En het was weer Everdien die deze hoppen spotte niet ver van de camper.

We staan nu in Sao Romao do Coronado op een gemeentelijk camperplaats , €3,- met voorzieningen en stroom kost €2,- per dag wat spotgoedkoop is. Een camperplaats in het dorp, tegen de bosrand en er is een treinstation in de buurt zodat we naar Porto kunnen.

We zijn hier naar toe gereden via een stuk tolweg, €3,10 en de laatste 15 km via een binnendoor weg. Er was een afwisseling van heuvels begroeid met dennen- en eucalyptusbossen, dan weer velden met maïs of pampagras. Dat is een gewas wat oorspronkelijk uit Zuid Amerika komt, het viel ons een jaar of 15 op in de buurt van Arles in de Provence. Het is verwilderd siergras, afkomstig uit tuinen en groeit nu excessief in sommige Mediterrane landen omdat het gewas goed gedijt in een subtropisch klimaat. Het is moeilijk te bestrijden, het verdringt bestaande vegetatie waardoor een monocultuur dreigt. Het is een z.g.n. invasieve exoot, ook wel plaagexoten genoemd.

Het dorp Coronado stelt niet veel voor, er zijn geen bezienswaardigheden maar daarvoor zijn we hier ook niet naar toe gegaan. Het dorp maakt een wat desolate indruk, veel leegstand tot en complete flat van 6 verdiepingen aan toe, onbewoonbaar verklaarde woningen en onverklaarbaar bewoonde woningen.

Het was pover het algemeen bewolkt, slechts af en toe een zonnetje en met 25º was het minder warm dan de afgelopen dagen.

Sao Romeo do Corona x 17-09-2019, dinsdag

Er stonden hier vannacht een 12-tal campers, 2 Nederlandse, 1 Zweedse en de rest was Frans. Trouwens die andere Nederlander was met een gehuurde Portugese camper, gevlogen naar Porto en vervolgens hier naar toe gereden met de camper.

           De foto hierboven en de rest van de foto's zijn van de prachtige stationshal van het station São Bente

We zijn vanmorgen met de trein naar Porto gegaan. Een ticket voor de trein kost eenmalig €0,50, die kun je dan opladen voor het bedrag dat de zones kosten wat je gaat rijden. 65+’rs betalen half geld dus voor €0,90 pp waren we in 25’, in het centrum van Porto. We waren meteen op het station, São Bento, die een van de dingen was   die we wilden bezichtigen in Porto, dat kwam mooi uit. De eerlijkheid biedt te zeggen dat we de heenreis voor niks hebben gereden, er was een monteur met de kaartjesautomaat bezig, we moesten maar een kaartje kopen bij de conducteur maar die hebben we niet gezien. Het station São Bento is een kopstation, het is beroemd omdat de wanden in de stationshal zijn bekleed met azulejos. Het station is gebouwd aan het eind van de 19^e eeuw en de azulejos zijn gemaakt door de schilder Jorge Colaco. Het zijn voorstellingen van oude ambachten en militaire gebeurtenissen uit de geschiedenis van Portugal.

                  De kathedraal Sé do Porto met rechts daaraan gebouwd het klooster 

We zijn vervolgens omhoog geklommen, Porto is gebouwd tegen een heuvel en dat vergt enige inspanning om bij bezienswaardigheden te komen, ook al omdat we wat problemen hebben met de knieën e.d. We zijn naar de kathedraal Sé do Porto gelopen, die was dichtbij dus dat omhoog lopen viel wel mee. We moeten er voor waken niet kathedraal-moe te worden maar we zijn toch naar binnen gegaan. De kathedraal is wel een de oudste monumenten van Porto en het oudste Romaanse gebouw in de stad. Het werd gebouwd in begin 12^e – 13^e eeuw en was oorspronkelijk een vestingkerk wat je nog kunt zien aan de kantelen. In de tijd van de Barok , na 1700, zijn er verschillende elementen veranderd, zodat er in de loop der eeuwen een mix aan bouwstijlen is ontstaan.

We zijn hier mede naar toe gegaan omdat Sé do Porto op de hoogste heuvel van de oude stad ligt en je zodoende een mooi uitzicht hebt vanaf het plein voor de kathedraal over Porto.

Tegen de de kathedraal aan ligt het gotische klooster van het Sé do Porto, €3,- entree . Ook hier zie je blauwwitte azulejos, het klooster dateert uit de 14^e eeuw, de azulejos zijn omstreeks 1730 gemaakt. Het zijn taferelen uit het leven van Maria. Via een granieten trap kom je op een terras en hier zijn ook 2 muren met azulejos te vinden.

                             Panorama foto van één van de 2 muren met azulejos boven op het terras van het klooster.

                                       Hierboven 3 foto's van fragmenten van de andere muur

Om niet een overdosis aan azulejos te krijgen zijn we een stukje afgedaald om in de volkswijk Ribeiro te komen. Deze bestaat uit een wirwar van kleine straatjes en het lijkt wel of de bewoners de opdracht hebben gekregen om toch vooral wat wasgoed aan de lijn tegen de huizen te laten wapperen om de toeristen te behagen. We zijn weer iets omhoog gelopen om naar de ijzeren boogbrug Luis I van een compagnon van Gustave Eiffel, Théophile Seyrig. We zijn over de brug gelopen tot bijna aan de overkant, de linkeroever, daar waar de porthuiskelders zijn, daar gaan we morgen heen. Je hebt vanaf de brug wel een mooi uitzicht over de Douro en op de wijk Ribeiro met prachtige huizen en terrassen aan de kade.

Daar zagen we in de verte mist over de Douro en omgeving trekken die ons niet bereikte.

                                                           De wijk Ribeira gezien vanaf de brug Luis I

We zijn naar de kade van Ribeiro gelopen, nog wat in de wijk rondgekeken en een hapje gegeten. We zijn weer naar boven gegaan via een kabelbaantje, het was ons te veel trappen klimmen om weer in de buurt van het station te komen. Daar vlakbij is het plein da Liberdade, daar staan imposante gebouwen uit het begin van de vorige eeuw en iets later, waarin nogal wat bankgebouwen gevestigd zijn.

Nog vol van indrukken zijn we weer met de trein terug gegaan, we kochten ditmaal wel een kaartje.

We vinden Porto een prachtige stad, met mooie wijken en bezienswaardigheden. Veel huizen zijn ook hoog en smal, daardoor wel fotogeniek. Toch ook hier wat verval als je verder kijkt, zoals verwaarloosde leegstaande panden.

Het was vandaag prima weer om Porto te bezoeken, aanvankelijk aardig wat zon, later opkomende mist vanuit het noorden en onweersbuien vanuit het zuiden, beide hebben Porto niet bereikt, wel merkwaardig weer. Van een Nederlands jong stel die hier in het begin van de avond kwam hoorden we dat er 15km noordelijker mist was.

São Romeo do Corona 18-09-2019, woensdag

Vanochtend begon met mist die om ongeveer 10.00 uur opgetrokken was. We zijn weer met de trein naar de stad gegaan en in Porto was het weer wat mistig en het bleef de hele dag een beetje zo, mist of laaghangende bewolking. We zijn eerst naar de Torre dos Clérigos gegaan die niet ver van het station ligt.

                                                            De toren van de kerk Dos Clérigos.

De Torre dos Clérigos wordt wel het visitekaartje van Porto genoemd. Niet omdat de toren nu erg mooi is, maar wel omdat hij kenmerkend is voor Porto omdat hij hoog is en zo op veel plaatsen te zien is. De toren is 75m hoog en is van graniet. De kerk is gebouwd door de architect Nicolau Nasini, van Italiaanse afkomst. Het is een barokke kerk uit de 2^e helft van de 18^e eeuw, de voorgevel wordt beschreven als prachtig barok, wij vinden dat nogal tegen vallen. Je kon de toren beklimmen, wij lieten de ruim 200 treden voor wat het was, te veel en met die mist had je toch geen mooi uitzicht. Er werd nogal wat bombastisch op het orgel gespeeld, niet onze smaak maar dat deed natuurlijk niets af aan het interieur.

Het interieur bestaat uit graniet en marmer en natuurlijk goud, naast barok houtsnijwerk. Niet het mooiste interieur wat we ooit gezien hebben maar wel zeker de moeite waard. Vlakbij ligt een prachtige boekwinkel waarvan het art-deco interieur als bijzonder mooi wordt beschreven. Zo mooi dat je niet alleen moet betalen om binnen te komen maar dat je beter online een kaartje kunt kopen om de lange wachtrij te ontlopen. Dat hebben we maar overgeslagen, evenals de kerk São San Francisco die wellicht het mooiste interieur van de kerken in Porto heeft. Je mag daar echter niet fotograferen , we vinden dat het dan niet een bezoek waard is. Vraag ons niet hoe het interieur van de kathedraal van Burgos is die we 5 jaar geleden bezocht hebben. Naarmate we ouder worden hebben we steeds vaker foto’s nodig als ondersteuning van onze herinneringen, dus dan maar geen San Francisco.

                                              3 foto's van de vervallen kerk San Ildefonso.

We hebben wat door het centrum geslenterd, de hoogteverschillen trotserend en kwamen bij een kerk, bekleed met azulejos, maar die in verval verkeerde. Jammer maar het zal alles met geldgebrek te maken hebben.

In een winkelstraat met nogal wat dure winkels bevond zich het meest beroemde koffiehuis van Porto. Het heeft een art nouveau gevel en het interieur heeft ook veel allure. Je moest in de rij staan om binnen te komen om een kop koffie te drinken zodra er weer een tafeltje vrij kwam. Niet ons kopje thee dus zijn we verder gelopen om naar de kerk San Clara te lopen, een kerk die wordt omschreven als in het bezit zijnde van een erg mooi interieur. Een teleurstelling van korte duur was het dat de kerk wegens restauratie gesloten was.

                                                           Het beroemdste koffiehuis van Porto.

Waren we gisteren in de wijk Ribeira op de rechteroever, nu zijn we over de brug Louiz I naar de linkeroever gewandeld. Bijna aan het einde van de brug zagen we een langharige jongen een sprintje trekken over een iets hoger gelegen gedeelte van de brug, we dachten , enigszins geschrokken, wat een flippo, totdat we hem in het veel dieper gelegen water zagen springen, toen voelden we wel wat bewondering voor deze waaghalzerij.

Op de linkerzijde van de Douro bevinden zich, naast talrijke restaurantjes met terrassen, de wijnkelders van de porthuizen.

We waren blij dat we gisteren al wat foto’s hadden genomen vanaf de brug van de wijk Ribeira, nu het wat mistig was zag je de overkant toch met een minder fleurige aanblik.

Porto is beroemd om de port, je zult echter geen wijnvelden vinden rondom Porto, die liggen verder landinwaarts langs de Douro. Vroeger werden de vaten via boten over de Douro naar Porto gevaren zodat ze daar verscheept konen worden naar de rest van de wereld, oa Engeland. Want we hebben de port aan de Engelsen te danken. De wijn die vroeger naar Engeland ging, was aan boord al niet meer te drinken. Door de wijn te mengen met extra alcohol werd het houdbaar en was een nieuwe drank geboren. Vanwege de link met Engeland vestigden zich Engelse firma’s in Porto, vandaar dat veel pothuizen nog Engelse namen dragen zoals Sandeman, Dow’s   en Graham’s. Je kunt een rondleiding krijgen in de portkelders, waaraan een proeverij is verbonden.

Nu hebben we vaker bierbrouwerijen, wijnhuizen en cava coöperaties bezocht, wij hebben het bij een portproeverij op het terras van een café gehouden. Het café behoorde bij de overdekte markt waar je ook kon eten en drinken, meer dan port alleen trouwens. Voor €5,- kon je 5 verschillende portsoorten proeven. We hadden mini glaasjes verwacht maar ze waren aardig aan de maat voor zo midden op de middag. De tawny port vonden we het lekkerst.

Daarna hebben we nog een wat late lunch genoten voordat we weer met de trein naar de camper gingen.

Wat ons nog opviel in Porto waren de grote aantallen toeristen, al dan niet in groepen. En de vele straatmuzikanten, zo veel dat je je afvraagt of zo nog wel een droge boterham kunnen verdienen.

Een geslaagde dag eindigde zoals hij begon, met zon bij de camper Slechts een klein gebied bij porto bleef in mist en laaghangende bewolking en werd het slechts 18º.

Penacova 19-09-2019 ,donderdag

We vertrokken vanmorgen om een uur of 10, het was toen wat mistig. We zijn 148km zuidelijk gereden in de richting van Coimbra, we staan op een cp vlakbij de brandweerkazerne in het dorp Penacova. We kwamen rond het middaguur aan en de zon was inmiddels doorgebroken.

We houden van wat afwisseling op onze reizen, we hebben het vaker gezegd. Dus na enkele dagen van stedenbezoek, waren we het liefst naar het strand gegaan. We zijn wel aan zee geweest in Noord Spanje maar hebben nauwelijks op het strand zitten lezen. Voorwaarde voor het strand is voor ons dat het dan mooi weer moet zijn. En dat zit er voor de komende dagen in Noord Portugal niet echt in, merendeels bewolkt en 20º en a.s. zaterdag een regendag.

                                                    Het dal van de Mondego bij Penacova.

We hebben dus gekozen een klein eindje het binnenland in te rijden, naar het dorp Penacova wat niet al te ver ligt van Coimbra, de stad die we nog willen bezoeken. Onderweg zagen we grote stukken verbrande Eucalyptus bossen, aan beide zijden van de snelweg en de middenberm was ook verbrand.

De cp heeft naar de zijkant een minder fraai uitzicht, op lage flats. Aan de andere kant kijken we tegen een steile berghelling aan Maar de omgeving hier is schitterend , we staan in het dal van de rivier de Mondego waar we , als we 100m lopen, een prachtig uitzicht over de rivier en het dal hebben.

En het is niet alleen gratis maar je hebt hier nog stroom ook. Niet dat we dit nu meteen nodig hebben, maar a.s. zaterdag wordt een regendag, misschien dit we dan hier wel blijven staan. Officieel mag je 48 uur hier staan en voorlopig zijn wij de enige camper.

Het was na de mist van vanochtend eerst zonnig weer , later kwam er sluierbewolking en het werd 25º.

Penacova 20-09-2019, vrijdag

Gisterenavond laat kwamen er nog 2 Franse campers die echter vanmorgen weer vertrokken.

Het is hier wel erg steil, heuvel op heuvel af met een flink stijgingspercentage. Na een wandeling vanmorgen voelde ik mijn kniebanden wel, we hadden ongeveer een uur gelopen , volgens de stappenteller 14 verdiepingen. We moesten gisteren trouwens ook door een nauw steil straatje afdalen naar de cp, er stonden ook nog auto’s geparkeerd maar het ging allemaal net.

We kwamen er gisterenavond achter dat er een wegafsluiting is in de route die wij oorspronkelijk wilden rijden, Spanje in. Net over de Spaanse grens is de A62 afgesloten , er worden door zowel Michelin routeplanner als door de Tomtom alternatieve routes weergegeven als we naar Salamanca wilden. Nu zaten we al even te dubben, als we weer naar Spanje zouden gaan, of we dan via de Rioja streek of via de Middellands Zeekust wilden gaan reizen. Mede door de afsluiting hebben we besloten om naar de costa’s te gaan, het weer is daar in november toch mooier.

Nog even iets over Porto:’

We liepen door het centrum toen een jongeman, een dertiger ,vragend fluisterde : kokeen? Zo spreken Amerikanen cocaïne uit dus vroeg ik aan Everdien of ik er uit zag als een Amerikaanse yoga snuiver . Eigenlijk meer als Keith Richard antwoordde Everdien snedig.

Even later zagen we een Cannabis Cultshop, niet vergelijkbaar met onze koffieshops, het is een vereniging die ijvert voor legalisering van soft drugs in Portugal vermoeden we want het bezit voor eigen gebruik mag dan wel niet strafbaar zijn, de verkoop wel.

Panorama foto van het rivierdal, boven 

Hoe zit het eigenlijk met het drugsbeleid in Portugal? Drugs waren een groot probleem in Portugal eind vorige eeuw. In 1999 was maar liefst 1% verslaafd aan heroïne en was het aantal hiv-geïnfecteerden ( vuile naalden) hoog, het hoogste in Europa. In 2001 besloot de toenmalige regering het roer drastisch om te gooien, alle druggebruik werd gedecriminaliseerd. Het bezit van kleine hoeveelheden drugs was niet legaal maar werd sindsdien ook niet meer als een strafbaar feit gezien. Het werd beschouwd als een gezondheidsprobleem en druggebruikers die als verslaafd werden beschouwd moesten voor een speciale commissie verschijnen waar in een arts, advocaat en een sociaal werker zitting hadden.

Deze aanpak heeft zeer gunstig uitgepakt in Portugal:

• Drugsgerelateerde HIV-infecties zijn in vijftien jaar tijd met 90 procent afgenomen.
• Het aantal drugsgerelateerde doden is het op een na laagste van de Europese Unie. Slechts drie mensen per miljoen sterven aan een overdosis, terwijl het EU-gemiddelde op 17,3 per miljoen ligt.
• Het aantal volwassen dat wel eens drugs heeft gebruikt in het afgelopen jaar neemt gestaag af.
• Portugese jongeren gebruiken nu de minste softdrugs van Europa.
• Ook in de gevangenissen zitten nu veel minder drugsgerelateerde criminelen, waren dat er eerst 44%, een paar jaar geleden nog maar 19%.
• Het aantal verslaafden dat wilde afkicken in speciale centra nam sterk toe.

Portugal voert dus al jaren het meest progressieve drugsbeleid in Europa.

Over drugs gesproken, rondom de camper groeien een aantal verwilderde plantensoorten planten die van oorsprong niet uit Portugal komen maar die ook een effect op de psyche hebben. In de jaren ’60 was al bekend dat het kauwen van de zaden van de ipomea ( blauwe winde) een psychedelisch effect tot gevolg hadden, ze bevatten nl de stof LSA, nauw verwant aan het bekende LSD.

Ook groeit hier het slaapmutsje, ook wel goud papaver (Eschscholzia Californica) en deze zaden hebben een licht pijnstillend effect en ze zijn slaapverwekkend echter lang niet zo sterk als de opium die ook van een papaversoort komt.

Het weer was minder dan was voorspeld, het zou vanmiddag zonnig zijn maar de zon bleef grotendeels verborgen achter wolkenvelden, de temperatuur was wel aangenaam met 24º en weinig wind.

Penacova 21-09-2019, zaterdag

Het is vandaag een dag om binnen te zitten, wat administratie te doen, plannen te maken voor de komende tijd, binnen zitten lezen, het regent namelijk met spaarzame droge momenten. Geen verrassing, het werd al enkele dagen gelden door de diverse weer-apps voorspeld.

We hebben besloten om én naar Salamanca én naar de Middellandse zeekust te gaan. Op het het camperforum hadden we een vraag gesteld over de wegafsluiting net over de Spaanse grens en we kregen een reactie van Jos dat hij 2 weken geleden de omgekeerde route had gereden, van Salamanca Portugal in. Er is slechts een kleine omleiding.

We zijn de 3 dagen dat we hier nu staan de enige camper op de 1^ste nacht na toen er 2 Franse campers stonden. Toch hebben we buren, het dichtstbijzijnde gebouw is dat van de Bombeiros Voluntários, de vrijwillige brandweer. Over die Bombeiros heeft een paar weken geleden een lezenswaardig artikel in de VK gestaan, hier lees je dat de brandweer, naast het blussen van branden in Portugal, zeker in kleine gemeenschappen ook een sociale functie heeft. 

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/portugal-brandt-maar-wie-wil-er-nog-blussen~b12042d6/

          Weinig foto's door de regen, we staan bij de brandweerstraat. Voor de brandweerkazerne staat een enorme yuca.

Portugal telt in verhouding maar weinig beroepsbrandweer , verreweg de meeste brandweerlieden zijn vrijwilligers en die zijn de laatste jaren steeds moeilijker te vinden , de brandweer vergrijst.

Naast die vergrijzing spelen er andere zaken mee bij de vele bosbranden’

• ontvolking: doordat het binnenland van Portugal ontvolkt raakt, wordt er weinig aan bosbeheer gedaan en groeien bossen dicht. Als er dan brand ontstaat is die moeilijk te blussen.
• De bossen in Portugal bestaan vooral uit dennen- en eucalyptusbossen. De eucalyptus, een snel groeiende boomsoort die oorspronkelijk niet in Portugal thuishoort, wordt gekweekt voor papierproductie. In de bladeren zit veel olie. Bij een brand laat de bast los en gaan brandende stukken van de bast door de hitte omhoog. Die stukken kunnen kilometers verderop neerkomen en daar nieuwe vuurhaarden doen ontstaan.'
• Er zijn nauwelijks brandgangen in bossen, een brand kan zich daardoor makkelijker verspreiden.
• Naast brandstichting speelt ook blikseminslag een rol . Bij hoge temperaturen verdampt soms de regen voordat die de grond bereikt, zgn droog onweer.
• Klimaatverandering speelt ook een rol. Je hebt meer hittegolven en bij deze hittegolven bestaat een grotere kans op branden.

Vandaag is er echter overvloedig regen gevallen, hier zeker 15mm, het gevaar voor bosbranden is een stuk minder geworden.

Een brand, mits niet gepaard gaan de met slachtoffers of woningen die in de fik vliegen , heeft ook zijn goede kanten. De as na een brand maakt de bodem vruchtbaar, je ziet dat niet al te lang na een brand er al weer van alles begint te groeien. Juist dan zou goed bosbeheer nodig zijn om te voorkomen dat er weer ontoegankelijke bossen ontstaan.

Tot slot niet het weer, daar hebben we het al over gehad ,maar wel over iets wat we hier niet gegeten hebben, een plaatselijk gerecht, ook bekend in Coimbra, de’ lampreia a moda de Penacova’. De lampreia is een lamprei, een zoetwatervis , ook wel prik geheten. In februari wordt hier zelfs een lamprei festival gehouden waaraan 12 restaurants meedoen. We hebben een filmpje gezien over de bereiding van de lamprei en toe hadden we al gegeten en gedronken. Wie belangstelling heeft, op you tube: preparacão da lampreia.

Coimbra 22-09-2019, zondag

Het was ongeveer een half uur rijden naar Coimbra, maar voordat we de cp op konden rijden moesten we een uur wachten, er was een hardloopwedstrijd bezig. Uiteindelijk hielden we een motoragent aan die voor ons ging rijden zodat we naar de cp konden. 2 andere agenten hadden dat niet gezien en kwamen driftig op hun fluitjes blazend achter ons aangerend , maar na uitleg konden we doorrijden. We staan op een parking voor de officiële cp, hier staan we wat ruimer dan op de officiële plek. Coimbra ligt aan dezelfde rivier als Penacova, vandaar dat de lamprei hier ook als lokaal gerecht geldt. Deze rivier, de Mondego, stroomt alleen in Portugal.

                                                     Coimbra met de rivier de Mondego

Coimbra is een oude stad met een rijke geschiedenis, is zelfs in de 12^e en 13^e eeuw hoofdstad van Portugal geweest, maar staat nu vooral bekend als een bruisende universiteitsstad met studenten uit de hele wereld. In de Romeinse tijd woonden er al mensen, de Moren zijn er een tijdje de baas geweest, in 1131 kwam de stad in Portugese handen.

De stad heeft een van de oudste universiteiten van de wereld. Hij werd gesticht in 1290, gebouwd hoog boven in de stad op de resten van een Moors fort. De universiteit is een aantal keren verhuisd tussen Coimbra en Lissabon en vestigde zich definitief in Coimbra in 1537.

                                                     Bovenstuk gevel van de universiteit

We zijn daarom eerst naar de oude binnenstad gelopen, die niet al te ver van de cp af ligt. We waren in het centrum na zo’n 20min. lopen. Omdat het toeristenbureau op dat moment gesloten was, zijn we zelf maar aan de klim door de straten naar boven begonnen. We wilden naar de universiteitsbibliotheek en onderweg daarheen hadden we op internet al gezien dat er 2 kathedralen zijn, de ene is de oude kathedraal de Sé Velha. Het interieur is vast mooier dan het exterieur, dat is plomp. Het is wel het oudste klooster van Portugal, het dateert uit 1162 en het is Romaans.

We hadden geen zin om naar binnen te gaan, ons doel was de bibliotheek. Via wat trappen kwamen we bij de universiteit waar we aan moesten sluiten in een lange rij. Uiteindelijk, na een half uur, waren we aan de beurt. U kunt om 18.00 uur de bibliotheek bezoeken, nee dank u. We waren behoorlijk pissig en we waren niet de enige, geen enkele waarschuwing dat we pas laat aan de beurt zouden zijn om de bibliotheek te bezoeken. Het was pas 14.00 uur, we hadden geen zin om zo lang te wachten. Wel een kaartje gekocht voor wat andere delen van de universiteit die we konden bezoeken , m.n. de kapel San Miguel en het Palacio Real, het koninklijke paleis. Dat was toch een beetje een schrale troost hoewel ze misschien wel mooi waren. Gezien de ervaring met Porto rust er kennelijk een vloek op boekwinkels en bibliotheken deze reis.

                                                          De facade van de kerk Santa Cruz

De sacristie bevat een aantal waardevolle kunststukken en gebruiksvoorwerpen. Vervolgens loop je door naar het sanctuarium, de bewaarplaats van relieken. Deze zitten in een twaalftal piramides. De binnentuin van het klooster is mooi want je kijkt op de kloostergangen die versierd zijn met azulejos. 

                                  Het sanctuarium met de retabelen en de piramides met relikwieën 

Via het klooster kon je via enige trappen hoog op het kerkbalkon komen, hier waren de koorgestoelten met oa afbeeldingen van Portugese ontdekkingsreizen. Er was veel bladgoud aanwezig langs de wanden, in reliëfs verwerkt

Bijzonder zijn de koninklijke graftombes, hier ligt de eerste koning van Portugal, Dom Alfonsus Hendricus en diens opvolger begraven in gotische tombes die mooi versierd zijn., Het bezoek aan het klooster verzachtte de pijn die we voelden toen we de bibliotheek niet konden bezoeken.

                                                           De graftombe van de eerste koning van Portugal 

We kwamen moe weer terug bij de camper, volgens de stappenteller hadden we 10km gelopen en 22 verdiepingen beklommen, een aanslag op onze knieën.

Het weer klaarde hoe langer hoe meer op , het werd zelfs vrij zonnig en 24º.