We wilden eerst bij Motril vrij gaan staan aan het strand maar gezien de weersverwachting voor vanmiddag leek het ons beter naar een camping te rijden omdat we ook hoognodig een wasmachine moeten gebruiken Dat is camping El Pino in Torrox Costa geworden, een grote camping met wel 500 plaatsen maar die nu niet ( meer ) druk is. Er staan hier een paar Nederlanders maar vooral Engelsen met campers en caravans, evenals de Nederlanders trouwens. Ook nog een paar Duitse camper en in vakantiehuisjes op de camping zitten ook Spanjaarden. Het is een camping met ACSI korting, hij kost dan €15,-, de 'normale' prijs, de korting bestaat er uit dat je gratis elektriciteit kunt nemen.

We schrokken even toen we binnen kwamen, je staat aan beide kanten tegen een muur aan maar we zijn doorgereden naar boven waar je minder benauwd staat. Halverwege de middag begon het te regenen en het is slechts 15º. Het is kouder geweest in de bergen hier is eergisteren nog sneeuw gevallen is wat tamelijk uitzonderlijk is omdat het zo laag in de bergen gebeurd is in de lente.

Torrox Costa 13-04-2018, vrijdag

We ontvingen een paar mailtjes, waarvoor dank, over de gebeurtenissen aan de grens van Marokko met Melilla waarin vooral het adequate optreden van Everdien werd geprezen.

Misschien nog iets duidelijker opschrijven over welk gebied we het hebben: je rijdt naar de grens toe en dan zijn er lage muurtjes van betonblokken die de afscheiding vormen tussen 3 rijen wachtenden voor de grensovergang. Achteraan sluiten in één van de rijen en dan is het nog ongeveer 150m tot het hek met 1 doorgang waar de auto’s zich doorheen moeten persen, van ritsen nooit gehoord , de brutaalste is er het eerst door, er wordt niet opgetreden door de politie om dit in goede banen te leiden , want die is er niet, Dus het schiet maar erg langzaam op, telkens een stukje naar voren, totdat je na zo’n 3 kwartier de ingang van het hek hebt bereikt waarachter de Marokkaanse politie/douane zich bevindt.

Al die tijd lang hangen er bedelende, veelal lijmsnuivende jongetjes rond auto’s en vooral onze camper, op een camperdak word je niet zo snel gezien , op een autodak kun je je niet verstoppen. De jongetjes zijn intimiderend en komen dreigend over , probeerden onder de camper te komen. Je bent dan al alert omdat in Nador bij een stoplicht al 2 jongetjes een poging hadden gewaagd om op de camper te klimmen. De 1ste jongen hoorde ik op het dak, werd weggejaagd door Everdien. De 2e jongen zag Everdien doordat ze naar de schaduw van de camper keek op de grond. Daarna is ze uit de camper gebleven en heeft niemand meer een poging gewaagd. En een totaal wegkijken van andere automobilisten.

Vanmorgen hebben we contact opgenomen via een contactformulier met het ministerie van Buza. Het kan ongeveer 2 dagen duren voordat we antwoord kunnen ontvangen, wordt vervolgd.

.

Mede omdat het toch slecht weer is vandaag naar een arts in het gezondheidscentrum geweest in Torrox omdat er nog geen verbetering merkbaar is met mijn knie. Die arts heeft me verwezen naar een particuliere kliniek in Nerja of Rincon, hij kon niets voor me betekenen. Hij sprak alleen maar Spaans en omdat je in het Spaans kunt zeggen dat je 5 weken last van je knie hebt, dat het niet minder wordt, vormt dat aanleiding om in rap Spaans door te ratelen, ook als je zegt dat je het niet helemaal begrijpt.

Voor een ziekenhuisbehandeling in het buitenland heb je toestemming nodig van de verzekeringsmaatschappij , vanmiddag telefonisch contact gehad, je krijgt dan de alarmcentrale van de ANWB. Er is een dossier opgemaakt, ik kan maandag naar de kliniek en moet als er een mogelijke diagnose of behandelplan is opgesteld, weer contact opnemen met de alarmcentrale en wordt dan w.s. doorverwezen naar een arts van Menzis, onze ziektekostenverzekeringsmaatschappij. We kregen wel een déja vu gevoel, 2 jaar geleden vanuit Italië i.v.m. de kniebreuk van Everdien een zelfde procedure moeten doorlopen.

En we hebben zowaar de koudste dag in zeker 6 weken te pakken. Dachten we we eerst nog dat vorige week zaterdag met die eer ging strijken ( temperatuur was van 30º de vorige dag, op zaterdag naar 7,5º gekelderd maar toe het droog werd en de zon doorbrak werd het nog 13º. Vanmiddag in de regen hier is het niet warmer geworden dan een schamele 11º, het is maar goed dat het morgen beter wordt anders zou je nog naar het weer in Nederland gaan verlangen.

Torrox Costa 14-04-2018, zaterdag

Hetzelfde dorp, een andere plek, slechts 2km verderop maar geheel anders en ook veel leuker dan de camping. We staan vrij op een veldje tussen de rivier de Torrox en een aantal flats met daarachter wat winkelstraten met restaurantjes. De zee is 200m hiervandaan maar door riet niet zichtbaar, de andere kant op kijk je op bergen met de sneeuw die een paar dagen geleden gevallen is. Er staan hier een 25-tal campers, diverse nationaliteiten waaronder een vijftal Hollandse campers. In de loop van de middag kwamen en nog wat Spaanse campers voor het weekend. We vinden dit een prima plek voor ons, zo hebben we het graag, we blijven hier tot maandag als we langs de kliniek gaan.

De zon scheen een groot deel van de dag, in de middag kwamen er wat wolkenvelden, de wereld zag er weer heel anders uit dan de afgelopen 2 regendagen. Zo kwamen we er vanmorgen pas achter, vlak voor dat we wegreden dat we aardige Nederlandse achterburen hadden, even een praatje gemaakt, dat krijg je als je alleen maar binnen kunt zitten en je niemand ziet daardoor. 

We wilden gisteren uit eten maar restaurantjes in de omgeving waren gesloten of stonden te koop. Maar de camping heeft ook een restaurant, misschien iets duurder maar we hebben er lekker kunnen eten, Everdien weer eens varkensvlees na een paar maanden., ik heb het bij kip gehouden. Wel kozen we beiden voor roquefortsaus, die uitstekend smaakte.

Torrox Costa is een tamelijk saai dorp met nogal wat gepensioneerde Engelsen en Duitsers. De boulevard is niet al te lang maar is wel weer leuk, een aaneenschakeling van restaurantjes en barretjes waarbij er hier ook een paar chiringuitos (strandbarretjes)zijn.

Een paar x is de Guardia Civil voorbij gereden, als het te druk is met campers worden de nummerborden gefotografeerd en mag je er maar 24 uur staan, zonder tafels en stoelen buiten. Nu wordt het gedoogd om langer te staan en kun je ook rustig buiten zitten.

Torrox Costa 15-04-2018, zondag

De sneeuw die we gisteren nog zagen liggen op de bergen hier in de verte, is niet enkele dagen geleden gevallen zoals we dachten maar afgelopen vrijdag toen het 11º was bij ons op de camping, dat lazen we vandaag op internet. Nu is alle sneeuw vrijwel allemaal weggesmolten . Er kwam hier vanmiddag een Nederlander tegenover ons staan die vrijdag bij Teruel last van flinke sneeuwval had gehad, er lag in de bergen op de weg 20cm sneeuw. Naast ons staan Engelsen die ook in Marokko zijn geweest, ze zijn al 3 weken in Spanje en hebben veel slecht weer gehad. Regen, waar ze hier in Andalusië wel blij mee zijn, kunnen de stuwmeren een beetje op pijl komen.  Toen ik vrijdag in de regen met een taxi naar het gezondheidscentrum ging zei ik tegen de taxichauffeur, wat een slecht weer. Welnee , goed weer want het regent. En het weer is voor half april nog steeds gematigd, ongeveer 20º en in de loop van de middag stak er een stevige wind op, dankzij een rotswand hebben we daar niet zoveel last van.

Er is in februari bij Murcia een dode potvis aangespoeld, dat gebeurd wel vaker in Spanje, in Nederland ook wel trouwens. Wel vreemd was de maaginhoud, wat daarin werd gevonden is onlangs bekend gemaakt: 29 kilo plastic in allerlei varianten, van plastic flessen tot -touw, van -visnetten tot natuurlijk de onvermijdelijke plastic zakken.

Nu is Spanje op de vingers getikt door de EU om haast te maken met het terugdringen van de gratis verstrekking van plastic zakken in supermarkten, in Catalonië en Andalusië is dat al een aantal jaren geleden gebeurd. Nu moet Spanje voor het eind van dit jaar iets hebben gedaan om deze gratis uitgifte terug te dringen, ze gaan w.s. €0,30 kosten. In 2020 moeten alle plastic zakken in heel Europa en moeten deze vervangen zijn door afbreekbare bio zakken of herbruikbare.

Ook vanaf 2020 gaat de deelstaat Valencia plastic koffiecups en bestek verbieden, eigenlijk alle wegwerpplastic dus. Het geldt alleen voor plastic gebruiksvoorwerpen waarvoor een milieuvriendelijker alternatief aanwezig is.

              Het riviertje de Torrox met rechts de camperplaats                                                                       putter

Vanmorgen zijn we een stuk langs de zee in oostelijke richting gelopen, veel appartementen, winkels die open waren op zondag, ‘English food for sale’ en meer op de pensionados gerichte artikelen.

Aan het eind van de middag zijn we naar een terrasje op de boulevard gegaan, hier hebben we onze eerst Spaanse mix drank van dit jaar gedronken, Everdien een gin tonic en ik een Cuba libre ( rum cola). Er waren minder mensen op de boulevard vanwege de stevige wind.

Torrox Costa 16-04-2018, maandag

Vandaag nog niet naar de kliniek gegaan om een specialist e bezoeken die een behandelplan moet opstellen  voor mijn knie  die daarna voorgelegd moet worden aan de ziektekostenverzekering, zoals afgesproken. Het lijkt iets beter te gaan, ik ben gematigd optimistisch. Vandaag ongeveer 1,5 uur gewandeld, eens kijken hoe dat uitpakt.

Ook kregen we keurig bericht van afdeling van BZ binnen de aangekondigde 2 werkdagen over de gebrekkige controle aan de Marokkaanse grens met Melilla, de vraag is doorgestuurd naar een andere afdeling van BZ waar ze van alle regelgeving op de hoogte zijn.

We hebben tot nu toe een simkaartje van de KPN gebruikt, onbeperkt online €7,50 p.m. voor een lage snelheid. Deze snelheid was bij ons sneller dan we konden verwachten en we hebben daar alles mee kunnen doen op internet wat we wilden. Tot nu toe dan, de prijs is omhoog naar €8,99 en de snelheid is nu omlaag gegaan, you get what you pay, nu klopt helaas de snelheid wel. We hebben in ieder geval ruim een jaar kunnen profiteren van meer snelheid dan waar we eigenlijk recht op hadden.

Maar de huidige snelheid is onvoldoende, gisterenavond bijna 2 uur bezig geweest om foto’s up te loaden naar onze site en dat waren er maar een paar, niet iedere keer zal ik dat geduld op kunnen brengen. Daarom hebben we vanmiddag een 4G simkaartje van Orange gekocht met 6GB voor €15,-

We zijn hier vandaag nog gebleven, morgen gaan we iets verder richting Malaga, naar Rincón de la Victoria, kijken of we daar vrij kunnen staan, er is ook een officiële cp maar die ligt aan een doorgaande weg.

Het lukt nog niet erg met de Spaanse lente, er was vandaag weer een harde, frisse wind uit zee en maar 19º, wat een geluk dat we in de luwte van een rotswand staan zodat we wel buiten hebben kunnen zitten lezen.

Rincón de la Victoria, 17-04-2018, dinsdag

Zo kun je het gevoel hebben 2x met een kluitje in het riet te zijn gestuurd. Het begon met een mailtje die we kregen van de consulair voorlichter BZ die ons bedankte voor het bericht over de gebrekkige grenscontrole Marokko/Melilla en ons aanraadde dit aan te kaarten bij de Marokkaanse en/of Spaanse autoriteiten. Dat was niet de bedoeling van ons mailtje, we hebben geen zin om ons op dit moment, tijdens onze reis , te verliezen in mailberichten naar ambassades oid, we hadden verwacht het probleem aan te kaarten bij BZ zelf, weer een mailtje teruggestuurd.

Het 2e kluitje behoeft wat inleiding:

we hadden gisterenavond het plan opgevat om toch naar Ronda, Grazamela en Olvera te gaan, een aantal van de beroemde ‘pueblos blancos’, witte dorpen. Maar hoewel het vannacht wel aardig goed ging met de knie zijn de klachten zeker nog niet over en het betekent , als we die witte dorpen zouden bezoeken, dat je weer verder van huis afdwaalt, dat is misschien niet zo slim voor het geval dat….. Dus toch maar het verstand boven het gevoel laten prevaleren, het is niet anders. Ook zullen we het prachtige natuurgebied bij Antequera, El Torcal, overslaan, de wandelingen gaan over rotsachtige paden, ‘niet zo geschikt voor mensen die wat slechter ter been zijn’. Volgend jaar maar in de herkansing, het is niet anders. We zijn toen naar Rincón de la Victoria gereden, 35km verder richting Malagá.

                               Rincon de la Victoria, parking bij strandbar, N36.71261 W4.26731, wc aan het strand 300m , ook water.

In Rincón staan we op een parking aan zee waar het in ieder geval buiten het seizoen getolereerd wordt om daar vrij te staan. We wisten dat het in de buurt van de kliniek was waar ik vrijdag naar toe ben verwezen, dat we er echter 200m vandaan zouden staan was een beetje een verrassing. Toen hebben we besloten dat ik toch naar een specialist zou gaan, anders moet dat misschien toch binnenkort. Daar zat ik binnen een half uur, dat ging wel erg vlot. Die vond de pijn veel te lang duren en dacht dat het misschien een botontsteking kon zijn. Daarom moet er morgen een MRI in Torre del Mar gemaakt worden, hier 20km vandaan.

Zoals afgesproken dat weer voorgelegd aan Menzis, het moest door een arts beoordeeld worden. Aan het eind van de middag werd ik teruggebeld met de mededeling dat de arts de klachten niet spoedeisend vond. De arts niet gesproken, hij beoordeelt het aan de hand van het dossier wat m.i. niet goed mogelijk is, het dossier is door derden opgesteld die niet medisch geschoold zijn. De specialist koste €72,-, de MRI zal ongeveer €90,- ( goedkoper dan in Nederland) ik moet de facturen indienen bij Menzis en dan zal worden beoordeeld wat ik vergoed krijg.

Om eerlijk te zijn hadden we dit kluitje wel aan zien komen , Everdien kreeg in Italië met haar kniebreuk ook geen toestemming voor een MRI waardoor uiteindelijk de breuk erger geworden is , wat verzakt.

Maar goed, het was mooi zonnig weer met gelukkig niet veel wind, we behouden ons goede humeur.

Torrox Costa 18-04-2018, woensdag

En zo staan we weer in Torrox Costa waar we eergisteren vertrokken zijn.

Vanmorgen eerst naar Torre del Mar geweest om een MRI te laten maken. Nu zit de kliniek in het centrum van dit toeristische stadje en ook nog eens op een steenworp afstand van de boulevard dus het viel niet mee om daar een parkeerplaats te vinden. Gelukkig waren we aan de vroege kant en uiteindelijk vonden we een parkeerplaats bij een overdekte markt waar ook wat bestelautootjes stonden, €1,40 voor 2 uur, een alleszins redelijk bedrag.

Na het invullen van de vragenlijst begon de MRI en was het 40 min. stil liggen met een gefixeerd been. Er werd een afspraak gemaakt met de specialist, daar kunnen we pas volgende week dinsdagmorgen terecht.

   We zijn weer in Torrox Costa, zien de zee in de verte en veel bloemen om ons heen. Naast ons het riviertje de Torrox met een kleine  plevier op de oever

We waren maar 15km van Torrox Costa en we zijn daarheen gereden om een plannetje te maken voor de komende dagen, we moeten in de buurt van Malaga blijven. Toen we de gedoogplaats opreden reed er net een Duitser weg van een mooi plekje, daar zijn wij gaan staan. We hebben wat zeezicht en voor onze neus een bloemenzee, vooral Spaanse margrieten, op dit plekje willen we morgen ook nog wel staan.

Ondertussen hadden we de afgelopen dagen contact gehad met Karel en Marie José die hier in de buurt verbleven en die kwamen in het begin van de middag naast ons staan. Ze waren dit jaar niet naar Marokko geweest dus was het heel leuk om elkaar hier weer te ontmoeten, koffie gedronken en bijgepraat. Komt de Duitser die eerst op deze plek stond met een kwade kop: ”jullie staan op mijn plaats.” Deze plaats is van niemand, hoogstens van de provincie of de gemeente. “Maar ik heb hier al die tijd gestaan, scheisse Holländer en hij zette zijn omgebouwde vrachtautootje pal tussen onze campers in. Karel heeft tactisch , hij heeft onvermoede talenten, de man stoom af laten blazen en hij is een eindje verderop gaan staan. We moesten wel aan de kuilen in Zandvoort denken.

Gelukkig was er niet veel wind en was het een heerlijke dag. Daarom konden we nog tot half negen buiten zitten met Karel en Marie José waar we een apéro mee hebben gedronken, stof genoeg om over te praten.

Torrox Costa, 19-04-2018, donderdag

Over het algemeen was het vandaag een tamelijk waardeloze dag, de minst leuke van deze reis, ook dat komt voor.

Ik bedacht vannacht, er worden wel meer goede ideeën geboren ’s nachts, dat de kliniek waar ik nu al 2x geweest ben, 5 vestigingen heeft en dat er voor mij een afspraak gemaakt is in Rincón de la Victoria op as dinsdag bij dr Fernandez omdat ik daar eergisteren ben geweest. Maar de dame van de MRI zei op mijn vraag wanneer ik bij de dokter terecht kon voor de uitslag dat dat morgenmiddag , vandaag dus, kon.

Dus vanmorgen maar eens gebeld naar het info nr van de kliniek en bleek dat ik vanochtend in Torre del Mar terecht kon bij dr Lopez. Weer naar het centrum van Torre del Mar gereden, konden we nergens de camper meer kwijt, uiteindelijk bij de uitvalsweg naar de snelweg een parkeerplaats gevonden. Kom ik in de kliniek en nu was er wel iemand die Engels sprak en die vertelde dat ik vanmiddag bij dr Hernandez terecht kon om 16.35uur. Naar een buitenwijk gereden en daar de middag al lezend doorgebracht, wel was de dag al tamelijk in de war.

Kom ik bij dr Hernandez , was die verbaasd, de uitslag is nog niet binnen, wie heeft gezegd dat u bij mij kon komen etc. Toen verontschuldigingen, komt u maandag maar terug.

Jammer, ik wil zo snel mogelijk duidelijkheid: wat is de diagnose en wat zijn de consequenties, gewoon verder reizen of naar huis. Daar moeten we nog op wachten tot maandag. Als je het positief bekijkt hebben we een dag gewonnen door deze verloren dag, ik hoor nu maandag wat de diagnose is i.p.v. dinsdag. En de dag werd weer leuk afgesloten met een borrel bij Karel en Marie José, het kan nog veel beroerder.

Torrox Costa, 20-04-2018

In tegenstelling tot gisteren was het vandaag een heerlijke dag, zonder echt bijzondere gebeurtenissen. Je zou kunnen zeggen dat we hier in de wachtkamer zitten  tot maandagmorgen. We zouden nu in het binnenland zijn maar het loopt wat anders.Gelukkig dat het hier een leuke plek is waar we ons nog wel even kunnen redden zonder dat we naar een camperplek moeten. Er zijn hier openbare toiletten die nog gesloten zijn tot het voorseizoen begint maar waarbij wel een rioolput is waar je de cassette in kunt legen. We moeten wel wat zuinig aan doen met water, dat kunnen we hier niet krijgen, er is geen kraan of douche in de buurt. Wel kun je bij een BP tankstation een paar kilometer verderop water krijgen , tegen een vergoeding uiteraard.

Daarom gebruiken we water uit het riviertje wat hier achter langs loopt om te wassen maar ook om ons zelf te wassen. Het is helder smeltwater uit de bergen die we in een watertankje doen en in de camper zetten. Zo deden we het 40 jaar geleden ook toen we met camperen begonnen.

Het is hier nog steeds druk met campers en naast ons kwam vanmiddag een Duitse Morello camper staan , een Dickschiff zoals de Duitsers zeggen, zo’n meter of tien lang, gelukkig nog met wat afstand er tussen anders zit je snel in de schaduw. Het blijkt dat de mensen ook een paar maal in Marokko zijn geweest, de buurvrouw kwam een uitgebreid praatje maken. Een aardige vrouw die oorspronkelijk uit Krakou komt en die aardig op de praatstoel zat maar wel een beetje slecht kon luisteren.

Toen we vanmorgen op stonden zat de lucht potdicht, het zag er somber uit. De lucht trok al snel open en het werd een stralende dag waarbij de voorspelde harde wind uitbleef en het weer zo’n 20º werd.

Torrox Costa 21-04-2018, zaterdag

Was gisteren de Duitse buurvrouw hier om een praatje te maken, vandaag kwam de buurman hetzelfde doen. Een aardige man die vertelde dat ze bij toeval een grote camper hadden gekocht. Ze waren op huizenjacht en hadden daarvoor een Pössl camper gehuurd. Dat beviel zo goed dat ze uiteindelijk de Morello hebben gekocht en in hun huidige huis zijn blijven wonen. Ook hij had het over de nadelen van een lange camper met een grote overhang, ze hadden al een keer een schade opgelopen van €20.000 omdat de achterkant op de grond was geklapt bij een verkeersdrempel die hij tegenwoordig heel voorzichtig neemt, dat is dus een dure les geweest.

We hebben er al vaker over geschreven maar je kunt er niet omheen door de herrie die ze maken: de monniksparkieten( ook wel muisparkiet genoemd). Een fors formaat parkieten, 29cm, meer kleine papegaaien, daarom worden ze ook wel Argentijnse papegaai of Argentijnse parkiet genoemd. De eerste keer dat we die in Spanje zagen (en hoorden krijsen!)was begin jaren ’80 in Cubelles in Catalonië. Ze waren toen nog niet zo lang in Spanje want ze horen hier niet thuis, het zijn exoten die ongeveer vanaf 1975 in Spanje in het wild voorkomen. Ze waren eerst huisdieren die in kooien werden gehouden maar omdat ze zoveel lawaai maakten, werden ze vrij gelaten. Nu kom je ze overal tegen, we hebben ze langs de hele kust gezien en ze komen ook voor in het binnenland, in Madrid zijn ze ook een plaag. Er zijn er in Spanje nu een kleine 40.000, ze zijn in 450 kustplaatsen aanwezig. Ze planten zich ook snel voort, per keer legt het vrouwtje vijf tot twaalf eieren. Deze worden in ongeveer 24 dagen uitgebroed. Zowel het mannetje als het vrouwtje helpen mee met het uitbroeden van de eieren en met het opvoeden van de jongen.

                                              De monniksparkiet of muisparkiet,  hier meestal de Argentijnse papegaai of-parkiet genoemd

Ze worden invasieve exoten genoemd, invasief omdat ze schadelijk zijn voor de natuur , ze verjagen andere vogels en ze eten zaden en jonge plantjes op, hoewel ze zich ook voeden met palmzaden. Er zijn nog geen maatregelen genomen om de plaag te bestrijden, dat zal wel niet lang op zich laten wachten aangezien ze zich naar het binnenland verspreiden en daar schade beginnen aan te richten aan , met name, jonge landbouwgewassen. Maar ze zijn leuk om te zien, ze zijn nooit alleen en ze vliegen krijsend achter elkaar aan. Ze vormen een plaag, niet door hun gekrijs maar ook door  hun nesten hoog in de palmbomen, die meer dan 100 kilo kunnen wegen,  die kunnen naar beneden donderden met alle gevolgen van dien.

Het is trouwens vanmiddag bewolkt geworden en ten westen van Malaga vallen al de hele dag buien, dan komen wij er hier nog gematst af.

Vanavond gaan we uit eten in een visrestaurant hier in de buurt. Aanvankelijk wilden we dat op de boulevard doen maar omdat het toch niet druk is op de boulevard vanwege het tegenvallende weer, gaan we eten in het restaurant ‘om de hoek’ waar de plaatselijke bevolking ook eet. Hij gaat open tussen19.30 en 20.00 uur, we hebben nog geen vis gegeten in Spanje, we hebben er zin in.

Torrox Costa 22-04-2018, zondag

Even een correctie : vorige week schreven we dat de boulevard hier niet zo groot was. We zijn hem nu helemaal afgelopen en deden er 30min. over, een mooie loopafstand voor de knie want je moet ook weer terug.

Anders maken we een dagelijkse wandeling naar de Mercadona wat 2x 25’ lopen is. Er zijn hier in de buurt maar liefst 4 supermarkten van grote winkelketens, de Aldi, de Lidl, Dia en de Mercadona. Dat is best veel voor dit dorp/stadje, ze zijn ook nog eens vrij dicht bij elkaar gevestigd. We komen alleen bij de Lidl voor bepaalde producten, het meest gaan we naar de Mercadona, ruime keus van diverse producten. Vooral Thole vindt het leuk om in zo’n supermarkt rond te koekeloeren en allerlei producten bekijken (soms te kopen als het lekker lijkt) die je bij ons niet kunt kopen, zoals blikjes met zeevruchten. En dan bekijk je zo’n blikje goed en dan blijken de berberechos kokkels te zijn die uit Zeeland komen. Nu is de Mercadona qua uitstraling net zoiets als de AH in Nederland en hebben we hier eigenlijk hetzelfde patroon als in Nederland: we komen 2x zo vaak bij de Ah als bij de LIDL

De was wordt gespoeld in het riviertje de Torrox,         deze bloem hebben we als eens geplaatst maar dit blauwe sprietje geeft toch een leuk accent

Spanje is volgens onderzoeken het land te zijn met de meeste supermarkten in de EU :  Per 1.000 inwoners zijn er 3,4 supermarkten terwijl het Europese gemiddelde 2,6 supermarkten per 1.000 inwoners is. Ook het aantal supermarkten is heel hoog te noemen, maar alles wordt supermarkt genoemd, kruideniers kent men eigenlijk niet. En bij het inwoneraantal van Spanje ( bijna 50 miljoen) moeten natuurlijk ook het aantal toeristen worden geteld (80 miljoen) wat verklaard waarom er zoveel supermarkten in Spanje zijn.

Supermarkten van grote landelijke of buitenlandse concerns ( Carrefour en de discounters Aldi en Lidl) maar je hebt in een regio zoals bv Cataloniê soms ook weer een regionale supermarktketen.

Bij het wandelen over de boulevard viel het op dat er hier kennelijk toch meer Duitse dan Engelse toeristen komen. Overal menu’s in het Duits bij restaurants of op reclameborden of de restaurantjes heten bv Wolfgang und Katarina’s Backstübel. Everdien kocht een aardig jurkje en de eigenaresse van de winkel bleek ook Duits te zijn.

Karel is vandaag jarig en we zijn op de verjaardag borrel geweest. Dat was leuk, we hebben genoeglijk gekeuveld en het was tevens een afscheidsborrel, wij gaan morgen het binnenland in, tenzij er wel een heel vervelende MRI uitslag is.

Rincón de la Victoria 23-04-2018, maandag

Vanmorgen langs de kliniek in Torre del Mar geweest voor de uitslag van de MRI: Ik heb een ontsteking rond de meniscus, mogelijk een scheurtje daarin en vocht in de knie, in ieder geval niets gebroken. Morgen krijg ik een injectie in de kliniek in Rincon de la Victoria, daarom zijn we hiernaar toe gereden en staan we op de gedoogplaats, een parking aan zee, vlakbij de kliniek. Hij was niet zo’n voorstander van een cortisonenspuit , ik krijg een injectie met Crespine Plus gel, duur spul als ik dat zo op internet bekijk , als het maar helpt. Ik ben in ieder geval blij dat er nu duidelijkheid is, ook dat het geen artrose is. Ik heb er nu ruim 6 weken last van en het is ook de reden dat we nog steeds in deze omgeving zijn waarbij het verblijf in Torrox Costa zeker geen straf was.

            Het was een groot deel van de dag duidelijk geen strandweer

Een beetje een trieste dag wat het weer betreft, het was vanmorgen grotendeels bewolkt en er vielen af en toe een paar druppels, geen van de weersites of -apps had dit gisteren voorspeld. Met die weinige dikke druppels kwam er wel Saharazand naar beneden, de camper zit er aardig onder. Morgen de zonnepanelen maar weer schoonmaken.

Vanmiddag kwam de zon er weer aardig door en werd het nog 23º. Ook kwamen in de loop van de middag de Duitsers die buren waren in Torrox Costa van Karel en Marie José hier staan, de camperwereld is soms maar klein.

Montilla 24-04-2018, dinsdag

Vannacht viel er nog een bui met als gevolg weer een lading Saharazand op de camper.

Vanmorgen eerst een injectie gehad , het medicijn werd gebracht door iemand die het goedkoper kon leveren, volgens de specialist. Evenzogoed is €175,- een hoop geld voor 1 injectie maar op internet stond het voor €225,- te koop. De injectie moet eventueel na 6 maanden herhaald. Ik mag wel lopen, moet het wel kalm aan doen. We hadden ons plan toch al wat aangepast, bergachtige natuurparken slaan we over en met een stad bezichtigen gaan we ook geen uren lopen.

We zijn via bergachtig gebied naar Antequera gereden (80km), het natuurpark El Torcal met zijn door erosie prachtig gevormde rotsen laten we liggen voor een andere keer . We konden in Antequera niet op de cp terecht omdat er markt is vandaag maar we vonden een plek op een parking niet ver van het centrum.

Antequera (een Romeins verbasterde naam voor oude stad) bestond al in de bronstijd. En dan moet je een selectie maken, Antequera heeft meer dan 50 monumenten waarvan 3 uit de bronstijd, verder nog 26 kerken ,7 kloosters en een kasteel. We zijn eerst richting het Moorse fort Alcazabar gelopen maar dat was letterlijk en figuurlijk te hoog gegrepen, te veel klimmen.

Maar de kerk die we bezocht hebben, Iglesia del Carmen (17e en 18e eeuw) was werkelijk schitterend. Meteen bij binnenkomst zie je het altaar die uit houtsnijwerk van roodbruin dennenhout bestaat. Het is versierd met beelden van engelen, heiligen en pausen, zeer fraai. Ook de zijkapelletjes zijn erg mooi, met diverse kleuren op de plafonds en de wanden. Gelukkig dat de kerk niet zo groot is zodat je overweldigd wordt door de pracht en praal van het Rijke Roomse Leven.

Daarna zijn we naar beneden het centrum ingewandeld, daar kom je op iedere straathoek wel een kerk, een leuk plein, een museum (2) en een mooie mudejar toren tegen. In het besef dat we slechts een klein deel hebben gezien van wat deze mooie stad te bieden heeft zijn we terug gewandeld naar de camper. Antequera is zeker een 2e bezoek waard, we hebben nu wel een impressie gekregen.

Achtereenvolgens een kerk (naam vergeten)       het museum Descalzas,            het 2e museum is het museo Municipal        als laatste een straatbeeld

We hebben geluncht en omdat we niet op de cp terecht konden zijn we doorgereden naar het 70km verder gelegen Montilla. Weer via de snelweg die dit keer door mooi heuvelachtig gebied ging en 10-tallen kilometers zag je aan alle kanten olijfboomgaarden. Dichter bij Montilla gekomen zag je ook wijngaarden verschijnen en af en toe mooie witte boerderijen, haciënda’s, en witte dorpen.

We staan op de cp in Montilla, het is een deel van de mix parking, met een prachtig uitzicht oer de heuvels. En ook hier zijn de auto’s bedekt met Saharazand, we hebben in Antequera nog getankt en daar stond een file voor de wasstraat waar toch 5 auto’s gelijk konden worden gewassen. Ook onderweg met zand besmeurde auto’s, Everdien heeft aan het begin van de avond de camper gewassen, nadat ze vanmorgen al de ramen schoongemaakt had, anders zag je niets.

Het was prachtig weer vandaag, volop zon en geen koude zeewind meer, 26º.

Het stadje gaan we morgen wel bezichtigen nu tegen 20.00 uur dreigt er een onweersbui .

Montilla 25-05-2018, woensdag

We zijn vanmorgen het stadje ingewandeld, het was bewolkt weer, dat kwam goed uit omdat de straatjes soms wat steil waren. We hebben in het overdekte marktje een specialiteit gekocht van de streek, groene asperges. Over een andere specialiteit, wijn, zullen we het later hebben. Vlakbij de mercado was de touristinfo gevestigd in een huis waar Inca Garcilaso 30 jaar heeft gewoond in de 16e eeuw. Deze schrijver was geboren in 1539 in Cusco wat toen de hoofdstad van het Inca rijk was. Zijn vader was een Spaanse veroveraar en zijn moeder een Inca prinses, dat klinkt haast sprookjesachtig. Het huis is nu een museum om te tonen hoe rijke Spanjaarden in de 16e en 17e eeuw leefden. Het huis is aardig om te zien en heeft 2 mooie patio’s.

                                                                                  Het huis van de schrijver Inca Garcilaso

Daarna hebben we wat door het stadje gesladderd (dat woord houden we er in met dank aan Karel), er staan wat monumenten waarvan sommige een ernstig achterstallig onderhoud hebben. Mooi vonden we een hoekhuis helemaal betegeld met azulejos.

Wat aan de buitenrand van Montilla staat de kerk ‘Iglesia de Santiago’ met een mudejar toren. (mudejar is een stijl waarin Moorse en Spaanse vormen zijn verweven en alleen in Spanje voorkomt.) De kerk heeft een mooi interieur met naast het altaar een gouden kruisbeeld uit Mexico, althans volgens de man die zo aardig was om ongevraagd uitleg te geven in het Spaans. Toen we zeiden dat we hem niet helemaal begrepen, ‘más despacio por favor’ ging hij in rap Spaans verder maar boog zijn hoofd dichter naar de onze wat geen pretje was vanwege zijn sterk onwelriekend adem. Plotseling konden we de uitleg helemaal volgen.

Er was nog een mooie kapel waar middenin het beeldhouwwerk achter glas nog weer een beeld van Maria met engelen te zien was in een ruimte daarachter, mooi om te zien, maar moeilijk te fotograferen door de goudkleur en het spiegelende glas.

Montilla is bekend om zijn wijnen van de Pedro Ximinez druif die in de regio Montilla-Morilles worden verbouwd. Deze druif heeft een van nature hoger suikergehalte zodat de wijnen een alcoholpercentage van 16% hebben. Ze worden daarom ook wel eens verward met sherry, deze wordt echter gemaakt van de Palomino druif en worden met alcohol aangelengd om een hoger percentage alcohol te bereiken. Omdat sherry de laatste decennia minder populair geworden is, heeft de Montilla wijn ook van deze neerwaartse trend te lijden gehad.

Maar sinds de introductie van een nieuwe classificering, de ‘Joven Afrutada’ , een jonge fruitige witte wijn, die wel aangeslagen is in Spanje en ook wel in het buitenland, is weer een deel van de markt veroverd.

We kennen Amontillado wijnen, de sherry achtige variant die nog steeds bestaat, van vroeger toen mijn moeder hem wel dronk, deze is wel versterkt en bedraagt 18%.

Halverwege de middag brak de zon helemaal door en werd het weer mooi weer met 23º. Stonden we vannacht hier alleen, vanmiddag kwam er een Nederlandse camper . Zij hadden aan de kust gestaan , hadden naar Marokko gewild maar dat kon om medische redenen niet doorgaan. Ze zijn nu onderweg naar Extramadura.

Castro del Rio 26-04-2018, donderdag

Om de plaatselijke cultuur goed te doorgronden is het goed om een terras of kroeg te bezoeken. Omdat het een prachtige avond was voor wat veldwerk met om 19.00 uur nog 23º, zijn we gisterenavond een apéro gaan drinken op een terrasje. Dat is zo ongeveer de tijd dat Spanje na het werk nog even de benen strekt en een wandeling houdt of een terrasje pakt voor en drankje en/of een bescheiden tapa, straks moet er immers nog gegeten worden.

Nu hadden we ’s middags in Montilla al wel gezien dat er bij bars maar ook bij de groenteboer vermeld stond dat er slakken waren, ‘hay caracoles’. Zo ook bij het terrasje waar wij neergestreken waren en er waren stoeltjes bij geplaatst op het pleintje aan de overkant van de straat omdat er nogal wat klanten kwamen. En vrijwel iedereen bestelde slakken, het zal er de tijd wel voor zijn concludeerden we. 

Nu heb ik, het is Everdien een gruwel, wel vaker wijngaard slakken gegeten in Frankrijk of Marokko, maar dit waren kleine slakken. Nadat we de kunst van het consumeren van deze kleine beestjes hadden afgekeken, een portie besteld. Ze worden geserveerd in glaasjes in waar ze in een gekruide, tamelijke zoute bouillon zitten. Met een lepeltje vis je er één uit, stopt hem in je mond, zuigt het slakkenhuisje leeg, en met de hand leg je het huisje op een bijgeleverd schoteltje. Als er een onwillige slak in het huisje blijft, dan kun je hem met een bijgeleverd prikkertje uit het huisje pulken. Dat is overigens de manier, met dat prikkertje, waarop we tot nu toe slakken hebben gegeten.

Het was lekker maar om nu te zeggen dat het een niet te missen delicatesse is, nou nee. Maar ik zou het wel vaker eten als is het maar in het kader van een volgend partiperend onderzoek.

Nadat we vanmorgen nog een praatje hadden gemaakt met Lisette en Ton, onze buren, zijn zij richting Cordoba en wij naar Castro del Rio vertrokken, slechts 23km verder. . Onderweg kwamen we langs het mooie, op een heuvel gelegen witte dorpje Espejo.

Nu staan we aan de rand van het dorp Castro del Rio op een camperplaats aan de rand van het dorp. Het dorp heeft geen echte bezienswaardigheden, maar het is een leuk dorp om doorheen te slenteren. Witte huizen met smeedijzeren balkonnetjes, leuke straatjes met af en toe een doorkijkje. Castro del Rio heeft een rijke geschiedenis, Iberiërs, Romanen, Moren, allemaal hebben ze hier hun voetstappen nagelaten. Het was ooit een gefortificeerd dorp omringd door muren met maar liefst 40 torens. De restanten daarvan zijn nog hier en daar zichtbaar evenals van het kasteel.

Het was een heerlijke dag, na de wandeling vanochtend hebben we vanmiddag zitten lezen , eerst in de zon maar naarmare de middag vorderde steeg de temperatuur tot 28º maar voor die tijd hadden we de schaduw van een boom al opgezocht. Stonden we gisteren nog aan de rand van een stadje, nu stand we heel landelijk tussen de olijfbomen en de graanvelden. Er staan hier 5 campers, 5 nationaliteiten. Vanaf een paar honderd meter verder gelegen boerderij klinkt de hele middag al flamencomuziek, haast clichématig, als om ons er aan te herinneren dat we hier midden op het platteland van Andalusië staan.

Castro del Rio 27-04-2018, vrijdag

De dag begon al goed, kom ik bij de bakker, vroeg die of ik een pelgrim was, bezig met een wandeling naar Santiago de Compostella. Nou nee, we zijn met de camper. In Noord Marokko wordt me herhaaldelijk gevraagd of ik hasj wil kopen, zou ik een sportief Katholieke pothead hebben?

Naast ons stond een Zweedse camper, daarin zat een jong Frans stel met een dochtertje van 7 maand. Zij woonden en werkten in Stockholm en waren nu met een reis door Europa bezig. Ze hadden problemen met de huishoudaccu en zijn vanmorgen vertrokken. We zijn iets verkast, er zijn 2 plaatsen met elektra en 1 ervan kwam vrij. Aangezien we de koelkast moesten ontdooien was dat een prima plek om te gaan staan want aan de elektra koelt vriest de koelkast weer sneller dan aan het gas. En omdat we vlak bij de voorzieningen staan heeft Everdien de was gedaan, de komende dagen zal daar niet veel van komen.

Hoe gaat het eigenlijk met de knie een paar dagen na de injectie? Deze injectie gaf de eerste dagen als resultaat alleen maar 2 bijwerkingen: een licht gezwollen knie en meer pijn, dat was niet verontrustend, het ‘hoort’ erbij volgens de bijsluiter.

Nu , na 4 dagen, is de zwelling vrijwel verdwenen, de pijn is nog wel aanwezig. Gelukkig heb ik er ’s nachts nauwelijks last van, ik slaap goed. Maar ik begrijp wel dat de pijn nog even kan aanhouden.

Als ik de conclusies van de MRI lees kom ik daar niet helemaal uit omdat Google Translate niet beter overweg kan met Spaanse medische begrippen dan ik. Ik begrijp dat het kraakbeen onder de meniscus beschadigd is, het is kraakbeenbeschading (chondropathie) graad 3, er zitten scheurtjes in en het kraakbeen is verminderd ,ook wel pre-artrose genoemd. En er is een ontsteking rondom de meniscus geconstateerd. Ik heb een cd’tje meegekregen van de MRI, in Nederland moet blijken wat er precies aan de hand is

Wat ik ingespoten heb gekregen is ook geen kattenpis, het is een lokaal anestheticum ( pijnbestrijding)met daarbij een gel implantaat dat een soort ‘film’ om het kniegewricht moet vormen om zo de pijn bij het bewegen te verminderen die ontstaat als het kraakbeen beschadigd is of als het kraakbeen verminderd is waardoor botten over elkaar schuiven. Deze ‘film’ vorming zal natuurlijk niet van de ene op de andere dag gebeuren maar zal tijd vergen. Het medicijn wordt oa gebruikt ter behandeling van osteo-artrose.

Cordoba 28-04-2018, zaterdag

We zijn vanmorgen naar Cordoba gereden, ongeveer 40km. We staan daar op de mixparking vlakbij het historische centrum, even de straat over en je bent er. Er zijn hier voorzieningen en je staat er veilig, na de inbraakpoging van afgelopen najaar in Spanje zijn we toch wat voorzichtiger geworden bij grote steden. Bovendien willen we hier een aantal dagen blijven staan. We waren gelukkig op tijd, tegen half elf, daarna stroomde de parking helemaal vol met auto’s en campers er staan meer dan 50 campers, de foto geeft een heel vertekend beeld, we staan nu ingesloten door auto's.

parking Cordoba N37.69637 W4.48339 , €17,95 p.d.                             gedeelte van het Alcazar                                                 de Puente Romana

We hebben Cordoba verkend door langs enkele hoogtepunten te wandelen. Eerst zijn we langs de Alcazar de Los Reyes Christianos gewandeld, een paleis uit de 14e eeuw waarin een museum voor oudheden is ondergebracht, lange rijen wachtenden voor de kassa. Daarna naar de rivier de Gualdaquiver die er vlakbij stroomt om de Puente Romana te zien. Deze Romeinse brug was een belangrijke noord-zuid verbinding en is vaak gerestaureerd. Op een pleintje vlakbij de brug was een met bloemen versierd kruis, er stond een biertent en er werd gedanst.

In Cordoba zijn er vaak feesten , de komende dagen t/m maandag, zijn er de Cruces de Mayo, om de komst van de lente te vieren. Op binnenplaatsen (patio’s) en pleinen in buurten worden kruizen versierd met bloemen neergezet, ook zijn ze versierd met bloemen in potten. Het heeft een competitie-element, er zijn prijzen te winnen door de verschillende buurtverenigingen.

Daarna zijn we langs de Mezquita gelopen ( we denken die maandag te bezoeken), een grote kathedraal die eerst, tijdens de Moorse overheersing , een moskee geweest is en zodoende een mengeling van Christelijke en Islamitische bouwkunst is. De rijen wachtenden waren afschrikwekkend, het is overal in de stad ramdruk. Niet alleen vanwege het feit dat het weekend is, ook niet alleen vanwege de Cruces de Mayo, maar het is ook nog eens een extra lang weekend vanwege 1 mei en woensdag 2 mei is ook een vrije dag, dan is de herdenking dat er 2 mei1808 een opstand tegen de troepen van Napoleon was.

Onderdeel van de Cruces de Mayo zijn optredens gedurende 3 avonden op verschillende plaatsen in de stad van de flamenco dansscholen uit Cordoba. Aan het begin van de middag was er op de Plaza de las Tendillas een optreden van alle 10 dansscholen gezamenlijk, scholen die hier trouwens academies worden genoemd. Telkens werden er korte dansjes gedaan waar bij het publiek zich af en toe ook niet onbetuigd hield.

Ook door de straten trokken zo nu en dan groepjes zingende en dansende mensen, het was een heel feestgebruis, er stonden ook her en der tapgelegenheden.

Via de Joodse wijk met leuke kleine straatjes zijn we weer richting camper gewandeld waarbij we af en toe een blik op een patio konden werpen, waarvan sommige als tapasbar of restaurantjes waren ingericht.

Vanmiddag zijn we weer de stad ingewandeld en met name de wijk hier vlakbij San Basilio. We hebben enkele patio’s bezocht die hier in de wijk veelvuldig voorkomen en waarvan sommige te bezichtigen zijn. De mooiste worden pas gedurende het feest (alweer) het ‘Festival de los Patios Cordobeses’ die op 1 mei begint, voor het publiek opengesteld.

Daarna zijn we verder gedwaald oor leuke straatjes en kwamen we bij de voormalige souk, de stratenindeling doet wat Marokkaans aan. Je ziet trouwens overal in Cordoba in de bouwstijl Moorse elementen terug.

De eerste indrukken zijn, ondanks de drukte, heel positief, wat een leuke, mooie stad is Cordoba en zò levendig.

Het mag dan zo zijn dat in Cordoba het begin van de lente wordt gevierd, het werd maar 21º en er staat een matige tot krachtige wind.

Cordoba 29-04-2018, zondag

De parking waar we staan ligt tussen een kerkhof en het openluchttheater dus aan de ene kan is het doodstil, in het openluchttheater echter was gisteravond vanaf 22.00uur een optreden van een band. Een populaire band, tenminste als je kunt afgaan op het massaal meebrullen met de liedjes door het jonge (meisjes)publiek. Om 1 uur vonden we het welletjes en vielen we meteen in slaap, geholpen door ohropax en een extra glas wijn.

Het patio festival bestaat al sinds 1918 en staat op de werelderfgoedlijst sinds 2002. Tijdens dit 2 weken durende festival stellen particulieren hun binnentuinen open voor het publiek en er is een wedstrijd aan verbonden waarbij planten en bloemen een grote rol spelen. Wat wij er van gezien hebben, geldt ook hier bij sommige patio’s dat overdaad schaadt. Door de vele bloemen in potten wordt soms de architectuur van zo’n patio ,die oorspronkelijk een Moors karakter hebben, aan het oog onttrokken en zie je niet veel meer terug van de eeuwenoude fonteinen, smeedijzeren hekken en mozaïeken. Nu hebben we gisteren maar een paar patio’s gezien, die los van het festival het hele jaar geopend zijn. En dan nog is het moeilijk om zo’n patio te bezichtigen, er staan rijen wachtenden en dan hebben groepen die met een gids komen ook nog eens voorrang. Eigenlijk moet je vooraf boeken maar daar hebben we geen zin in, eerlijk gezegd begin je het na een aantal patio’s wel wat truttig te vinden.

 Een mensenmassa op de been in  Cordoba ,links bij de patio's lange rijen wachtenden voor de kassa van bezienswaardigheden, rechterfoto bij  het Alcazar

De patio’s hebben een lange geschiedenis. Vanwege de droogte en ondraaglijke hitte van de Andalusische zomer bouwden de eerste Griekse en Romeinse inwoners van Cordoba hun huizen rondom een centrale patio, die ze decoreerden met waterbronnen en fonteinen. Hierna werden de patio’s tijdens het Islamitische bewind van de stad verder uitgerust met planten en bomen die beschutting moesten bieden tegen de warme zonnestralen. Toen even later de patio‘s bovendien nog werden voorzien van bloemen was het beeld van de patio‘s zoals we dat vandaag de dag kennen compleet.

 op de linkerfoto zie je een voorbeeld van een gemeenschappelijke patio, de  andere foto's van particulieren maar zonder de overdadige bloeiende bloemen

Je kunt grofweg 3 soorten patio’s onderscheiden: de particuliere, een gemeenschappelijke waar meerdere huizen op uitkijken en de patio's  in publieke monumenten. Wat heet, in het paleis Viana zijn er maar liefst 12. Daar zijn we vanmorgen heen gelopen. Eerst kregen we de rillingen van de massa mensen die door de straatjes loopt om de patio’s te bezichtigen. Of je nu voorbij de kaartverkoop van de patio’s, het Alcazar of de Mesquita loopt, overal zijn er rijen mensen, bij de 2 laatstgenoemde bezienswaardigheden honderden meters lang.

           Ook vandaag kwamen we weer een aantal 'cruces de Mayo' tegen, heel toevallig dat we nu hier zijn, toch een bijzonder fenomeen

Op weg naar het Palacio de Viana kwamen we af en toe ook weer langs de cruces de Mayo, vaak bij een kerk(je) en altijd met een dranktent erbij, omdat die nogal verspreid liggen viel de mensenmassa hier gelukkig mee.

De rij voor de kassa bij Viana was ook gelukkig niet lang, we waren vlot binnen. Het bezoek was zeer de moeite waard, je loopt van de ene patio zo de andere in. Soms zijn wanden mooi gedecoreerd, of er is een prachtig fontein, een andere patio heeft fraaie patronen met zwarte en witte kiezelstenen. We hebben de 181 kamers in dit enorme paleis maar overgeslagen.

                                           elementen die je in de diverse patio's kunt vinden bepalen mede het karakter van zo'n patio

We zijn na de bezichtiging naar de kerk Iglesia de Pablo gelopen, een romaans-gotische kerk met Moorse invloeden. De konden we niet bezichtigen omdat er een mis gaande was.

In het 16e-eeuwse renaissancepaleis ‘Palacio de los Paez de Quintano’ is het provinciaal archeologisch museum gevestigd. De gevel woerd aan het zicht onttrokken door een doek vanwege restauratiewerkzaamheden. Je kon wel de tuin en de patio’s bezichtigen. Tegen 3 uur begon de maag flink te knorren en zijn we op een pleintje in de Joodse wijk wat gaan eten. Na de lunch hadden we de knollen op en zijn we naar de camper gegaan.

                                                                                         het Palacio de los Paez de Quintano

Cordoba 30-04-2018, maandag

Enigszins met lood in de schoenen zijn we vanmorgen naar de Mezquita gegaan vanwege de lange rijen wachtenden die we de afgelopen dagen hadden gezien. Maar we zijn naar Cordoba gekomen om de Mezquita te zien dus gingen we bijtijds de deur uit. We waren om 9.40 daar , er stond al een rij voor de loketten die om 10.00 uur open gingen, na totaal 40 min. stonden we binnen, dat viel dus alleszins mee….., de prijs was €10,-pp, dat wisten we al.

De buitenkant van de Mezquita( Spaans voor moskee) bestaat uit logge muren zodat het op een vesting lijkt, de islamitische portalen wijzen dan op een andere functie. De minaret is lang geleden vervangen door een klokkentoren In de moskee (gebouwd in de 8ste eeuw op de fundamenten van een Visigotische kerk die op haar beurt weer op een Romeinse tempel was opgetrokken) is een kathedraal gebouwd. Dit gebeurde, het Islamitische rijk van Sevilla en Cordoba (711-1212) was toen al ten gronde gegaan, pas in de 16e eeuw. De moskee was eerst ongemoeid gelaten na de zgn reconquista, de ‘herovering’ door de christelijke noordelijke Spaanse staten op de Islamitische overheersing.

De moskee was de op 1 na grootste na die van Mekka en kon 20.000 mensen huisvesten. De Mezquita en het Alhambra zijn de enige grote Moorse bouwwerken die bewaard zijn gebleven.

In de 16e eeuw dus werd er een kathedraal in het midden van de moskee de moskee gebouwd, die toen een enorm gebouw was. De oorspronkelijke structuur van de moskee is in stand gebleven, langs de 4 wanden zijn de katholiek kapelletjes gebouwd.

Als je binnenkomt zie je meteen de pilaren met de bogen van rood baksteen en wit natuursteen waardoor de moskee bekend is van foto’s. Zij vormen een eindeloze rij arcades, er zijn nog meer dan 800 zuilen over van de oorspronkelijke 1200.

In de Mezquita, deze mengeling van Moorse en christelijke architectuur die uniek is in de wereld, zie je terug wat je in oud Cordoba ziet: het Spaans Arabische karakter.

                Op bovenstaande foto's zie je dat in de moskee Katholieke elementen met Arabische elementen zijn vermengd op een  fraaie manier

We vonden deze ontmoeting van die verschillende culturen, de verfijnde Moorse bouwstijl en de barokke en gotische Katholieke indrukwekkend om te zien.

Wbt de Moorse architectuur was het hoogtepunt wel de gouden mihrâb , de gebedsnis in  de qibia die de richting van Mekka aangeeft.

Van de oorspronkelijk meer dan 1000 moskeeën in Cordoba is deze Mezquita bewaard gebleven, dankzij het feit dat er een kathedraal werd ingebouwd, de rest is in opdracht van de katholieke kerk vernietigd, evenals synagogen overigens. De kathedraal vonden we wel disharmoniëren met de rest van het gebouw maar het houtsnijwerk was wel weer mooi.

De bisschop van Cordoba heeft het moslims verboden te bidden in de Mezquita, de politie is zelfs opgetreden tegen een groepje Oostenrijkse moslims een aantal jaren geleden……

                        enkele foto's van de kathedraal, waar nog steeds diensten worden gehouden, binnenin de moskee

We vonden de Mezquita erg indrukwekkend, we zijn blij dat we vandaag zijn gegaan en niet uren in de rij hebben hoeven staan.

Vanmiddag was het goed wandelweer, droog , 18º en af en toe zon. We hebben door de Joodse wijk gesladderd, bij het kerkje La Trinidad was een Cruz de Mayo met biertent, de kerk zelf was gesloten.

Niet ver daar vandaan was een bijzonder huis in die zin dat er verschillende bouwstijlen van na de reconquista te ontdekken waren te ontdekken waren: Mudejar ( eenvoudig gezegd een Moors-Spaanse bouwstijl, Plateresco (Spaanse bouwstijl uit de 16e eeuw en Isabelino( laat-gotische stijl , 15e/16e eeuw). Voor de kenner althans, wij vonden het een bijzonder huis. Moe, aan de latten zeggen we dan, kwamen we aan het eind van de middag bij de camper. We hebben 3 fijne dagen in een mooie, leuke stad doorgebracht.