Camping  Municipal Agadir, dit plekje bevalt ons beter

We zijn nog een dag op de camping gebleven. Het weer in de Atlas , sneeuw, en Marrakech, veel regen , nodigt niet bepaald uit om noordelijk te gaan. Wel zijn we op een ander plekje gaan staan om verlost te zijn van het voortdurende geblaf van een grote vechthond in een kooi onder de Italiaanse camper. Die blaft naar alles en iedereen die voorbij komt, vannacht was hij binnen want toen hebben we hem niet gehoord. Er kwam een plek vrij waar we meer ruimte hebben en het er meteen anders uit ziet doordat je er niet zo opgesloten staat. Wel staan we aan een doorgang naar het wc gebouw waardoor er af en toe vooral mannen met een wc rolletje onder de arm voorbij komen wandelen als onderdeel van de campingcultuur.

We hebben het idee dat het gas in het gasstel ook beter is gaan branden na het verwisselen van het gasfilter, wellicht dat er ook wat paraffine in de gasdrukregelaar heeft gezeten. Aan het eind van de ochtend kwam het ‘gasmannetje’ die we al een paar jaar van Taghazout kennen met de vraag of we propaan nodig hadden. Hoewel het 4x zo duur was als butaan, hebben we het toch maar gedaan. Vorig jaar betaalden we in Marrakech bij de fabriek €12,-, nu hebben we €17,- betaald, de tussenhandelaar moet ook verdienen. Sinds een jaar of zeven vullen ze in Agadir geen gasflessen meer.

Aan het eind van de ochtend begonnen er regenbuien te vallen, in de loop van de middag ook nog eens hard te waaien, dus op een kleine wandeling na hebben we in de camper zitten lezen.

Later op de middag brak de zon door en zijn we naar de ingang van het haventerrein gelopen waar we een paar jaar geleden als eens heerlijk vis hebben gegeten in een eenvoudig eethuisje. Die konden we niet meer vinden , wel heel veel eethuisjes , een soort ‘open lucht restaurantjes ‘ met lange tafels. Daar hebben we er een uitgekozen, willekeurig , want de prijzen waren overal hetzelfde. We hebben daar lekker gegeten, salade met een mixed grill visschotel met verschillende soorten vis en garnalen. Voor Marokkaanse begrippen niet goedkoop overigens, we moesten €36,- betalen, vis is niet goedkoop in Marokko. 

Marrakech 24-03-2016, donderdag

Eerst zou het nog regenen maar in de loop van de ochtend zou het droog worden in Marrakech. Dus zijn we op pad gegaan, niet nadat we eerst de Marjane hadden bezocht om wat boodschappen in te slaan. Men liet ons Marokkaanse camembert proeven, dat was zeker niet verkeerd en daar hebben we wat van gekocht.

We hebben de tolweg naar Marrakech genomen, de Tizi-N-Test pas doen we volgend jaar wel, er is ons te veel sneeuw gevallen. Via de tolweg ga je ook dwars door de Hoge Atlas maar het stijgingspercentage is nooit hoger dan 6%. Het landschap was vooral de eerste 150km mooi, vaak rood gekleurde berghellingen omdat het vroeger een vulkanisch gebied was, het doet ons altijd weer aan de omgeving van het Lac du Salagou (Clermont l’Hérault) denken.

Er lag flink wat verse sneeuw op de bergtoppen, in de lagere gedeelten waar wij doorheen reden had het flink geregend. Het was ook koud, we vertrokken met 17º en in de bergen was het slechts 6º met een harde wind. Richting Marrakech werd het een behoorlijk vlak landschap waar een enkele rivier woest doorheen kolkte, het water rood gekleurd. We hebben ruim 250km gereden in iets meer dan 3 uur en moesten 152DH tol betalen.

We zijn hier nu voor de derde keer , een goede camping voor als je op doorreis bent en dat zijn wij. Marrakech zelf hoeven we niet te bezoeken, een leuke stad daar niet van, maar we zijn er in 1972 voor het eerst geweest en daarna nog vele malen.

De camping is bijna vol, mede omdat er een Franse groep is. Het weer zit nog wat in een dip, het is weliswaar droog maar er is nog veel bewolking en maar 16º, morgen wordt het beter.

In Agadir hebben we een paar maal soldaten gezien die in groepjes van 3 stonden, met automatische wapens. Ook toen we Marrakech in reden meer politie dan andere jaren die het verkeer controleerden. 

Ouzoud 25-03-2016, vrijdag

We zijn vandaag naar de watervallen van Ouzoud gereden maar Everdien zal het met de foto’s moeten doen. Toen we Ouzoud binnen reden wilden we vlakbij de watervallen op de ‘camping’ van café/restaurant Amelou gaan staan. Er stond al een parkeerwachter te wenken bij een parking en alvorens wij het terrein opreden gingen we te voet het lemen, natte terrein bekijken. Er was een stuk gras waar geen plassen stonden en dat zag er prachtig uit ,vlak tegen de rivier aan. Maar de camper kwam een spekgladde helling niet op en begon zelfs te glijden over de spekgladde laag die als een film over de harde lemen ondergrond lag. We dreigden naar een boom te glijden en Everdien liep om de camper, gleed uit, languit in de modder wat hilarisch was ware het niet dat ze daarbij haar knie verdraaide en nu met verrekte of gescheurde kniebanden zit. De knie is opgezwollen en pijnlijk en ze kan nauwelijks lopen. Met wat paracetamol gaat het wel maar het houdt niet over. Maar zien hoe het gaat anders moet er maar een dokter bij komen.

                           camping Amelou, Ouzoud N32.01418 W6.71773

Het wrange is dat de eigenlijke camping naast het terrein lag waar het zo nat is. Daar staan we nu, het is er wel wat modderig maar een stuk minder. Het kost hier 50DH, er is water en je kunt de cassette legen. En we staan mooi in de zon want het is prachtig weer met 20º.

En de dag begon ook al tamelijk beroerd met een 8km kortere route die TomTom wist. Dat leek wel een door de motten aangevreten kledingstuk, zoveel gaten zaten er in de erg smalle weg. En dan ook nog eens de scherpe randen, als je moest uitwijken voor een tegenligger moest je de weg af, 8 tot cm, dat gaat nog wel , maar dan  weer de weg op en vreesde je voor je banden. De laatste 5 km was om te huilen, die konden we nauwelijks harder dan stapvoets rijden. Een schrale troost was dat rechts van ons de prachtig besneeuwde hoge bergtoppen van de Hoge Atlas lagen.

Toen kwam de N8 die we een stukje hebben gereden tot de afslag naar Demnate en die weg bleek goed te rijden. De laatste 50km waren dan ook weer door een prachtig landschap slingerend over niet al te hoge bergen naar Ouzoud waar Everdien ten gevolge van de overvloedige regenval van de afgelopen dagen, zo ongelukkig ten val kwam.

Dus ben ik ’s middags alleen naar de watervallen via de rechteroever gewandeld. Het pad was gecultiveerd ten opzichte van een paar jaar geleden dat we hier waren, betegeld en voorzien van een hekwerk zodat je niet te dicht meer bij de rand van het ravijn kon komen. De watervallen storten zich over een hoogte van meer dan 100m trapsgewijs naar beneden, een fascinerend gezicht. Maar er was nu geen aap te bekennen i.t.t. een aantal jaren geleden.

Aan het eind van de middag werd ons gevraagd of we iets verder konden gaan staan, er komen morgen 15 campers die gereserveerd hebben. We staan nu eigenlijk nog wat mooier op het enigszins opgedroogde gras en we hebben een groot kleed gekregen waar de stoelen op staan, blijft ons eigen kleed moddervrij. Er is nog een Duitse camper bij gekomen aan het eind van de middag.

filmpjes  watervallen Ouzoud  die Everdien 4 jaar geleden gemaakt heeft:

Ouzoud 26-03-2016, zaterdag

Vannacht had Everdien vreselijke pijn , om 5.30uur 2 paracetamols genomen , toen zakte het wat af en heeft ze nog wat geslapen terwijl ik wakker lag met visioenen van de terugreis in mijn hoofd.

Het leek verstandig om er een dokter naar te laten kijken , de heel hulpvaardige campingbaas heeft hem gebeld. Er kwam iemand aangelopen die , gezien zijn kleding, de plaatselijke boswachter kon zijn, maar het was wel degelijk de dokter. Het leek hem verstandig om er een röntgenfoto van te laten maken, daarvoor moesten we per ambulance naar Azilal, 45 km verderop. De dokter haalde de ambulance, een Toyota 4 wheel drive en omdat het weekend was moest hij ook chauffeur zijn.

Everdien moest op een stoel achterin zitten maar ze kon haar been niet kwijt en werd toen op een brancard achterin gelegd terwijl ik naast de dokter mocht plaatsnemen.

Deze opstelling duurde niet al te lang want na een km of 10 stopten we en reden een knollenpad in waar iemand met een beenbreuk moest worden opgehaald bij een boerderijtje. Het pad was heel smal en zo hobbelig dat ik daar ook mijn been zou kunnen breken. Ik zei nog tegen de chauffeur dat het me aan ‘Artsen zonder grenzen’ deed denken en na 2 km gehobbel waren we bij een klein boerderijtje. Het was al zo’n schilderachtige omgeving en er ontspon zich een tafereel wat aan een schilderij van Jeroen Bosch of een fragment uit een film van Fellini deed denken. Er kwam een bonte stoet jammerende , voornamelijk oude, vrouwen de helling bij de boerderij afzetten die iets droegen. Dat bleek het slachtoffer, een oude boerin met een gebroken been. Het werd stuivertje wisselen, Everdien voorin, genoeg beenruimte en de vrouw op een brancard achterin, 2 vrouwen er naast in het gangpad en ik op het stoeltje naast het hoofd van de boerin . Een van de , prachtig kleurig geklede oude boerinnen met hoofddoeken maar zonder sluiers, viel nog in katzwijm maar daarna konden we vertrekken waarbij het geen pretje moet zijn om met een gebroken been het pad af te moeten hotsen.

                de dokter(links) en de campingbaas helpen Everdien de ambulance in

Eenmaal op de weg kwam de vaart er weer gauw in en reden we naar het streekziekenhuis Atlas Azilal. De boerin op een brancard, Everdien in een rolstoel naar een klein kamertje waar persoonlijke gegevens werden opgenomen. Had de ambulance al een grote barst dwars over het voorraam, in de kunststofbekleding van de bedden zaten ook scheuren maar een kniesoor die daar op let. Daarna duwde ‘onze’ dokter de met de wieltjes zwabberende rolstoel door de gangen. Dat leek wel een behendigheidsrace want de klapdeuren moesten met de hand geopend door mij en er waren drempels en er was niveauverschil tussen de gangen. Bij de wachtkamer lagen de kuipstoeltjes afgebroken op de grond en stond er een patiënt met een bloederige arm voor ons op de uitslag van de foto te wachten en toen was Everdien aan de beurt. Ze moest op een keiharde tafel liggen en met de inonze ogen sterk verouderde apparatuur werden er foto’s gemaakt. Toen reden we terug met de foto’s in de hand naar de 1ste hulp kamer, waar Everdien naast de man met de bloederige wond op bed moest gaan zitten.

Omdat er geen water uit de kraan kwam werd de wond en de arm van de man met water schoongemaakt die met een injectiespuit uit een infuuszak werd gezogen. De foto’s zagen er goed uit maar moesten nog door een specialist beoordeeld worden. Daardoor hadden we tijd om eens even om ons heen te kijken. Geen water kan gebeuren , de kranen waren echter volkomen verkalkt en de schoonmaakborstel naast de poster met hygiënevoorschriften zou bij ons in een instructiefilmpje passen ‘hoe kan het nog viezer’. De bloedspetters zaten op de kastdeuren en de tegels op de wand en grond waren ronduit smerig. Rob de Geus zou op de deur geen ‘goedgekeurd’ stempel plakken. We keken trouwens zo de kamer van de hartbewaking binnen waar een paar bedden stonden. Aan een bed waarin een patiënt lag, ontbrak het linker achterwieltje waardoor het bed helemaal scheef stond.

Kortom het is niet verstandig om met westerse ogen te kijken. En het personeel was uitermate vriendelijk, maakte grapjes en ‘onze’ dokter kende iedereen, hij had eerst in het ziekenhuis gewerkt.

De specialist oordeelde dat er niets gebroken was en dat de kniebanden of verrekt of gescheurd waren, dat kan pas gebeuren als de zwelling verdwenen is , dat is naar schatting na een week.

Op de terugweg zijn we nog even gestopt omdat de dokter een sigaret moest roken en we reden in vliegende vaart weer terug door de prachtige omgeven met de besneeuwde bergtoppen. Aangekomen op de camping moesten we voor de dokter en het ambulancevervoer 200DH betalen (€18,50) en het bezoek aan het ziekenhuis kostte helemaal niets. Volgens de dokter omdat ze hem kenden maar of dat een grapje was konden we niet inschatten.

De campingbaas kwam meteen belangstellend vragen hoe het ging. Er stond inmiddels ook een groep van 14 Franse campers de we ook in Marrakech hadden zien staan. Ook een paar van deze camperaars kwamen informeren hoe het ging, ze ’kenden’ ons immers van Marrakech.

Even later kwam de campingbaas met een tajine aanzetten, gratis voor de zieke. Dat smaakte erg goed en was een alleraardigst gebaar. De rest van het personeel van de camping is ook al even meelevend en dan oprecht gemeend.

We blijven nog een paar dagen hier, Everdien moet rusten en een klein stukje lopen, paracetamol blijven gebruiken en Voltaren ( diclofenac) slikken met maagbeschermers. Naar de watervallen zal ik alleen heen gaan, vandaar dat we vast wat ‘oude’ filmpjes hebben geplaatst van en voor Everdien.

Ouzoud 27-03-2016, zondag

Everdien is vroeg naar bed gegaan en heeft goed geslapen ,mede dankzij de pijnstillers heeft ze minder pijn. Ze strompelt al iets beter maar het zal nog wel even duren voordat ze weer goed kan lopen.

Heel leuk om al die reacties te ontvangen waarin beterschap wordt gewenst, via de mail, camperforum en onze site ( Marianne H. , we krijgen de aan jou gestuurde mail weer retour), nog allemaal bedankt daarvoor.

De camping, die eigenlijk een parkeerplaats is voor vooral toeristenbusjes is druk vandaag. In de busjes zitten niet alleen westerse toeristen maar meer nog Marokkanen die hier ook de prachtige watervallen gaan bezichtigen. Ook veel jongeren die meteen als ze uitstappen gaan zingen, klappen of dansen. Ook zitten er groepjes mensen te picknicken(zondag en prachtig weer) en vlakbij hebben vanmiddag zo’n 20 jongeren van een voetbalclub de lunch geserveerd gekregen. Er is namelijk een restaurant/winkel bij de camping of eigenlijk andersom. Ook in de straat staan touringcars geparkeerd, het is erg druk op straat, er speelt een traditioneel muziekgroepje en een groep jongeren speelt op trommels, kortom er gebeurd van alles vandaag en er hangt een leuke sfeer.

                                         de  modderige rivier beneden in de kloof

Everdien ging vanmiddag even rusten en ik ging een stukje wandelen en hoewel ik het net van plan was, te druk, ben ik toch richting de watervallen gegaan en ben de linkeroever een stukje afgedaald. In het begin heb je veel souvenirwinkeltjes, verkopers van kruiden en mineralen en niet te vergeten restaurantjes waarvan je bij sommige, als je wat verder naar beneden loopt, vanaf het terras een prachtig uitzicht hebt op de watervallen.

En het werd ook duidelijk waar de apen waren, hier op de linkeroever. Het zijn Magot apen, Berberapen uit de Makaken familie, een beschermde soort maar je ziet ze vaak op pleinen kunstjes vertonen, walgelijk. Hier worden ze door de toeristen , die vandaag voornamelijk uit Marokkaanse gezinnen bestaan, rijkelijk voorzien van pinda’s, bananen en brood. Er werd hier en daar ook Spaans gepraat tegen de kinderen, het is Semana Santa geweest en veel Marokkanen die in Spanje wonen hebben er nog een week vakantie bij aangeknoopt voor een vakantie hier in Marokko.

Ook even staan praten met een stel 30-tigers, Marokkaanse Nederlanders die in Marokko vakantie vierden. Het was druk maar wel te doen dus ben ik nog een stukje verder naar beneden gelopen tot ongeveer halverwege de watervallen. Ook nog een filmpje gemaakt , dezelfde waterval maar toch weer een ander filmpje dan de vorige. Toch maar geplaatst, hij  is van dezelfde plaats genomen en de zon staat nu anders en het water is modderig gekleurd. Dat komt door de vele regen- en sneeuwval van de afgelopen week. Ook zie je een regenboog. Het blijft erg indrukwekkend om dat van zo dichtbij te zien, dit fantastische natuurspektakel.

Ouzoud 28-03-2016, maandag

Er hebben hier een paar dagen 2 Italiaanse campers op het veldje naast ons gestaan. Daar hebben we af en toe kleine gesprekken mee gehad, hoofdzakelijk over Marokko en Griekenland. Dat gaat dan in een mengeling van onze kant van Spaans, Frans en 3 woorden Italiaans en toch begrijpen we elkaar, je moet het natuurlijk niet over de sociaal economische situatie in Kameroen willen hebben.

Gisteren kwamen er 2 grote Franse vrachtwagencampers bij ons staan met jongeren en 2 grote honden. Het ziet er indrukwekkend uit maar ze zijn vriendelijk, zelfs de honden zijn aardig. Verder vandaag wat rustiger met toeristenbusjes, het weekend is voorbij.

Everdien heeft weer uitstekend geslapen en heeft veel minder pijn, echter de zwelling wordt nog niet veel minder. Ze doet al weer wat huishouden in de camper, ze wil niet de hele tijd stil zitten omdat ze dat al het grootste deel van de middag doet. Ze strompelt wat met de stok rond en kan zo al wat verder ‘lopen’. Nu moet ik zeggen dat ik wel bewondering heb hoe ver ze daar nog mee komt, ze loopt vanuit haar heup en niet vanuit haar knie. Zo is ze aan het begin van de middag naar de bovenkant van de waterval gelopen, toch een paar honderd meter van de camper verwijderd en dat ging goed. We hadden al wandelstokken bij ons voor in de bergen, die komen nu goed van pas omdat Everdien met 1 stok loopt.

                                  gisteren een mannetje, vandaag een vrouwtje op de foto

Vanmiddag ben ik alleen naar de voet van de waterval afgedaald via de ontelbare trappen. Er waren nu nauwelijks toeristen , des te meer apen. Er waren er zeker een stuk of 40 die op de grond liepen of krijsend elkaar achterna zaten in de bomen.

Er zwommen nog 2 mensen in het modderwater beneden in de rivier. De waterval blijft een machtig imposant schouwspel , het water dondert naar beneden via 2 plateau's

Beneden wat foto’s genomen en weer terug naar boven gelopen tussen de pruttelende tajines door.

                                        ook bijna beneden zie je weer een regenboog

Aan het begin van de avond gebeurde er iets wat een beetje pijnlijk maar vooral grappig was in het licht van Everdien ‘s blessure . Ik ging eten voor vanavond bestellen en de baas wilde trots laten zien wat de uitbreidingsplannen voor het terras en de nieuwe keuken waren waarvoor de verbouwingswerkzaamheden in volle gang waren. Ik struikelde over een draad die gespannen was voor de metselwerkzaamheden en viel languit voorover in het puin die daar lag. Eerst schrik bij de baas en de bouwvakkers, ik viel plat op mijn bek, maar toen ze zagen dat het meeviel en ik kon lopen was er hilariteit en grappen over de vallende Nederlanders. Enkele wondjes aan de knie, hand en teen dus ik ben er goed vanaf gekomen, ik had nog een gieter in de hand die gelukkig leeg was.

We gaan morgen een stukje verder rijden, we hebben onze reis aangepast aan de omstandigheden.

Beni Mellal 29-03-2016, dinsdag

Vanmorgen afscheid genomen van de campingbaas met het voornemen volgend jaar weer terug te komen op deze prachtige plek in de natuur. We wilden vandaag naar Beni Melllal en kregen het advies om om te rijden via Azilal omdat er wegwerkzaamheden zijn op de kortste route. Een omweg van zo’n 20km langs het prachtige meer van El Bin Ouidane, een erg mooie route die we 4 jaar geleden in omgekeerde richting hebben gereden naar Ouzoud toe. 

                                                stuwmeer Bin El Oudiane

Na ongeveer 60km daalden we af via haarspeldbochten naar het stuwmeer dat daar schitterend ligt tussen de bergen en hoewel het wat heiig was was het toch genieten geblazen en via de stuwdam kwamen we op de andere oever waar een camping ligt waar we gestaan hebben maar die we niet konden ontdekken.

Daarna was het via een bochtige weg weer omhoog de bergen in waar we af en toe prachtige vergezichten hadden. Daarna begon de lange afdaling naar het dorp Afourer dat ver beneden te midden van keurig groene vlakken ligt, een heel ander landschapdan aan de andere kant van de berg. We zagen dan ook langs de weg van Afourer veel landbouw en fruitteelt, dus veel groen, het is een vruchtbaar gebied. Ook zagen we voor het eerst weer uitbundig bloeiende oranje bloemen, het is hier een stuk minder droog.

Hoe anders staan we nu dan we een aantal dagen hebben gestaan in de natuur, nu staan we op de parking van een hotel binnen de muren. Het hotel is 5 jaar oud , ligt iets buiten Beni Mellal en er hoort ook een nachtclub bij. Het hotel heeft een protserige foyer maar een mooi zwembad. We moeten 50DH voor een overnachting betalen. Niet mooi gelegen , wel praktisch, en ook nog eens aan het begin van de tolweg naar Casablanca die voor een deel klaar is. Die nemen we morgen maar, het landschap lijkt tamelijk vlak , dus minder boeiend. We willen namelijk naar de kust omdat het weer de komende dagen gaat veranderen.

     Beni Mellal  parking hotel Jnane Ain Assedoune  N32.41067 W6.33289    zwembad achter hotel

Was het vandaag warm met 31º  (om 18.00 uur op 625m hoogte) en wordt het morgen nog warmer, daarna koelt het flink af, gaat het in de bergen sneeuwen of regenen en gaat het ’s nachts licht vriezen( hoewel het volgens de laatste verwachtingen weer mee lijkt te vallen). Aan de kust blijft het ook niet droog maar zijn de temperaturen beter en kunnen we nog buiten zitten (als het droog is). Everdien heeft een beetje spierpijn van het lopen van gisteren, ze moet het langzaam weer opbouwen. 

Mohammedia 30-03-2016, woensdag

We kregen gisterenavond nog Marokkaanse donuts van het hotel en het brood vanochtend was gratis. Hoewel de nachtclub aardig bezocht werd hebben we er toch niet veel last van gehad, af en toe wat gepraat of een autodeur, na 3 uur werd het rustig.

De nieuwe tolweg bleek helemaal door te lopen tot aan de tolweg Marrakech-Casablanca zodat we de bijna 250km naar Mohammedia ruimschoots binnen de 3 uur hebben kunnen rijden, kosten €13,50. We hadden 2 redenen om de tolweg te nemen ( we schuwen een tolweg sowieso niet ):

A: We overbruggen zo een aardige afstand in relatief korte tijd. Everdien hoeft dan niet te lang met haar been in dezelfde houding te zitten. We zitten nu nog 400km van de boot in Tanger Med die dinsdag gaat. We kunnen de resterende afstand nu met een paar stops doen.

B: landschappelijk is het gebied minder aantrekkelijk dan we de laatste tijd gewend zijn geweest, grotendeels vlak. Eerst rijdt je door een vruchtbaar gebied, we vermoeden dat er redelijk wat neerslag valt door stijgingsregens. Je ziet in de achteruitkijkspiegel de besneeuwde toppen van de Midden Atlas steeds kleiner worden. Op een gegeven moment rijdt je door velden met stenen die later overgaan in velden met bloeiende gele bloemen. De laatste 75 km reden we door de mist.

Wat niet alleen opviel behalve de masten van de telefoonmaatschappijen die als iconen van het moderne Marokko in het oude landschap staan , waren de teksten op de aanwijzingsborden die niet alleen in het Arabisch maar ook in het Tamazight geschreven stonden, iets wat we nog nooit gezien hadden. Hoewel de helft van de bevolking Berbers spreekt, was het tot 2003 verboden in staatsmedia en op scholen. In 2011 werd het pas als officiële taal erkend en Mohammed VI heeft er voor gezorgd dat op scholen ook in het Tamazight onderwezen wordt. Ongeveer de helt van de bevolking bestaat uit Berbers op het platteland, de andere helft zijn Arabieren die meestal in de grote steden ( behalve de Berberstad Marrakech) wonen en de heersende klasse vormen.

Kenitra 31-03-2016, donderdag

Anders dan we eerst van plan waren zijn we vanmorgen toch een stukje verder gereisd. Het was bewolkt en de wind woei hard over zee de camping op, niet echt aangenaam. Dus zijn we een dag eerder dan we van plan waren naar Kenitra gereden, 90 km noordelijker, waar we op de camping midden in de stad staan waar het iets minder waait.

De camping in Mohammedia is echter mooier en ligt aan zee, hier in Kentra is niet zo veel te beleven, de camping ligt in een buitenwijk.

Op de camping bloeiende bloemen en bomen en struiken zoals Spaanse margrieten en mimosa. De mimosa zien we al geruime tijd in de bloei staan, in het zuiden waren ze al bijna uitgebloeid maar nu in het noorden staan ze in volle bloei. De zon heeft de hele middag geschenen maar met 16º was het wel fris. Morgen wordt het weer iets zachter.

Kenitra 01-04-2016, vrijdag

Na een koude nacht voor een plek aan zee, 5º, werd het een stralende dag met rond de 17º en niet veel wind, eigenlijk iets te koud voor begin april maar de afkoeling werd verwacht. Het was een heerlijke dag rond de camper, veel verder komen we niet althans Everdien niet met haar knie. Zelf ben ik een stukje de stad in geweest, niet ver hier vandaan is een overdekte markthal, daar in de buurt werden bloemen verkocht, ieder zijn smaak zullen we maar zeggen.

De positie van homoseksuelen in Marokko is allerbelabberdst. Homoseksualiteit is verboden en ze worden ook vervolgd, Spanje heeft dan ook de laatste tijd aan 77 homoseksuelen politiek asiel verleend.

Het kan nog gekker: we waren een paar dagen geleden in Beni Mellal een stad die een week eerder in het nieuws was geweest . 5 jongeren, klootzakken van de bovenste plank , hadden een homoseksueel koppel zwaar mishandeld en hun huis uit gesleurd en onder bedreiging van wapens uitgekleed en naakt op straat gedropt. Afgelopen maandag werd 1 van de homo’s veroordeeld tot 2 maanden gevangenisstraf terwijl de ander nog werd verhoord en op 4 april moet voorkomen, de omgekeerde wereld. De criminelen werden n.b. aanvankelijk niet vervolgd, een filmpje op internet had al veel verontwaardiging veroorzaakt. Dit veroorzaakte zoveel ophef dat de jongeren alsnog zijn opgepakt en gearresteerd en deze week nog voor de rechter moeten verschijnen.

                   een wit bloeiende eucalyptus boom, meestal zie je de rood/rose bloeiende variant

Moulay Bousselham 02-04-2016, zaterdag

Het was maar 90km via de tolweg naar Moulay Bousselham waar we nu staan op camping International. Deze camping die fraai aan de lagune ligt hebben we meerdere malen bezocht , de laatste keer 2 jaar geleden toen we net in Marokko waren. De camping is redelijk druk, de plaatsen aan het water met het mooiste uitzicht zijn allemaal bezet dus zijn wij naar achteren gereden waar ruimte genoeg is en je ook mooi kunt staan tussen bomen en struiken.

Toch duurde het even totdat we een plek naar onze tevredenheid hadden gevonden. Dat heb je soms als er ruimte genoeg is maar door de bomen en struiken duurt het wat langer: je wilt ’s ochtends vroeg zon hebben en  tot laat in de middag en je wilt tv ontvangst hebben en niet scheef staan. Hadden we een geschikte plek gevonden en wilden de camper net op kleine plankjes rijden om rechter te staan, kwam er een Duitse vrouw aan die een woordenvloed over ons uitstortte waar we na 5 minuten al hoorndol van werden. Ze had kennelijk al lang tussen alleen maar Fransen gestaan en had veel te vertellen. Dus zijn we iets verder gereden , ook een goede plek helemaal achteraan, je hebt het gevoel vrij te staan.

                      Moulay Bousselham, camping International N34.87604 W6.28643

De camping kost 80DH met of zonder stroom dus staan we aan de stroom, dan kan ’s ochtends het elektrische kacheltje aan en dan sparen we gas omdat de koelkast ook niet op gas hoeft. We hebben nog wat propaan in de fles en ook wel een halve fles LPG , die bewaren we dan voor in Italië want daar schijnen ze moeilijk te doen als je LPG wilt tanken, ook als je een buitenvulaansluiting hebt zoals wij.

De Belgen, die ook bij het bedrijf in Agadir stonden waar wij de kachel hebben laten repareren, staan hier ook. Ze hebben de problemen aan hun koelkast laten verhelpen en hebben nu ook propaan in de fles.

Overal waar we de laatste dagen staan, trekken er groepen bijeneters over met hun typische prrrt, prrrt geluid als ze vliegen, waarschijnlijk op weg naar Zuid Europa.

Er kwam in de loop van de middag sluierbewolking die wat dikker en later zononderscheppend werd, toch was het nog een aangename 20º.

Moulay Bousselham 03-04-2016, zondag

Er zijn toch wel wat Marokkanen vrij op zondag dus is het altijd redelijk druk. Er wordt gepicknickt , muziek gemaakt, een leuke sfeer.

Vanmorgen alleen het dorp in gegaan, Everdien kan nog niet veel lopen. Wat opviel dat alles Pepsiblauw was, de restaurantjes , winkeltjes en café’s hadden allemaal een blauwe voorgevel met de naam Pepsi erop. Een manier van sponsoring waardoor Moulay Bousselham er een beetje een eenzijdige uitstraling van heeft gekregen, dit is commerciële dorpsvernieuwing.

         Moulay Bousselham, het haventje met links de camping en daarachter de lagune

Bij het haventje werd er druk in vis gehandeld, het was vloed dus de vissersbootjes waren net binnen. Het is maar een kleine haven maar wel sfeervol.

We hebben vandaag weer een wasmachine gedraaid, gisteren ook al, dat is trouwens goedkoop is hier, het kost maar 30DH. 

Vanmiddag hebben we heerlijk in de zon zitten lezen, het was 21º bij weinig wind. De vrouw van de Belgische camper ( ze is Nederlandse) kwam nog even informeren hoe het met Everdien was en maakte een praatje. Zij komen al vanaf 2004 in Marokko en reizen ook veel oa naar Turkije, Hongarije.

Asilah 04-04-2016 , maandag

Weer een klein stukje gereden richting boot, we staan nu 85km noordelijker in Asilah. Onze laatste overnachting zal zijn in Asilah, het stadje waar we onze Marokkoreis ook begonnen zijn.

Echter we staan niet op de camperplaats bij het haventje maar op de camping Assada. Dit omdat er stevige buien gingen vallen in de loop van de middag wat ook voorspeld was . Voeg daarbij de wind van 50km per uur, dan kiezen we toch liever voor een camping waar we wat beschutter en aan de stroom staan.

De camping is eenvoudig maar ligt wel op een toplocatie, slechts gescheiden door de boulevard van het strand. En ook slechts gescheiden door een hekwerk van riet van een andere camping, die er ongeveer hetzelfde uitziet. 

                                Asilah Camping Assada N35.471887 W6.028711

We hebben nu een beetje het gevoel vandaag in de wachtkamer te zitten, een gevoel dat niet alleen veroorzaakt wordt doordat de boot morgen vertrekt, maar ook omdat we vandaag het grootste deel van de dag binnen hebben gezeten, het is niet bepaald weer om het stadje in te gaan.

We hebben tijdens onze Marokkoreis nauwelijks binnen gezeten, als dat de maatstaf voor goed weer is, dan hebben we dat inderdaad gehad.

In het begin van de middag kwam er een groep van wel 20 bijeneters op en rondom de camping foerageren. Het kleurrijke volkje scheerde vlak over de camper, een prachtig gezicht. We hadden ze al vaak over horen vliegen maar dit was toch een mooi afscheidscadeau van Marokko.

De knie van Everdien is ’s ochtends niet zo dik meer, in de loop van de dag neemt de zwelling toe. Ook is de knie nog warm. We hebben gelezen dat de pijn wel 2 weken kan duren, we hebben vanmorgen Voltaren crème gekocht, goed tegen de pijn en de zwelling. Dit kan samen met de Diclofenactabletten gebruikt worden,dit lijkt beter omdat ze morgen op de boot ook trappen zal moeten lopen.

Ksar Sghir 05-04-2016, dinsdag

We staan ergens waar we eigenlijk helemaal niet horen te staan, we zouden nu aan boord van de ferry naar Italië moeten zitten.

Komen we vanochtend in de de haven bij de balie van Grimaldi Lines: blijkt dat de boor niet gaat vandaag! De boot is uit de vaart voor 2 maanden en de eerste boot vaart weer over een week op de 12e.

Nu hadden we een tijdje terug al op internet gelezen dat de boot gedurende 2 maanden niet zou varen. We hebben toen een mailtje gestuurd naar Directferries waar we de reis geboekt hebben en kregen te horen dat in april volgens schema zou worden gevaren. Maar mooi van niet dus.

De baliemedewerker van Grimaldi Lines was zeer behulpzaam, na een paar uur had hij onze reis omgeboekt naar een andere maatschappij, Grand Novi Velocci , onder dezelfde voorwaarden hoewel de reis eigenlijk duurder is. Een andere mogelijkheid was een week later te gaan maar dan zou onze reis naar Griekenland van de 15e betekenen dat we een dag moesten racen via de tolweg om die te kunnen halen. Dus zijn we nu wel blij met deze oplossing.

                                                      Ksar Sghir N35.85259 W5.54193

We vertrekken om 23.00 uur morgenavond en komen zaterdagochtend om een uur of 1(!) in Genua aan, dus niet in Livorno, dat is geen probleem maar de tijd……..

Wel weer gemaild naar Directferries (waar we de tickets gekocht hadden )en die beweerden dat ze niet waren geïnformeerd door Grimaldi dat de boot niet zou varen. Ze vonden het heel vervelend en we zouden het geld van de tickets ook eventueel  terug kunnen krijgen.

We zijn weer van het haventerrein gereden naar het dichtst bijzijnde dorp, 7 km verder wat Ksar Sghir heet. Daar staan we helemaal niet verkeerd op een parking bij restaurantjes aan zee en moeten hiervoor 10dh betalen. We kijken vanuit de camper over zee naar Spanje dat aan de andere kant van de Straat van Gibraltar.

En kijken we de andere kant op dan zien we daar lde snelweg naar Tanger met daarachter de uitlopers van het Rif gebergte. Nu zitten we dus echt in de wachtkamer. Maar de zon schijnt weer vandaag en als troost gaan we vanavond nog maar een keer goedkoop uit eten in Marokko.

Tanger Med 06-04-2016, woensdag

Omdat we een dag moesten wachten was dit een uitgelezen gelegenheid om langs de tandarts te gaan. Ik had n.l. al een paar dagen last van een kies en als dat zou verergeren als we 50 uur aan boord zitten, zou ik daar spijt van krijgen als ik niet geweest was. De tandarts bleek wel 50 km verderop in Tanger te zitten. Dus zijn we teruggereden naar Tanger en hebben Everdien in de camper geparkeerd bij de Marjane en ik werd door een taxi 10km ver in het centrum van Tanger voor de deur van de tandarts afgeleverd. Het blijkt dat ik een ‘leefstijdsprobleem’ heb zoals de jonge vrouwelijke tandarts het voorzichtig formuleerde. Omdat ik ouder wordt trekt het tandvlees zich terug en heb ik een tandvleesontsteking gekregen die ook de kies wat aantast. Daarom heb ik een antibioticakuur gekregen en ontstekingsremmende middelen. En een verder behandeling moet volgen als we weer thuis zijn .