Onderweg naar Ounagha  moesten we over een souk rijden

Nu zijn zwerfhonden nog steeds een probleem in Marokko ondanks pogingen van lagere en hogere overheden om de overlast die ze veroorzaken, ( **hondsdolheid, beten,) aan te pakken. In Tanger schoten ze 2 jaar geleden zwerfhonden dood, een jaar of 10 geleden werden ze wel vergiftigd door vlees met strychnine te mengen waarna honden een afschuwelijke, pijnlijke dood stierven. Dierenwelzijnsorganisaties hebben aan deze afschuwelijke praktijken een eind weten te maken. Nu worden vrouwtjeshonden gevangen, gesteriliseerd en weer losgelaten met een zwart oormerk. Zo zal het probleem langzaam minder worden.( **Ieder jaar overlijden er in Marokko mensen door een beet van een hondsdolle hond, bv in 2019 19 mensen. Vooral kinderen op het platteland zijn slachtoffer.)

We reden verder over de NI en kwamen nog over een souk in een dorp, een prachtig gekkenhuis. Mensen, ezelskarren op de weg en langs de weg  fruit-  groente en broodkramen, een overstekende koe  en dan rijdt er stapvoets verkeer over de souk heen. We hadden een bus voor ons die gelukkig nog enigszins een weg baande.  Daarna  voerde de route  een stuk door een  behoorlijk heuvelachtige omgeving om dan weer af en toe door een dorp te komen. En daar stond een hond plotseling voor onze camper, het zal toch niet, maar we reden stapvoets, toeterden, zagen de hond niet meer, we stopten en lachende mannen die hun duim opstaken joegen de hond weg voor onze camper .

We rijden verder oer de NI naar Ounagha door een heuvelachtige omgeving.

Kort na 12.00 uur en na 180 km kwamen we op de camping in Ounagha, vaak gestaan maar nog nooit zo druk gezien als nu.  We kregen een plek, op het gras, we appten naar Trui en Kees en ook naar Pieter en Leny dat het erg druk was . Trui reserveerde telefonisch en wij konden een stoel neerzetten zodat Kees en Trui naast ons en Pieter en Leny een plek verder staan. Er staan erg veel Fransen natuurlijk en onze Franse buren die hier ook al jaren komen vonden het ook  bomvol, veel voller dan andere jaren en dat is iedere dag zo volgens deze mensen die hier al langer staan.

We hebben meteen een wasmachine gedraaid en die hing even later mooi te drogen. Wel hadden een nieuwe gasfles nodig , omdat we iedere ochtend een half uur de kachel aan hebben was na 2 weken de fles leeg. We hadden nog een blauwe fles die we in het noorden hadden gekocht, die kun je hier niet ruilen. Dus kochten we een nieuwe gasfles van Afriquia waar we met inhoud slechts 100 MAD  (€9,50) voor moesten betalen. Zo’n Afriquia fles kun je op onze gasslang rechtstreeks aansluiten, de blauwe fles heeft een Franse aansluiting en daarvoor hebben we een adapter nodig.

  Het was prachtig weer vandaag, er  stond een matige wind en het was 25º en zonnig. We hebben nog een gezellige  borrel gedronken met elkaar, het koelt wel snel af ’s avonds.

Ounagha 04-02-2024, zondag

Vanmorgen zijn we z’n zessen  met de grand taxi naar Had Drâ gegaan waar de souk is. Als je met 9 mensen in de taxi zit betaaldje 5 Dh p.p. , nu een fractie meer. Op de markt ging ieder zijn eigen gang , allereerst naar de beestenmarkt in de hoop dat we nog wat kamelen konden zien. We waren daarvoor te laat, er zijn er altijd maar een paar en die zijn snel verhandeld. We hebben nog wel een glimp van een kameel opgevangen, een kinderhand is gauw gevuld. Raar dat je nu een kameel wilt zien, we zullen er nog genoeg zien en hebben ze al gezien. Op de beestenmarkt lopen mannen in wat morsige boernoesen en met knoestige koppen, het boerenleven is hier nog hard, in Nederland demonstreren boeren in 3-delig pak op hun tractor.  Je hebt een afdeling voor schapen en geiten, koeien en ezels en een enkel paard. De aankopen worden lopend, in een kar, op een pick-up of op een vrachtwagen vervoerd. 

We hebben een aantal foto's geplaatst van de souk in Had Drâ, te beginnen met  verschillende vormen van vervoer

Via een soukafdeling met allerhande , 2e hands lepels en vorken, touwen, netten, biezen manden etc liepen we langs de slagersafdeling. Daar kun je een stuk vlees aanwijzen die geroosterd wordt. We dachten dat het smakelijker was om later vandaag wat in Ounagha te gaan eten, daar op de slagersafdeling ruikt het niet zo aangenaam, een geur van bloed, vlees en overdadige houtskool dampen. Op de groente- en fruitafdeling zagen de producten er over het algemeen goed uit, radijsjes die in Marokko lekker smaken konden we niet vinden.  Toen we voldoende gezien en geslenterd hadden zijn we met z’n tweeën en 7 Marokkanen in een grand Taxi  de 5 km terug gereden naar Ounagha, vol met indrukken van de erg druk bezochte markt. Een markt die voor de mannen uit de wijde omgeving, (vrouwen zie je vrijwel niet hier  op de souk), ook een ontmoetingsplek is. 

In Mohammedia zagen we een  elektrische auto rijden , de Dacia Spring. In Tanger staat al 12 jaar een fabriek van Renault die al miljoenen auto’s heeft geproduceerd, vooral verschillende types Dacia, een Roemeens automerk die onder de Renaultgroep valt.  Daar wordt sinds kort ook de elektrische  Dacia Spring gemaakt. Je hebt nog niet veel Elektrische auto’s in Marokko maar ze zijn langzaam in opmars, ook omdat ze er  nu gefabriceerd worden. Ook de Mobilize Duo, de 2-zits elektrische auto van Renault, wordt in Tanger  gemaakt.  Dit is een stadsautootje met een actieradius van 140 km. Marokko is bijna 20 keer zo groot als Nederland en er wonen 26 miljoen mensen. Het land telt momenteel 120 laadstations, waarvan 5 snelladers en het aandeel elektrische voertuigen is er nog onder de 1 procent.

In 2026 zal er ook een eigen elektrische auto in Marokko geproduceerd worden door het bedrijf Atlas. Het moet een betaalbare auto gaan worden naar  ‘Marokkaans design ‘ wat dat ook wezen moge als het om auto’s gaat. Meer dan dat het om een eenvoudig model zal gaan zonder poespas wordt er door het bedrijf niet gezegd.

We hebben gisteren bij de aanrijding met de hond ook schade aan de bumper opgelopen en aan de gril. De bumper is gescheurd , dat wordt weer een karweitje voor Mohammed in Tafraout. Die hadden we toch al nodig voor de achterbumper waar we in Spanje een boompje mee hebben geraakt.

We zijn in Ounagha gaan eten, Ounagha is klein en bedrijvig, altijd wat rommelig maar nu door  de al al langere tijd opgebroken straten ziet het er uit alsof een reuzenhand er doorheen geklauwd is. Een druk gesticulerende, schreeuwende  schizofreen op de stoep , maakte  het decor compleet van het kleine restaurantje  waar we gingen eten, brochettes de dinde en een lekkere tajine rundvlees, 80 Dh.

In de loop van de middag hebben we even een praatje gemaakt met Charles en Judith die hier met Gé en Lia vandaag  ook neergestreken zijn op de camping . Judith en Charel kennen we sinds 2008 toen we net gestopt waren met werken. We zullen hen ongetwijfeld ook weer ontmoeten in Tafrraout.

We hebben vanmiddag een (tijdelijke)  ‘afscheidsborrel` gedronken, we zullen elkaar vast wel weer ontmoeten.  

 Tijdens de borrel kwamen Jos en Monika hier ook voorbij gewandeld , Jos kennen we nog van jaren geleden in Marokko. Morgen gaan we alleen weer naar de zee toe.

Het was weer warm, vanmiddag kwam er sluierbewolking en met een matige wind werd het 25º.

Sidi Kaouki 05-03-2024, maandag

Vanmorgen werden we weer om een uur of 7.00  ruw uit onze slaap gewekt door de gebedsoproep die hier extra versterkt lijkt het wel over de camping schalt. Maar het kan ook zijn dat het zo luid klinkt omdat de moskee hier slechts een 100-tal meter van verwijderd is.

We vertrokken bijtijds van de camping en zijn eerst naar Essaouira gegaan. Dit schilderachtige stadje met zijn bedrijvige haven hebben we al heel vaak bezocht, nu slaan we het over. Dit heeft er ook mee te maken dat de stad hoe langer hoe meer campervijandelijk is geworden.  In de eerste jaren dat we hier weer kwamen , zo in 2008, 2209, kon je met de camper nog op de boulevard staan, pal boven het strand. Er kwamen in de loop der jaren restricties met de toename van het aantal campers, dit heeft nu geresulteerd in het totale weren van campers , je mag zelfs niet meer parkeren in Essaouira , dit nadat de cp en de camping ook al gesloten zijn. Wellicht heeft het ermee te maken dat er toch voldoende hoteltoeristen naar Essaouira komen, de stad heeft een vliegveld in is een populaire bestemming om vanuit Europa in een exotische bestemming de korte vakantie door te brengen.

 We schreven al dat we eerst naar Essaouira zijn gegaan, dit ligt op de weg naar Sidi Kaouki waar we nu staan. In Essaouira stonden allemaal verbodsborden voor campers, vrijwel bij ieder zijstraat die we passeerden. Ons doel in Essaouira was de Carrefour daar, we hebben daar inkopen gedaan,   en we hebben nog wat blikjes bier ( drinken we alleen als de temperatuur omstreeks de 30º is)  en een paar flessen rosé in geslagen om dezelfde reden.

Voor de camping aan de waterkant trippelden Drieteenstrandlopers

Het was toen  niet  ver meer naar Sidi Kaouki via een redelijke weg waar langs grote ommuurde villa’s zijn bebouwd. De totale afstand van Ounagha  was  45 km. Bij de camping gekomen schrokken we van de drukte , er stonden zelfs campers in het middenpad.

Judith en Charel zijn sinds 3 jaar weer  in Marokko en ze vertelden gisteren verbaasd te zijn over de sterke toename van het aantal campers hier in Marokko, evenals in Spanje het geval is, dat  is hun ervaring ook.

De eigenaar Ali van camping Soleil  zei dat er straks een plaats vrij kwam omdat er iemand zou vertrekken, we reden al vast onze camper die kant op. Daar kwam een Fransman aan, Ali heeft die plek aan vrienden van ons beloofd. Ali opgezocht, oh ja, vergeten. Er komt nog een andere plek vrij, jawel zei die Fransman, we gaan eerst eten alvorens te vertrekken. Na 1,5 uur na onze aankomst hadden we eindelijk een plek, de zon schijnt zullen we maar zeggen.

Sidi Kaouki is een gehucht, van oudsher bekend bij surfers. Wij vinden er altijd een leuke sfeer heersen, vooral ook omdat er veel jongeren zijn, in busjes of in pensions die hier veel zijn.

We hebben een strandindeling gemaakt,  niet richting het dorp maar de andere kant op. Het was heel rustig op het strand wat verder van het dorp, slechts een enkele wandelaar met een hond. IJverig trippelende Drieteenstrandlopers zochten bij de waterlijn naar voedsel, een grappig gezicht, ze lieten zich vrij dicht benaderen. Daarna hebben we gelezen bij de camper, er stond eerst een matige zeewind die later afnam, er waren velden met sluierbewolking en het werd 22º. 

Sidi Kaouki 06-02-2024, dinsdag

De eigenaar Ali was niet alleen in de war met het aanwijzen van camperplaatsen, het had gisterenochtend al tot ruzie geleid begrepen we van een Nederlander, hij was spoorloos verdwenen, de hele middag en  avond ook. Wij konden ons niet inschrijven , en vele anderen die na ons gearriveerd waren ook niet. Even dachten we dat het hem allemaal teveel was geworden die enorme toevloed van campers en dat hij een moskee was ingevlucht of erger………Maar vanmorgen was hij er weer, we waren zo kien om bij hem de sleutel van het wasmachinehok te halen nadat hij al 4x gezegd had dat hij zou komen, maar niets van dat alles. Toen wij de was klaar hadden waren er al enkele wachtenden achter ons. En om 11.30 uur hadden we ons eindelijk in kunnen schrijven, Ali is niet alleen erg aardig maar ook erg chaotisch.

Er zijn  grote campers hier , veel campers met aanhangers. En in die aanhangers zitten quads of kleine autootjes, sommige Fransen gebruiken die quads als vervoermiddel om de pot naar de loosplek te brengen. Geen moskee in de buurt maar wel het vroege geluid van quads.

We hoorden van Duitsers dat ze naar Marokko waren gegaan vanwege de grote drukte met campers aan de Spaanse kust. Vermoedelijk zijn zij niet de enigen, dat moet haast wel de verklaring zijn dat het hier zo druk is.

Op en rond het strand bij het kleine centrum van Sidi Kaouki

We hebben op diverse plekken windmolenparken gezien en we zagen en schreven al eens over de grootste zonnecentrale ter wereld  bij Ouarzazate.

Marokko staat aan de vooravond van een periode van ongekende groei in investeringen in groene energie.

Dat zei de minister van Energie, Leila Benali, vorige week dinsdag in het parlement. De investeringen van de particuliere sector in hernieuwbare energie zullen tegen 2027 verviervoudigd zijn ten opzichte van de periode 2009-2022, aldus de minister. Marokko wordt internationaal erkend als een leider in hernieuwbare energie, vooral in zonne- en windenergie. Het land heeft als doel om tegen 2030 52 procent van zijn elektriciteitsmix uit hernieuwbare bronnen te halen en tegen 2050 CO2 neutraal te worden.

Het land heeft ook belangrijke stappen gezet om zijn potentieel op het gebied van groene waterstof te benutten, een veelbelovende energiedrager die kan worden gebruikt voor transport, industrie en elektriciteitsopwekking. Het land heeft al verschillende overeenkomsten gesloten met Europese en Afrikaanse landen om elektriciteit en groene waterstof uit te wisselen en te exporteren. 

Één zwaluw maakt nog geen zomer......

Deze oorspronkelijke huisjes worden verhuurd aan surfers, ze worden afgebroken en moderne nieuwbouw verrijst

Vanmiddag langs het strand naar het dorp gewandeld, daar heerste op het strand en in zee de nodige bedrijvigheid. Er zijn hier surfscholen, er worden oefeningen gedaan op het strand waarna de pupillen het water in mogen, het wemelde van de beginners in het water. Er zijn kamelen en paarden waar je een ritje op kunt maken en er zijn er een paar aardige restaurantjes, al dan niet met zeezicht. Zoals overal langs de Marokkaanse kust wordt ook hier flink gebouwd, Sidi Kaouki is zijn pittoreske karakter langzaam aan het verliezen. Er staan niet alleen campers vrij bij het politiebureau met mooi uitzicht ( w.o. Kees en Trui die hier vanmiddag zijn gearriveerd ) maar ook iets verder op aan zee, maar daar worden nu villa’s gebouwd. Voorlopig heerst hier nog een leuke sfeer. Het weer deed ook goed mee, er stond een matige zeebries en het was 22º.

Aourir 07-02-2024 ,woensdag

Vanmorgen reed al om 8.00 uur de bakker op zijn brommer rondjes, er zijn 2 broodverkopers, de andere op de fiets  komt een uur later. Kost een brood 1 Dirham in de winkel, de verkoper die om 9.00 uur komt met de fiets vraagt 1,5 Dh en de man met de brommer 2 Dh. Ze moeten natuurlijk ook wat verdienen en de benzine van de brommer moet  betaald. Omdat we al vroeg brood hadden gekocht zagen we bij zonsopkomst dat de maan als een sikkel aan de hemel stond, nieuwe maan denken we. Meer dan 10 jaar geleden stonden we ook in Sidi Kaouki op een natuurcamping, lees camping met zeer primitieve voorzieningen , mooi gelegen, dat wel. Daar was een concurrentie strijd ontbrand tussen 2 broodverkopers. Een oudere man en een jongetje op een ezel. Ze kwamen steeds vroeger aan de deur kloppen , op het laatst al voor 7 uur, dat we dat niet leuk vonden hebben we toen duidelijk gemaakt .

De smalle kustweg na het vertrek van de camping, we moesten even wachten totdat we de brommer konden inhalen.

Via een smalle kronkelige weg die langs zee liep reden we richting de NI. Wel een mooie route met  vergezichten over de oceaan waar overal  kleine vissersbootjes voeren.  Veel arganbomen, die geen last van de droogte hebben, ze zijn diep geworteld, stonden aan weerszijden van de weg. Slechts een paar kleine dorpen passeerden we voordat we op de wat drukkere noord-zuid route de NI kwamen. Nadat we de stad Smimou doorkruist hadden, met de gebruikelijke drukte en bedrijvigheid langs de doorgaande weg, kwamen we in een meer bergachtige omgeving.  Daar stonden langs de weg mannen met kraampjes, (een tafeltje en een parasol,) die arganolie en honing verkochten, althans al  wijzend op of zwaaiend  met hun produkten in de hand probeerden deze producten aan de man te brengen. We zagen dat veel van de Eucalyptsbomen het loodje hadden gelegd door de droogte. We moesten op de bochtige weg een tijdje achter een vrachtwagen hangen die we pas in de buurt van Imsouane konden passeren , zodat we in ons eigen tempo via haarspeldbochten naar zee konden afdalen. We zagen onderweg dat het nog steeds mogelijk is om bij de monding van de rivier de Tamri bij het dorp Tamrakht, vrij te staan, al jaren een mooie plek. Ook zo’n 6 km voor  de megacamping  Atlanticaparc stonden diverse campers lang zee vrij.  En tot onze verbazing stonden er ook weer campers bij de Duivelsrots, 2 weken geleden is daar nog geruimd door de politie. Een mooie plek waar we al een paar keer hebben gestaan maar het risico om in de nacht te worden weggestuurd is niets voor ons.

Via haarspeldbochten dalen we af naar de oceaan

 Daarom zijn we doorgereden naar het nabijgelegen dorp Aourir, de camping ligt 6 km buiten het dorp de bergen in.  Er was vandaag de wekelijkse souk in Aourir, 2 km lopen van de camping maar het was ons te warm en te veel dalen en daarna weer klimmen om daar naartoe toe gaan vanaf de camping. Toen we de camping opreden kwamen we Jos en Monika tegen, later vertelde Jos dat hij moest wachten op een accu voor zijn scooter die van elders moest komen. 

Myoporum tenuifolium , een plant uit de vlinderbloemen familie.

Een Marokkaanse ekster verschilt van de Europese door het blauwe vlekje achter het oog

In de loop van de middag kwamen Leny en Pieter hier ook op de camping , zij waren nog een paar dagen in Ounagha gebleven. Heel toevallig om elkaar weer te ontmoeten en voor de 3e keer staan ze geheel toevallig ook weer naast ons. We hebben met elkaar aan het eind van de middag een drankje gedronken en hoewel het geen 30º was, onze biertemperatuur, hebben we toch een biertje gedronken, het was nl warm en zonnig, de warmste dag tot nu toe met 26º.

 Taroudant 08-02-2024, donderdag 

Er kunnen 150 campers staan in Aourir en het liep aardig vol. We wilden vandaag inTaroudant zijn, er wordt veel regen verwacht voor morgen dus zijn we bijtijds vertrokken om 9.00 uur omdat we van een plekje verzekerd willen zijn. We reden probleemloos door de drukke stad Agadir,, af en toe moesten we  grote gaten in het asfalt   proberen te ontwijken.

We werden door TomTom naar de P? geleid, een kleinere weg naar Taoudant , aanvankelijk dachten we shit niet de N10 maar  toen wisten we weer dat deze weg vorig jaar ook al geasfalteerd was, geen wasbord met rafelranden meer. We mistten op een haar een tortelduif, wat is dat toch dit jaar met botsingen of bijna botsingen met dieren. Gisteren konden we een schildpadje ontwijken die midden op de weg liep evenals 2 schapen die wilden oversteken. En vlak voor Auorir vloog er een koereiger recht op ons af en scheerde over de camper. Het was  op de P? in de buurt van een groter dorp af en toe hectisch met slingerende fietsende kinderen , soms met z’n drieën naast elkaar, dat deden wij ook wel toen we jong waren maar niet langs een drukke weg, het puberbrein is onnavolgbaar.

We kwamen Taroudant binnen via een smalle weg die langs de stadsmuren liep, handkarren, wandelaars, kleine vrachtwagens maar het was toch goed te doen, ondanks een kleine opstopping door een ongeval wat zich had voorgedaan . We waren al om 11.00 uur op de cp waar genoeg plaats was. De  eerste plek die we kozen was smal en we konden een ruimere plek uitkiezen. We werden niet alleen verwelkomd door de campingbaas maar ook door een  een rode wouw die boven de cp cirkelde , ik  kon een foto schieten waar ik tevreden over ben.

Vanmorgen bij aankomst op de cp circelde er een Rode Wouw over de cp.

Onderweg hierheen zagen we heel wat mobile koffiebars, de espressomachine in de kofferbak aan de uitvalswegen van Agadir. We hadden ze ook al aan zee gezien. Sinds Corona, toen koffie en theehuizen een tijdje gesloten waren, zijn innovatieve kleine ondernemers hier bliksemsnel op ingesprongen door hun auto’s om te bouwen tot mobiele koffiebars. Vaak waren dat voormalige eigenaars van koffiehuizen, die hadden al een koffiemachine en hoefden die alleen maar in de kofferbak in te bouwen, zonnepaneeltje op het dak voor de stroom. Van een noodoplossing in coronatijd tot een onderdeel van het straatbeeld in Marokkaanse steden. Omdat ze geen vergunning nodig hebben en ze overal mogen staan( behalve in Casablanca waar het gereguleerd is )zijn ze behoorlijk succesvol. Dit tot ongenoegen van eigenaren van restaurantjes etc. Die hebben hun omzet zien dalen, ook omdat er sprake is van valse concurrentie volhens hen. Ze betalen geen vaste lasten of personeelskosten, daardoor is een kopje koffie op straat ongeveer de helft goedkopen dan in een café.

De poort Bab Lakhmis  gefotografeerd van binnen de muren.

Vanmiddag zijn we voor een late lunch de stad ingewandeld. Ook hier gingen net scholen uit, het was een gekrioel van fietsende jongeren, mensen op brommers en scooters, handkarren ,ezelskarren, auto’s ,koetsjes en voetgangers, zoals wij. Maar leuk om de sfeer van Taroudant weer te proeven, een stad waar we vaak zijn geweest en ons altijd weer trekt. We hebben heerlijke panini’s  gegeten met frites, dat de frites te koud waren werd vergoed door de smaak van de panini’s met kefta en de andere met dinde (kalkoen). Daarna gelezen, het was warm, 27º , weinig wind maar  de zon werd gehinderd door sluierbewolking die steeds dikker werd.

Nog een foto van de Rode Wouw, hier kun je goed zien waarom hij een Rode Wouw wordt genoemd.

Taroudant 09-02-2024, vrijdag

De moskee die hier vlakbij zit liet het vanmorgen om 7.00 uur afweten, een technische storing? Ik was toen al even wakker, ik slaap altijd 6,5 uur, Everdien kon lekker doorslapen. Toen we nog in bed lagen, hoorden we de hop roepen, die zit hier vlak in de buurt, gisteren hoorden we hem ook al.De bakker zit op 2 minuten lopen, een echte (banket)bakkerij, brood kun je overal kopen. Maar hier hebben ze heerlijke gebakjes, daar ben ik niet zo’n liefhebber van, Everdien wel en we hebben 2 chocoladegebakjes gekocht, de viskoekjes waar ik meer van hou komen nog wel.

We hebben vanmorgen nog even de benen gestrekt voordat het in de loop van de middag begon te regenen. Omdat we zo vaak in Taroudant zijn geweest kennen we de weg aardig. De eerste jaren stonden we op de parking van Hotel Palais Salam, later kwam de cp  en sinds die tijd staan we altijd hier op de cp Bab Lakhmis.  Maar nu kwamen we door een poortje met een gang met wat ondergrondse woningen in een wijkje die  nieuw was voor ons . Niet de beste buurt, Everdien voelde zich niet zo prettig door de aanwezigheid van een lijmsnuiver en via een ander poortje kwamen we weer op bekend gebied. Daar probeerde  op een plein met chaotisch verkeer en veel fietsende schoolkinderen een verkeersagent ( heb je die nog in Nederland?) met driftige gebaren en blazend op een fluitje,  het verkeer in goede banen te leiden.  Toen we terug waren van de wandeling kwamen Hans en Marga even buurten , die waren net aangekomen.

De koetsjes staan op een rij te wachten op klandizie. Meestal geen toeristen maar locals die zich zo verplaatsen.

NB: alle foto's vandaag zijn gemaakt met de iPhone, fototoestel thuis gelaten ivm dreigende regen. Daardoor iets mindere kwaliteit.

De regen die vanmiddag en vanavond valt is meer dan  welkom , het heeft volgens de cp eigenaar een jaar niet geregend, dat was toen wij hier vorig jaar  , toen was het er een paar dagen koud bij . De droogte is al langere tijd een groot probleem in Marokko. De kunstmatige regenvaltechniek, die het land sinds de jaren tachtig toepast, blijkt onvoldoende effect te hebben op de neerslag en de landbouw. Het inzaaien van wolken met zouten om de regenkans te vergroten, ook wel bekend als het "Al-Ghaith" programma, kost Marokko jaarlijks 160 miljoen Dh. . Het wordt meerdere keren gedaan tussen november en april maar het lijkt totaal verspild geld te zijn.

In Golfregio heeft men succes met het ontzilten van zeewater, ook in Marokko zijn er in de kustgebieden al diverse ontziltingsprojecten. Marokko wil zich meer gaan richten op deze techniek omdat dit de meest effectieve manier is om de droogte te bestrijden en om (drink)water te winnen. Deze technologie heeft echter ook nadelen, zoals de hoge kosten, het hoge energieverbruik en de milieu-impact van het lozen van het zoute afvalwater. Daarom moeten verschillende maatregelen worden gecombineerd met de ontzilting zoals het verminderen van de vraag naar water, het verbeteren van de irrigatie, het hergebruiken van afvalwater en het beschermen van waterreservoirs.

Voor Bab Lakmis is nu een kleine taxistandplaats met warempel nog  een oude Mercedes. Die zijn de laatste jaren vervangen met subsidie omdat het vervuilende diesels zijn. Achter de taxi's draai je de ingang naar de cp op.