Het strand  voor de camping in Asilah

Vanmiddag zijn we met Trui en Kees de medina ingelopen die helemaal ommuurd is met dikke muren uit de tijd van de Portugese bezetting. Er zijn schilderachtige kleine straatjes , leuke souvenirwinkels en er zijn veel , vooral Marokkaanse , toeristen op deze zaterdag. Het stadje doet wat Grieks aan moet zijn witte huizen met veel blauwe deuren en omlijstingen van bv ramen, maar het is toch echt het Portugese karakter wat de sfeer en de uitstraling bepaalt. Lekker geslenterd en een glas verse jus d’orange gedronken waar we teveel voor betaalden, maar we zaten in de zon.

Aan het eind van de middag kregen we een appje van André en Marjos dat ze ook in Asilah op de camping staan, ze zijn vanmorgen met de boot over gegaan . We zijn ze even op gaan zoeken en het eindigde in een soort kamp Holland toen ook de andere camperaars allemaal terug kwamen en er druk gebabbeld werd tot de zon achter de bomen verdween , toen koelde het af en ging iedereen naar binnen.

Het was maar 12º maar met weinig wind en veel zon prachtig weer.

Asilah 29-01-2023, zondag

Pieter en Leny, Ingrid en Ben zijn vanmorgen vertrokken, die zullen we ongetwijfeld nog wel ergens ontmoeten. We zijn een stukje opgeschoven zodat we nu op een nog zonniger plekje staan waar we eerder ’s ochtends de zon op het voorraam hebben.  We hebben  zo een  plaats  vrijgemaakt voor Marjos en André die onder de bomen stonden waar het koud was.

We zijn vanmorgen bij de camper gebleven, we hebben gelezen in de zon nadat we wat huishoudelijke werkzaamheden hadden gedaan.

Ook zijn hier Ger en Petri op de camping gekomen, die hebben we eerder op onze Marokko reizen ontmoet.  Het blijkt dat zij 3 jaar geleden , toen wij op het laatste nippertje uit Marokko weg konden komen eind maart, tot half mei op een camping in Marrakech vast hebben gezeten. 

                          Veel van deze koetsjes hier in Asilah waar voornamelijk Marokkanen een ritje in maken.

Toen ik met Petri stond te praten kwam er een Duitser, Günther,  voorbij  die zei dat we elkaar ontmoet hadden, zijn jullie ook op de terugweg ? Blijkt dat we elkaar in mei vorig jaar in Spanje ontmoet hebben en zij door onze verhalen besloten hadden om ook naar Marokko te gaan. Ze zijn nu 10 maanden aan het reizen en gaan morgen voor 2 maanden weer naar Spanje.

Vanmiddag weer naar de stad gewandeld en eerst naar een kleine overdekte souk geweest. Vandaar weer een stukje door de medina gewandeld waarbij je door een straat komt die een aaneenschakeling van restaurantjes telt. En daar staan actieve ronselaars die in iedere voorbijganger een klant zien die hongerig is of op zijn minst trek heeft. Een paar is nogal wel leuk , al grapjes makend wimpel je ze af. Echter na meer dan 10x aangeschoten te zijn geworden door zo’n restaurantlokker zeg je maar “misschien vanavond.”

`Het was weer gezellig druk in de medina en in de loop van de middag zijn we weer terug gewandeld. Kees en Trui bleven in de stad, die wilden nog ergens gaan eten. Bij de camper gekomen werden we uitgenodigd door Marjos en André om een wijntje te komen drinken. We hebben gezellig zitten kouten, zij zijn al eerder in Marokko geweest maar nu voor het eerst met de camper.

Na een zonnige ochtend werd het vanmiddag bewolkt maar het bleef droog ,tegen de avond werd het weer stralend weer en 14º vandaag.

Mohammedia 30-01-2023, maandag

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Marjos en André en ook van Kees en Trui  waar we 5 dagen mee samen hebben gereisd. Dat was heel leuk, ieder ging zijn eigen gang en we hadden natuurlijk ook onze gezamenlijke momenten. Hoewel we het leuk vinden om andere te ontmoeten, reizen we eigenlijk nooit met anderen samen. Maar omdat Kees en Trui hele goede vrienden van ons zijn, hebben we graag een uitzondering gemaakt, wellicht ontmoeten we elkaar nog in Marokko. Zij zijn naar Meknes vertrokken en wij zijn langs de kust afgezakt, zijn 275 via de tolweg, dat kostte ongeveer €14,-. Eerst hadden we trouwens voor de eerste keer getankt in Marokko, voor ongeveer €1,35 per liter.

Het noorden van Marokko is vruchtbaar en dus landbouwgebied. Ook hier eindeloze plastic kassen en tunnels voor de kweek van Bananen, tomaten en aardbeien. Het bestrijkt een groot gebied tussen ruwweg Larache en Kenitra.  Hier en daar werd er geoogst, dat is ook de reden dat we niet langs de leukere kustweg zijn gereden. Het is nu oogsttijd van winterwortels en er is veel vrachtverkeer dan op de weg die dan is bezaaid met modder, wat we ons kunnen herinneren althans.

                                               Een kleine zilverreiger in zee voor de camping.

Tussen Kenitra en Rabat heb je een heel groot kurkeiken-bos, het natuurgebied  van het forêt de la Maârora. Hier grazen voornamelijk kudden schapen , voorbij Rabat zijn er meer weilanden met koeien.

De tolweg was eerst helemaal niet druk, het stuk vanaf Rabat is wel druk en dat blijft dan zo tot voorbij Casablanca, de miljoenenstad waar we woensdag voorbij zullen rijden. Je ziet hier af en toe erg dure auto’s rijden, de duurste was een Maserati Quattroporte die om en nabij de €200.000 zal kosten

We zijn naar camping Ocean Blue gereden, bij Mohammedia. De camping ligt aan zee, er is een rotsachtige kust, je kunt hier wandelen. Verder is er niet zo veel bijzonders te zien, we zijn hier dan ook om praktische redenen naar toe gereden, we hebben de wasmachine gebruikt. En misschien morgen nog  een want we hadden onderweg niet gewassen.  Het blijkt dat Leny en Pieter hier ook staan, we kwamen ze tegen op het weggetje naar de camping, zij gingen boodschappen doen.

Het was vandaag de warmste dag sinds ons vertrek, 15º, vanmiddag schoof er af en toe een wolk voor de zon, er was weinig wind. De camping staat trouwens aardig vol, we hebben het hier nog nooit zo druk gezien.

Nog onbekende kever. Via Toon van het camperforum erachter gekomen dat het de tropinota squalida is.

Mohammedia 31-01-2023, dinsdag

De Nederlandse buren naast ons zijn een reis aan het voorbereiden, de NKC reis ‘Marokko met de hond.’ Hun taak is bv kijken waar dierenartsen bij een overnachtingsplek in de buurt zitten. We hebben ze nog wat tips kunnen geven voor ze vertrokken .Zij hadden al gezegd dat er vandaag ook een 20-tal campers van een andere NKC reis zouden komen, na het middaguur waren die binnen. Omdat tegenover ons een echtpaar uit Medemblik staat, zijn we nu omringd door Nederlanders. Dus af en toe een praatje gemaakt, de mensen die met deze reis mee zijn willen graag naar Marokko maar door reacties uit hun omgeving zijn ze toch wat huiverig om de stap alleen te wagen. Reacties  in de geest van dat het land gevaarlijk is, dat de mensen niet te vertrouwen zijn, dat er aanslagen worden gepleegd etc. Wat we nu horen is dat ze pas een week hier zijn , dat ze aan de andere cultuur wennen en dat ze de mensen vriendelijk en behulpzaam vinden. We hebben een tijdje met de reisleider gepraat, die had ruime ervaring in Marokko , hij kwam bijna net zo lang als ons in Marokko  met de camper nl  vanaf 2009. En het gesprek kwam met andere Nederlanders meerdere malen op de kou-inval die in Marokko zou komen, we kregen er gisteren en vandaag ook een appje over Er heeft nl een artikel in het AD gestaan waarin gerept werd van een koude bel, die uit het hoge noorden van Europa  is gekomen en waar we de kou in Spanje hebben van meegemaakt. Deze is aangekomen in Algerije en Marokko met sneeuwval en kou tot -8º. De provincies die getroffen worden in Marokko liggen in de  het Atlasgebergte, wij hebben er langs de Atlantisch Kust totaal geen last van.

Plezier aan het strand met de omhoog spattende golven.  Op zee ligt een van de tankers voor anker die wachten tot ze de haven van Mohammedia binnen kunnen varen.

Vanmorgen opnieuw de camper gewassen, er zat nog steeds pekelaanslag op van de Ardennen en Frankrijk. Omdat het water hier sterk kalkhoudend is is de pekel nu vervangen door kalkaanslag, beter voor de camper dan de pekel denken we maar. En ook nog  een wasmachine gedraaid, wat onderhoudend gepraat met Pieter en Leny en daarna  gelezen tot we in de loop van de middag boodschappen hebben gedaan bij een kleine Carrefourmarket hier 1,5 km vandaan.

Aan het eind van de middag zie je veel mensen die naar het stand komen, auto’s worden geparkeerd, er is een gardien en er staan een paar kleine stalletjes waar slakken en snoepgoed wordt verkocht . Kortom een levendig gebeuren, de zee trekt altijd mensen . Het was dan ook een fantastische dag, zonovergoten en het werd 18º, het ‘warmterecord’ van gisteren werd gebroken.

Oualidia 01-02-2023, woensdag

We waren tamelijk bijtijds weg, 9.15uur omdat de stroom was uitgevallen om een uur of 8. We zijn voor het eerst in al die tijd, op de 1ste dag na, weer 2 dagen aan de stroom gaan staan om de accu’s goed te laden, alleen voor het idee.

We hebben weer getankt voor €1,35 per liter en konden met de VISA kaart betalen, dat is nog lang niet altijd zo. We hebben weer een stukje tolweg genomen, ook dat moet contant betaald worden.

We zagen mooi gekleurde velden door bloeiende bloemen en tamelijk grote schaapskuddes  met dartelende lammetjes. Gevaarlijk bezig waren  wegwerkers onkruid wieden in de middenberm die slechts door een betonnen muurtje van de andere weghelft was gescheiden. Er was eigenlijk geen berm, een stukje aarde  van 30 cm breed waarop onkruid groeide waarop de mannen aan het wieden waren zonder waarschuwing vooraf, zelfs geen pionnen of zoiets, levensgevaarlijk. Ook stopte er af en toe een auto langs die snelweg om een lifter uit te laten en zagen we een bromfiets naast de snelweg rijden, waar lopen  tamelijk  gewoon is, immers de kortste afstand van A naar B.

Van de bovenstad an Oualidia naar beneden rijdend kijk je én over de Oceaan én over een stukje lagune

Toen we vanmorgen Oualidia binnenreden was er een grote souk gaande . We hebben geaarzeld of we daar naar toe zouden  gaan maar omdat we zondag de nog grotere souk in Had Drâ willen bezoeken zijn we doorgereden naar de cp. Daarvoor zak je wat naar beneden van het hogere gedeelte van de stad waarbij je even een fraaie blik over de zee hebt en de lagune waartussen nog een deel van Oualidia ligt op een soort landtong.

Er staan weer aardig wat campers hier in Oualidia op de cp. Natuurlijk zijn de Fransen veruit in de meerderheid, Duitsers zijn hier wat minder , wel de nodige Engelsen maar ook een 6-tal Nederlanders waaronder de NKC hondenmensen, Pieter en Leny en Ben in Ingrid.  Omdat het in het binnenland nog wat fris is en ook wat regende vandaag, zakken mensen toch wat langs de kust af naar het zuiden. 

Vanmiddag zijn we naar de zee gelopen om even een indruk te krijgen van wat bedrijvigheid rondom de visstalletjes die daar staan langs de boulevard. Er waren wat vissers bezig om wat netten te ontwarren en er kwamen ook hier mensen naar de zee toe. 

In die lagune zwommen  wat jongens, althans ze waren in het water. Het bleek dat ze grote krabben van de bodem plukten, ongetwijfeld verkopen ze hier die aan restaurantjes of aan de handelaren die hier met hun brommertjes over de cp pruttelen om hun handelswaar aan de man/vrouw te brengen. Morgenvroeg nog maar eens kijken als de vissersbootjes met hun vangst binnenkomen.

Wederom een prachtige dag, eerst nog wat hoge bewolking toen we aankwamen in Oualidia, daarna werd het zonnig en bij niet al te veel wind werd het 18º.

                              Deze jongetjes duiken krabben op van  de rotsige bodem van de lagune.

Oualidia 02-02-2023, donderdag

De nacht was niet al te koud, een graad of 7 en zowel gisterenavond als vanochtend hoefden we de kachel niet aan te hebben. Hadden we ’s morgens vroeg in Mohammedia om 7.05 al de muezzin (gebedsoproeper) die op wel  heel melodieuze wijze de azan (oproep tot het gebed) over de omgeving liet schallen, hier staat de moskee verder weg zodat we niets hoorden vanmorgen.  Al vroeg kwamen er handelaren aan de deur met allerlei vissoorten, brood en groente en tevens de mogelijkheid om  tajine bestellen, door de vrouw thuis gemaakt. Ik wilde vandaag wel oesters eten, die lust Everdien echter niet dus hebben we gamba’s gekocht, 12 voor €6,50, ongeveer de helft  van de prijs wat we thuis betalen. Die hebben we vanmiddag gegeten, heerlijk, ondanks het feit dat we geen peterselie hadden. Vanmiddag, zodat we de camper konden luchten en er geen garnalen baklucht in de camper bleef hangen.

We hebben vanmorgen een heerlijke wandeling over het strand en langs de lagune gemaakt, er zaten her en der vissers op de rotsen en een enkel vissersbootjes voer uit. Vanavond laat zouden ze weer terug keren. En natuurlijk af en toe aangeklampt, bv  met de vraag of we geen boottochtje over de lagune wilden maken om flamingo’s of andere vogels te spotten.

                                                    De kust bij Oualidia

Vissersbootje vaart uit maar moet dan eerst tussen de rotsen door  en door de branding heen manoeuvreren.

Ook Marokko gebruikt nu drones in de strijd tegen leden van het Polisariofront in de Westelijke Sahara. Afgelopen week zijn er zo 3 Polisarioleden gedood die in een auto reden. 

Marokko heeft deze drones in 2021 gekocht van Turkije : Marokko’s Royal Armed Forces (FAR) heeft een aankoopcontract van 13 Bayraktar TB2 onbemande gevechtsvliegtuigen (UCAV) met Turkije ondertekend voor een bedrag van 626 miljoen MAD ($ 70 miljoen), aldus Far-Maroc.

In het kader van de overeenkomst zal Marokko vier rijdende grondstations, een configureerbaar simulatiesysteem voor het besturen van drones, en een digitaal systeem voor het volgen en opslaan van informatie ontvangen. Een operatiecentrum voor drones zal worden opgezet in Marokkaanse luchtmachtbases.

Het Polisario komt hoelang hoe meer alleen te staan in hun strijd voor de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara. Steeds meer landen steunen, vaak om opportunistische redenen, Marokko bij het plan voor autonomie voor het gebied., wat dus neerkomt op het inlijven van dat deel van d Sahara bij Marokko. Alleen dit jaar hebben Nederland, Spanje, Duitsland zich achter het Marokkaanse plan geschaard. De opening van een Israëlische ambassade in Rabat is door Marokko gekoppeld aan de erkenning van het Marokkaanse karakter van de Sahara. Alleen Algerije steunt het Polisario die vecht voor onafhankelijkheid met verouderde Russisch materieel. 

                                                                    Een Steenloper

De NKC  begeleiders voor de reis 'Marokko met de hond zijn' vanmorgen vertrokken, onze overburen uit Mohammedia zijn gekomen en nog een paar andere Nederlandse camper zodat het aantal Nederlanders hoog blijft. We hoorden van een van hen dat in Ceuta er op drank gecontroleerd werd. 1 Fles p.p. mocht meegenomen worden, de rest moest worden ingeleverd. Dit is de 1ste keer dat we van drankcontrole aan de Marokkaanse grens horen, dus of het waar is?

Wat wel klopt is dat het weer weer geweldig was, in de loop van de middag iets toenemende wind maar toch weer 18º.

Ounagha 03-02-2023, vrijdag

We waren vanmorgen wel erg vroeg vertrokken voor ons doen, gewoon omdat we vroeg wakker waren, om 8.45uur reden we de cp af.. Bekenden hadden de luiken nog dicht maar die zien we wel weer snel is de verwachting. Eerst een klein stukje tolweg die erg rustig was, daarna via een 13 km verbindingsweg met de N1 die geteerd werd en waar we maar langzaam konden rijden  over ongeveer de helft. Op een ander deel  was ook nog de bovenlaag afgeschraapt . Daarna over de N1 zuidwaarts, we kwamen door 2 stadjes waar een souk was en dan rijd je stapvoets over de weg. Van links en rechts steken mensen over, er zijn handkarren, wagentjes getrokken door ezels of paarden , dus het is uitkijken geblazen want ook het tegemoetkomende verkeer moet door de krioelende massa heen manoeuvreren. Zo’n souk is merkbaar als je die nadert want of er zijn mensen lopend met volgeladen tassen op weg naar huis of men gaat naar de souk toe , met een paar mensen in een wagentje getrokken door een paardje.

Mooie kleuren in het landschap, niet door bloemen di keer maar door verschillende kleuren aarde.

We moesten 2x dwars over een souk rijden, leuk als je voorzichtig rijdt en zeker geen haast hebt.

Het eerst 1ste deel van de 170km was vlak, daarna moesten we over een heuvelrug met vrij stijle hellingen waarbij we af en toe achter een vrachtwagen zaten en maar 20km konden rijden. En er werd veel gezwaaid door kinderen of wegwerkers, er was trouwens weinig autoverkeer vonden we. Het kan verbeelding zijn maar wordt er minder auto gereden omdat ook hier inflatie heerst?( inflatie maar eens nader induiken), De brandstofprijzen zullen hoog zijn voor de gemiddelde autorijder in Marokko. Wel zijn er langs de weg karren met kleine Marokkaanse paardjes ervoor om mensen en/of vracht te vervoeren of zit men in amazonezit  op ezeltjes, niet alleen als er een souk is..

We deden ongeveer 3 uur over de 170 km, maar het is natuurlijk veel leuker omdat je veel meer van de Marokkaanse cultuur meekrijgt als je niet over de tolweg rijdt. Nu we naar ons gevoel zuidelijk genoeg zijn hebben we niet zo’n haast.

Alle foto's van onderweg zijn  door Everdien genomen door het voor- of zijraam.

We zijn naar Ounagha gereden, naar camping Des Oliviers. Een heel mooi aangelegde en goed onderhouden camping met zon en schaduw, bomen en struiken zoals Hibiscus en Bougainville. Er vliegen kleine koolwitjes en de Grijze Buulbuul kwetteren er lustig op los. We hebben vanmiddag dan ook weinig tot niets gedaan, lezen is toch een wat passieve activiteit maar wel leuk met dit zonnige weer. We zijn hier vaak geweest en soms gingen we dan met de grand taxi naar de hele grote souk in Had Drâ die hier op zondag is. Daarom zijn we nu ook hier naar toe gereden, het is al weer een aantal jaren geleden dat we daar voor het laatst zijn geweest. De laatste keer dat we wilden gaan was het veel te modderig, daar is nu geen sprake van, het is een van de droogste zomers ooit geweest in Marokko en ook nu is er nog niet veel  regen gevallen.

Vandaag weer een stralende dag, het werd vanmiddag 19º, eerst was het windstil, later begon het wat te waaien.

Ounagha zoals we et al jaren kennen met zijn paard en wagentjes om vracht/personen te vervoeren

De camping is aardig vol maar ze hebben een stukje uitgebreid waar eerst meer bomen stonden en waar mensen zondags picknickten. Er is ook een zwembad bij de camping maar die is nu gesloten.

Ounagha 04-02-2023 , zaterdag

Ounagha is een lekker stoffig boerendorp,  hoewel het nu wat nat en  modderig  is in een straat waar de waterleiding gerepareerd wordt die kennelijk gesprongen is.. Het dorp heeft een streekfunctie en daarom zijn er naast theehuisjes, restaurantjes, groentewinkeltjes ook enkele slagers. En er zijn op vallend veel zwerfhonden en -katten in het dorp. Kennelijk hebben de metaalbewerkers zich gespecialiseerd in het maken van toegangspoorten voor huizen, want er zitten een aantal bedrijfjes naast elkaar die die ijzeren poorten en deuren maken.

We hebben vanmorgen een rondje rondom het dorp gelopen, er staan velden met veevoer afgeschermd van elkaar door gestapelde stenen muurtjes , struiken met doornen, of gemetselde muurtjes. Af en toe kwam er iemand op een ezel voorbij of passeerden we een boerderijtje. Via een boog kwamen we in het dorp terug waar we wat fruit hebben gekocht.

We waren vannacht de enige Nederlanders en we hadden wat contact met aardige Engelsen die tegenover ons stonden. Hoe anders werd de situatie vanmiddag. We wisten dat Henk en `Marita zouden komen en wat later `Pieter en Leny. In de loop van de middag kwamen Ingrid en `Ben  en ook 2 andere Nederlandse campers kwamen bij ons in de buurt staan. De Franssen zijn zoals gewoonlijk in de meerderheid maar  6 Nederlandse campers is toch ook niet mis.

                                    Straatbeeld uit Ounagha, kinderen worden van school gehaald met paard en wagen .

We hadden al een week lang sinds we de Marokkaanse gasfles hadden aangesloten een wel heel vervelende roetachtige stank in de camper bij ongunstige wind. Nu is Pieter , zoals al eerder gezegd , erg handig en die heeft vanmiddag ons schoorsteentje van de koelkast schoongemaakt.  Dat was geen overbodige luxe, hij zat vol roet . Het bleek dat we een stukje pijp misten en terwijl ik naar het dorp ging om zoets te zoeken had Pieter een andere oplossing bedacht: van een leeg bierblikje werd  een stukje om een ander stukje pijp gebogen zodat het weer keurig paste. Een oplossing die een Marokkaan waardig zou zijn, die weten ook een deurscharnier van een oude slipper te maken.

                                                             Een Zuidelijke  klapekster

Aan het eind van de middag hebben we met z’n zessen een borrel gedronken en bijgekletst, gelachen , kortom  uitermate gezellig. En we rijden morgen met een grand taxi naar Had Drâ waarna ieder zijn eigen gang gaat op de souk. Al met al weer een heerlijke dag met prachtig weer, 18º en vanmiddag wat hoge sluierbewolking.

Ounagha 05-02-2023, zondag

We zijn vanmorgen met z’n zessen met de grand taxi naar de souk in Had Drâ gereden à 5 Dh p.p. Dat is dezelfde prijs die we een aantal jaren geleden ook betaalden, de  verhoogde dieselprijs wordt kennelijk niet doorberekend. Bij de souk ging ieder zijn eigen gang en wij zijn eerst naar de ‘beesten’afdeling gelopen. De souk is nl onderverdeeld in diverse afdelingen en wij kwamen te laat om nog dromedarissen te zien, die waren al vroeg verhandeld. Wel koeien, ezels, schapen en geiten die van eigenaar verwisselden dmv handjeklap, wat je overal op de wereld wel ziet als het om dierenhandel gaat. Koeien worden in vrachtwagens geladen, soms  2 verdiepingen hoog, soms ook een in de laadbak van een pick up , eigenlijk zijn het meest jonge stieren die voor het vlees verkocht worden. 2 stiertjes braken los, ze zaten nog wel met een touw aan elkaar en al bokkensprongen  makend renden ze door de boeren die uiteen stoven. Onze schoenen zaten al snel onder de koeienstront en de mannen, de boeren zagen er ook niet al te frisgewassen uit, hun kleiding dan. Het is vooral een mannenzaak zo’n souk , slechts sporadisch zie je een vrouw lopen. Mannen die elkaar soms een maal per week zien op juist deze souk, sommigen lopen dan ook hand in hand. Naast een ontmoetingsfunctie heeft de souk natuurlijk in de eerste plaats een koop/verkoopfunctie, je kunt er van alles kopen. Er is een hout-, groente- , stoffen, 2e handskleding, ijzer- en vleesafdeling. Die laatste hebben we vermeden omdat vlees wat van de koe wordt gesneden en gekocht  ter plekke op de houtskoolgrill gaat wat een enorme stank en rookontwikkeling veroorzaakt, niet goed voor de longen lijkt ons.

                                                                Een paar foto's van de  beestenafdeling.

Nu is het een zeer grote souk met duizenden bezoekers uit de wijde omgeving , toch slaagden we erin om Kees, Trui, Marjos en André te ontmoeten bij de dierenafdeling, eigenlijk toen we er net waren. Dat was weer een hele leuke ontmoeting, zo spontaan. Anders hadden we elkaar later wel ergens ontmoet om gezamenlijk koffie te drinken hadden we al geappt gisterenavond. Zij staan op een andere camping dichter bij Essaouira. Na een tijdje gepraat te hebben, bijna letterlijk over koetjes en kalfjes zijn we verder over de souk gelopen en hebben diverse afdelingen bezocht. Onderweg kwamen we ook nog Henk en Marita tegen die juist naar de beestenmarkt gingen. 

Weer verder over de souk geslenterd, je geeft je ogen en andere zintuigen de kost, kijkt naar allerhande producten die verkocht worden en ook naar de mensen natuurlijk die hier veelal gekleed gaan in een donkere boernoes , al dan niet gestreept, met puntmuts, een hoodie avant la lettre. We hebben alleen gezouten pinda’s met vlies, erg lekker, en bananen en mandarijnen  gekocht. Na bijna 2 uur slenteren en schuifelen daar waar het druk was, vonden we het tijd worden voor een kop koffie . En wie zaten daar op het terras, juist ja, het leuke viertal die we eerder bij de koeien hadden getroffen. Dus zijn we bij hen aangeschoven , voor  een nosnos, koffie met opgeklopte melk die heerlijk smaakte. Even een praatje maakt met een aardige jongeman uit Rabat, hij had veel gereisd en praatte niet alleen perfectEngels maar ook wat Nederlands. Hij was hier bezig met een project voor arme mensen op te zetten die nu in de afrondende fase was. Over arme mensen gesproken, we geven elke dag 1Dh aan een arme sloeber, een broodje kost ook nog steeds 1 Dh. Vandaag hebben we wat meer mensen een Dirham gegeven, we hadden nog wat dagen zonder een gift in te halen zullen we maar zeggen. 

Het begin van de slagersafdeling waar het gekochte vlees wordt gegrild. Ivm de rook zijn we daar niet verder ingelopen.

                                                                        De groenteafdeling

Toen vonden we het tijd om weer richting camper te gaan, de markt liep zo langzamerhand te einde wat goed te merken was aan het verkeer vanaf de souk, die ook nog eens wat tegemoetkomend verkeer moest zien te omzeilen. Want het is een gekrioel van jewelste, het ‘verkeer’ bestaat uit allerhande voertuigen wat zich maar kan voortbewegen op 2 en meer wielen en waar voetgangers dan ook nog tussendoor moeten manoeuvreren.  We wilden weer met een Grand Taxi terug naar Ounagha maar we zouden met z’n vieren op een bankje moeten zitten, een oude Marokkaan werd zowat in elkaar gedrukt dus we zijn weer uitgestapt. We hadden geluk dat er net een bus aankwam die langs Ounagha zou rijden dus konden we nog meerijden in de stampvolle bus. Er kwam een kaartjesverkoper langs, 8 Dh p.p en ondertussen piepten her en der kuikens. Toen we waren uitgestapt realiseerden we ons dat we een kaartje hadden gekocht zonder te zeggen waar we heen wilden dus misschien hebben we weel teveel betaald maar voor zo’n luttel bedrag, nog geen €0,80 per kaartje , ga je niet zeuren.

                                 Voor 1 Dh speelde deze olijke muzikant een drietal tonen

                       De erg drukke aan- en afvoerroute naar de souk, wat een gekrioel.