste godin van Efeze, op rituele wijze uit te beelden.

               de 2 zuilen van de Domitianustempel                                                                    het Menis Memoriaal                                                                 

Aan het Dominitianusplein lag de de tempel die gewijd was aan de keizer Dominitianus en dateert uit de 1^ste eeuw v.Chr. Met het bouwen van deze tempel kreeg Efeze de status van metropool. Van de tempel staan oa nog 2 zuilen met Egyptische goden overeind. Aan het plein staat ook het Menis Memoriaal, ook uit de 1^ste eeuw v.Chr. en vormt een eerbetoon aan de Romeinse dictator Sulla . Merkwaardig omdat deze bloedige krijgsheer de stad veroverde onder keizer Augustinus  in 76 v.Chr.

                           de Hercules poort                                                                                                de Trajanusfontijn 

Van het Dominitianusplein kom je va de Herculespoort weer op de Curetenstraat. De poort werd Herculespoort genoemd vanwege haar vierkante zuilen. Dan zie je vervolgens de Trajanusfontein deze werd aan de gelijknamige keizer opgedragen.

                                                                            de Hadrianus tempel

Mooi vonden we de Hadraianustempel die ter ere van het bezoek van de keizer aan Efeze werd opgedragen. Hier worden op een reliëf oa de stichting van Efeze uitgebeeld.

De Curetenstraat eindigt bij een schitterend gebouw, de Celsusbibliotheek, het pronkstuk van Efeze. Deze bibliotheek was het centrum van de stad.

                                                                 de Celscus bibliotheek

Ze is genoemd naar een Romeinse stadhouder uit het begin van de 2^e eeuw. Het is mooi gerestaureerd met 2 verdiepingen met zuilen en 4 beelden die elk iets uitbeelden. We hebben een foto hier staan van Arete die het karakter van Celsus uitbeeldt.

beeld Celsusbibliotheek voorstellende  Arete,het karakter van Celsus                                        fraai versierd ornament Celsus bibliotheek

Via een poort met 3 ingangen kom je op de grote Agora een vierkant plein met zijden van 112m. Dit met een dubbele zuilengalerei omringde plein was lange tijd de belangrijkste markt van Klein Azië.

                                                                                de Grote Agora

                                                           de poort naar de Agora                               een deel van de zuilen die de Agora omringden

Het deel van de heilige weg die van de Celsusbibliotheek naar naar het theater loopt heet de Marmeren straat omdat deze geheel met wit marmer bedekt is. Aan de Marmeren straat lagen woningen met meerdere verdiepingen en werd in gebouwen handel gedreven. Het laatste grote gebouw voor de beneden ingang , of uitgang voor ons is het Grote Theater dat plaatsbood aan ongeveer 25.000 mensen.  Het werd in de 1^ste eeuw v. Chr. gebouwd. Het maakte niet zo’n indruk op ons wel door zijn afmetingen maar zoals eerder gezegd we hebben mooier gezien. Daarom hebben we ook niet alles gezien maar een selectiegemaakt van wat ons interessant leek. We moeten wel oppassen voor overkill, we hebben al veel historische plaatsen bezocht, het is voorlopig goed zo, tijd voor bv strandplezier.

Daar hadden we een plekje voor gevonden een paar km van waar we gisteren stonden. Het begon echter in de loop van de middag te bewolken en de wind nam toe en dan is er van het strandplezier weinig meer over op een onbeschut verlaten kilometers lang strand. Dus voor we binnen moesten gaan zitten zijn we een stukje verder gereden naar Özdere. Daar zou een mooie camperplaats bij een restaurant moeten zijn maar in werkelijkheid is het in een paar jaar een verlopen plek geworden door gebrek aan onderhoud. Er staan verveloze vakantiehuisjes waarvan de vloer is ingezakt, er is ’s avonds geen licht, er zijn alleen maar koude stranddouches, je kunt geen water in de tank doen want er ziet viezigheid in, je moet onder bomen met laaghangende takken door naar een plekje rijden en men durft er ook nog 50 lyra (€17,50) voor te vragen.

                                                        uitzicht vanuit de camper, Özdere, N38.01990 E27.07239

Maar omdat we moe zijn door slaapgebrek en het op zich een erg mooi plekje is wbt omgeving en uitzicht, blijven we hier 1 nacht. We staan op een plateautje boven de zee met uitzicht over een baai en een klein strand. 

Özdere 14-10-201 dinsdag

We staan nu op een parking aan zee bij een restaurant aan de andere kant van Özdere. Het is een plek waarvan we gisteren al zeiden toen we er langs reden, dat is ook wel aardig om te staan. Niet de mooiste plek waar we hebben gestaan maar om €17,50 betalen voor een mooie plek met vrijwel geen voorzieningen, dat is ons ook te gortig, daarvoor gaan we liever uit eten.

                                                                          parking bij visretaurant bij Özdere, N38.10036 E27.10731

We waren net het 1km lange pad met de nodige gaten naar de ‘camping’ af waar we gestaan hadden toen er een auto ons tegemoet kwam en stopte. De man vroeg ons of we een staanplaats zochten, dat kon bij hem op Rainbow Bay, dat is toevallig, daar komen we net vandaan. We vertelden hem dat hij een prachtig gelegen locatie heeft in een mooi natuurgebied maar dat het te duur was omdat er volgens ons van alles niet was en we vertelden wat er allemaal aan schortte. Hij beaamde dat maar zei dat het juist het natuurgebied maakte dat het veel tijd kostte om te zorgen dat door de bureaucratie hij alle vergunningen rond kreeg om te investeren, maar volgend jaar….. Hij vertelde dat hij ook een hotel en een ander restaurant had. Een aardige man die ons zijn telefoonnummer gaf, we konden hem altijd bellen als we waar dan ook in Turkije zijn hulp nodig hadden. Overigens hadden we in Kas ook al een telefoonnummer gekregen, maar daar hadden we ook gegeten.

Op de parking waar we staan zijn 2 visrestaurants , zo te zien in de hogere prijsklasse. Het restaurant vlakbij ons is Can Balik en iets verder staat het Güverte restaurant en laat dat nu toevallig van Boris zijn, de eigenaar van Rain Bow Bay, die nog even een praatje kwam maken. 

Özdere 15-10-2014 woensdag

Er is hier een zandstrand, daarom staan iets verder wat hotels. Het water is helder, prima om te snorkelen ook omdat er nogal wat vissen zitten. Het stadje is van ons af 15 minuten lopen, er wandelen toeristen naar het stadje vv. We zijn al een paar keer aan gesproken, niet door Turken zoals we gewend zijn, maar door Nederlanders, het is herfstvakantie in delen van Nederland. Özdere heeft een hoofdstraat en wat winkels, een smalle wandelboulevard met wat restaurantjes, het is wel gemoedelijk hier .

                                                                              kwikstaartje met licht-gele kop

Er zijn hier veel kwikstaartjes, we zien ze eigenlijk in alle landen waar we komen, zodat we ze heel gewoon vinden. Maar het zijn mooie vogeltjes als je beter kijkt. Nu zagen we hier een paar kwikstaartjes met een licht-gele kop en ook op de borst wat geel. Die konden we niet terug vinden in ons vogelboek, noch op internet. Een vriend in Nederland geraadpleegd en die vermoed dat het juveniele (jonge) witte kwikstaarten zijn die bezig zijn te verkleuren van zomer- naar winterkleed. Daar houden we het op , met dank aan John. 

Spil Dagi natuurpark 16-10-2014

Vanmorgen kregen we water van het restaurant omdat je maar nooit weet of je op de volgende plaats water kunt krijgen. Maar in het natuurpark waar we nu zijn is water en een wc.

                                                        Parking Spil Dagi Milli Park, N38.55498 E27.44291

We zijn door Izmir gereden, een stad die onder de  grijs/bruine smog lag, de 3^e stad van Istanbul wbt inwoneraantal. We reden langs krottenwijken waar mensen in armoedige omstandigheden moeten zien te overleven. De laatste 20km zijn we de bergen ingereden, zo mooi de natuur was, zo slecht was de weg. Op veel plaatsen was het asfalt verzakt, dus slalommend over de smalle weg. We kwamen slechts één auto tegen en een dorp hier niet ver vandaan. Ook hier dichtbij zagen we eerst een dood wild zwijn en vervolgens een dode vos liggen.

We staan nu op de parking van het Spil Dagi park. Er zijn hier picknickplaatsen en er is infrastructuur om dat ze ver in het bos vakantiewoningen aan het bouwen zijn. En in het park zijn wilde paarden , we zagen er eerst 7 niet ver van de camper. Later ’s middags toen we wandelden zagen we er nog 2, ze zijn erg schichtig. Het park wordt verfraaid, in onze ogen wordt het er echter niet beter en mooier op.

Stonden er eerst picknickbankjes in het bos, nu hebben ze picknickhuisjes gebouwd en zijn er veel bomen gekapt. Er zijn ook veel wegen aangelegd met straatverlichting, prettig voor ons vannacht, maar voor het hier levende wild minder leuk.  Hoe lang zullen er hier nog wilde paarden zijn? Wel zijn ze nieuwe boompjes en struiken aan het aanplanten maar de natuur wordt wel gecultiveerd zo. Er zijn hier vogels, vlinders en toen de bouwactiviteiten gestopt waren in de verte was het muisstil.

                                                                                    paddenstoelenplukkers

Het is herfst, sommige loofbomen beginnen te verkleuren. Vanmiddag waren er 2 boeren aan het paddenstoelenplukken, leuke oude baasjes waar we even bij op een bankje hebben gezeten. Tegen de avond kwamen ze op hun tractor langs en brachten ze ons een grote zak met appels en granaatappels.

We zitten hier op 1200m hoogte, er was vandaag sluierbewolking en 22º. Het zal vannacht wel aardig afkoelen. 

Aliaga 17-10-2014 vrijdag

Je hebt zo van die dagen…. Het begon zo mooi, het bleek dat we helemaal aan het begin hebben gestaan van het Spil Dagi park. De weg naar Manisa was niet alleen veel beter dan die vanaf Izmir maar ging ook door een heel mooi natuurgebied.

We hebben nog meer wilde paarden gezien, het park is erg groot. De weg daalde zeker 20km naar Manisa die we voortdurend beneden in het dal zagen liggen. In Manisa wilden we naar de Murdaiye moskee uit 1585. Deze ligt middenin het centrum en het bleek onmogelijk om daar ergens te parkeren en we kwamen in smalle straatjes terecht.  Dan maar naar een buitenwijk maar we besloten dat het jammer was en omdat het warm was geworden en besloten we door te rijden naar Aliaga om aan het strand te gaan staan.

Op weg daarheen kwam een man naast ons rijden en toeterde en hij wees naar de achterkant van de camper. De 1^ste gedachte die door je heen schiet is daar trappen we mooi niet in maar omdat we niet in de buurt van Barcelona zijn en het deze week al 2x eerder was gebeurd dat er naar de achterkant werd gewezen besloten we te stoppen. Bovendien hadden we gisteren aan de rechter achterband een vlek gezien, net of er een hond tegenaan had gepiest. De man zei ons dat het rechter achterwiel niet goed was, waarschijnlijk was er iets met de lagers. Hij was monteur en wilde er wel naar kijken. Naar een rustig plekje in de buurt van Aliaga gereden en je kon zien dat er wat olie langs de velg liep.

Hij zette de krik eronder en toen hij het wiel draaide hoorde je een schurend geluid. Hij heeft het wiel eraf gehaald en er was duidelijk olielekkage. Lager kaput en verder begrepen we niets van wat hij zei maar hij demonteerde van alles en haalde uiteindelijk een stang eruit waarvan we nu weten dat dat de steekas is, die moest vervangen worden. Hij naar een garage en bij de 4^e hadden ze de gezochte onderdelen. Kortom na 1,5 uur was alles weer gemonteerd en moesten we aan onderdelen en arbeidsloon €420,- betalen.

                                                     Aliaga ,parking aan een baai, N38.82807 E26.98218

Het was ondertussen 3 uur geworden, we moesten nog eten en we zijn uit eindelijk niet doorgereden naar het strand in Aliaga maar op een parking aan zee gaan staan. We staan aan een baai waar we aan de overkant olieraffinaderijen zien liggen. En in de baai liggen 8 olietankers voor anker. Het was vanmiddag bijna 28º, dat hebben we al een week niet gehad.

Toch maar ’s avonds op het camperforum gevraagd hoe die onderdelen nou heten en of we niet genaaid zijn. Het is dus een steekas en een  lager en wat dichtringen (pakkingen?) en de as zal wel wat krom zijn geweest anders moet het niet te zien zijn geweest als je er achter rijdt. En een redelijke prijs, doorrijden had schade veroorzaakt. 

Aliaga 18-10-2014-zaterdag

Een tamelijke onrustige nacht vanwege blaffende zwerfhonden, iets wat op veel plaatsen het geval is in Turkije. We zijn vanmorgen naar het strand gereden waar we gisteren al naar zouden gaan. Het is een hele mooie plek met wat bomen en een fantastisch uitzicht. Toen er nog weinig mensen waren hebben we een steenuiltje gezien die daar geruime tijd zat. Er kwamen vissers en tegen de middag kwamen er meer mensen om onder de bomen te picknicken. Een echtpaar met kinderen met (schoon)moeder erbij kwam even een praatje maken. Zij was dierenarts en hij was bij de jandarma.

                                                                    Aliaga, N38.84575 E26.97142 

Later op de middag begon het te waaien en omdat we nog naar een garage wilden zijn we weggegaan. De garage was 15km verder en we hebben daar olie laten bijvullen in de cardan, dat was niet gebeurd en we hadden toch wel olie verloren. Op het camperforum adviseerde men dat ook en we weten nu dat de flens wat krom moet zijn geweest en niet de as. De olie bijvullen kostte €7,- en er liepen wel 7 jonge nieuwsgierige monteurs om de camper.

                                                                                          steenuil

We zijn op een ander plekje gaan staan dan waar we vandaag stonden, we staan nu ook bij een picknickplaats aan het strand maar wat beschutter tegen de wind. Er zijn hier ook picknickers, wij zijn vanwege de wind binnen gaan zitten, de picknickers aten onverstoord verder. ’s Avonds kwamen er hier ook wat auto’s met mannen, ze gaan dan bier drinken, een fenomeen wat je op veel plaatsen ziet in Turkije. 

Bergama 19-10-2014 zondag

Het was maar 45km van Aliaga naar Bergama waar we nu op een goed verzorgde camping staan die aan Europese normen voldoet, de prijs trouwens ook, €17,-. We zijn op een camping om de was te doen, niet om Pergamon te bezoeken die hier vlakbij ligt. We hebben op onze Turkije reis de volgende historische steden bezocht: Aspendos, Myra, Xanthos, Letoön, Hierapolis, Herakleia,Aphrodisias en Efeze, dus slaan we Pergamon maar over, overdaad schaadt. We zijn hiernaar toe gereden omdat je morgen een grote markt hier hebt die de moeite waard schijnt te zijn.

                                  Syrische Bonte Specht  (foto is door het raam genomen, kwaliteit is wat minder)

Het was vandaag een stuk frisser met maar 19º en een stevige wind tot 60km p.u. Maar de zon scheen en we staan in de luwte van een huis op de camping, we zijn op de camping gebleven om te lezen. En er zit hier een paartje spechten die sterk lijken op de Grote Bonte Specht, maar het zijn Syrische Bonte Spechten. Het verschil tussen die 2 soorten is dat er bij ‘ onze’ specht geen zwarte verbindingslijn is tussen de zwarte band op het achterhoofd en de gehoekte zwarte streep op de zij hals wat bij de Grote Bonte Specht wel het geval is. Toch fijn als je een vogelboek bij je hebt. 

Bergama 20-10-2014 maandag

We zijn vanmorgen met de dolmus naar de markt gegaan. Maar eerst zijn we uitgestapt bij de zgn. ‘Rode Hal’ aan de voet van de acropolis. Dit enorme gebouw was een tempel die keizer Hadrianus liet bouwen ter ere van de Egyptische goden Serapsis,Isis en Harpokrates. Er staat nu een fraai gereconstrueerd beeld van de God Serapsis. De muren van het gebouw waren oorspronkelijk helemaal bekleed met marmeren platen. Ooit kon je het hoofdgebouw binnen door een grote poort met 14m hoge bronzen deuren. Er zijn 2 ronde bijgebouwen waarvan er een nu dienst doet als moskee.

                                     de Rode Hal met het standbeeld van Serapsis, Egyptische god met het hoofd  van een leeuw

We zijn daarna weer met de bus naar het ziekenhuis gereden, daarnaast is op een groot plein de weekmarkt van Bergama, die deels overdekt is. Naast groente en fruit is er ook kleding en schoenen te koop. Daar hebben we een Levis Red Tab voor €17,50 gekocht, al dan niet nep maar wel een goede kwaliteit spijkerstof. Er waren ook veel kipproducten en kaassoorten te koop. We hebben een stuk Izmir Tulum gekocht , een kaassoort uit deze regio die ons was aanbevolen en die lekker is.

                                                                      de bus naar de markt was stampvol

Daarna zijn we naar de oude binnenstad gegaan en nadat we gegeten hadden hebben we door een leuke wijk gewandeld met naast de gebruikelijke winkeltjes ook enkele leuke pleintjes. Vaak stond er een knoestige plataan op zo’n plein met een theehuis waar oude mannen aan een waterpijp zaten te lurken. En geen toerist te bekennen, die zijn allemaal op de necropolis om Pergamon te bezichtigen.

                                          pleintje in de oude binnenstad                                                       vrouwen de padnstoelen verkopen

We waren een tijdje terug op de camping toen er een andere camper kwam, dat is al weer een tijd geleden dat we een andere camper ontmoet hebben. Het was een Belgisch echtpaar dat ook al een week of 9 door Turkije aan het reizen was. Leuke mensen, wat ervaringen uitgewisseld en dan kom je ook snel te praten over de aardige, gastvrije, hulpvaardige Turken. Nu net nog vertelde de man werden we geholpen want er mankeerde iets aan ons achterwiel, er is wat vervangen, een kapotte lager, kosten €250,-.

Als je opengevallen mond dan weer dicht is kun je vragen of het soms een man met een Ford Tourneo was. Ja inderdaad en dan kom je al snel tot de conclusie dat we allebei genaaid zijn. Toch blijft het vreemd, we hadden olielekkage, we waren eerder 2x gewaarschuwd de afgelopen week en het wiel maakte een schurend geluid als hij werd rondgedraaid. En er zat nog maar weinig olie in de cardanas.  Anderzijds is het ook wel héél toevallig dat er aan beide campers iets aan het achterwiel mankeerde, ook bij de Belg een schurend geluid als het wiel werd gedraaid en een beetje olielekkage, remolie? De Belg had het kenteken gefotografeerd, 35 AF 4582, een Ford Tourneo. Wij hadden de man op de foto, we hebben even overwogen om aangifte te doen , maar bewijs het maar, wordt ws. veel tijd op het politiebureau en hij heeft een nieuw onderdeel geplaatst.

                                                  pluimveemarktje met op de chtergrond de heuvel met de akropolis

De vraag zal altijd blijven: is dit nu een zeer zeldzaam toeval of zijn we op een groteske wijze genaaid? Waarbij we nijgen naar het laatste, ondanks de aanwijzingen die we hadden dat er iets aan de hand was. 

Orjan 21-10-2014 dinsdag

Het was de koudste nacht sinds het begin van deze reis, in de camper maar 11º. Toen we vanmorgen vertrokken zag Everdien dat we maar één remlicht hadden, een mogelijke verklaring waarom mensen naar de achterkant van de camper hebben gewezen. Blijft toch de lekkage van de cardanolie over, tenzij we te maken hebben gehad met een Turkse illusionist die er wat bij schnabbelde in deze tijden van crisis, dat is onverklaarbaar.

We moesten ook nog ruitenwissers hebben dus dachten we bij benzinestation die te kunnen kopen, de juiste maat hadden ze bij het 5^e station, 3 voor €14,- , niets mis met die prijs. We zijn 100km noordelijker gereden naar Burhaniye, onderweg eerst nog wat katoenvelden waar de oogst in volle gang was en daarna alleen maar olijfbomen. Het is hier kennelijk een streek waar veel olijfolie geproduceerd wordt, er waren ook tamelijk veel kleine raffinaderijen. We hebben geen olijfolie gekocht, we hebben nog wat om te bakken en voor  een sla-dressing hebben we andere olie, olijfolie van koude persing hebben we hier niet gezien.

                                                                                              Orjan N39.52753 E26.94173

We staan nu in een voorstadje van Burhaniye in een wat duurdere wijk met villa’s, waarvan er veel als 2^e woning gebruikt zullen worden, ze hebben veel traliewerk voor ramen en deuren. We staan op een rustige plek bij een surfstrand, zo druk als het hier ’s zomers zal zijn , zo rustig is het nu. Er is hier net zoals op veel plaatsen in Turkije een speeltuintje met daarnaast fitnessapparatuur. ’s Middags kwam er een gepensioneerd echtpaar voorbij, ze wonen 3 maanden per jaar in Duitsland en 9 maanden hier. En om het verhaal van de 2^e woning nogmaals te onderstrepen kwam er tegen de avond nog een echtpaar even praten, zij woonden 4 maanden per jaar in Izmir en 8 maanden in Orjan.

Het was vandaag heel aangenaam weer met 21º en weinig wind. Er wordt echter een drastische weersverslechtering voorspeld die morgen in de loop van de dag moet beginnen en voorlopig zal duren. Onweersbuien, veel regen wind en temperaturen die kelderen naar waarden die in Nederland niet zouden misstaan in de herfst, nl. 13º. We zien wel , als het weer te slecht is dan duiken we wel op een camping. 

Gelibolu 22-10-2014 woensdag

Vanmorgen kwam mw. Yilmaz, de Turkse vrouw die een gedeelte van het jaar in Duitsland woont, al om 9 uur met een vriendin aan de deur om een cadeautje voor Everdien te brengen: zelfgebreide Noorse sokken en de vriendin gaf een sjaaltje. En dat was kennelijk nog niet voldoende want wat later kwam ze met 2 zakken fruit uit eigen tuin en volgend jaar moeten we beslist op de koffie komen bij haar.

Inmiddels raakte het geheel bewolkt en het begon harder te waaien. We wilden hier tot het eind van de middag blijven dus de weersverwachting geraadpleegd : vandaag kans op een bui, wind 50km p.u., morgen kans op zware buien en 70km p.u. Dus leek het ons verstandig om vandaag de Dardanellen over te steken. We vertrokken via de kustweg die vervolgens door de bergen naar Aycavik ging waar we achter wat vrachtwagens omhoog kropen, wel af en toe mooie vergezichten over zee. Daarna werd de weg af en toe 4-baans na een paar uur waren we in Canakkale. Daar wilden we de oversteek naar Kilitbahir nemen omdat die korter is. Door een nauw straatje naar de veerboot waar we de afslag misten waardoor we bij de ferry naar Eceabat kwamen . Die hebben we genomen, om 3 uur konden we vertrekken en 20min. later stonden we op Europese bodem.

                                                                            de ferry die ons over de Dardanellen brengt

We wilden in een dorp overnachten omdat het hard waait en we wat beschut wilden staan. We zagen wel een paar mooie plekjes aan zee , dat was niet de bedoeling om daar in de wind te staan. Eindelijk een dorpje, Burhanli, daar zagen we een beschut plein maar dat bleek bij de moskee te zijn en om ’s morgens vroeg om half zes door de imam gewekt te worden vonden we niet aantrekkelijk. Als snel waren we in Gelibolu waar we eerst naar de haven zijn gereden maar nergens een geschikt plekje.

                                               Gelibolu, buitenwijk.

We staan nu in een buitenwijk naast een braakliggend terrein waar wat schapen en een paard grazen maar wel tussen de nieuwbouwflats. Wel wat anders dan in een schilderachtig dorpje maar wel beschut en het is maar voor 1 nacht. Als het morgen slecht weer is zoeken we wel een camping. Ondanks de bewolking was het vandaag we 24º maar tot nu vanavond alleen een paar spettertjes gehad. 

Koruköy 23-10-2014 donderdag

Na een nacht met wind maar droog weer zijn we vanmorgen een stukje verder gereden, 40km naar Koruköy. We staan bij een klein, eenvoudig hotel aan zee op een weitje. Het is een rommelige bedoening, we staan naast een autowrak en overal ligt zwerfvuil.

                                                                                Koruköy N40.57163  E26.81957

Maar we willen aan de stroom staan, hoewel 24º is het zwaarbewolkt en vanaf 16.00 uur vallen er zware buien met onweer. We zien soms dubbele bliksemschichten en er volgende flinke donderslagen.

Omdat het morgen tijdelijk iets beter wordt rijden we dan door naar Griekenland waar ons een koud en regenachtig weekend voor de boeg staat, daarom gaan we naar Alexandrië op een camping staan.

Er is hier een teef met 6 puppy’s, Everdien zag dat een puppy 2 meter naar beneden stortte, de zee in. Althans zo leek het , hij zat op een richel en kon gered worden door een hotel medewerker. 

Alexandroupolis 24-10-2014 vrijdag

Toen we vanmorgen vroegen bij het hotel waar we het toilet konden legen , werd ons op onvriendelijk wijze gezegd dat we dat maar in zee moesten doen, hier komen we dus nooit terug.

Het was nog ruim en uur naar de grens toe en de laatste 30km voor de grens was de weg in slechte staat. Je snapt niet dat Turkije zo’ n visitekaartje achterlaat, we hebben wel vaker slechte wegen gehad maar over het algemeen waren de grote wegen toch in goede staat. We waren snel door de douane heen en de grens over nadat we op de smalle brug naar Griekenland nog een paar zwerfhonden moesten ontwijken alsof ze ons er aan wilden herinneren dat niet alles leuk was in Turkije.

Nu staan we in Alexandroupolis op de camping waar we 10 weken geleden ook stonden. Toen was het bomvol maar ook nu zijn er wel wat gasten. Zijn we in Turkije bijna geen andere campers tegengekomen hier staan niet alleen de Belgen die we in Bergama hebben ontmoet maar ook Walter en Dorien die we ‘kennen’ van het camperforum en die ook in Turkije zijn geweest. En last bot not least, een uur na ons kwamen Piet en Elly de camping oprijden met Harry en Ineke, zij zijn ook op de terugreis uit Turkije. We wisten dat ze hier zouden komen, maar we hadden ze pas morgen verwacht. Heel leuk om Piet en Elly weer te ontmoeten , we hebben ze 5 jaar geleden in Marokko ontmoet en zijn elkaar sinds die tijd virtueel blijven volgen want zij zijn veel met de camper op stap en schrijven ook reisverhalen. Dit voorjaar hadden we een flitsontmoeting in de haven van Tanger toen wij de boot afreden en zij naar Europa teruggingen. We gaan straks een borrel met elkaar drinken.

Het was vandaag nog even zonnig en 18º maar het is hier de laatste 2 dagen erg slecht weer geweest en dat gaat het weer worden. Daarom gaan we morgen verder, aan de westkust is het aanzienlijk beter dan de 10º die hier worden verwacht. 

Vergina 25-10-2014 zaterdag

Nadat we afscheid hadden genomen van onze buren voor 1 nacht zijn we vertrokken met een lichte kater. Het was erg gezellig gisterenavond , we hebben niet alleen uitgebreid geborreld vanaf het eind van de middag maar zijn ook met zijn zessen uit eten geweest in het restaurant van de camping, souflaki  en tzaziki met frites, we zijn weer in Griekenland. Daarna hebben we in de ruime camper van Elly en Piet nog tot na middernacht geborreld waarna we tegen enen ons bed zijn ingerold, kortom het was een hele leuke avond met fijne mensen.

                           Vergina N40.48508 E22.31970

Er vielen eerst buien maar daarna werd het droog. We hebben de tolweg genomen en het begon al snel hard te waaien. Toen we bij een vlakte kwamen nam de zijwind toe tot storm en we konden de camper ternauwernood op de weg houden. Er waaiden struikjes over de weg, tumbleweed, en we hebben overwogen om te stoppen en naar een dorp te rijden. Uiteindelijk de snelheid verminderd en doorgereden en bij Kavala nam de storm wat af en begon het te regenen. Gelukkig niet al te hard maar het bleef regenen tot vlakbij Vergina waar we nu staan. In de bergen was sneeuw gevallen, sommige hogere bergtopen waren wit.

                                   een macedonische ster met 8 grote en 8 kleine stralen       boven de gouden urnkist en  de laatste foto een gouden krans 

We staan op een particuliere parking in Vergina, €7,- met stroom, de beheerder is erg aardig. Op de parking komen auto’s en bussen van mensen die het museum hier komen bezoeken die in een grafheuvel is gebouwd uit de 4^e eeuw v. Chr. In deze grafheuvel werden door een Griekse archeoloog in 1977 drie grafkamers blootgelegd. Het wordt een van de belangrijkste archeologische ontdekkingen van de vorige eeuw genoemd. In een van de grafkamers werd het graf ontdekt van Philippus ll , de vader van Alexander de Grote. Zijn resten na de crematie waren in een purperen doek met goud gewikkeld en lagen in een gouden urnkist versierd met lotusbloemen en blauwe rozetten. Deze en nog meer erg mooie voorwerpen die in 2 grafkamers werden gevonden, de 3^e was geplunderd, zijn tentoongesteld in het museum. Er zijn gouden kronen, één bv versierd met eikels en bladeren, er is een zilveren servies maar ook voorwerpen van ivoor zoals een miniatuur beeldengroepje. Ook zijn er de bronzen beenkappen en de gouden soort van harnas van Philippus en tal van gebruiksvoorwerpen en sieraden van goud en zilver, naast speerpunten en steekwapens.

                                                       de grafkamer van Philippus en een beeldengroeje van marmer

Je mocht er helaas niet fotograferen , we hebben één foto kunnen maken, niet zo mooi, van de grafkamer van Philippus met een deur van marmer, de rest van de foto's hebben we uit een boekje. Een bezoek aan het museum was erg de moeite waard en het was er ook weer voor want het was koud met 13º.

                                                               zilveren urn met gouden krans

Igoumenitsa 26-10-2014 zondag

Het begon vannacht te regenen en ook onderweg regende het nog een tijdje door. Maar we genoten nog wat na van het museumbezoek van gisteren waarbij we tot de conclusie kwamen waarom het zo’ n indruk op ons maakte. Het was al bijzonder dat het museum in de grafheuvel was maarde tegenstelling tot wat we de afgelopen weken gezien hebben was natuurlijk groot. Na de ruïnes van oude steden en al dan niet goed bewaard gebleven gebouwen, theaters, graven en beelden was het hier het verfijnde handwerk van brons, goud en zilver wat zo mooi was.

                                                                                     heel veel tunnels op de tolweg

We reden nog door een gebied waar nog beren voor komen en op een matrixbord verscheen de mededeling ‘animals on the road’, het zal toch niet waar zijn, maar nog geen zwerfhond of -kat te bekennen. Toen we Ioanina naderden brak de zon door, het landschap was al mooi maar nu helemaal. We gingen door de laatste tunnel toen we Igoumenitsa naderden, we hebben er wel 70 gehad, en om half een waren we op Deprano Beach. Nu werd onze hoogte gemeten van de camper waardoor we in categorie 2 vielen, vorig jaar een stuk snelweg en toen nog cat. 3. We hebben voor het hele traject van 670 km €17,- betaald, een goedkoop reisje naar de zon.

de zon schijnt bij Ioanina op de besneeuwde bergtoppen,   60km verder dalen we af naar zee, Igoumenitsa

Want die schijnt hier op Deprano Beach en het is 19º dus we kunnen weer buiten zitten. Vorig jaar hebben we hier ook gestaan bij aankomst en vertrek van de ferry naar Italië. In september werden de campers hier nog weggestuurd, nu staan we hier met een 10-tal campers en worden we ongemoeid gelaten. Het water is nog lekker , we kunnen nog zwemmen eind oktober. 

Alleen zitten we nog zonder internet, de sim card doet het niet, worden we weer de kroeg in gedreven. 

Igoumenitsa 27-10-2014 maandag

We moesten gisteren vroeg naar binnen vanwege de muggen en door de wintertijd is het ook nog eens een uur vroeger donker dus zaten we om al half zes binnen. Nu hebben we bijna overal deze reis wel last van muggen gehad, maar hier zitten er wel erg veel. Maar gelukkig geen muggen in de camper gehad, wel zaten er vanmorgen aan de buitenkant erg veel muggen op de camperwand in de luwte en daar op de ramen zaten er bijna 60. En dan dansten er nog ontelbaren rond de camper, om half 10 konden we pas naar buiten. Maar verder is dit een leuk plekje, je ziet de ferry’s die naar Italië gaan en naar Patras vv, je kijkt op het eiland Korfu, we hebben een warme douche voor de deur want de leiding loopt bovengronds en je hebt hier andere camperaars waar je een praatje mee kunt maken.

                                                                       Igoumenitsa  N39.512678  E20.25741

So far so good. We gingen naar de stad omdat het simkaartje het niet doet, dus moesten we naar de Vodafonewinkel. Nu is Igoumenitsa die keren dat we er geweest zijn erg druk met auto’ s die allemaal een parkeerplaats zoeken. Dus zijn alle parkings overvol en hebben we een eindje lopen van de binnenstad uiteindelijk een plekje gevonden. Bij de Vodafonewinkel bleek dat men in Alexandroupolis het simkaartje was vergeten te activeren en moesten we weer €12,- betalen. In de winkel geprobeerd en we hadden verbinding. Echter te vroeg gejuicht want bij de camper bleek dat we wel verbinding hadden maar alleen met de site van Vodafone. Dus het humeur werd er niet beter op en was ik kwaad op mezelf omdat ik in de winkel niet geprobeerd had om op andere site te komen. Dus dat wordt weer naar de kroeg voor internet.

Overigens is Igoumenitsa wel een leuke stad, altijd volle terrasjes aan een verder niet zo geweldige boulevard met al dat verkeer, maar wel een voetgangersgebied waar het levendig is. En veel bedelaars, iets wat we in Turkije nauwelijks gezien hebben. In de supermarkten staan ook nog dozen waar je voedsel kunt doneren aan de armen, dat was vorig jaar ook zo. 

Igoumenitsa 28-10-2014 dinsdag

Het was vandaag niet alleen voor de 3^e dag op een rij zonnig weer en 19º maar ook een nationale feestdag, ‘Ochi’-dag. Met de ‘Nee’-dag wordt de herdenking van het nee tegen Mussolini in 1940 herdacht. Schoolkinderen lopen mee in optochten, je kon hier op het strand vaag de muziek van de muziekkorpsen horen.

grote gele kwikstaart, juvenel, winterkleed. Genomen door het voorraam camper, wel wat wazig daardoor.

Begin van de middag kwamen Piet en Elly en Harry en Ineke hier op het strand, zij gaan donderdag naar Italië. Leuk om elkaar weer te zien , we hebben genoeglijk een aperitief gedronken. Omdat wij zaterdag overgaan gaan we morgen 2 dagen ergens anders staan. Overigens is het aantal Nederlandse campers hier 5 van de 10 die hier staan.

Igoumenitsa 2910-2014 woensdag

Vanmorgen  stond in het teken van boten, er kwam er een aanvaren van Minoan Lines waar wij zaterdag mee varen volgens oorspronkelijke bedoeling. Dus de camper uit om een foto te maken, stonden Elly en Ineke dat ook te doen. Dat is ‘onze boot’, maar jullie hebben toch camping on board, dat is alleen bij Anek Lines. Bleek dat ze tickets hadden voor een stoel on board maar gelukkig konden ze in de haven omgeboekt worden, uit coulance hoefden ze voor een hut niets bij te betalen.

                                   met deze boot van Minoan Lines gaan we morgennacht om 24.00 uur over naar Ancona

Aangezien het weer in vrijwel geheel Griekenland (en een deel van Turkije) slecht is , gelukkig hebben wij alweer een grotendeels zonnige dag met 19º, en de verwachtingen onzeker zijn , zijn we niet naar Sagiada gereden zoals de bedoeling was maar naar de haven. We konden onze tickets voor zaterdag omboeken naar morgennacht om 12.00 uur.

We hebben nog gezwommen en daarna een borrel met elkaar gedronken, we zijn nog niet van elkaar af, we gaan nl. met dezelfde boot. Dat is bepaald geen straf want het blijkt dat met mensen die je nog niet zo lang kent en waar het mee klikt en er wederzijds vertrouwen heeerst, je gesprekken kunt hebben die het koetjes- en kalfjes niveau ver overstijgen.

Igoumenitsa 30-10-2014

Waarschuwing:van een paar mensen een berichtje gehad dat ze een mailtje van ons hadden gekregen en ze de inhoud niet vertrouwden. Terecht want we hadden hun geen mailtje gestuurd, ons e-mailadres is ws. via het camperforum gehackt en wordt nu gebruikt om spam mee te verzenden. Dus al je een mailtje van ons krijgt met een merkwaardig Onderwerp, niet openen.

En uitgerekend op de laatste dag in Griekenland hebben we weer internet, niet via Vodafone Griekenland, dat is nog een puinhoop ondanks hulp van winkel en helpdesk komen ze er niet uit,  maar via ons Italiaanse simkaartje. Dat is misschien de laatste dagen ook wel mogelijk geweest, wel geprobeerd, maar het duurt lang voordat er verbinding tot stand komt.

                                                                         zonsondergang kade Igoumenitsa

En vandaag weer 19º  en zon terwijl je het op Korfu hoorde onweren. Echter om 4 uur viel er een bui en zijn we naar de stad gegaan. Nu staan we op de kade vlakbij het centrum waar we straks wat gaan eten. En dan vannacht over naar Ancona, langzamerhand loopt onze heerlijke reis op zijn einde. 

                                                             de ferry van Minoan Lines meert aan, die van Anek ligt er al

Ancona 01-11-2014 zaterdag

De boot vertrok een uur te laat om 1 uur. Het bleek dat Harry en Ineke onze buren waren, daar hebben we nog een slaapmutsje mee gedronken en we zijn tegen 3 uur gaan slapen. Er was vrijwel geen motorgeluid te horen waarmee het een van de rustigste overtochten was die we gehad hebben. Ondanks het feit dat we een uur te laat vertrokken kwamen we wel zoals gepland om 17.00 uur aan in Ancona en met 3 kwartier waren we het haventerrein af.

                                                                            parking Ancona N43.57782  E13.50860

We staan nu op een parking bij sportvelden waar veel Italiaanse campers ‘gestald’ staan. We hebben een aperitief gedronken met de Nederlandse camperaars die morgen naar Venetië gaan , wij gaan richting huis. Het tijdsverschil met Turkije bedraagt nu 2 uur, met Griekenland 1 uur.

Saronno 01-11-2014 zaterdag

Gisterenavond kwamen er nog een 8-tal kinderen aan de deur die Halloween vierden en om snoep kwamen vragen. Er waren af en toe  auto’s die naar de sportvelden gingen maar vannacht was het rustig.

Vanochtend afscheid genomen van de Nederlandse campervrienden en wij zijn om half tien naar de tolweg richting Milaan gegaan. Er was vandaag geen vrachtverkeer dus het schoot lekker op. Opvallend waren trouwens de campers die er reden, we hebben er nog nooit zoveel gezien. Tussen Ancona en Bologna kwamen er over een afstand van 125km maar liefst 176 campers tegemoet en er zullen er nog wel net zoveel in dezelfde richting hebben meegereden als wij. Nu is Italië ook wel een camperland bij uitstek met veel camperplaatsen en langs de tolweg heeft bijna ieder tankstation wel een serviceplek. Het was wel druk op de weg maar we hebben nergens oponthoud gehad. Voor 460km tolweg moesten we €31,60 betalen, voor een duur land als Italië, diesel bv €1,60 per liter, viel ons dat wel mee.

                                    camperplaats (3 campers kunnen er staan) centrum van Saronno N 45.62465   E 9.02510 

We zijn gestopt in Saronno, iets ten noorden van Milaan waar we op een eenvoudige camperplaats staan zonder voorzieningen, rustig gelegen in een woonwijk bij het centrum. Oorspronkelijk komt uit Saronno de Amaretto maar die wordt daar allang niet meer gebrouwen, wel zijn er nog de bitterkoekjes, de Amaretti.

                                                                              Santuario Madonna dei Miracoli, Saronno

We hebben nog de kerk Madonna dei Miracoli bezocht die niet alleen een fraaie gevel en naast een ronde toren nog 2 andere torens heeft maar ook het interieur is erg fraai met oa fresco’s. Jammer genoeg werden er 2 beeldengroepen gerestaureerd zodat je daar alleen maar afbeeldingen van kon zien op doeken waar ze mee waren afgedekt.

Bij de Carrefour hebben we aan heel andere cultuur gedaan door wat delicatessen en mn. wat geitenkaasjes uit deze regio te kopen. Die smaakten zo lekker bij de wijn dat we ’s avonds opnieuw naar de winkel zijn gegaan om geitenkaasjes te kopen.

En je bent niet in Italië geweest als je geen pizza hebt gegeten dus een quattro fromaggi en een frutti di mare smaakten prima. 

Lorsch 02-11-2014 zondag

Er kwamen gisteren nog 2 campers op de camperplek die daarmee meteen vol was. Het was een  koude nacht met buiten 6 en in de camper vanmorgen 12º na die prachtige herfstdag van gisteren.

Tegen 9 uur zijn we vertrokken en de tolweg was dichtbij zodat we al snel het Como meer zagen wat daar mooi ligt met die dorpen er omheen, zo’n ansichtkaartengezicht. En na 25km waren we al bij de Zwitsersegrens waar we een tolvignet voor €35,-  moesten kopen.